Out of my Dream เมื่อตื่นจากฝัน

ลำดับตอนที่ #2 : เมื่อพวกเธอโกรธกัน...แล้วจะให้ฉันทำยังไง

เขาว่ากันว่าความสุขนั้นมีไม่นานก็ต้องหายไป...ฉันไม่ค่อยเชื่อคำพูดนั้นเท่าไหร่หรอก อันที่จริง ฉันเกลียดคำพูดนั้น....ฉันอยากสุขแล้วก็สุขตลอดไป...

     ฉันยังไม่เห็นว่าจะมีอะไรที่ทำให้ฉันทุกข์ได้ ในเมื่อฉันมีเขาทั้งสองอยู่ข้างๆ...แต่ฉันไม่รู้ว่าวันนั้นจะต้องมาถึง...วันที่ฉันไม่คาดคิดว่ามันจะมาหาฉัน...

        วันที่ฉันไม่คาดคิดว่าพระเจ้าจะใจร้ายกับฉันขนาดนี้ มันเป้นวันที่พระองค์พรากความสุขไปจากฉัน...

       วันนั้นเป็นวันแปลก....เขาทั้งสองแปลก...เจเศร้าๆ ส่วนเก่งก็ห่างเหิน....พวกเขาเป็นอะไรกันนะ...พวกเราเดินไปทานข้าวด้วยกัน ทางเดิม โรงเรียนเดิม เจอผู้คมเดิมๆ กับข้าวเดิมๆ โรงอาหารอันเดิม...แต่สิ่งที่แปลกไป คือความรู้สึกของพวกเราทั้งสาม...

        ฉันไม่อาจบอกได้ว่าอะไรมันแปลก...แต่ฉัน...ฉันรู้สึกได้ ฉันรุ้สึกได้ถึงลางร้าย มันกำลังบอกฉัน...บอกฉันว่านับจากวันนี้ไปมันจะไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว....

       ฉันไม่มีโอกาสได้ถามเก่ง เพราะ หลังจากวันนั้น เขาก็เริ่มตีตัวออกห่างจากพวกเรา...ไม่หรอกเขาตีตัวห่างออกจากเจ...แต่เขาก็ยังคุยกับฉันอยู่นะ เพียงแต่เพราะความห่างไกล มันเลยทำให้เราไม่ได้คุยกันมากเท่าไหร่....

      ฉันเริ่มสงสัยและสับสนกับเรื่องที่เกิดขึ้น ฉันเอ่ยปากถามเจ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น...เจบอกฉัน...ว่าเก่งเกลียดเจแล้ว...เพราะแฟนเก่งไม่ต้องการให้เก่งยุ่งกับเจ แฟนของเก่งเกลียดเจ แล้วแฟนของเก่งก็ตามมารังควานแล้วมาด่าเจ....

      ฉันฟัง....คำพูดเหล่านั้น....แล้วฉันเจ็บ...ฉันไม่รุฉันไม่เข้าใจทำไม ฉันถึงเจ็บ....แต่ฉันเจ็บ......ทำไม....ในเมื่อเก่งมีแฟนแล้ว....แล้ว่ทาที...ที่เขาทำล่ะ....ท่าทีและคำพูดเหล่านั้นที่เขาพูดจา ที่เขาแสดง....มันคืออะไร....คำถามเหล่านั้นมันวนเวียนอยู่ในสมอง เหมือนถูกอัดเทปแล้วเปิดอยู่ในหัว...

     "แล้วแกบอกเก่งรึยังล่ะ" ฉันถามออกไปด้วยเสียงเรียบ...เขามีแฟนแล้วมันไม่ใช่เรื่องของฉัน ฉันไม่มีสิทธิ์ไปโกรธแค้นหรืออะไรกับเขา เพราะเขายังไม่เคยพูดซักครั้งว่าเขารักฉัน...เลยแม้แต่ครั้งเดียว...แม้ว่าการกระทำและคำพูดเขาจะส่อ...แต่ทว่า...บางที...ฉันอาจจะฝันไปเอง

     "บอกแล้ว..." เจตอบกลับมา...เขาดูเศร้าสร้อยมากไม่เหมือนเก่า...ฉันก็เศร้าเจ...ฉันเศร้ามาก...เศร้ากว่าแกเสียอีกเจ...

    "แล้วเขาว่าไงล่ะ"
 
    "เขาก็ไม่ว่าไง ก็เฉยๆ" เจตอบกลับมาอีกครั้ง...คำตอบของเขาทำให้ฉันแทบไม่เชื่อหูของตน...เขาเนี่ยนะจะไม่ทำอะไรเลย เจเป็นเพื่อนเขานะ...เขาไม่...ห่วงเพื่อนเขาเลยหรอ...ไม่เลยซักนิดหรอ...

           นับจากนั้นฉันเลยโกรธเขา ฉันไม่พูดกับเขานับจากนั้น ทำตัวห่างเหินเพื่อเขาจะรู้ตัวขึ้นมาบ้างในสิ่งที่เขาต้องทำ!