My Sweetheart ฉันรักนาย My precious

ลำดับตอนที่ #2 : ยกที่1 เตร๊งๆ!

คาบที่ 1 ในห้องเรียน

"สวัสดีจ้ะ ^ ^ คุณครูชื่อ ครูแทยอน นะคะ เป็นคุณครูที่ปรึกษาของห้องนี้ ยินดีต้อนรับสู่ภาคเรียนที่ 1 จ้า แล้ววันนี้พวกเราก็จะ................ฯลฯ" เฮ้อ...ฉันที่นั่งอยู่หลังห้อง ข้างๆยัยซูยอง แถมที่นั่งข้างๆฉันกับซูยองก็เป็นไอ้เสี่ยวจูนั่น ชิ -^-
แถมมันยังนั่งข้างๆฝั่งฉันอีก เวรกรรมจริงๆ ใครส่งมันมาให้ฉันวะเนี่ย T T ฉันจะไปฆ่า...พระเจ้าที่ส่งมันให้มาเจอฉัน 
"ชเว ซูยอง พักเที่ยงไปไหน"
"อ่า...ก็ไปทานข้าวที่โรงอาหารอ่ะ ไปด้วยกันไหมล่ะ? แล้วก็อย่าเรียกฉัน ชเวเลยนะ T T"
"อืม"
"เรนนี่ หยาง" ขวับ O_o ใคร ใคร เรียกฉัน
"อะไร"  เสี่ยวจู...ไอ้หน้าหมา มันเรียกฉัน มันเรียกชื่อเต็มฉัน
"เปล๊า ก็เรียกไปงั้น" ว่าแล้วก็ยักไหล่หนึ่งที
"ไอ้ส้นตีน -_-" ฉันด่ามันพร้อมกับหน้าตาย 
"หืม? หยาบคายจัง ผู้หญิงอะไร๊ หยาบคายจริงๆ" ว่าแล้วมันก็ทำหน้าล้อเลียนฉัน ผีเจาะปากแกมาพูดรึไงวะ
"ไอ้หน้าเควี้ย -_-" อีกครั้งกับคำด่าและสีหน้าเดิมๆ
"ยัยแรดเอ๊ย..."
"F*ck you -_-"
"ยัยร่าน"
"ไ้อ้หน้าตัวเมีย ปากหมา ใจตุ๊ด -_-"
"ยัยหน้าตัวผู้"
ฟึ่บ! เราสองคนลุกขึ้นประชันหน้ากัน เพื่อนๆในห้องหันมามอง ส่วนครูไปล้างมือ -_- (เปลื้อนชอล์ค)
"นี่! รู้ไหม ว่านายกำลังทำอะไร"
"เธอนั่นแหละ รู้ไหม?กำลังคุยกับใคร"

ฟึ่บ! 

ต่อมา ณ ห้องประธานนักเรียน

"เสี่ยวจู รอยที่คอของนายหมายความว่าไง"
"ยัยนี่กัด = =" สีหน้าของเขาเอือมทันทีเมื่อพี่ประธานนักเรียนถาม
"เรนนี่ รอยที่มุมปากเธอ...มันคืออะไร"
"ไอ้นี่ดูด"
"ทำไมพวกเธอถึงทำร้ายกัน ขนาดนั้น? -_-" ว่าแล้วไ้อ้ประธานก็ทำหน้าเอือม
"ก็ ไอ้/ยัย นี่มันมาด่า ฉัน/ผม ก่อนอ่ะ" เราสองคนพูดพร้อมกันแบบไม่ได้นัดหมาย = =
"สรุปใครด่าใครก่อน? -_-"
"ไอ้/ยัย นี่" ใครสั่งให้มันพูดตามฉันวะ = =
"เอาล่ะ! ในเมื่อตกลงกันไม่ได้ล่ะก็.....หึหึหึ"

