เต๋าคชา - ความสัมพันธ์ไม่มีชื่อเรียก [AF8] [Fic]

ลำดับตอนที่ #2 : 19 กันยายน 2554 (1) - วู้ดดี้ แฉแต่เช้า ซีเคร็ต

                ตื่นเช้าอีกแล้ว =_= ปกติอยู่บ้านนี้ไม่เคยต้องตื่นเช้าขนาดนี้เลยนะเนี่ย >_< วันนี้ ผม ต้น แพรว ต้องไปรายการเช้าดูวู้ดดี้ เต๋ายังหลับอยู่ เด็กเอ๋อเอ้ย ^_^ นึกถึงคืนนั้นเลย ที่เดียวกับที่เรานอนอยู่นี้... ‘เอ๋อแล้วรักป่ะล่ะ...รักนะเว่ยไม่ใช่ไม่รัก’ ประโยคนั้นยังก้องอยู่ในหัว ตอนนั้นตื่นเต้นมาก ไม่รู้ว่าเต๋าหมายความว่ายังไง ทำตัวไม่ถูก >0< แต่ถ้านายถามอีกรอบ ครั้งนี้เราอาจจะมีคำตอบให้นายก็ได้นะ

 

=============================

 

                ไปถึงวู้ดดี้เวิลด์ เช้ามาก ต้องนั่งรออีก +_+ ง่วงก็ง่วง แต่ผมก็ยังไม่ง่วงเท่าแพรวหรอก แทบไม่ได้นอนเลยหนิ คุยโทรศัพท์กับแฟนเกือบทั้งคืน...ผมไม่เห็นต้องโทรคุยเลยเนอะ ^_^ ป่านนี้คนที่บ้านจะตื่นรึยังน้า...

 

=============================

 

พอถ่ายรายการวู้ดดี้เสร็จ ก็ไปตึกแกรมมี่ต่อ ไปออกแฉแต่เช้า น่ากลัวจริง ๆ เลย ไม่รู้ว่าจะเจออะไรบ้าง -_-. ต้องมีเรื่องเรากับเต๋าแน่ ๆ เลยอ่ะ >_< จะตอบว่าไงดี

 

                และแล้วก็ถึงเวลา >_<

                ...

                “หนูเป็นเก้งรึเปล่าลูก” นั่นไง เอาแล้ว

                “เปล่าครับ ไม่ใช่ครับ” ผมไม่ได้เป็นจริง ๆ นะคับพี่มดดำ >_<

                “เคยมีแฟนเป็นผู้หญิงรึเปล่า”

                “เคยครับ” เคยจริง ๆ นะครับ

                “ชอบผู้หญิงหรือผู้ชาย”

                “ชอบผู้หญิงสิครับ” แล้วเต๋าล่ะ...

 

                ช่วงที่สองของแฉแต่เช้า เต๋ามาแล้ว ^0^

                ...

                “...อ่ะ คชากับเต๋าว่าไงลูก เต๋าตอบ” พี่มดดำยิ่งใส่เต๋า...แอบลุ้นคำตอบอยู่ลึก ๆ >_<

                “ก็เป็น...เป็นเพื่อนสนิทกันครับ” เพื่อนสนิท...อื้ม

                “เค้ามีแฟนแล้ว นี่ไง เค้ามีคนสนิทแล้ว” พี่กฤษณ์โชว์กระดาษขึ้นมาให้ดู...แฟน ?! “แล้วคนนี้คือใครครับ คนนี้คือใครเอ่ย”

                “คนพิเศษครับ แหะ ๆ ^0^” O_O เต๋า...

                หันไปดูหน้าเต๋า...เต๋าพูดถึงผู้หญิงคนนั้นแล้วดูมีความสุขจริง ๆ...อยากจะเดินออกจากห้องส่งไปตอนนี้จริง ๆ ...ใจเย็น ๆ คชา ตอนนี้เราทำงานอยู่ เต๋าเค้าก็ตอบตามความจริง...เราจะมีสิทธิ์ไปหึงหวงอะไรเต๋าล่ะ เรามันเป็นแค่ “เพื่อนสนิท” ส่วนผู้หญิงคนนั้นเป็นถึง “คนพิเศษ”...

                ถึงหน้าเราจะดูเหมือนไม่รู้สึกอะไร แต่จะมีใครรู้บ้างมั้ย ว่าตอนนี้ข้างในมันทรมานแค่ไหน...

 

=============================

 

                “คชา” เต๋าเรียกชื่อผมขึ้นมาขณะนั่งกินข้าวเที่ยงอยู่ในร้านอาหาร

                “-_-”

                “เมื่อเช้าไปถ่ายรายการวู้ดดี้เป็นไงบ้าง” เต๋าถามเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

                “ก็ดี -_- ”

                “อืม” เต๋าก็กินข้าวต่อไป

                นี่นายไม่สนใจอะไรเราเลยใช่มั้ยเนี่ย รู้มั้ยเนี่ยว่าเมื่อกี้คำพูดนายมันทำร้ายจิตใจเราแค่ไหน >_<

 

=============================

 

                ณ รายการ Secret of AF8

                ...

