Nimm The Short fic. [นทแอป]

ลำดับตอนที่ #2 : SF :: แอบชอบ [NoteApp - MookProud]

SF :: แอบชอบ



....




'….เถลิงประเทศชาติไทยทวี มีชัย ชโย'


สิ้นเสียงร้องเพลงชาติของกลุ่มนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาที่รวมตัวกันอยู่ในลานกว้างหน้าเสาธง ฉันก็รีบร้อนเขย่งตัว และชะโงกหน้าซะจนคอยาวไปทางกลุ่มนักเรียนชั้นม.6 ที่เข้าแถวอยู่ไกลออกไปจากจุดที่ฉันยืนอยู่หลายเมตร



อยู่ไหนของเค้านะ..?



"อิษฎ์อาณิก!" เสียงแหลมปรี๊ดราวกับนกหวีดของอาจารย์ประจำชั้นทำเอาฉันสะดุ้งตัวอย่างตกใจ เธอใช้สายตาคาดโทษมองลอดแว่นกรอบหนามายังฉัน เล่นเอาเสียวสันหลังวาบ

"ขอโทษค่ะอาจารย์" ฉันยกมือขึ้นพนมเป็นพุ่มดอกบัวอย่างสวยงามตามแบบฉบับหญิงไทย ก่อนจะส่งยิ้มเฝือนๆให้เธอหนึ่งทีอย่างรู้สึกผิด

"นี่ถ้าเธอยังวอกแวกตอนเข้าแถวแบบนี้อีก พรุ่งนี้ฉันจะไม่เช็คชื่อให้เธอแล้วนะอิษฎ์อาณิก.." อาจารย์สุดโหดที่ควบสองตำแหน่ง เป็นทั้งอาจารย์ที่ปรึกษาประจำห้องเรียนและอาจารย์ประจำวิชาภาษาไทย เดินถือแฟ้มใส่กระดาษรายชื่อมาใกล้ๆกัน ก่อนจะขีดเครื่องหมายถูกเล็กๆหลังชื่อของฉันแล้วเดินต่อไป



ฉันถอดถอนหายใจเฮือกใหญ่อย่างโล่งอก.. เฮ้อ... เกือบไปแล้วนะยัยแอปเปิ้ล



"ไม่ต้องหาแล้วแอป พี่นทของแกอยู่นู่น" ทันทีที่อาจารย์เดินผ่านไป เสียงของเจ้าเพื่อนตัวแสบก็ดังขึ้นเบาๆจากด้านหลัง.. มุกสะกิดฉันสองสามที ก่อนจะชี้นิ้วไปตรงทางเดินเข้าโรงเรียนที่มีกลุ่มนักเรียนที่มาสายยืนเรียงหน้าสลอน เป็นแนวยาวราวกับตั้งแถวเดินขบวนอะไรสักอย่าง


ฉันยืนยิ้มมองคนตัวเล็กที่ยืนปาดเหงื่ออยู่กลางแดดเปรี้ยงๆท่ามกลางผู้คนมากมาย ผู้หญิงตัวเล็กๆที่ยิ่งตัวเล็กเป็นมดเมื่อมองจากที่ตรงนี้



พี่นท.. รุ่นพี่คนเก่ง ทั้งเก่งทั้งน่ารัก อร๊ายยยยยยย แอปช๊อบชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ



"นี่ยัยแอป! เคลิ้มมากไปแล้วแก!" มุกยกมือขึ้นตีหัวฉันเบาๆ ทำเอาฉันต้องมองค้อนเธออย่างหมั่นไส้ แหม.. ทีแกคลั่งพี่สาวฉัน ฉันยังไม่เคยขัดสักคำ!


