คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : chapter 1
‘Chapter 1
“พี่เบนซ์” แพรวเรียกเบนซ์ที่นั่งชิงช้าอยู่ด้านข้างของเธอ แพรวเป็นน้องสาวของพุ้งที่แอบรักเบนซ์ตลอดเวลาที่ผ่านมา โดยที่เบนซ์ไม่รู้ตัวเลย และเบนซ์ไม่เคยรู้ตัวว่าจริงๆแล้วคนที่ดูแล คอยเป็นห่วงและเป็นแม้แต่ที่ระบาย คือ...แพรว คนที่เขาไม่เคยหันมามอง
“แพรว” เจ้าชายผู้แสนเย็นชา อุทานชื่อของคนที่อยู่ตรงหน้าด้วยความตกใจ
“แพรวมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง แล้วมากับใคร ทำไมมาคนเดียวแล้วพุ้งล่ะ มาคนเดียวตอนกลางคืนแบบนี้มันอันตรายรู้มั้ย” ร่างสูงผู้ที่ไม่เคยแสดงความเป็นห่วงใครหรือสนใจใครอย่างนี้ มีอะไรจะเก็บเงียบแสดงความรู้สึกทางสายตามากกว่า กลับเป็นอีกคนเมื่ออยู่กับคนที่เขาสนิทมากๆ อย่าง ปาล์ม พุ้ง หรือ แพรว แต่ถึงยังไงบุคลิกส่วนตัวของเขาก็ยังทำให้คนรอบข้างสามคนนี้ กลัวกับสายตาของเขา แต่ยกเว้น...แพรว ไม่รู้ว่าทำไมถึงไม่กลัวกับสายตาต่างๆอารมณ์กันไปของเบนซ์ ทำให้เป็นคนที่เบนซ์แคร์มากที่สุดรองจากพุ้ง ซึ่งทำให้เขาถามแต่คำถามที่ดูเป็นห่วงแพรว ทั้งๆที่ดูขัดกับบุคลิกภายนอกของเขาโดยสิ้นเชิง
“แพรวรู้เรื่องหมดแล้วนะ...” แพรวทอดสายตามองไปบนท้องฟ้าที่มีดาวสวยงามบนฟ้าสีมืดมิด ท้องฟ้าเดียวกับที่เบนซ์กำลังมองอยู่เช่นกัน บอกคำพูดที่แสดงความรู้สึกเจ็บปวดแทนเบนซ์ทำให้ท้องฟ้าที่มีแต่ดาวควรจะสดใสกลับกลายเป็นว่า เป็นดวงดาวแห่งความเศร้า ความเจ็บปวด และทรมาณจากสิ่งที่จับต้องไม่ได้และมองไม่เห็นที่เรียกว่า ความรัก
“….” เบนซ์ได้แต่เงียบไป เพราะรู้ว่าเรื่องที่แพรวพูดหมายถึงเรื่องอะไร เขาลดสายตาจากท้องฟ้ามองตรงไปที่ถนนที่มืดมิดที่มีเพียงแสงจากไฟส่องทางส่องเท่านั้น
“พี่ยังรักพี่พุ้งอยู่ใช่มั้ย” หญิงสาวตรงหน้ากลั้นใจถามทั้งๆที่รู้อยู่แล้วว่าคำตอบมันจะออกมายังไง
“….” เบนซ์เงียบไปเพราะเขารู้ว่าถ้าตอบไปว่าไม่รักแล้ว มันยิ่งตอกย้ำว่าเขาไม่สามารถทำอย่างที่บอกได้
“พี่ว่าดึกแล้ว แพรวกลับบ้านไปก่อนเถอะ....ป่ะ ! เดี๋ยวพี่ไปส่ง” เบนซ์รีบตัดบทเพราะคิดว่าถ้าตอบไปแล้ว อาจจะทำให้ความรักของพุ้งกับปาล์มต้องมีปัญหา เขาไม่อยากให้เพื่อนสนิทที่เขารักมากที่สุดและผู้หญิงที่เขารักต้องมาเจ็บปวดแบบที่เขาเป็นอยู่ ณ ตอนนี้ เพราะเขารู้ว่าความเจ็บปวดนั้นมันเป็นเช่นไร ทรมานแค่ไหน และไม่สามารถบอกใครได้อย่างนี้ ยิ่งทำให้เขาบอกแพรวไปว่า เขา ยังรัก พุ้งอยู่ไม่ได้
@หน้าบ้านของแพรว
“ถึงละ..”เบนซ์หันไปยิ้มให้กับคนหน้าสวย
“ที่พี่ไม่ตอบแพรวเมื่อกี้เพราะกลัวว่าแพรวจะไปบอกพี่พุ้งกับพี่ปาล์มใช่มั้ยคะ แพรวอยากถามพี่ว่า พี่ยังรู้จักแพรวไม่พออีกเหรอถึงไม่รู้ว่าแพรวเป็นคนยังไง..” แพรวถามกลับด้วยความน้อยใจ บวกกับความเสียใจที่มีอยู่แล้วทำให้น้ำเสียงฟังดูเศร้าเป็นอย่างมาก
“มันไม่ใช่อย่างนั้น..คือพี่..”
“ไม่เป็นไรค่ะ พี่อยากบอกแพรวเมื่อไหร่ก็บอกนะคะ แพรวไปแล้วล่ะค่ะ หวังว่าเราคงได้เจอกันอีกนะคะ”หลังจากพูดจบ แพรวก็เปิดประตูรถและลงอย่างรวดเร็วโดยที่ไม่ฟังอะไรจากคนที่อยู่ในรถต่อ พอเท้าเหยียบพื้นทั้งสองข้าง น้ำตาที่เก็บมานานก็พรั่งพรูออกมาอย่างห้ามไม่ได้ แต่ก็ต้องรีบวิ่งเข้าไปในบ้านเพราะกลัวว่าเบนซ์จะเห็นน้ำตาของผู้หญิงที่เรียกได้ว่าจิตใจแข็งแกร่ง ซึ่งตรงกันข้ามกับร่างกายที่อ่อนแอ พร้อมจะป่วยได้ทุกเมื่อ ทำให้ปาล์ม พุ้ง และเบนซ์เป็นห่วงอยู่บ่อยๆ
“แพรว ! แพรว ! แพรว !!!!” เบนซ์เรียกตามยังไงก็ไม่ทัน เบนซ์รู้สึกผิดมากที่ไม่ยอมบอกแพรวไปว่ายังรักพุ้งอยู่ทำให้แพรวเข้าใจผิดคิดว่าเขาไม่ไว้ใจเธอ
-----------------------------------------------------
เรื่องราวของเขาและเธอทั้ง 4 จะเป็นอย่างไร
โปรดติดตามต่อใน Chapter หน้า
It’s you มึงนั่นแหละ...คนที่ใช่
By.. Stupid Eyeglasses
ความคิดเห็น