คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : CH.2 ชุ๊บุ
CH.2 ชุ๊..บุ
เครดิตตามภาพนะฮะ
VER.PROUDY
วันต่อมา
“กรี๊ดดดดดดด” เสียงแฟนคลับมากมายดังขึ้นกลางลาน พาร์ค พาราเกิ้ล [พาราเกิ้ลเป็นญาติห่างๆกะพารากอน จ้ะ– ไรท์เตอร์ - -‘’]
“ขอเสียงต้อนรับ วงงง โอลีฟ ลีฟ ลีฟ ลีฟฟฟ” (เอคโค่เพื่อ? - -‘’ ) สิ้นเสียงพิธีกร ฉัน บุ๊ค มุกและเบสท์ ก็ปรากฏตัวบนเวทีด้วยใบหน้ายิ้มแย้มราวนางฟ้าในฐานะของศิลปิน สวยค่ะ^^ สวยค่ะ ท่องไว้ เยี่ยมพราว =w=d
‘คนเยอะดีจัง ^^’
จึ่กๆ อะไรสะกิดหลังฉัน อย่าได้แคร์ เพลงจะเริ่มแล้ว
จึ่กๆๆ สะกิดอีกละ - -* เดี๋ยวจะลงไปจะเคลียร์กะทีมงานซะเลย ใครปล่อยสายไฟมาระโยงระยางโดนหลัง
ศิลปินแบบนี้ อุ่ย! ไม่ได้ๆ ตอนนี้อยู่บนเวที ยิ้มแป้นเข้าไว้ เยี่ยมมมพราว ^U^
………………………………………….
………………………………….
……………………….
“เจ้ๆ มุกสะกิดหลายทีแล้วนะ -0-* ” เสียงอะไรอีกวะ - -* .. เดี๋ยวๆ -0- นี่มันเสียงไอแสบ ..
ฉันหันหลังไป นั่นไง มุกสะกิดฉันจริงๆ มาอะไรตอนนี้เนี่ยแสบ - - ?
“แสบ เป็นไร สะกิดพราวจัง”
“เจ้ เค้าตื่นเต้นอ่ะ > < ”
“โชว์มากี่ที่แล้ว สู้ๆดิ” ฉันพยายามให้กำลังใจ ในระยะเวลาอันสั้น
“ถ้าเจ้พูดอย่างนั้น เอาวะ สู้ๆก็ได้” มุกมองหน้าฉัน ยิ้มก่อนจะกำหมัดอย่างมุ่งมั่น แล้วพูดเบาๆอย่างหนักแน่น
“ฮึ่ยโย๊ะ! *0*o เจ้พราว”
ต๊องได้ตลอดทุกสถานการณ์จริงๆ เด็กคนนี้ - -‘’
“เจ้พราว”
“อะไรอีกอ่ะมุก”
“ชุ๊บุ -3- “
“ห๊ะ”
“ชุ๊ บุ -3- “ ชุ๊.. บุ.. อะไรของมันฟะ - -*
“เออๆ ชุ๊บุ”
และโชว์ของพวกเราก็เริ่มพร้อมกับเสียงเพลงที่เปิดดังไปทั่วลาน
“กรี๊ดดดด”
อร๊ายยย เสียงกรี๊ดดังจริงๆ พราวปลื้มค่ะ
“อีกที อีกที อเกนๆ ไหนเธอบอกว่าไง ~~ “ น้ำเสียง ท่าทาง ทุกอย่างลงตัวเป๊ะ สมกับที่ซ้อมมาดี ณ จุดนี้ พราวก็ปลื้มม ><
“สรุปว่า รัก กัน จบ มั้ย <3 “ จบประโยคสุดท้ายของเพลง ฉันกับเบสท์ก็นั่งลงตามที่ซ้อมไว้ ส่วนมุกกับบุ๊คก็ยืนข้างหลัง และ..
มุกก็ใช้มือข้างหนึ่งกอดคอฉัน…
..และกอดแน่นมากกก =0=’’ .. แอ๊กก รักมากรึไงยะ!!..
แต่ก็ยอมรับ ว่า .. อบอุ่นจนรู้สึก…เขินนนน อะไรกันพราว เธอเขินผู้หญิงด้วยกันเหรอเนี่ย > <
พวกเราค้างท่าจบซักครู่หนึ่งก่อนฉันกับเบสท์จะลุกขึ้น แต่มัน.. ไอมุก ..มันยังไม่ปล่อย - -*
หมดเวลาโชว์แล้ว ฉันเริ่มเงยหน้าไปมองมุก ซึ่งกำลังทำหน้าเพ้อยิ้มแป้นให้กล้องอยู่
“เฮ้ย พราว ลุกได้แล้ว ช่างภาพคงเก็บภาพหมดแล้วแหละ” บุ๊คสะกิด ก่อนฉันส่งสายตาไปหาเธอว่า ‘แกดูไอแสบสิ - -*’
“มุก มุก ปล่อยพราวได้แล้ว” ฉันดึงมือมุกเบาๆเป็นเชิงเตือน ดูเหมือนมุกจะเหม่ออะไรอยู่ แล้วเพิ่งได้สติ
“เอ่อ โทดทีเจ้พราว ฮะๆ “ มุกยิ้มน่ารัก ก่อนจะปล่อยมือออกแต่โดยดี
…………………………………………………
--หลังเวที--
“เมื่อกี้เป็นอะไรฮะเรา เหม่อมองหนุ่มที่ไหนอะ ฮ่าๆ ” พอลงเวทีฉันก็แซวมุกทันที พลางเอามือไปขยี้หัวคนตัวเล็กเบาๆ “ยังโอเคอยู่นะมุกตุ๊กก อิอิ”
“…”
ทำไมมันเงียบไป -0- หรือจะโกรธที่ไปขยี้หัวหว่า
“มุก เป็นไรป่าวเนี่ย มีไรแกบอกเจ้นะเฮ้ย” ฉันดึงตัวมุกเข้ามามองหน้ากันตรงๆ มุกเงยหน้าขึ้นมาสบตาฉัน แล้วยิ้มให้อย่างน่ารัก อ๊ายย เป็นเด็กที่ยิ้มได้โดนใจเจ๊จริงๆ ><
“เจ้พราว ชุ๊บุ -3-“ ทำปากจู๋เสร็จก็วิ่งออกไปรอที่รถทันที
ชุ๊…บุ… หรือจะเป็นเทรนด์คำทักทายใหม่ - - ?
ไอแสบนี่ มีอะไรที่แปลกออกไปจริงๆ = =’’ …
________________________________
จบ CH.2 ไปด้วย อาการแปลกๆของแสบ
สัญญาว่าตอนหน้าแสบจะเริ่มทำอะไรสักอย่าง..จะเริ่มเป็นเรื่องเป็นราว [และลดความกากของไรท์ลง] แอ๊คค
ขอบคุณฮับที่อ่านมาถึงตรงนี้และจะคลิ๊กตอนถัดไป ขอบคุณจริงๆฮะ คลิ๊ก ตอนถัดไป ด้านล่าง ><
สุดท้ายของตอนนี้ ไรท์อยากบอกว่า
ชุ๊ บุ -3- สวัสดีฮับ
ความคิดเห็น