คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 "Irene"
1
“ไอรีน!”
“ระ...รุ่นพี่" ฉันอึกอักด้วยความตกใจ เมื่อเจอรุ่นพี่ชมรมบาสเกตบอลมาดักตรงทางออกหลังโรงเรียน นี่ฉันอุตส่าห์ใช้ทางออกด้านหลังแล้วนะ เขารู้ได้ยังไงอีกเนี่ย
“วันนี้ทำไมกลับเร็วจัง O_O”
“ฉันมีธุระน่ะค่ะ" ฉันตอบห้วนๆก่อนจะขยับตัวไปทางขวา แต่เขาก็ก้าวขาตามอย่างรวดเร็ว
“งั้นให้พี่ไปส่งมั้ย :)”
“ไม่เป็นดีกว่าค่ะ พี่เทมส์กลับไปซ้อมเถอะค่ะ"
“ซ้อมอะไรกัน ไม่ต้องซ้อมก็ได้ ช่วงนี้ไม่มีแข่งสักหน่อย"
“แต่ฉันนัดเพื่อนไว้"
“นัดไว้ที่ไหนล่ะ เดี๋ยวพี่ไปส่งดีกว่า ไปคนเดียวมันอันตราย" อยู่กับพี่น่ะสิอันตรายกว่าอีก
“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันนัดกับเพื่อนไว้ เดี๋ยวเพื่อนมารับ"
“งั้นพี่ไปยืนรอเป็นเพื่อน"
“พี่เทมส์ไม่ต้องไปหาพี่เอมี่เหรอคะ" ฉันถามหน้าซื่อแบบสื่อความนัย พี่เทมส์ชะงักไปก่อนจะยิ้มเจื่อนๆ แหงสิ เพราะฉันยกชื่อของแฟนเขาขึ้นมาพูดนี่ ผู้ชายอะไร ประสาทชะมัด แฟนก็มีเป็นตัวเป็นตนอยู่แล้ว ยังจะมาระรานคนอื่นอีก
“เอมี่วันนี้ไปกับเพื่อนน่ะ"
“งั้นพี่เทมส์ก็น่าจะไปส่งพี่เอมี่ ไปหาเพื่อนนะคะ"
“พี่อยากไปกับเธอมากกว่านี่ -*-”
“มันไม่ถูกต้องนะคะพี่เทมส์ =_=;;”
“แปลว่าถ้าพี่เลิกกับเอมี่เธอจะตกลงเหรอ O_O”
“เปล่า...เปล่าเลยค่ะ =_=;;” ผู้ชายอะไร คิดเข้าข้างตัวเองสุดๆ
“งั้นจะให้พี่ทำไง เธอถึงได้จะยอมไปเที่ยวกับพี่เนี่ย -_-”
“เอ่อ...ฉันว่า...” ฉันอึกอักและพยายามคิดหาทางออก "ฉันว่ามันคงเป็นไปได้ยาก เพราะฉันเองก็มีแฟนอยู่แล้ว"
“หา?”
“ค่ะ ฉันมีแฟนแล้ว" อ่า...เหตุผลนี้ล่ะ ท่าทางจะได้ผลดี
“ตลกน่ะ พี่ไม่เห็นเคยได้ยิน"
“ฉันไม่ชอบเอาเรื่องความสัมพันธ์ตัวเองไปป่าวประกาศ"
“แต่...”
“เอาเป็นว่าเราเข้าใจตรงกันนะคะ งั้นฉันขอตัว...”
