ไม่มีใครจริงใจเท่ากับเธออีกแล้ว

ลำดับตอนที่ #2 : เที่ยวสวนสนุก

  

      สักพักคนเริ่มออกไปจากโรงเรียนหมดแล้ว   โรงเรียนดูโล่งไปเลย



     ฉันเดินตามหารองเท้า   แต่ไม่เจอสักที  ไปไหนมันนะ  ใครมันยากจนไม่มีรองเท้าถึงต้องเอารองเท้าฉันไปใส่กันนะ



     ฉันเมื่อยขามาก  ก็เลยไปนั่งพักก่อน  เพราะขาฉันเจ็บนิดๆ  ก็เมื่อกี๊ถูกใครใจร้ายก็ไม่รู้ มาผลักฉัน



    สักพักก็เห็นพี่ลูกคุณ(พี่ของลูกน้ำ)เดินออกมา  เขาก็เข้ามาหาฉัน



    \" อ่าว..น้องจี๊ดยังไม่กลับเหรอครับ  แล้วมานั่งทำไรอยู่ตรงนี้   ดูเหนื่อยๆนะ\" พี่ลูกคุณพูดหวานจัง  



   \" รองเท้าของน้องหายค่ะ  หาไม่เจอ  เมื่อกี๊หกล้มตอนกำลังออกจากโรงเรียน  ลุกมารองเท้าก็หายไปแล้ว\"  ก็ใครใจร้ายนะมาผลักฉัน  



แล้วก็ใครใจร้ายนะเอารองเท้าฉันไป  ทั้งที่คู่เก่าจะตาย  ว่ากำลังจะซื้อใหม่  แล้วใครอีกนะที่ใจร้าย  ทำประตูเล็กเกินไป  ทำให้ฉันต้องเป็น



แบบนี้  เฮ้อ.......  



   \" น้องจี๊ด  ถุงเท้าน้องเลือดออก\" พี่ลูกคุณพูดด้วยน้ำเลียงที่ตกใจมาก  อันที่จริง พี่เค้ากลัวเลือด

  

    แล้วเลือดฉันออกตอนไหนนะ  ทำไมฉันถึงไม่รู้หละ



  \" พี่ว่าน้องไปห้องพยาบาลก่อนดีมั้ย  เดี๋ยวมันแผลจะติดเชื้อนะครับ\"  โอโห  พี่เค้าเท่มาก  เหมือนพระเอกขี่ม้าขาวมาช่ายนางเอกอย่างนั้น



แหละ



  \" ไม่เป็นไรค่ะ  เดี๋ยวพ่อน้องรอนาน\"    \"  ตี่  ตี่  ดี่  ดิ๊ด  .....\" เสียงโทรศัพท์ฉันดังขึ้น



   \"  อะโหล    พ่อเหรอ  พ่อรอแป๊ปนะกำลังจะออกโรงเรียน\"



   \" จี๊ด  วันนี้ขึ้นรถกลับเองนะพ่อติดประชุม\"  แล้วก็ไม่บอกตั้งแต่ตอนเช้านะพ่อ  จะได้เอารถมาเอง   แต่กลับแทกซี่ก็ดีเหมือนกัน



    แต่ฉันจะกลับไปโดยไม่มีรองเท้าใส่นี่นะ  อายเค้าตายเลย  แถมยังเจ็บขาอยู่ด้วย



   \" พ่อว่าไงเหรอครับน้อง\" พี่ลูกคุณถาม



   \" พ่อบอกว่าวันนี้มารับไม่ได้  ให้ขึ้นรถกลับเองค่ะ \"  อันที่จริง ขึ้นรถกลับเองก็ไม่มีปัญหา  แต่ไม่มีรองเท้าใส่นี่สิ  เฮ้อ......



