คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : CHAPTER1 : หม่าม๊าทอมบอยกับปะป๊าแสงสว่าง
CHAPTER1 : หม่าม๊าทอมบอยกับปะป๊าแสงสว่าง
นี่มันวันอะไรของคชาเนี่ย โดนไอหื่นลวนลาม โดนแสงสว่างขโมยหอมแก้ม แถมยังมาเจอเด็กที่ไหนก็ไม่รู้เรียกผมว่า'หม่าม๊า'อีก TT[]TT จนตอนนี้ผมกำลังพาร่างที่เกือบไร้วิญญาณของตัวเองและเด็กหัวเห็ดที่เรียกแต่ผมว่า'หม่าม๊า'ไม่หยุดปาก เดินมายังห้องจุดหมายปลายทาง ตอนนี้ใครก็ได้ช่วยผมที!!ผมไม่ได้เป็นนางงามเน้อ!ผมไม่รักเด็กTT' เอ้อ!เพราะอะไรน่ะเหรอครับที่ต้องพ่วงเด็กน้อยคนนี้มาด้วย ก็เพราะ....
.
.
.
-เมื่อ10นาทีก่อน-
"หม่าม๊าฮะ!"
"หะ หาาาาา"
"หม่าม๊า หม่าม๊า หม่าม๊า"
"หนู!พี่ไม่ใช่หม่าม๊าหนูนะครับTT' หม่าม๊าหนูไปไหนล่ะลูก?"
"หม่าม๊า หม่าม๊า"
"เดี๋ยวพี่พาไปส่งที่ห้องนะ ห้องหนูอยู่ตรงไหนครับ?"
"หม่าม๊าาาาาาา"
"TT^TT"
"o(^w^)o"
.
.
.
นั่นแหละครับ! ถามอะไรไปก็ตอบแค่หม่าม๊า พอผมจะพาไปหาหม่าม๊าตัวจริงก็เรียกผมหม่าม๊า และพอผมจะเดินหนีมามือเล็กๆก็คว้าชายเสื้อผมไว้พร้อมกับเรียกผมด้วยถ้อยคำเดิมๆ 'หม่าม๊า' สุดท้ายผมก็เลยต้องพาไอตัวเล็กหัวเห็ดมาที่ห้องก่อนแล้วค่อยหาทางออกว่าจะทำยังไงดี เฮ้อออ!ชีวิตของนนทนันท์ทำไมมันซวยแบบนี้
"ถึงแล้ว!"
ผมหยุดอยู่หน้าห้อง '333' ห้องที่เป็นที่พักของผมพร้อมกับปล่อยมือเล็กๆเพื่อมาไขกุญแจ เด็กตัวเล็กข้างๆผมก็ว่าง่ายนะครับปล่อยมือแต่โดยดีแต่เอามือมาเกาะชายเสื้อผมไว้แทน = =' พี่ไม่หายไปไหนหรอกลูก สงสัยกลัวผมจะหายใช่ไหม?
-แกร๊ก ... แกร๊ก-
อ้าวเฮ้ย!ทำไมไขกุญแจไม่ได้ล่ะนี่!TTเฮ้ยยย!ทำไมไขไม่ได้ ผมพยายามจะไขกุญแจห้องอยู่หลายรอบก็ไม่สำเร็จซักที ไขไปซ้ายก็แล้วไปขวาก็แล้วแทบจะตีกลังกาไขก็แล้วก็ไม่ได้ จนสมองอันชาญฉลาดของผมก็นึกอะไรบางอย่างออก
มือข้างที่ผมกำลังจับกุญแจเจ้าปัญหาไว้กำลังจะพลิกกลับด้านไปยังฝั่งที่มีเลขที่ห้องอยู่ และผมก็พบกับ.....
"T_____________T"
เดาถูกกันรึเปล่า? ใช่เลยฮะ....เป็นอย่างที่คิดไว้
'233'
ผ ม ไ ข กุ ญ แ จ ผิ ด ห้ อ ง แง้!!ห้องที่ผมกำลังยืนอยู่มันห้อง 333 แต่ห้องจริงๆมันอยู่ที่ 233 นี่ผมมาทำไมที่ชั้น 33 เนี่ยยยยยยย! อยากจะทึ้งหัวตัวเองอีกซัก10รอบ คชาเอ๋ยยย!วันนี้เป็นวันโลวแบตซะแล้วล่ะ ฮืออออ! แล้วจะทำไงได้ล่ะครับ ก็ต้องลงลิฟท์ไปใหม่น่ะสิT3T
ผมลากสังขารอันโรยราของตัวเองพร้อมกับเด็กน้อยหัวเห็ดลงมาชั้น23อีกครั้ง! ชั้นนี้แหละผมมั่นใจ ว่าใช่แน่นอน!ไม่มีพลาด ณ.จุดนี้ ได้เวลาคชาเปิดห้องแล้ววววววว!
