ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [ fic//SoNew ] If it's love ถ้ามันคือรัก

    ลำดับตอนที่ #2 : CT : 1

    • อัปเดตล่าสุด 28 เม.ย. 55


          “แล้วอยากจะเป็นรึป่าวล่ะ ? ” 

          …..

          ผมเงยหน้ามองคนที่อยู่ๆ ก็โพล่งถามออกมาด้วยความตกใจ เพื่อเพิ่มความมั่นใจว่าผมไม่ได้ฝันไป ผมจึงยื่นมือไปหยิกไอ้เพิท ที่ยืนอยู่ข้างๆ (ทำไมไม่หยิกตัวเอง? -3-)

          หมับ!! บิดด~

           “อ้ากกกก ไอ้เชี่ยนิวมึงหยิกกูทำไมฟะ? =^=//

           “อ่อ กุเห็นยุงกัดแขนมึง เลยจะช่วยฆ่ายุงให้น่ะ -_-

           “ฆ่ายุงโดยการหยิก เนี่ยนะ? =[]=;

          หลังจากที่ผมหยิกไอ้เพิทเสร็จผมก็อาศัยความมึนตัดบทจบเพื่อไม่ให้ไอ้เพิทโวยวายอะไรมาก แล้วที่ไอ้เพิทเจ็บก็แสดงว่าผมไม่ได้ฝันน่ะสิ ผมเบนสายตาไปมองโซ่ที่ตอนนี้มันมัวแต่นั่งหลบสายตาสงสัยจากพวกเพื่อนๆ ก่อนที่ผมจะรีบเสมองไปทางอื่นเมื่อโซ่ดันหันกลับมาสบตากับผมพอดี  ความร้อนจู่โจมใบหน้าผมทันทีจนผมรู้สึกได้ (  -//////-)

           “เฮ้ยย โซ่มึงชอบนิวหรอวะ?”

           “ชอบตั้งแต่เมื่อไหร่?”

           “เออ แล้วหน้ามึงแดงทำไมวะ? ไม่ใช่ว่า@#$%$#^$%^&*

          ก่อนที่ผมจะอาการหนักไปมากกว่านี้ เสียงพวกเพื่อนๆที่พากันแย่งถามโซ่ก็ดังขึ้น จนผมอดไม่ได้ที่จะรวบรวมสมาธิตั้งใจฟังคำตอบ ตอนนี้สายตาทุกคู่จ้องไปที่โซ่เพื่อรอคอยคำตอบ ผมลอบยิ้มออกมาทันทีที่เห็นหน้าโซ่แดงขึ้นจนผิดสังเกต  >/////<

          “มึงตอบพวกกุมาเร็วๆดิวะ ไอ้เชี่ยโซ่ (-_(-_(-_-)_-)_-)? ”

           “อะ..เอ่อ...คือ”

           “คืออะไร? (-_(-_(-_-)_-)_-)? “

          ในขณะที่ทุกคนที่อยู่บริเวณนั้นกำลังใจจดใจจ่อรอคอยคำตอบจากปากของหนุ่มตี๋ร่างสูง แต่แทนที่โซ่จะตอบคำถามทุกคน เขากลับระเบิดเสียงหัวเราะออกมา เหมือนกับว่าตัวเองเพิ่งไปดูหนังตลกวงศ์คำเหลามา - -

           “โซ่ มันเป็นอะไรของมันวะ? (-(-(-o-;)-;)-;)

          เพิทและบรรดาเพื่อนๆถามขึ้นด้วยความเป็นห่วงสุขภาพสมองโซ่ พอโซ่ได้ยินคำถามก็หยุดหัวเราะ ก่อนจะหันหน้าออกไปนอกหน้าต่างซึ่งก็เท่ากับว่าตอนนี้ไม่มีใครสามารถเห็นใบหน้าที่แสนเจ็บปวดของโซ่ได้เลย โซ่ถอนหายใจออกมาก่อนจะปั้นหน้าทำเป็นว่าตนกำลังกลั้นหัวเราะทั้งๆที่ความเป็นจริงแล้ว เขากำลังกลั้นความเจ็บปวดที่เห็นคนที่เขารักต้องเจ็บปวดเพราะเขา....

           “กูแค่แกล้งให้พวกมึงตกใจเฉยๆ ที่กูพูดไปทั้งหมดมันเป็นแค่เรื่องโกหก!!

           รอยยิ้มบนใบหน้าผมเลือนหายไปทันทีที่โซ่พูดออกมา พร้อมกับจังหวะหัวใจที่เต้นแผ่วลงจนราวกับหยุดหายใจ... ผมรีบกล้ำกลืนความผิดหวังที่ปะทุขึ้นมากลางอก! ก่อนที่ใครจะสังเกตเห็นถึงความเจ็บปวดของผม ออดเข้าเรียนคาบเช้าก็ดังขึ้นมาพอดี ผมรีบเดินไปนั่งที่โต๊ะเพื่อรอเวลาเรียนคาบแรก เสียงเก้าอี้ของโต๊ะโซ่ดังขึ้นบ่งบอกว่าเจ้าตัวเดินกลับมานั่งที่ตัวเองแล้ว ทุกคนคงยังไม่รู้ใช่ไหมครับว่า โต๊ะของผมกับโซ่อยู่เกือบติดกัน ที่ไม่ติดกันเพราะตรงกลางเป็นโต๊ะของไอ้เคนยังไงล่ะ :P ผมหลับตาลงเพื่อภาวนาให้ไอ้เคนรีบกลับมานั่งโต๊ะเร็วๆ เพราะตอนนี้ผมยังไม่พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับโซ่ได้คนเดียวจริงๆ.....

