เจ้าสาวพราวเสน่ห์

ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ

สนามบินสุวรรณภูมิกรุงเทพมหานคร

        ร่างสูงใหญ่ของ ' แดลเนียล ' ที่ก้าวเดินออกมาจากประตูทางออกของสนามบินตรงไปยังลานจอดรถที่มีรถและบอดีการ์ดคู่หูคู่ใจของเขายืนต้อนรับอยู่แล้ว  จอร์น บอดีการ์ดคู่ใจอดจะภูมิใจไม่ได้ที่เห็นเพื่อนตอนเด็กและเจ้านายเติบโตหล่อเหลาขนาดนี้ แดลเนียลพยักหน้าก่อนที่จะขึ้นรถไปเพื่อจะกลับไปเก็บสำภาระต่าง ๆ และพักผ่อนที่บ้านใหญ่ที่ซึ่งหญิงสาวผู้เป็นแม่ของเขาอยู่ที่นั้น
        รถเคลื่อนไปจนถึงหน้าคฤหาสน์หลังใหญ่ที่ตั้งเด่นตระการตาอยู่ตรงหน้าพร้อมกับหญิงสาวต่างวัยสามคนจะออกมาต้อนรับพร้อมรอยยิ้มหนึ่งในนั้นคือมารดาของเขาเอง
      " สวัสดีครับแม่ " แดลเนียลยกมือไหว้มารดาผู้เป็นที่รักของเขาก่อนจะหันไปมองหญิงสาวอีกสองคนซึ่งเดินมาพร้อมแม่ของเขาเมื่อครู่
      " อ่อ นี้คุณหญิงนัดดา กับหนูรินลูกสาวคุณป้านัดดาเค้าน่ะลูกเข้ามาข้างในดีกว่าน่ะ เชิญค่ะคุณน้อง " คุณหญิงกสุมากล่าวเชิญให้คุณหญิงนัดดาเข้ามาพักผ่อนในบ้านพร้อมลูกชายและลูกสะใภ้ในอนาคตอีกคน
          แดลเนียลไม่ได้สนใจเลยว่ามารดาของเขาจะพูดอะไรเขาเอาแต่สังเกตุใบหน้าอันงดงามของอีกฝ่ายที่ยืนกุมมือไว้ที่กลางลำตัวพร้อมกับก้มหน้าลงซ่อนความเขินอายไว้ก่อนจะเดินเข้าไปในคฤหาสน์หลังใหญ่อย่างรวดเร็ว ก่อนที่ชายหนุ่มจะเดินตามไปติด ๆ
          คุณหญิงกสุมาเดินมานั่งลงบนเก้าอี้ราคาเเพงเนื้อผ้าดีพร้อมกับคุณหญิงนัดดาตามด้วยลูกสาวและลูกชายทั้งสองคนนั่งลงพร้อมกันก่อนที่สายตาของรินริตาจะไปสบตากับชายหนุ่มรุ่นพี่ตรงหน้าเข้า หญิงสาวเผลอสบตาจนหลงเข้าไปสู่ห้วงดวงตาที่แสนจะเย้ายวนที่มองจ้องมา
       " คุณพี่ค่ะ แล้วงานแต่งจะเริ่มวันไหนค่ะเนี้ย " คุณกสุมาเอ่ยถามคุณหญิงรุ่นพี่อย่างเป็นกันเองก่อนจะเบี่ยงสายตาไปมองสำรวจบุตรเขยในอนาคตอย่างพิจารณา ท่าทางดูหน้าเกรงขามบวกกับหน้าตาอันคมเข้มหล่อเหลาของชายหนุ่มถูกใจคุณหญิงเป็นอย่างมากจนต้องนั่งอมยิ้มคนเดียวขณะที่แดลเนียลและรินริตานั่งอึ้งกับคำถามของคุณหญิงนัดดา
       " ไม่นานหรอกจะคุณน้อง แดนแม่จะให้ลูกแต่งงานกับหนูริน โอเคนะ ห้ามเถียงด้วยน่ะค่ะ คุณลูกสุดที่รัก " คุณหญิงกสุมาพูดพรางยิ้มพรางอย่างอารมณ์ดีที่จะได้รินริตานางฟ้าในวรรณคดีมาเป็นลูกสะใภ้  ไม่สนใจใยดีใบหน้าถมึงของบุตรชาย
       " นี้มันมัดมือชกนี้ครับคุณแม่ ยังไงผมก็ไม่แต่ง ผมไม่มีทางแต่งงานกับยัยชืดนี้เด็ดขาด !! " แดลเนียลประกาศลั่นห้องรับแขกท่ามกลางสายตาอันสั่นไหวกับคำกล่าวหาที่ชายหนุ่มยื่นให้รินริตา หญิงสาวผุดลุกขึ้นประจันหน้ากับชายหนุ่มก่อนจะแผดเสียงแปดสิบหลอดของเธอเข้าใส่
       " นี้คุณผู้ชาย ขอโทษน่ะค่ะที่ดิฉันมันจืดชืดเหมือนแกงจืดในตลาดนัดแต่ก็ขอโทษเหมือนกันเพราะฉันก็ไม่เอาผู้ชายไร้น้ำยาอย่างคุณ คนอะไรหน้าตาก็ดีแต่ทำตัวอย่างกับพวกขับวินมอเตอร์ไซต์แถวหน้าปากซอยแนะ หนูลาน่ะค่ะคุณน้า ไปได้แล้วค่ะคุณแม่ " รินริตาสาดประโยคเผ็ดร้อนเข้าใส่ก่อนจะกล่าวลาคุณหญิงกสุมาเพื่อไม่ให้ชายหนุ่มได้พูดอะไรต่อ ในขณะที่ชายหนุ่มกำลังยืนอ้าปากค้างที่โดนผู้หญิงที่กิริยาดูเรียบร้อยด่าเข้าให้เกือบหน้าหงาย เสียฟอร์มยกใหญ่เลย
       " เป็นไงล่ะ เจ้าสาวแกน่ะ ถูกใจมั้ยจะ คุณลูก " คุณกสุมาเอ่ยประชดก่อนจะเดินไปทางสวนหลังบ้านอย่างฉุนเฉียวแต่ก็ต้องหยุดอยู่เพียงเท่านั้นเมื่อบุตรชายพูดออกมา ยิ้มรับและเดินจากไป
       " ผมจะแต่งงานครับ " แดลเนียลทำสายตามุ่งมั่น

       " เธอเสร็จแน่ยัยนกแก้ว "