"แต่พี่นทของแกนี่โคตรเจ๋งเลยว่ะ นี่ถ้าไม่มีชื่อติดบอร์ดเยอะแยะขนาดนี้ ฉันไม่มีทางเชื่อเลยว่าคนที่ติสท์แตกแบบนั้นจะเรียนอยู่ห้องคิงส์ แถมยังได้ที่หนึ่งของรุ่นอีกต่างหาก สุดยอด!!" มุกเอ่ยชมรุ่นพี่คนเก่งของฉันอย่างอึ้งๆ ก่อนจะส่ายหน้าไปมาอย่างระอาเมื่อเห็นฉันพยักหน้าหงึกหงักเห็นด้วยอย่างออกนอกหน้า



คิดแล้วอยากถูกลงโทษเป็นเพื่อนจริงจริ๊งงงงงงงงง คนอะไร๊น่ารักเป็นบ้า! น่ารักตั้งแต่วันแรกที่ได้เจอหน้า จนถึงวันนี้ก็น่ารักขึ้นทุกๆวัน..


โอ้ยยยย พี่นท! ถ้าพี่นทน่ารักมากไปกว่านี้ แอปจะทนไม่ไหวแล้วนะ!!

.
.
.

"เดี๋ยว น้องๆ เอ้ย น้องตัวสูงๆนั่นน่ะ ลืมสมุด!" เสียงใสตะโกนดังก้องอย่างไม่อายใคร คำว่าน้องที่ตัวสูงๆทำให้ฉันต้องหันขวับไปมองหาต้นเสียงทันที ก็ที่ตรงนี้มันมีใครสูงกว่าฉันเสียเมื่อไหร่ล่ะคะ


และทันทีที่ฉันหันกลับไป ฉันก็พบกับรุ่นพี่ร่างเล็กที่เรียกได้ว่าโด่งดังที่สุดคนนึงของโรงเรียน เธอนั่งไขว่ห้างอย่างเท่อยู่บนเก้าอี้ไม้ตัวยาว ถือหนังสือการ์ตูนสีน้ำตาลเล่มขนาดพอดีมือ พร้อมพยักเพยิดหน้าไปทางโต๊ะไม้ข้างๆที่มีสมุดเล่มสีส้มอ่อนของฉันวางอยู่บนนั้น



ฉันยืนอึ้งไปสามวินาที ก็ตั้งแต่ย้ายเข้ามาเรียนในโรงเรียนใหม่ วันนี้เป็นวันแรกที่ได้เห็นคนดังของโรงเรียนในระยะใกล้ขนาดนี้




น่ารัก.. โอ้ยยยยยยยยยย พี่นท ชื่อพี่นทใช่มั้ยเนี่ย ! น่ารักจังเลยอะ!!!!!!!!!!!!!

.
.
.

ค่ะ ตั้งแต่วันนั้น ฉันก็สมัครเป็นเอฟซีเธออย่างเป็นทางการ ลงทะเบียนเรียบร้อยด้วยหัวใจทั้งดวง หมั่นล็อค อินเข้าไปให้เธอเห็นหน้าบ่อยๆ ทั้งหน้าห้องเรียน ทั้งตามสถานที่ต่างๆที่เท่าที่ฉันจะจำได้ จนตอนนี้ฉันมั่นใจว่าฉันจำตารางสอนของเธอได้แม่นกว่าตัวเธอเองเสียอีก

ฉันจำได้แม้กระทั่งวิชาไหนใครเป็นคนสอน จำได้หมดว่าเวลาไหนเธอจะผ่านไปตรงไหนบ้าง แล้วเราจะมีโอกาสพบกันโดยบังเอิญ(?)ได้กี่ครั้งต่อวัน .. ฉันหมายถึงถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดนะคะ ถ้าเธอเข้าเรียนทุกคาบ ฉันก็มั่นใจว่าฉันจะเป็นเอฟซีคนแรกๆที่ตามตัวเธอเจออย่างแน่นอน!


อย่าหาว่าฉันบ้าเลยนะคะ.. แต่ฉันเคยถึงขนาดตามไปสมัครเข้าชมรมดนตรีตอนเทอม 1 และชมรมศิลปะในเทอมนี้ เพื่อที่จะได้อยู่ใกล้ๆเธอเชียวนะ!



เอิ่ม.. แต่ก็นั่นแหละค่ะ.. มันน่าสงสารตรงที่เธอไม่แม้แต่จะจำชื่อฉันด้วยซ้ำน่ะสิ.. ทั้งๆที่สู้อุตส่าห์โผล่หน้าไปให้เจอบ่อยๆแท้ๆ!

.

.

.

