คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Brother's Life 1
Brother’s life
Donghae x Eunhyuk
Chapter 1
ก่อนจะเข้าช่วงฤดูร้อน พ่อของผมโดนย้ายไปทำงานที่อื่น พ่อกับแม่เลยต้องย้ายไปอยู่ที่ต่างประเทศประมาณครึ่งปี ส่วนผมที่ต้องอยู่เกาหลี เพราะมีเรียนที่มหา’ลัยนั้น ตอนแรกคิดว่าคงจะต้องอยู่บ้านคนเดียวสักระยะหนึ่ง แต่กลายเป็นว่าพี่ชายจะกลับมาจากโซลเพื่อมาอยู่กับผมแทนพ่อแม่ ดูเหมือนว่าแม่จะเป็นห่วงผม ก็เลยไปขอร้องพี่ชายที่ไม่เคยกลับมาที่บ้านเกิดเลยสักครั้งในช่วง 6 ปี มานี่ นับตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา
“โอ๊ะ ฮยอกแจ กลับมาแล้วเหรอ”
“อ่ะ สวัสดีครับ น้ายองอุน” ผมตอบกลับน้ายองอุน ที่เป็นนายสถานีรถไฟที่ผมใช้ไปมาที่มหา’ลัยเป็นประจำตามประสาคนรู้จักกัน
“มหา’ลัย ใกล้หยุดหรือยังล่ะ?”
“ตั้งแต่วันมะรืนน่ะครับ ^^”
“อ่ะ จริงสิ เมื่อกี้ ทงเฮกลับมาแล้วนะ กี่ปีแล้วล่ะเนี่ย? ดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นตั้งเยอะแน่ะ”
… เอ๋ มาถึงแล้วงั้นเหรอ? พี่ทงเฮน่ะ….
…Brother’s Life…
ครืดดดด ดดด~
ผมเลื่อนประตูบ้านออกช้า ๆ ก่อนจะมองเห็นรองเท้าคู่หนึ่งวางอยู่ทางด้านซ้าย ..พี่ทงเฮกลับมาแล้วจริง ๆ ... ผมค่อยๆ เดินหาพี่ทงเฮตามห้อง ก่อนจะพบว่าพี่ทงเฮนอนหลับอยู่ที่ระเบียงทางเดินด้านข้างของบ้าน ผมเดินเข้าไปหาพี่ที่นอนอย่ตรงนั้น
“พี่ทงเฮ …. กลับมาแล้วเหรอ…”
‘กลับมาแล้วเหรอ’ … แค่คำพูดสั้น ๆ คำเดียว ทั้งๆ ที่ไม่ได้เจอพี่ตั้ง 6 ปี แล้วแท้ๆ ไม่รู้ว่าจะต้องใช้ความกล้ามากมายขนาดไหน ในการพูดออกไป ผมนี่มัน….
“ไง … ไม่ได้เจอกันตั้งนานนะ ฮยอกแจ…” พี่ทงเฮตอบก่อนจะหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ
“นี่พี่สูบบุหรี่ด้วยเหรอ? ตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะ” ผมถามออกไปอย่างสงสัย ก็ไหนเคยบอกว่าจะไม่สูบ ไม่สูบ นี่นา
“หา? ….อา แล้วพ่อล่ะ ยังสูบอยู่รึเปล่า?”
….ตอบไม่ตรงคำถามซะงั้นนะ (- -)….
“เฮ้อ~…พ่อเลิกสูบไปนานแล้วล่ะ”
“เ—ห …. งั้นเหรอ”
พี่ทงเฮตอบเพียงเท่านั้นก่อนจะมองออกไปด้านหน้า ความจริง ผมมีเรื่องที่อยากจะถามพี่มากมาย แต่ว่า ไม่รู้ทำไมผมถึงไม่กล้าถามอะไรพี่ไปให้มากกว่านี้ 6 ปี ที่ผมกับพี่ไม่ได้เจอกัน พี่เป็นยังไงบ้าง สุขสบายดีมั๊ย? แล้วเรื่องงานล่ะ เป็นยังไงบ้าง แต่นั่นก็เป็นได้เพียงสิ่งที่ผมคิดอยู่ในใจ
..
.
.
..
.
หลังจากวันนั้นพี่ก็กลับไปที่โซลอีก …. โดยที่มีโน้ตที่ติดไว้ที่ตู้เย็นเพียงแผ่นเดียว ที่บอกผมเพียงแค่ว่า
‘พี่ไปทำธุระที่โซล อีก2จะกลับมา ไม่ต้องเป็นห่วง’
...Brother’s Life…
เย็นวันต่อมา….
