ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทเรียนภาคพิเศษตอน2: การเตรียมตัวก่อนเดทมันเป็นเรื่องดีไม่ใช่หรือ!?
บทเรียนภาคพิเศษตอนที่สอง: การเตรียมตัวก่อนเดทมันเป็นเรื่องดีไม่ใช่หรือ!?
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
หน้าสวนสนุก
ในวันที่ท้องฟ้าแจ่มใส ชายหนุ่มหน้าเคะยืนฟังเพลงในอีดาบรุ่นใหม่ที่พึ่งถอยมา หน้าตาที่ดูดีอยู่แล้วใส่ชุดที่แปลกตาทำให้ออกมาดูดีกว่าปกติส่งผลให้ฟีโรโมนหนุ่มฟุ้งกระจาย ทำเอาสาวๆแถวนั้น(รวมทั้งสโตกเกอร์สาว)แทบละลายกับความฮอทของอากาศและในตัวพ่อหนุ่มหน้าหวานที่ยืนผิวปากพิงกำแพงอย่างอารมณ์ดี
“รอนานมั้ยคะ”
สาวน้อยพาโกะจัง(ชื่อที่ใช้ในวงการ) ทวินเทลร่างใหญ่ใส่ยูคาตะสีชมพู วิ่งอย่างนางเอกการ์ตูน มาหาเจ้าชายปีศาจที่ยืนเก็กอย่างน่ารักน่าฉุด ถ้าไม่ติดว่าคนรอบข้างรู้นิสัย(สันดาน)ล่ะก็ ไม่เหลือ
“ไม่หรอกครับ พาโกะ อย่าเสียเวลาเลย เราเข้าไปข้างในกันเถอะ” เจ้าชายดาวซาดิสม์พูดตามสคริปท์ที่เตี๊ยมไว้เป๊ะ พร้อมจับมือทวินเทลลากเข้าสวนสนุกอย่างอารมณ์ดี ทำเอาพาโกะจัง หน้าแดง ป๊องส์
หงุดหงิดๆ
อากินจัง ทำไมลื้อถึงยอมง่ายๆอย่างนี้ล่ะย๊า!!
อาตี๋จิตก็เหมือนกัน ไหงลื้อทำตัวอ่อยซี้ซั้วล่ะ
“อาวักสัน ตอนอั๊วไม่อยู่ไหงลื้อถึงยอมให้อากินจังทำตัวเหลวแหลกแบกนี้ฮ้า! ลื้อมันน่าโดนข่วนที่สุก”อาหมวยสโตกเกอร์แอบกัดตาแว่นโอตาคุ
“มันเป็นงานนี่ครับ แล้วทำไมคางุระจังถึงต้องร้อนลนล่ะครับ?”
“กะ…ก็ อั๊วไม่รู้ อย่ามาซี้ซั้วต่านะ!”
คนนั้นก็เหมือนกัน
อีตาแว่นเริ่มสอดส่องไปที่ผู้ชายข้างๆ
ถึงแม้จะไม่กระโตกกระตากเหมือนหมวยนรก แต่รังสีอำมหิตที่แผ่ซ่านรอบๆตัวของท่านรองปีศาจกับสายตาที่จ้องเขม็งราวกับจะสาปคู่เดทสยองโลกคู่นั้นให้กลายเป็นหิน ก็พอจะทำให้ตาแว่นโอตาคุสัมผัสได้
กว่าท่านรองจะรู้ตัวว่าจ้องเขาก็สายไปแล้ว เมื่อพ่อหนุ่มหน้าหวานหันมาแถมยังสบตาอย่างหาความหมายไม่ได้ ถึงแม้ท่านรองจะหลบไปแล้วก็ตาม แต่เจ้าตัวก็ยังไม่วางตาอยู่ดี
สโตกเกอร์มายองเลอร์ สลัดหัวเรียกสติ
“โซโกะ ฟังนะ ตอนนี้ดูเหมือนเจ้าหญิงจะอึ้งไปสักพักหนึ่งแล้วล่ะ แต่ดูเหมือนจะยังไม่เชื่อ เราจะเริ่มแผนA กันต่อ”
“รับทราบครับ”คุณชายจิตหันมาทางหนูน้อยพาโกะ