-แกร๊ก-
เย่ส! โว้วววว!สำเร็จครับ!อย่างน้อยวันนี้ผมก็หาเรื่องโชคดีให้ตัวเองได้หนึ่งอย่างแล้ว อิอิ!
"ว้าววววว! หม่าม๊า>w<"
ในขณะที่ผมกำลังยืนชื่นชมกับความสำเร็จในการหาห้องของตัวเองได้สำเร็จไอตัวเล็กก็ดึงมือผมเบาๆแล้วรีบวิ่งแจ้นไปที่โซฟาทันที ได้ข่าวว่าพี่ชาสุดหล่อคนนี้ควรจะดีใจไม่ใช่หรอลูก-______-
แต่พอผมเดินเข้ามาในห้องก็รู้สึกได้ถึงบรรยากาศแปลกๆในห้องนี้ ประตูห้องนอนทางด้านขวามือของผมถูกเปิดเอาไว้อยู่ มีร่องรอยเหมือนกับว่ามีคนอยู่ในห้องนี้มาก่อนผม จะว่าเป็นไออ้นก็ไม่ใช่นะ มันเพิ่งย้ายกลับไปอยู่บ้านเมื่อสองวันก่อนเอง แล้วจะเป็นใครไปได้ล่ะนี่
-กุก กุก กัก-
เฮ้ยยย! เสียงอะไรอ่ะ ในห้องที่มีแค่ผมกับเด็กหัวเห็ด2คนมันจะมีสิ่งมีชีวิตอะไรได้อีกล่ะ? ถ้าจะมีก็คงมีแต่!!!!!!
ไม่ขโมย ก็ ผี !!!!!!!
ผี !!!!!!!
ผี !!!!!!!
ผี !!!!!!!
อ๊ากกกก!ไม่จริงๆ ( - -)(- - )( - -)(- - ) ไม่ใช่น่า! ผีอะไรมันจะมากลางวันแสกๆแบบนี้TT' ผมไม่ใช่คนกลัวผีหรอกนะครับ(เหรอออ?)แต่อย่าเจอกันเลยดีกว่า เอาวะ!มันต้องไม่ใช่ผีสิๆ ผมรวบความความกล้าเดินย่องเข้าไปตามยังต้นเสียง กุกกัก ที่ได้ยินโดยที่ไอเด็กหัวเห็ดก็ยังคงไม่รู้เรื่องและนั่งเล่นบนโซฟาต่อไป
ระหว่างเดินไปทางห้องครัวที่น่าจะเป็นต้นเสียง ผมก็ได้คว้าเอาไม้กวาดที่อยู่ริมผนังมาติดมือไว้เป็นอาวุธ (ปลอดภัยไว้ก่อนครับ *0*) นั่นไงครับไอขโมยที่ผมพูดถึงกำลังก้มๆเงยๆอยู่ตรงตู้เย็น ว่าแต่ผมเพิ่งรู้อ่ะว่าขโมยเดี๋ยวนี้เค้าขโมยของกินกันแทนแล้วหรอ เจ๋ง!จริงๆ (ไรเตอร์ : เจ๋งตรงไหนเนี่ยคชา)
ผมยกไม้กวาดขึ้นสูงเพื่อที่จะกำหนดพิกัดของเจ้าขโมยแล้วเตรียมตัวฟาดเรียวไม้ลงไป
"ย้ากกกกกกกกกกกกกกกก!"
"เฮ้ยยยยยยย!"
ท่าผมตอนนี้เหมือนพระเอกหนังจีนกำลังภายในเลยครับ มือถือกระบี่พร้อมที่จะฟาดไปยังศัตรู ส่วนไอศัตรูตัวร้ายนะหรอครับได้ยินเสียงผมปุ๊บมันก็ร้องอุทานด้วยความตกใจยกมือปกป้องพัลวันเลยทีเดียว (ไรเตอร์ : เว่อร์ไปชาเอ้ย! ดูหนังมากไปแล้ว= 
และทันทีที่ไอขโมยมันหันหน้ามาทางผมที่กำลังฟาดไม้กวาดลงไปไม่ยั้ง ทั้งผมและมันก็ต่างพากันอึ้ง!
"0_0"
"0________0"
.
.
.
ไอโจรนี่มันนนนนน!
แสงสว่างของผม!!
.
.
.
"เฮ้ยยยยย! / เฮ้ยยยยย!"