“สวัสดี เห็นว่าใกล้มืดแล้ว ก็เลยพากุงปังมาส่ง” ผมบอกยูริ ขณะที่สองมือยังจับเจ้ากุงปัง สุนัขพันธุ์โกลเด้น รีทรีฟเวอร์ที่เห็นมาตั้งแต่มันเล็ก ๆ หลังจากที่ผมเจอมันที่แอบถอดปลอกคอหนีมานอนที่บ้านผม มาส่งให้เจ้าของ
“ตายจริง ต้องขอโทษด้วยนะ ฮยอกแจ” ยูริเอ่ยขอโทษแล้วเดินมาลูบหัวเจ้าหมาจอมยุ่ง ก่อนจะได้ยินเสียงคุณป้าฮยอนอาที่เรียกผมไว้
“อ้าว! ฮยอกแจ มาได้จังหวะพอดีเลยลูก รอแป็บนึงนะ เดี๋ยวป้าจะเอาผักมาให้” ว่าแล้วก็เดินกลับเข้าไปในบ้านก่อนที่ผมจะได้ตอบอะไรซะก่อน เป็นอย่างนี้ตลอดเลย ป้าฮยอนอานิ
“แม่เค้าให้ก็เอาไปเถอะฮยอกแจ มันเหลือเยอะ ผักน่ะ ฮะ ๆ” ยูริเอ็ดผมเบา ๆ ซะงั้น ผมย่อตัวนั่งลงแล้วลูบเจ้ากุงปังที่นั่งหันหน้ามาหาผมเบาๆ
“เห็นว่า ทงเฮกลับมาแล้วเหรอ?” ยูริเอ่ยถามผมหลังจากที่เดินออกไปนั่งที่ริมระเบียงทางเดิน “อืม” ตอบไปแบบส่ง ๆ ก่อนจะลงมือแกล้งเจ้ากุงปังเล็กน้อย
“แล้วเป็นยังไงบ้างล่ะ?”
“เป็นยังไงน่ะเหรอ…ก็ไม่ได้เปลี่ยนไปอะไรมากมายหรอก แต่ผมก็ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่หรอก เพราะเดิมทีก็ไม่ค่อยได้คุยกับพี่มาตั้งแต่สมัยก่อนอยู่แล้วด้วย”ผมค่อยๆ ลุกขึ้นยืนแล้วมองไปที่ยูริที่ยิ้มออกมา
“แหม วัยนี้ก็แบบนี้แหละ แต่ก่อนนะ ฮยอกแจอ่ะ สมัยเด็ก ๆ ก็สนิทกันดีออกไม่ใช่เหรอ”
“เอ๊ะ ยังงั้นเหรอ?...”
“ก็ใช่น่ะสิ อย่างคราวนี้ก็กลับมาเพราะจะช่วยดูแลฮยอกแจในฐานะผู้ปกครองให้ไม่ใช่เหรอ?”
“แต่ชั้นอายุ 20 แล้วนะ (= =”)”
หลังจากนั้นคุณป้าฮยอนอก็เอาผักมาให้ผมเยอะแยะไปหมด ผมจึงขอตัวกลับบ้าน ….
ตอนเด็ก ๆ ถ้าจำไม่ผิดล่ะก็ รู้สึกว่าพวกเราพี่น้องจะไม่ได้เป็นอย่างในตอนนี้ ถึงจะจำไม่ค่อยได้นักก็เถอะ แต่รู้สึกเหมือนเราจะอยู่ด้วยกันกับพี่บ่อยๆ เพราะอายุที่ต่างกันถึง 4 ปี การออกไปเล่นกับเด็กแถวๆ บ้านที่อยู่ในวัยเดียวกันโดยที่ไม่ยอมเล่นเป็นเพื่อนกับน้องชาย ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร แต่….พี่ก็ไม่ได้เป็นแบบนั้น … “สนิทกัน” รู้สึกว่าจะถูกพูดแบบนั้นด้วยบ่อยๆเหมือนกัน… แต่ตอนนี้กลับไม่เข้าใจว่าต้องทำยังไงถึงจะสนิทกันได้
…พี่เนี่ยเป็นคนยังไงกันนะ…
“เก่งทั้งเรื่องเรียน เรื่องกีฬา ทำได้ทุกอย่าง เพื่อนก็มีเยอะ”
รู้สึกเหมือนกับว่าไม่เคยเห็น พี่จะให้ความสนิทสนมกับใครเป็นพิเศษเลย…..
. ..
.
.
.
.
.
.
“โฮ่ง!!!~”
“กลับมาแล้วกุงปัง นี่แกแอบถอดปลอกคอออกมาอีกแล้วเหรอ” ผมหันหลังไปตามเสียงก่อนจะพบว่า เจ้ากุงปังตัวยุ่งนั่งกระดิกหางอยู่ด้านหลัง ขณะที่ผมกำลังจะเข้าบ้าน หลังจากกลับมาจากมหาลัย ผมเลิกสนใจเจ้ากุงปังแล้วเดินไปข้างบ้านกะว่าจะไปเปิดก๊อกล้างมือและให้น้ำเจ้าหมาจอมยุ่งตัวนี้ด้วย แต่ก็เหลือบไปเห็นพี่ทงเฮกำลังขนกล่องอะไรบ้างอย่างอยู่ที่ริมระเบียง
..กลับมาแล้วแฮะ..