"นี่ จากพี่เซน นักเรียนดีเด่นประจำโรงเรียน" มุกวางตุ๊กตาหมีตัวโตลงบนโต๊ะเรียน ทับสมุดที่ฉันกำลังปั่นงานอย่างขะมักเขม้นซะจนมิด ไม่เหลือช่องว่างให้เขียน



วันวาเลนไทน์ในโรงเรียนมัธยมเป็นอะไรที่สุดจะครื้นเครงสำหรับคนมีรัก จำนวนดอกกุหลาบแดงในกระเป๋า ยิ่งเยอะเท่าไหร่ยิ่งบอกความฮอตของเจ้าของได้เป็นอย่างดี.. ไหนจะมือไม้ที่ไม่ว่าง ต้องคอยแบกทั้งตุ๊กตาทั้งกล่องช็อกโกแลตนั่นก็แสดงถึงความป๊อปปูล่าร์ได้อีกเช่นกัน..

บางทีอาจจะมีแต่ฉันก็ได้ที่คิดว่าข้าวของพวกนี้มันสุดแสนจะสร้างความลำบากให้ฉันจริงๆ... ตุ๊กตาจากพี่เซนนี่ก็เหมือนกัน ดีนะที่พี่เขาขี้อาย ก็เลยไม่มาให้กันตรงๆ ก็ขืนพี่เซนเลียนแบบพี่สิงโต ที่ทำพิธีส่งมอบซะนาน พูดจายาวยืดแบบเมื่อกี้อีก ฉันคงปั่นงานนี้ไม่เสร็จทันเวลาแน่ๆ


"ฝากเอาไปวางไว้หลังห้องให้หน่อยดิ เกะกะอะ เขียนไม่สะดวก" ฉันใช้มือเลื่อนตุ๊กตาไปยังโต๊ะที่ติดกัน เพื่อที่คืนพื้นที่ให้กับสมุดการบ้านอีกครั้ง ก่อนจะตวัดปากกาเป็นตัวอักษรยุกยิกไปมาบนหน้ากระดาษอย่างรีบร้อน

"จ่ะ แม่สวยเลือกได้ แล้วนี่จะรีบปั่นงานไปไหนยะ อาจารย์ให้ส่งตอนเที่ยง มีเวลาทำตั้งเกือบชั่วโมง" มุกแบกตุ๊กตาตัวใหญ่ไปวางไว้หลังห้องตามคำขอ ก่อนจะเดินมานั่งบนเก้าอี้ติดๆกัน

"ต้องรีบไปโรงอาหาร.. วันนี้พี่นทพัก 11 โมงถึงเที่ยง เดี๋ยวกว่าจะหา กว่าจะเจอ ขืนไม่รีบปั่นให้เสร็จก็ส่งไม่ทันพอดี" ฉันพูดพร้อมรอยยิ้มเปื้อนจนเต็มหน้า ล้วงมือเข้าไปควานหาไม้บรรทัดในกระเป๋าเครื่องเขียน ก่อนจะวางมันทาบลงบนหน้ากระดาษ แล้วจับปากกาแดงลากเป็นแนวยาวเป็นอันเสร็จสิ้นกระบวนการ


"อะนี่ ฝากไปวางบนโต๊ะอาจารย์ให้ด้วยดิ ถ้าจะลอกก็ได้เลย ขอบใจมากนะเพื่อน ฉันไปล่ะ" ฉันพูดรัวเป็นปืนชุด ตอบไหล่มุกเบาๆสองสามที เห็นเธอเลิกคิ้วมองมาอย่างอึ้งๆแล้วก็ได้แต่ยิ้มแหยๆให้เธอ



ช่วยฉันหน่อยนะยัยมุก ฉันรีบจริงๆ เดี๋ยวเย็นนี้ เลิกปุ๊บจะรีบโทรตามพี่พราว พี่สาวสุดสวยมาส่งให้ถึงที่เลยนะเพื่อนยาก!

.

.