   \" เอางี๊มั้ยครับ  เดี๋ยวพี่พาน้องไปทำแผล  แล้วพี่ก็ไปส่งน้องที่บ้านเลยดีมั้ย   น้องไม่มีรองเท้า  แล้วก็เจ็บขาอยู่นะครับ\"  โห.....เป็นพี่ที่แสน



ดีจริงๆ  ใจดี  น่าตาก็ดี   เพอร์เฟคจัง



   \"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ  เดี๋ยวน้องขึ้นรถกลับเองจะดีกว่า\"  ฉันกลัวว่ามันจะไม่ดี  กลับบ้านกับผู้ชาย   อันที่จริงก็ไว้ใจพี่เค้ามากเลยแหละ  แต่



ยังไงเราเป็นผู้หญิง  ก็ต้องสงวนตัวหน่อย



    

    สักพักมีหมาตัวหนึ่ง  คาบอะไรมาสักอย่าง  พอมันเข้ามาใกล้ๆ  ก็เห็นว้ามันเป็นรองเท้าของฉันเอง  ไอหมาโรคจิต  เอาไปได้ไงนะ



พี่ลูกคุณรีบไปแย่งเอารองเท้าฉันจากหมาตัวนั้นมา  ตอนแรกมันจะไม่ยอมปล่อย  แต่พี่ลูกคุณต้องหลอกล่อมัน  ถ้าไปดึงมาเลยต้องขาดแน่ๆ



   \" นี่รองเท้าน้องใช่มั้ยครับ  \"

  

\" ใช่ค่ะ  ที่แท้หมาตัวนี้ก็คาบไปเอง\"  นึกไว้แล้วว่าต้องเป็นหมา



    พี่ลูกคุณสวมรองเท้าให้ฉัน  คงเห็นว่าฉันกำลังเจ็บ



   \" ไปห้องพยาบาลก่อนนะครับ  เชื่อพี่ \"  พี่ลูกคณมาพยุงฉัน



แล้วเราก็เดินไปถึงห้องพยาบาล



    ทำแผลเสร็จ  พี่ลูกคุณก็บอกว่าจะไปส่ง  ฉันก็เลยตกลง  เพราะไม่มีแรงจะเดินไปเรียกรถอยู่แล้ว



  พี่ลูกคุณไปส่งฉันถึงบ้าน ก็ประมาณ 6 โมวแล้วมั้ง



  \" คุณหนู  ทำไมกลับมาช้าจังหละคะ \"  พี่แวว แม่บ้านของฉันถาม



  \" คือว่า  เกิดเรื่องนิดหน่อยค่ะ \" เอาเป็นว่าเกิดเรื่องแล้วกัน  ขี้เกียจเล่า



    \" อ่าว....แล้วนั่นใครกันคะ  อ๋อ..  น้องลูกคุณที่เป็นลูกของอาชิดเพื่อนของพ่อจี๊ดใช่มั้ยคะ\" พี่แววถามแล้วมองไปที่พี่ลูกคุณ  ก็พ่อของพี่



ลูกคุณกับยัยน้ำเป็นเพื่อนสนิทกับพ่อของฉันตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว    



          \" รุ่นพี่  เค้ามาส่งค่ะ  พอดีน้องเจ็บขา\"  จะพูดกันอีกนานมั้ย



     \"มาทานข้าวด้วยกันก่อนมั้ยครับ คุณน้อง\" พี่แววคงเชิญไปตามมารยาท



      \"ไม่เป็นไรครับ เอาไว้วันหลัง   พี่ไปก่อนนะ\"  พี่เค้าคงจะรีบกลับบ้าน  



     \" ขอบคุณนะคะ\"  ฉันกล่าวขอบคุณ











      ในที่สุดวันเสาร์ที่รอคอยก็มาถึง  ฉันนัดกับยัยน้ำ ไปเที่ยวกัน  เราจะไปเที่ยว  เที่ยวสวนสนุก



     \"ยัยน้ำทำไมมาช้าจัง\"  ฉันบ่นใส่ยัยน้ำที่กำลังเดินมา  ดุ่มๆๆ

  

      \"  ก็รอพี่ลุกคุณนี่แหละ  พี่ลูกคุณบอกว่าพี่นัดกับพี่แก้วไว้เหมือนกัน  ก็เลยมาด้วยกับฉันเลย\" พี่ลูกคุณก็มาเหรอนี่



     วันนี้พี่ลูกคุณใส่เสื้อสีชมพูหวานแหววเลยนะ   ทำเอาสาวๆที่เดินไปเดินมาแถวนี้มองกันตรึม

    