“กะ…กลับมาแล้วครับ”
“โอ้… กลับมาแล้วเหรอฮยอกแจ ฮึบ!” พี่ทงเฮตอบก่อนจะยกกล่องขึ้น
“ให้ผมช่วยขนมั๊ย?” ว่าแล้วก็วางกระเป๋าลงแล้วยกกล่องขึ้นใบนึง โดยไม่ฟังเสียงค้านของพี่ …หนักเหมือนกันนะนี่….orz
หลังจากช่วยพี่จัดห้องเสร็จ ก็ต้องตกใจ นี่มัน…
“นี่พี่ใช้คอมฯ ตั้ง 4 เครื่องเลยเหรอ”
“อืม ปกติน่ะ”
…อะไรจะป่านนั้น เอ๊ะ จริงสิ…
“จะ..จะว่าไป มาอยู่ที่นี่แบบนี้แล้ว เรื่องงานจะไม่เป็นไรเหรอ?”
“อืม” พี่ตอบแล้วหันหลังเดินออกไปทางห้องครัว
…. นี่ไม่คิดจะอธิบายอะไรเลยเหรอ (- -) …..
“ฮยอกแจ ปกติ นายจัดการเรื่องข้าวยังไงน่ะ?”
“อ๋อ~ ก็กินแบบง่ายๆ น่ะ บางทีข้างบ้านก็ให้กับข้าวมาบ้าง กินอาหารกระป๋องบ้าง ซื้อกลับมากินบ้าง ทำไมอ่ะ”
..
.
.
.
.
.
.
“โห~ นี่พี่ทำอาหารเป็นด้วยเหรอ” ผมถามออกไปอย่างไม่เชื่อ ว่าคนแบบพี่จะทำอาหารเป็นกับเค้าเหมือนกัน ผิดกับผมลิบลับเลย (- -)
“นิดหน่อยน่ะ”
“…………..”
“ตอนอยู่ที่นี่พี่เองก็ทำอะไรไม่เป็นเหมือนกันแหละ …ว่าแต่นาย กินผักเป็นมั่งรึยังล่ะ?” ถามก่อนจะหัวเราะออกมา นี่ ยังจำได้อีกเหรอ (-^-)
“กินได้แล้ว….บางอย่างนะ -///-” อายอ่ะ โตเท่านี้แล้วยังกินผักไม่ได้อีก ถามอะไรจี้จุดที่สุดเลย แต่จะว่าไป…ก็ไม่ได้กินข้าวกับพี่มาตั้ง 6ปีแล้วแฮะ จริงด้วยสินะ รู้สึกคิดถึงขึ้นมานิดหน่อยเหมือนกัน…. ฮิฮิ ^^
...Brother’s Life…
“อ้าว ฮยอกแจ”
“อ่ะ…สวัสดีครับ คุณยาย” เอ่ยออกไปเมื่อถูกทัก ขณะที่จะกลับบ้าน
“คุณพ่อกับคุณแม่ไปเมืองนอกแบบนี้ คงจะลำบากสินะ?”
“อ่ะ สบายมากครับ ไม่ลำบากเลย”
“ได้ยินว่า ทงเฮกลับมาเหรอ? ไม่ได้กลับมานานนี่เนอะ ลูกสาวชั้นชมว่าเท่ด้วยนะ!”
“อ่า ครับ … สงสัย คงจะเอาไปลือกันสินะ” ผมตอบกลับไปในสีหน้าที่ยิ้มไปด้วย
“ก็เท่มาตั้งแต่เมื่อก่อนแล้วนี่นา มีแฟนรึยังล่ะ?”
“ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ” สงสัยจะถูกซักฟอกยาวแล้วสิ ==”
“อยู่โซลทำงานอะไรเหรอ บลาๆๆๆๆๆๆ”
เมื่อก่อนก็เป็นแบบนี้เหมือนกัน เวลามีอะไรก็ไม่ยอมไปถามพี่ตรงๆ แต่มักจะมาถามผมแทน ทั้งๆ ที่เราก็ไม่ได้สนิทกันอย่างที่คนอื่นๆ เห็นแท้ ๆ ….
ครืดดดด …. เลื่อนประตูออกก่อนจะปิดลงอย่างเบามือ บ้านเงียบจัง พี่ไม่อยู่บ้านงั้นเหรอ? คิดไปแล้วก้าวขาไปทางห้องนั่งเล่น ก่อนจะต้องชะงักกับภาพตรงหน้าที่ได้เห็น … พี่ทงเฮ คุยอยู่กับใครน่ะ
… แฟนพี่งั้นเหรอ?....
...Brother’s Life…
--คุยนิดหน่อย--
ลงครบตอนแล้วนะคะ
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นที่น่ารักของรีดเดอร์ทุกคนค่ะ
จะพยายามมาอัพต่อต่อไปอย่างรวดเร็วนะคะ^^
ความคิดเห็น