"สุขสันต์วันวาเลนไทน์นะคะพี่นท" สิ้นเสียงอวยพรแสนหวาน เสียงโห่ร้องก็ดังขึ้น จากโต๊ะยาวแค่ตัวเดียว ก็เริ่มขยายไปเรื่อยๆจนดังกึกก้องไปทั่วทั้งโรงอาหาร


ช็อกโกแลตในกล่องรูปหัวใจขนาดใหญ่ราคาแพงถูกวางลงบนมือของพี่นทอย่างนิ่มนวล เธอยิ้มตอบอย่างน่ารัก ก่อนจะเอ่ยคำขอบคุณเบาๆ



ฉันยืนมองภาพนั้นอย่างคนหมดแรง.. ช้าไปแค่ไม่กี่ก้าว พี่นทคนเก่งของฉันก็ถูกรุ่นน้องม.3 คนสวยฉกไปต่อหน้าต่อตาซะอย่างนั้น



น้องพลอย เด็กกิจกรรมสุดสวย ที่เป็นที่รักของนักเรียนเกือบทั้งโรงเรียน.. เคยได้ยินข่าวมาบ้างเหมือนกันว่าเธอปลื้มพี่นทอยู่ แต่ก็ไม่คิดว่าจะจริงจังขนาดนี้



โอ้ยยยย ยัยแอปปปป เด็กหลังห้องไร้ซึ่งผลงานอย่างแกจะเอาอะไรไปสู้กับน้องเค้าเนี่ยยยยยยย!

.

.

.

ฉันเดินลากขากลับมานั่งยังห้องเรียนประจำของตัวเองอีกครั้ง หยิบกล่องช็อกโกแล็ตที่สู้อุตส่าห์ทำเองกับมือใส่ลงในกระเป๋านักเรียนตามเดิม ก่อนจะนั่งเท้าคางถอนหายใจเฮือกใหญ่ด้วยอารมณ์เซ็งแบบสุดขีด


"เป็นไรวะ ทำไมนั่งเป็นหมาหงอยแบบนี้ วันนี้พี่นทติสท์แตกโดดเรียนหลบหน้าแฟนคลับรึไง" มุกหันหน้ามาถามกันอย่างสนอกสนใจ ฉันได้แต่ฟุบหน้าลงกับโต๊ะเพื่อหนีปัญหา อยากจะอธิบายให้ยัยมุกรู้อยู่เหมือนกัน แต่ตอนนี้กำลังเฮิร์ทหนัก ยังไม่มีอารมณ์จะพูด..

.

.

อาจารย์คนแล้วคนเล่าผลัดเปลี่ยนกันเข้ามาสอนตามตาราง วันนี้เป็นวันแรกหลังจากที่ฉันตั้งตนเป็นเอฟซีของพี่นท เป็นวันแรกที่ฉันนั่งติดเก้าอี้ราวกับตัวเองเป็นส่วนนึงของมัน เป็นวันแรกที่ฉันไม่ออกไปสร้างความบังเอิญด้วยตนเองหลังหมดคาบเหมือนที่เคยทำเป็นประจำ


"แอป พี่พราวอะ วันนี้ไม่กลับบ้านพร้อมกันหรอ" มุกเอ่ยถามด้วยดวงตาเป็นประกายทันทีที่เสียงออดคาบสุดท้ายดังขึ้น ไม่รู้ทำไม วันนี้ฉันถึงได้รู้สึกขัดหูขัดตากับคนมีรักเสียเหลือเกิน.. เพิ่งเข้าใจอารมณ์คนโสดสนิท ไร้สิ้นความหวังแห่งรักในวันวาเลนไทน์ก็วันนี้นี่แหละ

"อ่ะ อยากเจอนัก ก็โทรไปเองแล้วกัน" ฉันยื่นโทรศัพท์มือถือใส่มือมุกด้วยความหมั่นไส้อย่างไร้ซึ่งเหตุผล

"เฮ้ย! บ้า ใครจะกล้าโทรเล่า" มุกตอบปัดอย่างเขินๆ ใบหน้าสีชมพูระเรื่อของเธอในตอนนี้เปลี่ยนอารมณ์มืดๆมัวๆของฉันให้เบาลงได้เล็กน้อย.. ยัยมุกนี่ฉลาดทุกเรื่อง โง่อยู่เรื่องเดียวคือเธอไม่เคยรู้เลยว่าพี่สาวของฉันก็คิดเหมือนกันกับเธอ