                “...นี่สนิทกันแบบเพื่อนผู้ชายปกติสนิทกัน หรือว่า ไม่ใช่แบบนั้น” พี่ออมยิงคำถาม

                “ปกติครับ” เต๋าตอบขึ้นมาทันที

                “ปกติครับ” เออ ปกติ ก็ปกติวะ >0< ชิ !!

                “ไม่นะ ไม่นะ มีปาดน้ำตาให้น้า เห็นน้า... ^0^” ไอ้หมีเจมส์ -_-* เห็นด้วยหรอเนี่ย คิดว่าแว้บเดียวไม่มีใครเห็นนะเนี่ย >_<

                แต่จะว่าไป นึกถึงตอนนั้น เรารู้สึกดีมากเลยนะเต๋า ที่นายทำแบบนั้นให้เรา ไม่เคยมีใครแบบนี้กับเราเลย น้ำตาของเราที่มันออกมาเพาะความเสียใจที่เพื่อนออก นายปาดมันออกไป ทำให้น้ำตาแห่งความสุขเอ่อล้นออกมาแทน T^T ...แต่เอ๊ะ !! นายเคยทำแบบนี้ให้ ‘คนพิเศษ’ คนนั้นของนายรึเปล่านะ >_< ชิ !! เสียอารมณ์ !! >0<

 

=============================

 

                ถ่ายรายการเสร็จ เราก็ต้องออกจาบ้านนี้ไปจริง ๆ แล้ว ต้องขนของกลับไปนอนบ้านตัวเองอย่างถาวร...จริง ๆ ก็คิดถึงบ้านนะ แต่ไม่อยากจากบ้านนี้ไปเลยจริง ๆ ความทรงจำมันมีอยู่ทุกที่ในบ้าน...เฮ่อ...กลับไปอยู่บ้านตัวเองจะคุ้นมั้ยเนี่ย >_<...ที่สำคัญที่สุด คนแรกที่เราลืมตาแล้วเจอในทุกเช้า จะไม่ใช่เต๋าอีกต่อไปแล้ว...จะไม่มีใครให้เราคอยห่มผ้าให้อีกแล้ว...

                ขอเก็บบรรยากาศเก่า ๆ เพื่อเป็นกำลังใจให้กับการออกสู่โลกแห่งความเป็นจริงหน่อยนะ...ที่เปียโนตรงนี้ ^_^ คิดถึงตอนนั้นจริง ๆ เรายังจำทุกความรู้สึกตอนนั้นได้ อยากจะขอบคุณเจ้าเก้าอี้เปียโนตัวนี้จริง ๆ ^_^ ขอทบทวนความทรงจำในวันนั้นหน่อยละกันนะ

                “...หลับตาทุกครั้ง ก็ยังเห็นเพียงแต่เธอ ฉันยังคิดถึงเธอเสมอ...เต๋า !! -_O” อยู่ ๆ เต๋าก็เข้ามานั่งกอดเรา...เหมือนวันนั้นเลย... >0<

                “ทำไมล่ะ ก็ทำเหมือนวันนั้นไง ^_^”

                “วันไหน...อะไร จำไม่ได้” นี่เต๋าจำได้ด้วยหรอเนี่ย

                “ก็วันที่ชาเล่นเพลงนี้ แล้วเต๋าก็นั่งกอดคชาตรงนี้ไง” นี่เต๋าจำได้จริง ๆ เหรอเนี่ย

                “หรอ จำไม่เห็นได้เลย” ปากแข็งจริง ๆ เรา >_<

                ดีใจจังที่เต๋าจำได้ ^_^ แต่... ‘เพื่อนผู้ชายปกติ’ เค้าจำอะไรแบบนี้กันได้ด้วยหรอ...ตกลงนายรู้สึกยังกับเรากันแน่เนี่ย...อย่าทำให้เราสับสนไปมากกว่านี้ได้มั้ย >0<

 

=============================

 

                ถึงเวลาต้องกลับบ้านแล้ว ข้างนอกวุ่นวายไปหมด แฟนคลับเยอะมาก รวมทั้งครอบครัวของพวกเราทุกคนด้วย...เราเจอแม่ก็แทบไม่ได้พูดอะไรเลย จริง ๆ คชาอยากจะบอกว่าคชาคิดถึงแม่มากกกกกก >0< แต่ไม่รู้จะแสดงออกยังไง >_<

                กลับบ้านไปโดยไม่ได้ร่ำลาเต๋า (ถึงแม้พรุ่งนี้ก็ยังได้เจอกันอยู่ก็เถอะ) เพราะคนเยอะมาก หาเต๋าไม่เจอเลย >_<