คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ::Chapter::พี่ชายผมเปลี่ยนไป+พบเจอ[80%]
ตอนผมโดนเพื่อนแกล้งหรือใครแกล้งพี่จะเป็นคนไปช่วยผมตลอดเวลา
ตอนผมไม่สบายพี่จะดูแลผมจนไม่ได้หลับไม่ได้นอน
ตอนนี้"พี่ชาย"คนนั้นของผมไปไหน....
รอยยิ้มที่แสนอบอุ่นของพี่ ...อยู่ไหน?
"พี่อนยู พี่จะไปไหนครับ ?" ผมถามพี่ชายของผมที่กำลังจะออกไปข้างนอกทั้งๆที่ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว จะไปไหนกันนะ พี่อนยู ?
"ไม่เกี่ยวกับนาย" พูดจบพี่อนยูก็เดินออกไปทันที อะไรกัน พี่อนยูเขาเป็นไรไปนะ !?
ไอ้ที่พี่ว่าไม่เกี่ยวเนี่ย ผมในสิทธิ์น้องชายรู้ไม่ได้เลยใช่มั้ยฮะ? ...
~ONEW PART~
@ LUCIFER CLUB
“เฮ้... จงอยอนทางนี้!” เสียงของร่างสูงเรียกเพื่อนตัวเตี้ยของตัวเองด้วยความเคยชิน เขามองพฤติกรรมเพื่อนของเขาที่มองซ้ายมองขวาเหมือนมองหาคนอยู่ และดูเหมือนร่างสูงที่มีนามว่า จินกิ จะรู้ด้วยว่าเขากำลังมองหาสิ่งใด
“นายไม่ต้องมองหาหรอก วันนี้แทมินไม่มา” พูดจบใบหน้าที่เคยยิ้มแย้มก็เริ่ม จางหายไป จงอยอนได้แต่สงสัยในพฤติกรรมของเพื่อน ก็น้องชายมันนิหว่า ทำไมบอกบุญไม่รับงี้วะ
“เออๆ ว่าแต่ไอ้จง เมิงนัดกุมาวันนี้มีไร?” เสียงเรียกของอนยูทำให้จงฮยอนหลุดจากความคิดของตนเองออกไป แล้วหันมาสนใจกับสิ่งที่อีกคนตรงหน้าเขากำลังจะพูดแทน
“วันนี้มีนักร้องคนใหม่มา”
.
.
.
นักร้อง ..อาชีพที่ผมรักที่สุดซึ่งเรื่องนี้ไอ้จงมันก็รู้
แต่คงเพราะ..ผมคงไม่มีบุญได้จับต้องมัน
ชีวิตที่อยู่ในขอบเขต อยู่หน้ากองเอกสาร อยู่ต่อหน้าผู้ใหญ่
ปั้นรอยยิ้มความจริงจังออกมา ใครๆก็บอกว่าผมเหมาะกับรอยยิ้ม
แต่ผมนะ....
เกลียดการยิ้มที่สุด !
so, honey let me love you downnn
there's so many ways to love ya
baby i can break it downnn
there's so many ways to love ya
got me like, ooh myy gosh i'm soo in love i found you finallyy,
you make me want to say~
เสียงทุ้มบาดใจสาว ยังคงดำเนินต่อไปเรื่อยๆ เพียงเสี้ยวนาทีเท่านั้น ซึ่งมันก็ทำให้ใครคนนึงถึงกับหลงใหลในเสียงทรงเสน่ห์นี้อย่างเสียไม่ได้
“อนยู”
“...............”
“อนยู อนยู...ไอ้หู้เน่าาา!”
“หะ หะ ห๊ะ..อะไรนะ?” ร่างสูงที่นิ่งไป ถึงกับสะดุ้งเพราะพลังเสียงแปดหลอดของชายร่างเตี้ยนั่นเอง
“เมิงเป็นอะไรไปวะ เมิงได้ฟังที่กุพูดอยู่ป่าววะเมิง” จงฮยอนถึงกับหน้ามุ่ย ที่เพื่อนสนิทของเขาไม่ได้ฟังในสิ่งที่ตนพูดเลย มันเป็นอะไรของมันวะครับ
“กุไม่ได้เป็นอะไร แล้วเมื่อกี้เมิงพูดว่าอะไรนะ” ร่างสูงกลับมาสนใจคนตรงหน้าต่อ
“เมิงไม่ได้สนใจในสิ่งที่กุพูดจริงๆ... กุแค่จะบอกว่า.............”
.................................................................................................
