คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 0.5 {อัพแล้วนะจ้า ❤}
สัญญา วันนี้เอามาลงแน่ตอนบ่ายๆเย็นๆ(?) - 05.10.11
ลงฉลองวันเกิดไรเตอร์แหละ จุ๊บๆ
05.10.11
สิบขวบ กับ หกสิบเดือนแล้วววว 
ถ้าคึกเดี๋ยวอัพสองตอนเลยล่ะกันน้า รักทุกคนค่า ❤
------------------------------------------------------------------------------------------------------
“ คือช่วยพาฮยอนซึงออกไปข้างนอกก่อนได้มั้ยเอ่ย พี่มีเรื่องจะคุยกับจุนฮยองนิดหน่อยน่ะ ” ผมมองหน้าโยซอบด้วยสายตาอ้วนวอน ปิ๊งๆ *-*
“ เอ่อ ได้สิฮะ ...”
ตึง !
“ ดูจุนอา นายทำอะไรเกรงใจหน่อยสิ นั่นมันน้องชั้นนะ = =” จุนฮยองเดินหงุดหงิดมาแต่ไกล ( ต่อจาก Once upon A Times – ลองอ่านดูนะ จุ๊บๆ )
ผมแกล้งทำหน้าเอือมใส่พี่ชายติ๊งต๊อง แล้วหันไปสะกิดโยซอบให้ทำตามแผน
“ อ้ะ ! นูนาไปซื้อขนมกับผมหน่อยสิฮะ” โยซอบหันไปเรียกฮยอนซึงด้วยสรรพนามประหลาด เค้าไว้เรียกพี่สาวกันน่ะ ซึ่งฮยอนซึงก็ยอมให้โยซอบเรียกแค่คนเดียวนั่นแหละ ( ผมเคยเรียก ฮยอนซึงไล่เตะผมเกือบตาย : ดูจุน )
“เอ๋ ? เอางั้นก็ได้จ้ะ” ฮยอนซึงพยักหน้าแล้วเดินมารับโยซอบที่เตียงผม ก่อนที่ทั้งสองคนจะเดินออกไป
... ทางสะดวก J
“ คุณชายยงครับ นี่มันอะไร ?” ผมยื่นโน้ตบุ๊คใส่หน้าหมอนั่น จุนฮยองชะงักไปนิดนึง ก่อนจะรับโน้ตบุ๊คไปเปิดดู
“ ฮ่ะๆ ไม่มีอะไรมากหรอกน่า อย่าคิดมาก” จุนฮยองตอบด้วยท่าทางสบายๆ
“ ชั้นอาจจะไม่คิดเว่ย แล้วฮยอนซึงละครับ L”
“ เห้อ ... ก็อย่าบอกล่ะกัน” ผมหันไปมองหน้ามันตรงๆหลังจจากหลุดคำนั้นออกมา ...
“ ... เหอะ”
“ อย่ามองด้วยสายตาแบบนั้นสิว่ะ คือหมายถึงค่อยบอก เข้าใจกันหน่อยว่าเพิ่งง้อได้นะ L” จุนฮยองทำหน้าบึ้งแบบแอ๊บแบ๊วใส่ผม
“ อย่าปล่อยให้รู้เองล่ะกัน ไม่งั้น บ้านแตก !”
“ เอาน่า เร็วๆนี้แหละ” จุนฮยองพูดแล้วเอนตัวลงบนเตียงชั้นล่าง ผมก้มหน้าลงไปหามันนิดหน่อย แล้วตั้งคำถามต่อ
“ แล้วทำไมคนนี้นายออกสื่อจังว่ะ”
“ พูดไปต้องไม่เชื่อแน่ ... เอาเป็นว่าชั้นรักฮยอนซึงที่สุดเว่ย จำไว้เลยนะ ชั้นรักฮยอนซึงที่สุด ที่สุดของที่สุด” จุนฮยองพูดพร้อมกับสบตากับผม แววตามันซื่อสัตย์ และคำพูดมันก็หนักแน่นมาก
“ อื้ม แล้วชั้นจะจำเอาไว้ ... อย่าทำให้ชั้นผิดหวังนะเว่ย ชั้นเชียร์คู่นายอยู่ J” (ลุงเป็นเอฟซีคู่นี้ บอกล่ะไง =..= : ไรเตอร์ )
“ เออ” จุนฮยองลุกจากเตียงแล้วหันมามองผม “ กินอะไรมั้ย ? ว่าจะไปอุ่นซุปซักหน่อย รอพวกดงอุนกลับมาด้วย”
“ กินๆ เดี๋ยวตามไป” ผมตอบแล้วล้มตัวลงนอนต่อ
อา ... ผมล่ะกลัวจริงๆ
กลัวฮยอนซึง เสียใจ ...
ความคิดเห็น