ฉันดึงโทรศัพท์จากมือมุกกลับมาถือไว้ กดเบอร์โทรศัพท์ที่จำได้แม่นยำ ก่อนจะกรอกเสียงผ่านไปยังเครื่องมือสื่อสารปลายทางทันที


'ค่ะพี่พราว วันนี้ยัยมุกกลับบ้านเราด้วยนะ เดี๋ยวมุกจะไปรับพี่พราวที่ห้องเรียน แล้วกลับไปพร้อมพี่พราวก่อน แอปทำงานที่โรงเรียนแป๊บนึงแล้วจะตามไปทีหลัง ไม่ต้องห่วงนะคะ' ฉันพูดประโยคยาวๆใส่โทรศัพท์อย่างเร็วโดยไม่รอให้ปลายสายมีโอกาสได้โต้ตอบ.. ก็ขืนไม่ทำแบบนี้ ไม่มีวันที่คู่นี้จะได้ลงเอยกันแน่ๆ


"รีบไปดิ พี่พราวรออยู่" ฉันกดวางสาย ก่อนจะฉีกยิ้มกว้างให้เพื่อนซี้ที่นั่งอ้าปากค้างอย่างตื่นตะลึงในการกระทำของฉันเมื่อไม่กี่วินาทีที่ผ่านมา


มุกนั่งตัวแข็งเป็นหินอยู่พักใหญ่ จนฉันทนไม่ไหวต้องเก็บข้าวเก็บของทั้งบนโต๊ะและใต้โต๊ะของเธอยัดใส่กระเป๋านักเรียนแล้วยื่นให้เธอทันที


"ไปได้แล้ว ถ้าวันนี้แกจีบพี่สาวฉันไม่ติด ฉันจะชงคนอื่นให้พี่พราวจริงๆด้วย!" ฉันแกล้งขู่เธอเสียงแข็ง ก่อนจะรอดูปฏิกิริยาโต้ตอบอย่างใจจดใจจ่อ

"เฮ้ย! ไม่ได้นะ!!!!!" มุกตะโกนเสียงดังอย่างขัดใจ แหม... ได้ผลเกินคาด.. ก้อนหินถูกล้างคำสาปกลับกลายเป็นเพื่อนตัวแสบอีกครั้ง.. ฉันนั่งมองมุกรีบวิ่งกุลีกุจอออกจากห้องไปอย่างขำๆ



สงสัยวันนี้ ยัยมุกคงจะได้ควบความสัมพันธ์สองตำแหน่งเป็นแน่.. ก็นอกจากจะเป็นเพื่อน แล้วยังจะเป็นแฟนพี่สาวของฉันอีกด้วย..



ฉันอมยิ้มให้กับแผนการอันเฉียบคมของตัวเองอยู่สักพัก ก่อนจะตัดสินใจก้มเก็บทรัพย์สมบัติของตัวเองใส่กระเป๋านักเรียนบ้าง เมื่อเห็นว่าเริ่มจะนั่งอยู่ในห้องนี้นานเกินไปจนเพื่อนๆคนอื่นทะยอยออกกันไปจนหมดแล้ว

.

.

"สุขสันต์วันวาเลนไทน์นะแอปเปิ้ล" เสียงใสที่ดังขึ้น พร้อมกับเงาของใครบางคนที่ยืนอยู่ข้างๆกันในตอนนี้ทำเอาตัวฉันเย็นไปทั้งร่างราวกับถูกจับแช่ในช่องแช่แข็งก็ไม่ปาน หัวใจเต้นแรงอย่างกับเพิ่งผ่านการวิ่งรอบสนามในวิชาพละศึกษามาหมาดๆ และอยู่ๆมือไม้ก็อ่อนปวกเปียกจนสมุดในมือหล่นลงพื้นดังตุบ!