“เดี๋ยวก่อนสิ" พี่เทมส์เอื้อมมือมาคว้ามือฉันไว้จนฉันสะดุ้งและสะบัดออก แต่เขาก็ไม่ยอมปล่อยมือง่ายๆ "มันเป็นไปได้ยังไงที่พี่จะไม่รู้อะไรเลย เธอโกหกซะมากกว่ามั้ง"
“ถ้าฉันโกหกจริงๆมันหมายความว่าอะไรเหรอคะ (' ')”
“หมายความว่าเธอไม่ชอบพี่"
“:)”
“แต่...แต่มันไม่ใช่ประเด็นตรงนี้นี่ -_-;; ตกลงว่าเธอโกหกพี่จริงๆใช่มั้ย"
“เปล่าค่ะ ฉันมีแฟนแล้วจริงๆ" ฉันยืนยันคำเดิม
“ใคร เขาคนนั้นคือใคร เธอบอกพี่ได้มั้ยล่ะ"
“พี่ไม่รู้จักเขาหรอก"
“แค่บอกชื่อมา พี่อาจจะรู้จักหรือไม่รู้จักก็ได้"
ฉันสบตาพี่เทมส์ที่ดูหงุดหงิดสุดๆและพยายามไม่แสดงท่าทีตุกติกออกไป ทีนี้จะเอาชื่อใครมาอ้างล่ะ พูดมั่วไปแบบนายสมหมาย อะไรแบบนี้พี่เทมส์คงไม่เชื่อแหง -_-;;
'ได้ยินข่าวรึยังว่ารุ่นพี่เคธี่ถูกทิ้งแล้ว! O_O'
'ว่าไงนะ รุ่นพี่เคธี่คนสวยน่ะนะ'
'ใช่สินะ ฝ่ายชายน่ะคือ...ซัมเมอร์...พี่ซัมเมอร์จากมหาวิทยาลัย xxx (จำไม่ได้)'
'คนที่นิสัยไม่ดี เจ้าชู้ๆคนนั้นน่ะเหรอ -O-;;'
'สงสารพี่เคธี่เนอะ T^T'
'แต่นั่นแปลว่าพวกเรามีสิทธิ์นะ -.-'
'นั่นสิ คิกๆ >_<'
บทสนทนาตอนพักกลางวันของข้าวสวยกับแมนดี้ดังขึ้นมาในหัวพอดี และฉันก็โพล่งออกไปอย่างไม่คิดหน้าคิดหลัง...
“ซัมเมอร์...เขาชื่อ...ซัมเมอร์" ฉันอยากจะถอนคำพูดแต่ก็สายไปซะแล้ว พี่เทมส์ขมวดคิ้วไม่เชื่อสุดๆแต่ก็ยอมปล่อยมือฉันแต่โดยดี
“ซัมเมอร์...คนที่อยู่มหาวิทยาลัย xxx น่ะนะ"
อ้าว ดันรู้จักอีก =_=;;
“เอ่อ...อือๆ -_-” ฉันตอบแบบไม่เต็มปากเต็มคำ ก่อนจะมองหาทางหนีทีไล่ ก่อนที่ตัวเองจะถูกซักไซ้มากไปกว่านี้ และเหมือนสวรรค์เป็นใจ ยัยข้าวสวยเพื่อนซี้ก็โผล่มาพอดี
“ไอรีน อยู่นี่นี่เอง!! O_O”
“ข้าวสวย U.U”
“อ้าว พี่เทมส์สวัสดีค่ะ" ข้าวสวยหันไปยิ้มทักทายพี่เทมส์ก่อนจะพูดต่อ "พี่เอมี่ตามหาอยู่น่ะค่ะ :)”
“อะ...อ้าวเหรอ" พี่เทมส์อึกอักๆก่อนจะหันมาสบตาฉันที่ยิ้มหยีตาให้อย่างไร้กังวล
“พี่เทมส์ไปหารุ่นพี่เอมี่ดีกว่านะคะ เดี๋ยวฉันเองก็ต้องรีบไปเหมือนกัน"
“งั้นไว้พรุ่งนี้...เราค่อยมาคุยเรื่องนั้นกันใหม่นะ"
“ไม่เห็นมีอะไรให้คุยเลยนี่คะ O_O”
“แต่...”
“บ๊ายบาย~” ฉันยิ้มและโบกมือลาก่อนที่จะลากข้าวสวยเดินออกมาเลย ปล่อยให้พี่เทมส์ยืนเงอะงะงุ่นง่านอยู่คนเดียว ข้าวสวยหันไปมองจนเราออกมาห่างแล้วก็รีบถามซักไซ้ใหญ่
“เกิดอะไรขึ้นเหรอ"
“เรื่องเดิมๆน่ะสิ เธอมาทันเวลาพอดี เฉียดไปนิดเดียว" ฉันถอนหายใจเบาๆและเลี้ยวอ้อมเข้าไปในซอยข้างโรงเรียนเพื่อจะไปโผล่ที่ประตูหน้า "เขารู้ได้ยังไงว่าฉันอยู่ประตูหลังเนี่ย ผู้ชายคนนั้นน่ากลัวชะมัด"
“ลัทธิน้องไอรีนไง"
“ขนลุก -_-” ฉันรีบเบ้ปากใส่ก่อนจะรีบบ่นอุบอิบ "แล้วอ้างไปแบบนั้นจะเป็นไรเปล่าก็ไม่รู้"
“อ้าง?”