“เราจะเริ่มแผน A กันครับ”ไม่ว่าเปล่า คว้าหมับเข้าที่เอวของหนูน้อยพาโกะ แถมด้วยการซบแขนแกร่งของสาวน้อย (?) เล่นเอาอีหนูทวินเทลสะดุ้งเฮือก
อะ…ไอ้ที่แกทำมันผิดแผนรึเปล่าหว่า
ถัดไปจากตรงนั้นหน่อยๆ รังสีอำมหิตสีชมพูกับสีดำก็โหมกระหน่ำจนชินปาจิต้องเกาะรั้วกันปลิว
หนุ่มแว่นมองอาหมวยสโตกเกอร์กับมายองเลอร์สโตกเกอร์อย่างเบื่อหน่าย
ลุ้นยังกับมวยคู่เอก…สองคนนี้
“ได้ผลแฮะ เจ้าหญิงตัวสั่นเลย” ยามาซากิที่นานๆทีได้มีบทพูด ขอฉวยโอกาสตอนเค้าหงุดหงิดกัน
“ความจริงแล้ว อีหนูพาโกะมันต้องซบรึเปล่าหว่า แต่ก็ได้ผลดีเหมือนกัน”หัวหน้ากอริล่าก็ขอมีบทร่วม
หลังจากนั้น ก็พากันไปเล่นม้าหมุนทั้งที่ยังจับมือกัน โชว์ความหวานจนเด็กทั้งงานแทบอ้วก แล้วมานั่งพักอยู่ที่ม้านั่งก็เริ่มแผนAอีกครั้งที่งานนี้คนซบก็ยังเป็นคุณชายปีศาจคนเดิม ต่อด้วยรถไฟเหาะที่งานนี้อีหนูพาโกะกรี๊ดลั่นอย่างเดียว แต่ก็ไม่มีท่าทีว่าเจ้าหญิงจะถอยง่ายๆ รังแต่จะทำให้สโตกเกอร์ลับๆ (?)กระอักเลือดเปล่าๆ
ฮึ่ม! อากินจัง ลื้อจะทำตัวหน้าขยะแขยงไปไหนย๊า!!
อีกฟากหนึ่งที่ร้อนลนไม่แพ้กัน นั่งกัดฟันอย่างที่เห็นแล้วรับไม่ได้
ไอ้บ้านั่น! มันจะทำตัวน่ารักเกินไปแล้วนะ
น่ารัก?
อี๋………!!!! ไอ้เด็กบ้าเนี่ยนะ??
แต่…
ถ้าคนที่ไปเดทเป็นฉัน
นายจะยังทำตัวน่ารักอย่างนี้มั้ยนะ…?
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
การนั่งพักกินไอศกรีมดูจะเป็นงานที่อีหนูพาโกะของเราถนัดที่สุด เอาไอศกรีมจ่อปากอยู่ท่าเดียว เล่นเอาคนที่มาเดทด้วยทำหน้าเบื่อหน่าย
“ลูกพี่ ไอ้นี่มันไม่ใช่เดทแล้วนะครับ”(กระซิบ)
“อ่าว เหรอ” สะดุดการกินเล็กน้อย “แล้วทำไงให้เหมือนอ่ะ?”
พ่อหนุ่มหน้าหวานเอื้อมมือไปเช็ดปากของคู่เดทเบาๆ
-//////////////-
ความจริงมันสวีทตั้งแต่กระซิบแล้ว ก็เล่นเอื้อมมากระซิบซะฝั่งตรงข้าม สโตกเกอร์ที่ดูอยู่ดิ้นพล่าน
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
มันจะสมจริงไปหน่อยมั้ย????
ยามเย็นแสงแดดสีทองส่องประกาย คู่เดทบันลือโลกนั่งมองตากันอยู่บนชิงช้าสวรรค์ สมองที่วิ่งวุ่นอยู่กับแผนK เป็นไม้ตายสุดท้ายที่ตัดสินว่าเจ้าหญิงจะอยู่หรือพวกเขาจะไปก็มาถึง บางที แผนนี้อาจจะฆ่าพวกเขาเองเสียด้วยซ้ำ
หรือฆ่าแค่เราคนเดียวหว่า…?
