Just a kiss!! จูบเธอให้ลืม

ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 :: I’ll Back Off So You Can Live

เธอยังจดจำวันนั้นได้ไหม
วันที่พวกเราพบกันครั้งแรก?
ฉันยังจำมันได้ดี
คำพูดมากมายที่เธอสัญญาไว้
เธอบอกว่าจะดูแลและปกป้องแต่ฉันคนเดียว
เธอบอกว่าเธอจะไม่รักใครอีกนอกจากฉัน
ฉันเชื่อเธอ ฉันเชื่อคำโกหกของเธอ!!

ติ๊ด ติ๊ด...

            เสียงเตือนข้อความเข้าดังขึ้นขณะที่หญิงสาวร่างบางกำลังตรวจอาการคนไข้ เธอหันไปมองก่อนจะหันกลับไปตรวจคนไข้ต่อ

“อย่าลืมมาตามนัดนะคะ อย่าลืมทำตามที่หมอสั่งล่ะ ^^” หน้าสวยยิ้มหวานให้กับคนไข้สุดแสนจะน่ารักอย่างเด็กชายควอนซึ่งเป็นคนไข้ประจำของเธอ เมื่อเด็กชายควอนออกจากห้องตรวจไป ฉันก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดดูข้อความ

‘ลงมาหาฉันที่ลานจอดรถหน่อยสิ…โดมินิค’ รอยยิ้มบางๆผุดขึ้นบนใบหน้าหวานของฉัน >< ฉันเก็บโทรศัพท์ลงในกระเป๋าเสื้อกราวน์ก่อนจะเดินออกไปยังลานจอดรถข้างหน้าโรงพยาบาล สายตาของฉันเห็นผู้ชายหล่อคนหนึ่งกำลังยืนพิงรถสปอร์ตสีแดงเพลิง เมื่อฉันเข้าไปใกล้ๆความรู้สึกมาคุเริ่มคุกรุ่นขึ้น ใบหน้าที่เคยยิ้มแย้มเมื่อเห็นฉัน ตอนนี้มันกลับกลายเป็นใบหน้าที่ดูเศร้าหมองพิกล

“มีอะไรจะพูดหรือเปล่า?” หน้าสงสัยของฉันส่งออกไปพร้อมกับคำถามซึ่งมันจะต้องมีอะไรแน่ๆ รับรองได้! โดมินิคไม่พูดแต่หากดึงฉันเข้าไปกอดแน่นจนฉันแทบจะหายใจไม่ออกจนฉันต้องผละเขาออกก่อนที่จะสิ้นลมหายใจ

“แซมมี่...” เสียงสั่นของเขาทำเอาใจฉันที่เต้นตุ๊มๆต่อมๆบนเส้นด้ายแทบจะร่วงตกลงมา

“เราเลิกกันเถอะ” หัวใจของฉันที่มันเต้นอยู่บนเส้นด้ายตอนนี้มันตกลงแตกสลายหายไปกับพื้นปูนที่ฉันยืนอยู่ โดมินิคทิ้งน้ำหนักตัวทรุดลงกับพื้นพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาจากดวงตาคู่คม ดวงตาคู่ที่สามารถทำให้สาวๆหลายคนถึงกับต้องตกอยู่ในภวังค์

“ตอนแรกฉันก็มีอะไรจะบอกนายเหมือนกันแต่ตอนนี้มันคงจะไม่สำคัญแล้วล่ะ” เสียงเศร้าที่ฉันไม่คิดว่าจะได้ใช้มันในเหตุการณ์ที่เราสองคนต้องเลิกกันมันถูกเอื้อนเอ่ยออกมาจากลำคอ โดมินิคที่นั่งคุกเข่าลงกับพื้นเงยหน้าขึ้นมามองหน้าฉันที่กำลังมองท้องฟ้าพร้อมกับสายน้ำตาที่ไหลออกมาจากดวงตาคู่สวย

โดมินิคยืนขึ้นก่อนจะหันตัวเดินกลับไปยังรถยนต์ที่ติดเครื่องอยู่ ฉันเพิ่งนึกอะไรออกจึงเรียกเขาไว้ก่อน ขาที่ดูเหมือนจะหมดเรี่ยวแรงของฉันค่อยๆเดินเข้าไปหาโดมินิค

“ฉันคืนหัวใจให้นาย” สร้อยจี้เพชรรูปหัวใจที่โดมินิคเคยซื้อให้ฉันในวันครบรอบ 2 ปีที่เราคบกันเมื่อวันที่ 14 เมษา ตอนนั้นวงของโดมินิคฉลองปาร์ตี้ที่ชนะในรายการมิวสิคอวอร์ดและฉันก็ถูกเชิญเป็นแขกคนสำคัญของงานเพราะถ้าไม่มีฉันโดมินิคก็จะไม่อยู่ซ้อม - -

“แซม...”เขาเรียกชื่อฉันเบาๆแต่ก็ยื่นมือมารับสร้อยที่ฉันเพิ่งถอดออกจากคอของฉันสดๆร้อนๆ

“ฉันจะเก็บสร้อยนี้เอาไว้...และจะมอบเธออีกครั้ง” โดมินิคกำสร้อยแน่นก่อนจะเดินขึ้นรถไป ส่วนฉันรีบหนหลังกลับเพราะไม่อาจจะทนมองเขาที่กำลังจะจากไป






40%




amanitatheme