“คือ...เมื่อกี๊พี่เทมส์เค้า...ตื๊อมากๆ"
“ก็ตื๊อมาตลอดสามเดือนแล้วนี่เนอะ -O-;”
“ฉันเลยบอกไปว่าฉันมีแฟนแล้ว"
“อ้าว เธอมีแฟนแล้วงั้นเหรอ O_O หนุ่มๆใจสลายแย่ แบบนี้ฉันต้องไปกระจายข่าว น้องไอรีนคนสวยมีแฟนแล้ว แบบนี้ยัยข้าวสวยอย่างฉันจะได้เกิดบ้าง *O*”
“ฉันบอกแล้วไงว่าฉันอ้างไป =_=”
“อ้างอะไร -*-”
“ฉันบอกว่าฉันมีแฟนแล้ว และอ้างชื่อคนๆหนึ่งไป"
“ชื่อ...ชื่อใคร O_O”
“=_=;;” ฉันไม่กล้าบอกเลยว่าใคร
“นิชคุณใช่มั้ย! O_O”
“บ้าสิ -_-;;” ดูยัยนี่ช่างจินตนาการ "หัวข้อตอนพักกลางวันของเธอยังไงล่ะ"
“โอบาม่า =O=”
“บ้าไปกันใหญ่แล้ว TOT”
“ฉันจะไปรู้เหรอ ตอนพักกลางวันฉันพูดตั้งเยอะ -_-;”
“ซัมเมอร์"
“อะไรนะ"
“ซัมเมอร์...คนนั้นน่ะ"
“หาาาา -O-”
“ฉันรู้ ฉันมันแย่มากเลย T^T”
“เธอกล้าดียังไงมาแย่งแฟนฉัน ยัยไอรีนนน~ นึกว่าสวยแล้วจะทำไรก็ได้งั้นเหรอ กรี๊ดดด" ยัยข้าวสวยดีดดิ้นเหมือนฉันไปแย่งหนุ่มมาจากอก ทั้งๆที่จริงๆแล้วฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลย อีกอย่างเขาก็ไม่ได้เป็นอะไรกับยัยนี่ด้วย จินตนาการเยอะจริงๆ =_=
“ฉันแค่อ้างไปงั้น ให้พี่เทมส์เลิกยุ่งกับฉันสักที"
“แล้วเขาฟังด้วยเหรอ รักหลงเธอซะขนาดนั้น"
“ไม่ฟังก็แย่แล้ว ฉันมีแฟนแล้วนะ เขาจะมายุ่มย่ามไม่ได้"
“ทีเขามีแฟนแล้วยัง...”
“เออ ช่างเถอะๆ ฉันต้องรีบไปแล้ว" ฉันมองนาฬิกาก่อนจะรีบเร่งฝีเท้าไปที่ริมถนน ซึ่งนักเรียนคนอื่นๆกำลังรอรถของตัวเองอยู่ บางคนขึ้นรถบัสกลับบ้าน บางคนรอคนขับรถมารับ บางคนก็ขับรถออกมาจากโรงเรียน ที่เอมิลี่ไฮสกูลนี่มีนักเรียนหลากหลายรูปแบบเลยล่ะ และฉันเป็นแบบที่กำลังมองหาเท็กซี่เพื่อจะไปทำงาน
“วันนี้มีถ่ายแบบอีกแล้วเหรอ"
“ฟิตติ้งของเอมวีวงไนท์น่ะ"
“หาาา"
“อะไรล่ะ -*-”
“เธอได้เล่นเอมวีวงไนท์งั้นเหรอ ทะ...ทำไมไม่บอกกัน TOT”
“อ้าว ฉันยังไม่ได้บอกเหรอ"
“ไอรีน เธอคิดจะแย่งผู้ชายไปจากฉันให้หมดเลยใช่มั้ย U.U”
“เปล่า...เปล่านะ :(“
“ฮืออ ยัยใจมาร!”