ก็คนตรงหน้าดูจะไม่สะทกสะท้าน แถมยังนั่งยิ้มราวกับสาวแรกรุ่นสุดซาดิสม์
อะไรก็ตาม ไอ้หมอนี่มีแผน มันต้องมีแผนอะไรแหงมๆ
“ลูกพี่ครับ^^”
สะดุ้ง “หืม…”
“เมื่อไหร่จะจูบครับ”
เอื๊อกกกกก…………!!?
ถามอะไรของมันวะ?
สยองชิบ
“เหอะๆ เอาไว้อยู่บนสุดอีกสักรอบ”
เผื่อจะได้ไม่มีคนเห็น ไอ้ชุดที่ใส่อยู่ แล้วยังจะจูบกับผู้ชายอีก เรทติ้งตกหมด
คุณกินคิดเผื่อเหมือนกับว่ามันจะเกิดขึ้นจริง
และแล้วก็ถึงบนสุดของชิงช้าสวรรค์อย่างเร่งรีบ บรรยากาศยามเย็นเป็นใจค่อดๆ นกบินหลังพระอาทิตย์ราวกับฉากที่วาดรอไว้ พ่อหนุ่มหน้าหวานที่นั่งตรงข้ามเปลี่ยนใจลงมานั่งข้างๆจนชิงช้าเสียสมดุล สั่นๆ อีหนูทวินเทลของเราทำหน้าราวกับหลุดมาอีกโลก
“ขอโทษนะครับลูกพี่ ^^ ”
T^T
ไม่ให้อภัยเว่ย!!!
ใบหน้าเนียนโน้มลงมาเรื่อยๆ ชายหนุ่มหลับตาปี๋
“บรึ้ม!!!!”
ใครทำอะไรไม่รู้หล่ะ รู้แต่คุณกินของเรารอดแล้ว วะฮะฮ่า!
ทั้งสองดีดตัวออกจากกิจกรรมมาทำเป็นนิ่ง แต่จะว่าไป ชิงช้าสวรรค์มันก็ไม่ขยับแล้วอ่ะ
“ฝันไปเถอะ อาตี๋น้อย ลื้ออย่าหวังว่าจาทำอาไรกะคงของอั๊วเลย” ต้นเสียงยืนอยู่บนชิงช้าสวรรค์ พร้อมใส่แว่นทำมาดเท่ห์
“ยัยหมวยแสบ!!”
“เออน่ะเซ่!! ลื้อเหงอั๊วเปงแพงเค้กรึไงน่อ”
“ทำอะไรของเธอ?”
“อั๊วมาขัดขวางแผงกางของลื้อไงเล่า”
“ ?? ”
“ คางุระจัง ”เสียงเรียกของคุณลุงทวินเทล หนูน้อยจึงหันมา
“กลับกันเถอะ”
อะไรก็ไม่รู้แหละ แต่ไม่ขออยู่ต่อเด็ดขาด
“ฝากไว้ก่อนเหอะ อาตี๋โรคจิต ;P ”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“คางุระ มาช่วยมันก็เป็นเรื่องที่ดี แต่ไปบึ้มของคนอื่นเขาอ่ะ เราไม่มีเงินใช้คืนรู้มั้ย”คุณพ่อยังหนุ่มเริ่มสอนลูกสาว
“บึ้ม? ใช่อั๊วที่ไหน อยู่ๆมันก็บึ้มเองตังหากล่ะน่อ”
“คางุระ ไม่มีใครบอกเหรอ โกหกมันไม่ดีนะเออ”
“ลื้อนี่เซ้าซี้จริงๆอ่ะน่อ ถ้าอั๊วจะหยุดนะพังมันลงง่ายกว่าอีก”
คุณพ่อยังหนุ่มหยุดคิด
อีหนูนี่ไม่นิยมใช้วิธียุ่งยากอย่างระเบิดหรอก ใครทำวะ??