      \"น้องจี๊ดหายเจ็บขาแล้วเหรอครับ\" พี่ลูกคุณถาม



     \" อ๋อ....หายแล้วค่ะ \" อันที่จริงๆก็ยังเจ็บๆอยู่  แต่ก็อยากมาเที่ยวหนี่หน่า  เรื่องเจ็บเรื่องเล็กอยู่แล้ว



      \" แหม  พอหายเที่ยวเลยนะครับ\" พี่ลูกคุณแซวฉัน   ก็แหงหละสิเรื่องเที่ยวสำคัญกว่าเสมอ



    สักพักพี่แก้วก็มา แต่แฟนเค้าไม่มา แล้วเราทั้งสี่  ก็ไปเล่นเครื่องเล่นกันอล่างสนุกสนาน

  

     \" เล่นอะไรกันต่อดีหละ\"ยัยน้ำถาม



    \" เล่น  ไวกิ้ง\" ฉันกับพี่ลูกคุณพูดพร้อมกัน   อะไรจะใจตรงกันขนาดนั้น  



    เราทั้ง4  ขึ้นไปนั่งบนเรือไวกิ้ง   แถวเดียวกันหมดเลย  



     ตอนไวกิ้งมันไปข้างหลังไม่ค่อยเท่าไหร่  แต่พอมันลงหละ  ทุกคนกรี๊ดกันหมดเลย  พี่ลูกคุณกับพี่แก้วก็กรี๊ดนะ ( ขนาดเป็นผู้ชาย) มีฉันนี่



แหละที่ไมกรี๊ด  ก็มันไม่อยากกรี๊ด  หน้าฉันตอนกรี๊ดตลกอ่ะนะ  ฉันก็เลยไม่อยากกรี๊ด อายเค้า(นี่แหละ ฉันกลัวเสียฟอร์ม)



ฉันเก็บกดไว้จนหน้าดำหน้าแดงหมดเลย  ลงมาจากเรือต่างคนก็ต่างเซ  



   หลังจากนั้นพวกเราไปเข้าบ้านผีสิงกัน



   ในจำนวนเรา4คนนี้นะ  มีคนเดียวที่ใจแข็งที่สุดก็คือพี่แก้ว   ก็เลยใจพี่แก้วนำ  เราเดินเข้าไปเกาะกันอย่างกับรถไฟ(เกาะกันตั้งแต่หน้าประตู



แล้ว)   เราเดินกันไปเรื่อยก้ได้ยินเสียงเหมือนประตูกระทบแรงมาก  ทำเอาทุกคนสะดุ้งสะเด็น(นี่แค่ประตู แล้วถ้าผีจะขนาดไหน) ยกเว้นพี่



แก้ว

  

    \"แค่ประตูหนะ ไม่ต้องกลัว\" พี่แก้วหันหลังมาบอกทุกคน



  พี่ลูกคุณอยุหลังสุด  เกาะเอวฉันหนึบเลย  เหมือนเด็กเลย  ส่วนฉันก็เกาะยัยน้ำหนึบเหมือนกัน   แต่ยัยน้ำมันไม่ค่อยกล้าเกาะพี่แก้วมากเท่า



ไหร่  กลัวพี่เค้าว่ามั้ง(ยัยนี่ ขี้เกรงใจ)  เราเดินกันไปตามไฟเรื่อยๆ  สักพักก็ผ่านห้องไรไม่รู้  เหมือนมีกล่องยาวๆอยู่ข้างในห้อง   พอเรา4คน



เดินผ่าน  ต่างก็กรี๊ดดังลั่น (ตอนนี้แหละที่ฉันกล้ากรี๊ด เพราะมันมืดไม่มีใครเห็นหน้าฉัน)  เพราะมีคนศพเด้งออกมา(ปลอมนะ)  ฉันมีความรู้สึก



ว่าพี่ลูกคุณกับฉันอยู่ติดกันมาก  แทบจะกอดกันอยู่แล้ว  เพราะต่างคนต่างตกใจ  ไม่มีใครถือสาอยู่แล้วสถานการณ์แบบนี้



แล้วยัยน้ำกับพี่แก้วตะเหลิดไปไหนแล้วนะ  ไม่รอกันเลย









































โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ  ถ้าอยากรู้ว่าความรู้สึกที่แท้จริงที่พวกเขามีต่อกันมันเป็นยังไง