"นายมาอยู่นี่ได้ไง / นายมาอยู่นี่ได้ไง"
"เฮ้ย!อย่ามาเลียนแบบ / อย่ามาเลียนแบบ"
"..... / ....."
โอ้ยยย!นี่มันอะไรล่ะนี่? ทำไมโลกมันกลมแบบนี้ล่ะวุ้ย!ผมล่ะงงไปหมดแล้วนะ -_____-' ทำไมแสงสว่างมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ? แล้วทำไมผมถึงอยู่ที่เดียวกับมันได้ แถมยังมาพูดเหมือนผมอีกไง แว้กกกก!
"เฮ้ยย!นายเป็นขโมยใช่ไม๊? ไอสว่าง!"
"อ่าวเฮ้ย! ทอมบอยพูดงี้ก็สวยดิ!ใครขโมยกันแน่?"
-จึ้กกกกก!-
เต็มๆเลยครับ!กับชื่อนี้ 'ทอมบอย' วันๆนี่ผมต้องเผชิญกับคำว่าทอมวันละกี่รอบเนี่ย?T^T แต่คำว่าทอมมันก็ยังไม่ทำให้ผมเจ็บเท่ากับ...
-ตึก ตึก ตึก-
เสียงวิ่งของเด็กหัวเห็ดเข้ามาแทรกบทสนทนาของผมกับไอสว่างพร้อมกับคำพูดที่ทำให้ไอสว่างถึงกับขำพรืดออกมาบวกกับสีหน้าที่ล้อเลียนกันอีกแล้ว
"หม่าม๊า!!!"
"-__________-"
"ฮ่าฮ่าฮ่า! นี่นายทอมบอยมีลูกด้วยหรอเนี่ย? - -'ไม่ใช่เล่นๆนะเราอ่ะทอมบอย ก๊ากกก!"
อ่าวเฮ้ยยย!ไอนี่ กวนซะแล้วมาว่าผมเป็นทอมมีลูกแถมยังมา ล้อเลียนผมอีก แบบนี้ถ้าผมยอมก็อย่ามาเรียกผมว่า นนทนันท์เลย! ฮึ่มมมม!
"อ๊ากกกก!พูดให้มันดีๆนะเว่ยไอสว่าง! ชื่อคชาเว่ยไม่ใช่ทอมบอย"
"อ้าวววว!ก็ไม่ได้ชื่อสว่างเว่ย! ชื่อเต๋าต่างหาก"
“ทำไมล่ะจะเรียกสว่างอะทำไม แบร่!! :p ”
“อ้าววว! ไอทอมลูกติดพูดงี้เดี๋ยวสวยๆ”
“กลัวตายล่ะ โด่!! สว่างงงงงงง”
หึ!รู้จักผมน้อยไปซะแล้ววววว! เรื่องเถียงเนี่ยผมไม่ยอมใครหรอก ผมแลบลิ้นปลิ้นตาใส่ไอเต๋าสว่างพร้อมกับถลกแขนเสื้อขึ้น พร้อมลุย! แต่ทว่า….
'หมับ'
มือเล็กๆของเด็กน้อยก็ขัดจังหวะการทะเลาะของผมกับไอเต๋าสว่างอีกครั้ง พร้อมกับหัวของไอตัวเล็กที่หันไปมองผมทีมองเต๋าทีแล้วก็หันกลับมามองผมทีมองเต๋าที และหัวเล็กๆก็เอียงไปทางซ้ายแล้วเอ่ยคำถามที่ทำเอาเต๋าถึงกับหน้าเหวอกันเลยทีเดียว
"หม่าม๊า ปะป๊าหรอ? ^w^"
โอโห!!คำถามสั้นๆที่บวกกับรอยยิ้มอันไร้เดียงสาของเด็กน้อย กลับทำให้ผมและเต๋าที่กำลังปะทะคารมกันหยุดลง ลำพังแค่ผมเป็นหม่าม๊าคนเดียวยังไม่พอ นี่เล่นเอาไอสว่างนี่มาเป็นปะป๊า! ฆ่ากันเลยดีกว่าไอเด็กเห็ดเอ้ยยย! T^T ในขณะที่ผมกำลังอนาถใจในชะตาชีวิต แต่ เต๋ากลับเป็นตรงกันข้าม ร่างสูงมองผมและเด็กหัวเห็ดสลับกันไปมาแล้วยิ้มแบบมีเลศนัย
“เย้ยยย! ไม่…”
“ครับผม ปะป๊ากับหม่าม๊าเอง >w<”
ไอต๋าวววววววววว! ผมไปตกลงกับมันตอนไหนวะว่าจะเป็นหม่าม๊าแล้วแกเป็นปะป๊าเนี่ย นั่นไงแถมมือมันยังปลาหมึกไม่เลิก เต๋าตอบรับเด็กน้อยตรงหน้าออกไปพร้อมกับเอาคางวางเกยไว้ตรงไหล่ของผม ดูหน้ามันดิครับไม่มีวี่แววเหวอเลยซักนิด ผมหันกลับไปมองด้วยสีหน้าอาฆาตและจิกสายตาส่งไปมันก็ยังยิ้มรับแถมทำปากจู๋ๆมาใกล้ๆผมอีกอ่ะ T^T
“ขอปะป๊าคุยกับหม่าม๊าก่อนนะลูก ป่ะไปเล่นตรงโน้นนะครับ”
“ฮะ ปะป๊า >_______________<”
พอเต๋าเอ่ยขอเวลาสวีทกับผมออกไป แล้วก็ลูบหัวเด็กหัวเห็ดไป1ที เจ้าตัวเล็กก็รีบตอบรับพร้อมวิ่งดุ๊กดิ๊กกลับไปนั่งเล่นที่โซฟาเหมือนเดิม ให้มันได้อย่างงี้เด้ะ! เข้ากันดีเชียวนะเฮ้ยยย! T^Tได้ข่าวว่าทั้งผมเต๋าและเจ้าเด็กน้อยก็เพิ่งเจอกันวันแรกแต่ทำไมผมถึงได้เปลืองตัวจังเนี่ย?