“ถ้าฉันเจอจะขอลายเซ็นพวกเขามาให้เธอแล้วกัน -_-”
“เพื่อนรัก!! >O<” เปลี่ยนสีหน้าเชียวนะ ฉันถอนหายใจเบาๆก่อนจะโบกเรียกเท็กซี่ ซึ่งน่าจะหาได้ยากเพราะมีคนโบกเรียกอยู่ตั้งหลายคน
“เออใช่ เพื่อนพี่ชายฉันฝากมาขอลายเซ็นเธอด้วย"
“ฮะ เอาไปทำไม" ฉันหันไปถามหน้าตามึนๆ ลายเซ็นฉันเนี่ยนะ
“เขาไปเที่ยวญี่ปุ่นมา เจอป้ายบิลบอร์ดตรงย่านชิบุยะ เลยตกหลุมรักเธอเข้า =_=”
“ป้ายนั่นมันไม่ได้ใหญ่อะไรเลยนะ -O-”
“บอกให้เอาลายเซ็นก็เอามาเหอะน่า!”
“ของพรรค์นั้นฉันไม่มีหรอก" ฉันตอบหน้าเหยเก เพราะฉันไม่มีจริงๆนี่นา ฉันไม่ใช่ดารา ไม่ใช่นักร้อง ไม่ใช่นางแบบจริงจังด้วยซ้ำ แค่รับถ่ายโฆษณากับเป็นพรีเซ็นเตอร์สินค้าบางอย่างเท่านั้นเอง ส่วนมากผลงานพวกนั้นไม่ได้ออกอากาศในไทยด้วยซ้ำ ซึ่งมันก็ดี เพราะทั้งญี่ปุ่นและเกาหลีจ่ายเงินหนักกว่าทั้งนั้นล่ะ
แต่ได้เงินมาเท่าไหร่ ก็ไปจบลงที่ร้านอาหารของแม่อยู่ดี -_-
ฉันไม่สนใจข้าวสวยที่รบเร้าและหันไปโบกเท็กซี่ที่ขึ้นว่าว่าง แต่มีแค่คันเดียวเท่านั้น มีคนโบกอีกตั้งห้าหกคน ไม่มีทางที่เท็กซี่คันนั้นจะ...
เอี๊ยด!
มาหยุดตรงหน้าฉัน -O-;;
“อ่ะ ขึ้นไปสิ" ข้าวสวยรีบไล่
“แต่...แต่มีคนมารอก่อนหน้าฉันตั้งเยอะนะ =_=”
“คนสวยใครๆก็อยากรับ รีบขึ้นไปเหอะ เดี๋ยวก็ไปทำงานสายหรอก"
“แต่...”
“ไปๆๆ" ข้าวสวยรีบเปิดประตูรถและยัดฉันเข้าไปในรถทันที ในขณะที่คนที่ยืนรอคนอื่นๆหันมามองฉันด้วยแววตาไม่พอใจกันอย่างไม่ปิดบัง "แล้วอย่าลืมไปคิดหาลายเซ็นให้ตัวเองนะ"
“ฉันไม่...”
“บายย~” ข้าวสวยปิดประตูรถใส่ฉัน ทั้งๆที่ฉันยังไม่ทันตอบอะไรเลย ฉันถอนหายใจเบาๆก่อนจะหันไปหาลุงคนขับเท็กซี่ที่เป็นลุงวัยกลางคนหน้าตาใจดี
“หนูเป็นดาราเหรอ ลุงว่าแล้วเชียว เลี้ยวเข้ามาในถนนนี่มองเห็นหนูคนแรกเลยนะ O_O”
“เปล่า...เปล่าหรอกค่ะ -_-;;”
“ไม่ต้องถ่อมตัวหรอก สวยขนาดนี้ไม่เป็นดาราก็บ้าแล้ว"
“เอ่อ...ไปที่สตูดิโอ X ตรงถนน J น่ะค่ะ" ฉันรีบเปลี่ยนเรื่อง และหวังว่าลุงจะหยุดชมฉันได้แล้ว มันไม่น่าดีใจหรอกนะ รู้สึกประหลาดๆด้วยซ้ำ
“เห็นมั้ย ไปสตูดิโอ ดาราจริงๆด้วย!! O_O”
...เฮ้อ ปวดหัวจริงๆ -_-
ความคิดเห็น