ชิ้งงงงงงงงงงง + + สายตาเรียวคมของประธานเงยหน้าขึ้น

ต่อมา

ป้ายพร้อม! ถุงพร้อม! 3-4

"ขยะในมือท่าน ทิ้งที่นี่ค่ะ -_-"
ฟึ่บ!
"ขอบคุณครับ -_-"
เราสองคน (ฉัน และ ไอ้บ้า) ถูกไอ้ปะธานนั่นบังคับให้บำเพ็ญประโยชน์แก่โรงเรียนโดยการเก็บขยะตอนกลางวัน
อาหารกลางวันมื้อนี้จึง อด! = = และเมื่อเต็ม 4 ถุงเมื่อไร ถึงจะเลิกได้
"ขยะในมือท่าน ทิ้งสิวะ"
ฟึ่บ! ฟึ่บ! ฟึ่บ! ฟึ่บ! ทิ้งกันทันทีเชียวนะยะ
"ขอบคุณเว้ย"
"เฮ้ย! แกน่ะ กินน้ำเสร็จยัง?" ฉันหันไปถามไอ้บ้าที่ไหนไม่รู้ที่นั่งกินน้ำอยู่ข้างทาง
"ยะ...ยังครับ"
"ทิ้ง..."
"มะ...ไม่ได้ครับ ยังไม่หมดเลย"
"จะทิ้ง...หรือ....ไม่ทิ้ง?" ฉันขยับฝีเท้าเข้าไปใกล้มันเรื่อยๆ
"ทะ...ทิ้งครับๆๆๆๆ"
ฟึ่บ!
"Thanks" แหม..ทำเป็นใช้อังกฤษ ไอ้หน้าย่นเสี่ยวจู
"ขยะในมือแกน่ะ เอามาทิ้งดิ๊"
"เฮ้...พูดเพราะๆหน่อยสิ สาวน้อย"
"เสือก....ไอ้เสี่ยวจูหน้าหมา"
"หึหึหึ! กลัว...จัง...^ ^"
"อ๋อ...จะเอาเรื่องใช่ไหม?" ฉันพูดพร้อมกับวางป้ายลง
"เรนนี่ หยาง"
เฮื๊อก...O_O
"ขยะในมือท่าน ทิ้งที่นี่ค่ะ" เมื่อเสียงของไอ้ประธาน(ที่คุ้นเคย) เอ่ยปากเรียกชื่อฉันขึ้นมา เล่นเอาฉันสะดุ้งทันที
"ขอบคุณครับ ^ ^" ไอ้เสี่ยวจูยิ้มมมมม
"นาย...เสร็จนี่ โดนแน่!"
"อืม จะรอละกัน ^ ^"

แล้วนายจะเสียใจ! ฮึ่่ย!!!!

ตกเย็น

ณ บ้านหลังใหญ่บะเริ่มเฮิ่ม!

"ไง! กลับช้าจริงนะ วันนี้ หัดทำตัวดีๆซะบ้างสิ เเล้วดูแต่งตัว...เนี่ย! ดูสิ ยัยรีนน่ะ มันตั้งใจเรียน....บลาๆๆๆๆ" แม่ของฉันเองแหละ เห็นมะ ไม่มีใครชอบฉันเลยแม้กระทั่งแม่!
"ไง! วันนี้ ครูโทรมาบอกพี่ว่าเธอไปมีเรื่องกับผู้ชายเหรอ? ไปทำอะไรเขามาล่ะ อ่อยจนได้เรื่อง? หรืออะไร?"
"ยุ่งน่ะ"
ปึง! ฉันปิดประตูเข้าห้องก่อนที่ฉันจะโดนด่ามากกว่านี้ เฮ้อ....ฉันรู้น่ะ ว่าฉันมันเลว แต่ยังไงฉันก็อยู่ในครอบครัวไม่ใช่รึไง คุยกันดีๆไม่เคยอ่ะ เว้นแต่น้องของฉัน ยัยรีน! ยัยนั่นเป็นน้องคนเดียวที่นับถือฉันเป็นพี่และคุยกับฉันดีๆตามประสาคนในครอบครัว ไม่เหฝ้นจะมีใครคิดได้เหมือนยัยนั่นสักคนนึง เฮ้อ....
ก๊อกๆๆ~
"ใคร"
"พี่...หนูเอง"
"ออ รีน เข้ามาสิ!"
แกรก ~
"เป็นไงบ้างพี่ วันนี้เป็นไงมั่ง"
"ไม่โอเคอ่ะ -_-"
"ทำไมอ่ะพี่"
"พี่มีเรื่องที่โรงเรียนนิดหน่อย เลยโดนสั่งให้บำเพ็ญประโยชน์แถมยังมีคู่อริใหม่...เป็นผู้ชายซะด้วย ตอนเย็น พี่ก็เดินกลับบ้าน โดนไอ้พวกขี้เมาแซวเลยมีเรื่องกันกลางตลาดนิดหน่อย กลับบ้านมาก็โดนแม่ด่า หาว่ากลับบ้านเย็น แล้วก็บ่นอะไรก็ไม่รู้ พอเจอพี่ลิลลี่ ก็โดนหาว่ามีเรื่องกีบผู้ชายเพราะไปอ่อยเขา...เฮ้อ...ไม่มีใครเข้าใจพี่สักคนอ่ะ ยกเว้นแกนะ ^ ^" ว่าแล้วฉันก็ยิ้มให้ยัยรีน
"อื้ม พี่มีอะไรก็บอกหนูได้นะ หนูคุยกับพี่ได้ ^ ^"
"อื้ม แล้วแกล่ะ ที่โรงเรียนเป็นไงมั่ง"
"ก็ดีอ่ะพี่ สอบเก็บคะแนนหนูได้เต็มด้วยแหละ > <"

