คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Part*2
Tao
@School
“เมื่อวานทำไมมึงไม่มาเต๋า”
“กูขอโทษวะเฟรมก็พ่อกูไม่ให้ออกบ้านแถมยังจะให้กูหาแฟนให้ได้ภายในสามเดือนนี้อีกด้วย”
“จริงหรือว่ะ”
“เออกูจะโกหกมึงทำไมเฟรม”
“แล้วมึงจะทำยังไง”
“กูไม่รู้กูยังคิดอะไรไม่ออกเลย เออแล้วนี้ไอ่ไทด์ไอ่เจมส์ยังไม่มาอีหรอ”
“ยังว่ะมันก็เป็นเรื่องปกติแล้วนิมึงถามทำไมวะ นั้นไงพูดถึงก็มาพอดีเลยทั้งสองคน”
“ไอ่เต๋าไอ่เฟรมมานานยังวะ”
“ก็มานานกว่าพวกมึงแล้ว”
“เออเข้าเรียนกันเถอะเดี๋ยวไม่ทัน”
ระหว่างที่ผมนั่งเรียนผมก็ยังคงคิดเรื่องที่พ่อพูดเมื่อคืนว่าจะทำยังไงทำไมคิดไม่ออกวะแต่ที่เรื่องไม่เป็นเรื่องทำไมกูเสือกคิดออกสมองกู คิด ๆ ๆ ๆๆ
“คิดออกแล้ว” ผมเพลอพูดหลุดปากออกไปอย่างแรงสายตาเพื่อนในห้องและคุณครูที่กำลังสอนหันมามองผมด้วยสายตาสงใจ
“ขอโทษคับไม่มีอะไร”
“มึงคิดอะไรออกวะ” ไอ่เฟรมที่นั่งอยู่ข้างๆหันมาถามผมด้วยเสียงที่เบาๆ
“ก็เรื่องที่กูเล่าให้มึงฟังเมื่อเช้านี้ไง กูอะคิดออกแล้ว
“แล้วมึงคิดว่ายัง” ผมยิ้มร้ายใส่มันแทนคำตอบที่มันถามมามันก็คงงงอยู่เหมือนกันนั้นแหละ
“เดี๋ยวมึงก็รู้ แต่มึงต้องรอกูด้วยนะก่อนกลับบ้าน”
“เออได้ อะไรของมันวะ”
.
.
.
.
.
“ไอ่เต๋าเฟรมกลับบ้านกัน”
“มึงกลับกับไอ่เจมส์ก่อนเถอะ กูกับไอ่เฟรมมีเรื่องที่จะต้องทำ”
“อะไรว่ะ”
“มึงอย่าถามมากได้ป่ะไอ่ไทด์จะกลับก็กลับ”
“เออ งั้นเดี๋ยวกูกลับก่อนนะ ป่ะไอ่เจมส์”
……………………
“เป่าหมายมาแล้วไอ่เฟรม”
“ใครว่ะ ไหนๆ”
“ไอ่คชาไง”
“แล้วแก่จะทำยังไง”
“มึงล้อเพื่อนมันไปที่ใดที่หนึ่งก็ได้นะไอ่เฟรม ตกลงตามนี้นะ”
“แล้วมึงจะทำอะไรไอ่คชา”
“เดี๋ยวมึงก็รู้”
อ่านจบแล้วก็อย่าลืมเม้นนะ
เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์แต่งตอไปด้วยนะ
ขอบคุณคับ ^^
ความคิดเห็น