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
พ่อหนุ่มหน้าหวานถูกลากโดยฝีมือทั่นรองสุดโฉดของเรานั่นเอง งานนี้มีดราม่า
“ทำอะไรของคุณเนี่ย ไอ้คุณฮิจิคาตะ?” คนถูกลากมึนๆงงๆ
“ฉันสิต้องถาม ทำอะไรของแกวะ?” คนถูกถามที่ตอนแรกยังมึนๆกลับเปลี่ยนสีหน้าเป็นอมยิ้มอย่างกวนส้น
“ก็ทำตามแผนไงครับ และดูเหมือนแผนจะล่มไปเรียบร้อยแล้ว”
“ไม่ใช่เพราะแกรึไง?”
“เพราะคุณตังหาก ถ้าคุณไม่ระเบิดชิงช้าสวรรค์…”
มันรู้…
“ก็ถ้าแกไม่ทำตัวอย่างนั้น…”
…
“ทำยังไงครับ?” เอาแล้วไง บรรยากาศสีหวานๆนี่มันยังไงๆ
“จูบ”
“แกคิดว่าฉันจะยอมให้แกจูบกับคนอื่นนอกจากฉันเหรอ!?”
“ฮ๊ะ!!” อะไรนะ ฟังไม่ถนัด ขออีกรอบ
“จูบของแกน่ะ เป็นของฉันคนเดียว”พูดราวกับเป็นเจ้าของ
แถมยังหน้ามึนเดินมประชิดตัวคนอึ้ง เอามือสองข้างครอบตัวไว้กันคนในออก คนอยู่ในวงแขนลนลาน เกิดมาไม่เคยตกที่นั่งลำบากอย่างนี้เลยพระเจ้า!
ดีแล้วล่ะ ถนัดแกล้งคนอื่นนัก
เอาไงดี… ไม่ถนัดถูกกระทำเลย
คนตัวเล็กกว่าเริ่มคิดอย่างหงุดหงิด เอามือจับดาบเตรียมพร้อม และตวัดขึ้นมาหวังจะแทงทะลุปอด แต่อีกคนไม่ยอมง่ายๆ เอาดาบของตนปัดลงจิ้มพื้น
“แกนี่นะ”คนรู้ทันยิ้ม บอกไม่ถูกเลยยิ้มอย่างนี้
“ถ้าแกจะฆ่า จูบก่อนไม่ได้เหรอ….เหมือนวันนั้นไง”ทำหน้าตาอย่างที่อีกคนไม่อยากเห็นเลยเพราะมันจะทำใหรู้สึกแปลกๆ
เอาแล้วไง…
แถวบ้านเรียกเจอเล่นกลับ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
วันนี้ตื่นเช้ามากเลย เจ้าหญิงสโตกเกอร์ก็ไม่อยู่ อากาศดีชะมัด ขอฆ่าคนระบายอารมณ์ก่อนแล้วกัน^^
ครืดดดด………….
ขนาดเปิดประตูยังไม่ตื่น ท่าจะหลับสบายนัก วันนี้จะให้ตายสบายละกัน เอาแบบนอนตายเนี่ยแหละกำลังดี
คนตัวเล็กเดินไปนั่งข้างๆคนนอนพลางคิดพลางนั่งมองคนนอนอย่างอารมณ์ดี
เอาไงดีนะ^^ จะหั่นคอหรือวางยาหรือแขวนโชว์ไว้บนฝาผนังดี เฮ่อ! เลือกไม่ถูก เอาเป็นคว้านท้องแล้วกัน^^
ว่าแล้วก็ชักดาบออกมา
เขาคือผู้ชายที่พี่ชอบ และก็ชอบพี่สินะ ถ้างั้นก็เชิญไปอยู่เป็นเพื่อนพี่ซะเถอะ
จะตายแล้วเหรอ… ถ้าตายแล้วไม่ได้เจอกันอีกจะทำไงดีนะ คงคิดถึงน่าดู แล้วต่อจากนั้นจะฆ่าใครต่อล่ะ
ฉันจะไม่ลืมนาย…ฮิจิคาตะ
ไม่ทันคิด เค้าก็เผลอโน้มตัวลงจูบผู้ชายข้างหน้าอย่างเนิ่นนาน รู้ตัวอีกทีแทบไม่ทัน เผลอเอาหมอนกดคนนอนอย่างไม่ยั้งมือ
อะไร…
เมื่อกี๊?????