"สงสัยแอปจะไม่ชอบวิชานี้นะ ครั้งที่แล้วก็ลืม คราวนี้จะทิ้งเลยหรอเนี่ย" เสียงพูดปนเสียงหัวเราะเบาๆดังขึ้น มือเล็กๆโน้มลงไปหยิบสมุดสีส้มอ่อนที่เพิ่งจะร่วงหล่นลงไปนอนนิ่งอยู่บนพื้น ก่อนจะส่งให้กันในระยะประชิดแบบสุดๆ


ฉันนั่งตัวแข็งทื่ออยู่บนเก้าอี้ ไม่กล้าเปลี่ยนจุดโฟกัสของสายตาไปยังตำแหน่งใดๆทั้งนั้น ไม่แม้แต่จะยื่นมือสั่นๆออกไปหยิบสมุดกลับคืน กลัวว่าหัวใจดวงน้อยๆมันจะวายไปเสียก่อน...


"จะไม่เอาจริงๆหรอเนี่ย.. งั้นไม่เป็นไร พี่วางไว้ตรงนี้แล้วกัน" เสียงใสที่ทำฉันเอาไปฝันถึงอยู่หลายคืนยังคงดังอย่างต่อเนื่อง แม้ไม่ได้จับจ้องมองเธอ แต่จังหวะการขยับเขยื้อนก็ทำให้ฉันรู้สึกได้ว่าเธอกำลังวางสมุดเล่มนั้นลงบนโต๊ะ


"สมุดนั่นแอปไม่เอาไม่เป็นไร แต่กระดาษแผ่นนี้แอปไม่รับพี่คงเสียใจแย่" คนตรงหน้าทรุดตัวลงนั่งยองๆหน้าเก้าอี้ เพื่อให้ตัวเธอได้เข้ามาอยู่ในลานสายตาของฉัน



เต็มๆตา.. คราวนี้ฉันเห็นพี่นทที่น่ารักของฉันกำลังส่งยิ้มหวานละลายใจมาให้กันเต็มสองตา!!!


เธอจับมือที่เย็นชื้นไปด้วยเหงื่อของฉันไว้ วางกระดาษร้อยปอนด์ที่ถูกม้วนและผูกโบว์ไว้อย่างหลวมๆใส่มือกัน แล้วพยักหน้ายิ้มอย่างลุ้นๆ เพื่อให้ฉันรีบเปิดมันออกมาดู

ฉันใช้มือสั่นๆอีกข้างดึงโบว์สีฟ้าออกอย่างระมัดระวัง แล้วค่อยๆกางกระดาษขาวในมือออกอย่างช้าๆ ก่อนที่ภาพวาดที่ปรากฎตรงหน้าจะทำให้ฉันตื้นตันจนน้ำตาไหล

ชีวิตนี้น้อยครั้งที่จะได้เห็นผลงานศิลปะที่ประณีตบรรจงแบบนี้ ลายเส้นที่พริ้วไหวรวมกันเป็นภาพวาดที่มีมิติสวยงามไร้ที่ติ ทุกจุดของเนื้องานบ่งบอกถึงความละเอียดละออ และความตั้งใจของศิลปินได้อย่างเต็มเปี่ยม..



และที่สำคัญที่สุด... นี่มันเป็นภาพเหมือนของฉันนี่นา.. นี่พี่นทวาดรูปฉันหรอเนี่ยยยยยยยยย!!



ฉันเงยหน้าขึ้นมองคนตรงหน้าอีกครั้ง สายตาที่มองมาอย่างเปิดเผยทำหัวใจฉันแทบจะออกมาเต้นอยู่นอกอก แต่ความรู้สึกแบบนั้นก็ยังไม่เท่าสิ่งที่เธอเอ่ยปากบอกกันอย่างชัดถ้อยชัดคำว่า....

.

.

"แอปเปิ้ล.. พี่น่ะ แอบชอบแอปตั้งนานแล้วนะ.. สุขสันต์วันวาเลนไทน์นะคะ"

 


//////////////////////////////


SF อารมณ์ดี.. แต่งเล่นๆ เอาใจเห็ดน้อยวัยใสไฮสคูล อิอิ


ปล. พี่นิ่มก็เคยแอบชอบรุ่นพี่นะ มันเป็น trend ของเด็กมัธยม 5555

แม้ว่าเธอนั้นไม่รู้จักฉันสักหน่อย
แต่ฉันก็แอบชอบเธอไม่ใช่น้อย
หัวใจ.. ฉันยังเฝ้ารอ และเฝ้าคอย
เฝ้าคอยให้เธอหันมา...


;)