           เสียงจ้อกแจ้กจอแจของบรรดาเพื่อนในห้องเบาลง เพื่อบ่งบอกว่ามิสสายพิณเข้ามาสอนแล้ว ผมลืมตาขึ้นและหันไปมองเก้าอี้ข้างๆ แต่แทนที่ผมจะเห็นไอ้เคนนั่งอยู่กลับกลายเป็นโซ่ คนที่ผมไม่อยากเจอที่สุดในตอนนี้! ผมเบือนหน้าหนีรอยยิ้มของโซ่ที่มันพยายามส่งมาให้ผมทันที และทำทีเป็นสนใจสิ่งที่มิสสายพิณกำลังสอน สักพักกระดาษโน้ตแผ่นเล็กก็ยื่นมาตรงหน้าผม       

                   โกรธหรอ ?

           ข้อความในกระดาษนั่นทำให้ผมรู้ได้ทันทีว่า คงจะใจอ่อนให้ เพื่อนสนิทคนนี้อีกแล้ว! ทั้งที่ความจริงผมตั้งใจจะทำให้มันรู้สำนึกว่า อย่ามาเล่นกับความรู้สึกคนอื่นเขาอย่างนี้...  

                  เปล่า ไม่ได้โกรธ

           โซ่เงยหน้ามองผมด้วยความสงสัยทันทีที่อ่านข้อความที่ผมเขียนตอบไป มันคงจะรู้สินะว่าผมโกหก สงสัยสีหน้าผมตอนนี้คงจะแย่มากจริงๆ... โซ่ก้มลงไปเขียนข้อความอีกครั้ง และยื่นกระดาษมาให้ผม

                  นิวจะโกรธอะไรเค้าไม่รู้หรอกนะ แต่ยิ้มกว้างๆให้เค้าคนนี้หน่อยน้า~ J

           “ ^_______^

           ผมฉีกยิ้มให้โซ่กว้างๆหนึ่งที ก่อนที่มันจะหัวเราะและเอามือมาขยี้หัวผมเบาๆ ผมทำหน้ามุ่ยๆก่อนจะปัดมือมันออก -*- และหันไปสนใจเนื้อหาที่มิสสอน ก่อนจะหน้าร้อนผ่าวเมื่อโซ่ดึงมือผมไปกุมไว้และงับนิ้วก้อยผมเล่น (-//////-)^ ผมมองโซ่อย่างสงสัยในการกระทำ เพราะปกติมันจะดึงมือผมไปหนุนนอน ไม่ก็กุมไว้เฉยๆ แต่วันนี้มัน...งับนิ้วผมเลยนะ! คิดว่าตัวเองเป็นหมารึไงไอ้บ้า >_< ~

           “โซ่หิว..อยากกิน...มากๆเลยนะ~”  

           ผมหน้าร้อนวูบขึ้นมาทันทีที่โซ่พูดจบประโยค โซ่ยิ้มที่มุมปากเบาๆที่เห็นปฏิกิริยาของผม ก่อนจะหลับตาพริ้มโดยใช้มือผมหนุนนอนโดยไม่สนใจเลยว่าการกระทำของตัวเอง จะทำให้ผู้ถูกกระทำอย่างผมวูบวาบที่หัวใจมากแค่ไหน แล้วจะไม่ให้ผมวูบวาบได้ยังไงล่ะ ก็ตอนที่โซ่พูดว่า อยากกิน..’ แล้วมองนิ่งมาที่ผมด้วยสายตาแปลกๆแบบนั้น.. โอ้ยยย ไอ้ตี๋บ้า! อากาศเมืองไทยปกติก็ร้อนจะตายอยู่แล้ว ยังมาทำให้ ร้อน หนักกว่าเดิมอีก!!!
    (>///////////////<)



     



     Talk Talk ..
        + อยากโดนพี่โซ่งับนิ้วบ้าง แง่มๆ (-..- )
        + ที่อัพช้าเพราะว่า... อากาศมันร้อนน ! จริงๆนะ (. . ) (ก้มหน้าสำนึกผิด)
        + ติชมหรือวิจารณ์มือใหม่อย่างเราได้เน้อ :D
        + ไรเตอร์ยังไม่หาย และ ไม่ปิดฟิค แน่นอน คอนเฟิร์มนะครับผมครับผม :3
        + ตอนหน้าก็ อัพช้า เหมือนเดิมน้า (ยังระรื่นได้เหมือนเดิม ไร้แววสำนึกผิด เกรียนจริงๆเลยตู (- -; )
        
        + อากาศร้อนๆอย่างงี้ อย่าโมโหไรเตอร์ที่อัพช้าแล้วตามมาเผาบ้านไรเตอร์น้า =[]=;;
        + รักคนอ่านอีกแล้ว 555555555555555

     ที่นั่งของ พี่นิวพี่โซ่ ซึ่งทั้งสองล้วนเป็นเด็กหลังห้อง :3
     
    [ อยากนั่งที่ของพี่เคน (-.,-)// ]

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×