~TAEMIN PART~
“คีย์..นายมาหาฉันที่บ้านหน่อยได้มั๊ยอา”
“[ทำไมหรอ นายไม่สบายจรงไหนรึป่าวแทมิน]”
“ไม่เลย ฉันสบายดี แต่ฉันมีเรื่องกลุ้มใจนิดหน่อยน่ะ”
“[เดี๋ยวอีกยี่สิบนาทีเจอกันนะแทมิน ฉันจะรีบไป]”
ตุ๊ดๆๆ~
ร่างเล็กกดตัดสาย พร้อมนั่งถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย และเรื่องที่ทำให้คนตัวเล็กกลุ้มใจมาก นั่นคือเรื่องพี่ชายเขานั่นเอง
พี่อนยู พักนี้พี่เป็นอะไรไปนะ ทำไมเหินห่างกับผมนัก ผมไปทำให้พี่ไม่สบายใจรึป่าว มีอะไรทำไมพี่ไม่บอกผม พี่ยังมองผมว่าเป็นน้องชายที่น่ารักของพี่อยู่รึป่าวนะ พี่อนยู....
“แทมินนนนนนนนนนนนนนนนน~ ฉันมาแล้ว” เพียงไม่ถึงยี่สิบนาที เพื่อนหน้าสวยของแทมินวิ่งกระหืดกระหอบออกมาจากรถแท็กซี่ พร้อมเสียงแหลมๆเป็นเอกลักษณ์
“อ่า คีย์อา~” แทมินเดินออกไปเปิดประตูแล้วพาคีย์ไปนั่งคุยกันที่โซฟาตัวโปรด
“แทมิน นายมีเรื่องไม่สบายใจอะไร ไหนเล่ามาให้ฉันฟังสิ ฉันจะช่วยแก้ปัญหาให้นายเอง แทมินนี่~” คีย์พูดติดตลก เพื่อให้เพื่อนรักตรงหน้าเค้าได้สบายใจขึ้นมาบ้าง
“คีย์อา... พักนี้พี่อนยูไม่รู้เป็นอะไร ดูเหินห่างกับฉันมากเลยอ่ะ ฉันไม่ชอบให้พี่เขาเป็นอย่างนี้เลยนะ ฉันจะบ้าตายแล้วอ่ะคีย์ พี่อนยูเขาไม่รักน่องชายอย่างฉันแล้วใช่มั๊ยคีย์ ฮึก~” ร่างเล็กระบายสิ่งที่ตัวเองกลุ้มใจออกมาพร้อมกับหยดน้ำใสๆจากดวงตา ที่เต็มไปด้วยความน้อยใจ และความไม่เข้าใจของตัวเอง
“แทมิน นายอย่าร้องไห้สิ” คีย์ดึงร่างเล็กมากอดปลอบ บ่าเล็กตอนนี้ชุ่มไปด้วยน้ำตาของแทมิน
ตอนนี้ผมคงทำได้แค่ปลอบแทมินเท่านั้นสินะ ผมสงสารแทมินจริงๆ พี่อนยูอา พี่ทำไมถึงเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ พี่จะรู้มั๊ยนะ ว่าน้องชายพี่รักพี่ขนาดไหน
“แทมิน ฉันว่าเราไปหาอะไรทำแก้กลุ้มดีกว่า” ไวเท่าความคิด คีย์จูงมือแทมินออกจากบ้านทันที
“คีย์ นายจะพาฉันไปไหน?” ร่างเล็กยังคงมึนงงกับการกระทำของคีย์ จู่ๆก็ลากผมออกมา นายจะไหนน่ะคีย์ ฉันกำลังกลุ้มใจนะ
“เอาหน่า ถึงแล้วเดี๋ยวรู้เอง... กุญแจรถนายอยู่ไหน แทมิน ”
แทมินยื่นกุญแจรถให้ แต่ก็ยังอดสงสัยไม่ได้ว่าเพื่อนหน้าสวยคนนี้จะพาเขาไปที่ไหนกันนะ?
“Lucifer Club? นายพาฉันมาที่นี่ทำไมน่ะคีย์”
“ฉันก็จะพานายมาทำให้หายกลุ้มใจไง ปะ..ไปหาอะไรดริ๊งค์แก้เครียดกัน” สิ้นเสียงทั้งสองก็หายเข้าไปในตัวคลับ
กลิ่นอายความเป็นส่วนตัว เสียงเพลงเบาๆเพราะๆที่กล่อมให้ผู้ฟังได้เพลิดเพลิน บทเพลงที่ไม่เน้นความหนักหน่วงของดนตรี สไตล์คลับที่เน้นความสบาย คลาสสิคอบอวนไปด้วยความโรแมนติกเล็กน้อย เหมาะสำหรับการมานั่งดริ๊งค์ชิลด์ๆแก้เครียดได้ดีทีเดียว
..................80%...................
ฮืออออ ไรท์เตอร์ขอโทษนะที่มาอัพไม่เต็มเม็ดเต็มหน่วย ไรท์เตอร์ไข้ขึ้นอีกแล้วจ้า~ ไรท์เตอร์ขอกราบอภัยรีดเดอร์ที่น่ารักทุกท่านที่หลงมาอ่านด้วยนะคะ แล้วไรท์เตอร์จะรีบกลับมาอัพต่อ...
ส่วนไรท์เตอร์อีกคน(น้องมีน) ติดสอบค่า ฮ่าๆๆ เป็นกำลังให้น้องไรท์เตอร์มีนกันด้วยนะคะ
ความคิดเห็น