พอเด็กหัวเห็ดกลับไปยังที่โซฟา ไอร่างสูงข้างๆผมก็หันกลับมาเผชิญหน้ากับผมแล้วเอามือพาดบ่าผมทั้งสองข้างไว้
“มามาพูดเรื่องเราต่อ” นั่น!ดูมันใช้คำพูดเรื่องของเรางั้นหรอ TT
“เฮ้ยยย! ทำไมพูดแบบนั้น T^T”
“อ้าว!ก็นายเป็นหม่าม๊าไม่ใช่หรอ หม่าม๊าต้องคู่กับปะป๊าไง หม่าม๊าปะป๊าก็เป็นเราไง”
โอ้ยยย!สายตาของเต๋าตอนนี้มันเกินบรรยายมากครับ เต๋าเอามือชี้ปะป๊าไปที่ตัวเองแล้วชี้หม่าม๊ามาที่ผม พร้อมหน้าตาที่ลัลล้าเป็นที่สุด ถ้าเป็นสาวๆคงละลายอยากจะเป็นหม่าม๊าของมันเป็นแถวเลยล่ะสิ แต่ผมไม่ใช่ ผมล่ะอยากจะแทรกแผ่นดินหนีไปจากตรงนี้ ไอนี่นี่มันหน้าหนาจริงๆเว้ยเฮ้ย ผมเป็นผู้ชายยยยยยยยยย!มันก็ดูเหมือนจะไม่เชื่อ
“ไอต๋าววววววววว! ชาเป็นผู้ชายว้อยยยยยย T^T”
ใบหน้าขาวๆเอานิ้วชี้มาแตะที่ปากผม!ทำเสียงจุ๊ๆแล้วขยิบตา ให้ผมอีกทีและตบท้ายคำพูดที่ว่า…
“จุ๊ๆ น่ะอย่าเพิ่งโมโหไปครับหม่าม๊า เพราะเรายังมีเรื่องต้องเคลียร์กันอีกยาว”
เฮ้ยยยยยยยยย!ไอต๋าววววววววววววอย่าทำแบบนี้เด้ะ!T^T
-----------------------------------------------------
Writer Talk>< .
ตอนที่1มาลงแบบทุลักทุเลT^Tเกือบจะไม่ได้ลงซะแล้ว
แอบคิดว่าตอนนี้มันดูแปลกๆ เอ๊ะหรือไรเตอร์แต่งตอนอึนๆ 5555
แต่หวังว่าทุกคนจะชอบตอนนี้กันนะคะ><’ แหะๆต๋าววว!ก็หื่นเบาๆ
คชาก็เพลียเหลือเกินนนน! โลวแบตตลอดเวจริงๆเล้ย
ปล.1…..ขอบคุณตัวโตๆสำหรับความช่วยเหลือในการแต่งหน้าฟิคของ eunnanxz ที่ทำให้หน้าฟิคของเราสวยงามและสามารถลงฟิคตอนแรกไดh
ปล.2…...ขอบคุณทุกคนที่แวะเข้ามาอ่านฟิคชั่นเรื่องนี้ ใครชอบก็อบากให้ช่วยกันเม้นซักนิดเป็นแรงใจให้ไรเตอร์ด้วยนะคะ T^T
(MENAhae)
FARRY' 25
ความคิดเห็น