คืนนี้ บนทางเปลี่ยว

ลำดับตอนที่ #2 : ความสยองเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้น

  ผมได้ใช้เวลาเกือบครึ่งวันในการทำความสะอาดบ้านผมชักเริ่มหิวจึงได้ออกไปข้างนอก เพื่อดูว่าในซอยนี้มีอาหารอะไรให้กินบ้าง แต่เมื่อผมเดินออกไปกลับไม่เจอร้านค้าใดๆเลยนอกจากร้านขายซาลาเปา แต่เมื่อตอนที่ผมเข้ามาในซอยไม่เห็นจะมีร้านนี้เลยนี่นา หรือเขาเพิ่งจะมาตั้งร้านตอนเย็นๆ ผมจึงเดินเข้าไปในร้านแล้วก็สั่ง ซาลาเปามาสองลูก 
 
'แปะ ขอ ซาลาเปา 2ลูกด้วย'

แต่อาแปะก็ไม่ได้พูดอะไรกับผม หลังจากนั้นไม่นานอาแปะก็เอาซาลาเปามาให้

'ขอบคุณครับ'

เมื่อผมได้ชิมคำแรกก็รู้เลยว่าเป็นซาลาเปาไส้หมูแดง แต่มันอร่อยกว่ามาก อร่อยจนลืมโลกภายนอกไปเลย มันเป็นอะไรที่อร่อยมาก
    
     ผมกินไปได้สักพักก็รู้สึกเหมือนมีใครจ้องผมอยู่ ผมจึงหันซ้าย หันขวา เพื่อมองหาสายตาที่จ้องผม แต่ก็ไม่เจอ ผมไม่ได้เพี้ยนหรือบ้าอะไรทั้งนั้นแต่เมื่อกี้ตอนผมหันไปผมพบกับเงาดำๆ กำลังเข้าไปในบ้านผม!!! 
      ผมไม่แน่ใจว่าจะเป็นขโมยหรือเปล่าจึงรีบวางเงินไว้ที่โต๊ะแล้ววิ่งกลับบ้านไป ผมค้นหาทั่วทุกห้องแต่ไม่พบกับใครผมอาจตาฝาดไปก็ได้แต่ไม่ใช่อย่างที่คิด ผมได้ยินเสียง ดัง กุกกัก กุกกัก อยู่ข้างหลัง ผมจึงหันไปดู
       ผมเห็นกำแพงมีรอยร้าวเป็นช่องสี่เหลี่ยมเล็กๆขนาดที่คนอย่างผมจะสามารถลอดเข้าไปได้ ผมคิดว่าโจรต้องแอบออกไปทางนี้ได้แน่ๆจึงลอดเข้าไปดู ทันใดนั้นผมได้เจอกับซึ่งที่ไม่คาดฝันขึ้น
        ดวงตาดวงตาอย่างเดียวจริงๆไม่มีตัวตนไม่มีหน้ามันลอยอยู่ตรงหน้าผมตอนนี้
ผมรีบเอาหน้าออกจากช่องนั้นทันทีผมรวบรวมความกล้าและหันกลับไปดู แต่ไม่พบอะไรนอกจากกำแพงหนาทึบซึ่งไม่มีช่องสี่เหลี่ยมเหมือนเมื่อกี้ ผมยืนตัวแข็งอยู่อย่างนั้นเพราะทำอะไรไม่ถูก แต่เมื่อรวบรวมสติได้ก็รีบวิ่งขึ้นห้องนอนไปทันที