"อ่ะจ้า....ถ้ามีใครมาหาเรื่องหรืออะไรก็บอกพี่นะ พี่จะไปฆ่ามัน"
"ค่ะ > < หนูรักพี่เรนนี่ที่สุดในโลกาเล๊ย ~"
"จ้าาา พี่ก็รักแก รักแกที่สุดในครอบครัวแล้ว เพราะแกเป็นคนเดียวที่เข้าใจพี่ รักพี่ นับถือพี่"
"แน่นอนสิคะ ก็พี่เป็นพี่หนูนี่ หนูไม่ใช่พ่อกับแม่และพี่ลิลลี่ซะหน่อยนะ"
"พี่รักแกที่สุดเล๊ย > < ป่ะ! ไปกินชาบูกัน พี่เลี้ยง"
"ป่ะค่ะ > <"

ณ ชาบู

"2 ที่ค่ะ"
"จะเอาเป็นบาร์หรือโต๊ะคะ"
"บาร์ค่ะ"

"พี่เรนนี่"
"หืม?"
"นั่น...เสี่ยวเอ๋อ เพื่อนหนูอ่ะ"
"ไหนอ่ะ"
"นู่น"
เฮ้ย! O_O ไอ้เสี่ยวจู เอ๊ะ! เดี๋ยวนะ.....เสี่ยวจู...เสี่ยวเอ๋อ พี่..น้อง กันเหรอออออออออออ
"ไง เสี่ยวเ๋อ๋อ"
"ไง รีน"
"ไง เรนนี่ หยาง"
"ไง ไอ้ส้นตีน"

เราสองคนมองหน้ากันก่อนที่จะแสยะยิ้มให้กันและกัน หึหึหึ นายติดหนี้เอาคืนฉันไว้ เสี่ยวจู ไอ้เสี่ยวเอ้ย...

 

พระเอกและนางเอกค่ะ เสี่ยวจู และ เรนนี่ นี่เอง > <




เพลงประกอบเรื่องนี้คือ

Ai bu dan xing - Show luo
Yu ai - Rainie Yang
Anonymous friend - Rainie Yang

ลิงค์ของเพลงค่ะ

http://www.youtube.com/watch?v=aGxr57X5QQE   -  Ai bu dan xing

http://www.youtube.com/watch?v=oec9R5ypf-o      -  Yu ai

http://www.youtube.com/watch?v=wayz6I2xZQQ     -  Anonymous friend




ขอบคุณทุกคนที่ติดตามค่ะ ^_^ ขณะนี้เถียนซินง่วงไม่ไหวแล้วค่ะ
T_T ขอไป Sleeping Beauty(ful) ก่อนนะคะ อิิอิ > < สำหรับคนที่อ่านตอนกลางคืน ขอให้หลับฝันดี ฝันถึงคนที่รักค่ะ >  < คนที่อ่านตอนกลางวัน ขอให้คนที่รักมาหาถึงบ้านค่ะ  ส่วนเถียนซินนั้น ขอไปนอนหลับฝันถึงเสี่ยวจู (>3<) ก่อนนะคะ บ๊ายบายยย