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“รู้ตัวด้วยเหรอ??”
ยิ้ม….
คนผมดำยิ้มอย่างเป็นต่อ
อย่ายิ้มนักสิวะ
เห็นแล้วหมั่นไส้แปลกๆยังไงก็ไม่รู้
“อยากได้ยินคำตอบไหนล่ะ?”คนพูดย่างก้าวเข้ามาเรื่อยๆจนพ่อหนุ่มหน้าหวานตั้งดาบ รอ
คนผมดำกวาดดาบของอีกฝ่ายลงอย่างง่ายดาย…ไม่ง่ายหรอก ถ้าในเวลาปกติน่ะนะ
“ฉันเกลียดแก ฮิจิคาตะ”
“ไม่เอานะ ว่าคนที่ตัวเองลัก…หลับอย่างนี้ได้ไง”
"ทำอย่างนัน้ทำไม หืม?"
คนผมดำที่ทำตัวผิดกับนิสัยปกติเริ่มประชิดตัว หรือจะเรียกว่าแนบเนื้อจะเหมาะกว่าดี จะยังไงก็ตาม คนที่อยู่ข้างๆเค้า น่ารักจริงๆ
ในขณะที่คนตัวเล็กกว่าคิดตรงกันข้าม!!
ไอ้หมอนี่
น่าฆ่านัก!!
แต่เจ้าตัว เองก็ไม่รู้เหมือนกัน ทำไมถึงขัดขืนไม่ได้สักที
ผมสีน้ำตาลบัดนี้อยู่ในอ้อมอกเขาเสียแล้ว ริมฝีปากที่มักจะขยับสร้างอารมณ์โมโห พอไม่ขยับก็น่าเอ็นดู ไหนจะแก้มแดงๆ ตาโตๆที่ปกติจะยิ้มอย่างซุกซนนั่นอีก แต่พอทุกอย่างมันอยู่ในอ้อมกอดเขา มันช่างดูน่ารักเกินไปจริงๆ
~อยากบอกให้รู้จริงๆ เพราะยิ่งดูแล้วเธอน่ารักจริงๆ~
หนุ่มผมดำก้มลงจูบคนตัวเล็กที่ว่าง่าย เล่นเอาคนตัวเล็กหน้าแดงเป็นมะละกอสุก
~ฉันนั้นลืมภาพเธอไม่ได้จริงๆ ช่วยเห็นใจหน่อยจะได้ไหม~
“อืม…”
จูบที่ติดตามจนคนหนีหายใจไม่ทันทำให้ต้องร้องออกมาเบาๆ อย่างช่วยไม่ได้ มันเป็นจูบที่ทั้งอ่อนหวานและรุนแรงเร่าร้อน จนคนที่อยู่ในอ้อมกอดแทบจะละลาย
น่ารัก
น่ารัก
ทำไงได้ล่ะ…คิดคำอื่นไม่ออกแล้ว
นอกจากน่ารัก
~ติดใจเข้าแล้วจริงๆ ไม่พูดเล่นนะเธอ เนี่ยพูดจริงๆ~
คนตัวเล็กเริ่มรู้สึกถึงการคุกคามจากที่อื่น มันหวาบหวามเสียจนยืนแทบไม่ไหว เจ้าตัวใช้สติที่กำลังจะหลุด กระทุ้งน้องชายของคนผมดำสติกระเจิง
ชิ !
คิดได้แค่นั้น แต่เมื่อเห็นหน้าหวานที่หน้าแดงซ่าน ก็เผลอตัวอีกซักรอบ แต่คราวนี้เจ้าตัวไม่ยอมง่ายๆ ผลักออกอย่างเดียว
~ขอให้เรานั้นมารักกันจริงๆ มันก็คงจะดีถ้าเธอเต็มใจ~
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
หน้าสวนสนุก
ในวันที่ท้องฟ้าแจ่มใส ชายหนุ่มหน้าเคะยืนฟังเพลงในอีดาบรุ่นใหม่ที่พึ่งถอยมา หน้าตาที่ดูดีอยู่แล้วใส่ชุดที่แปลกตาทำให้ออกมาดูดีกว่าปกติส่งผลให้ฟีโรโมนหนุ่มฟุ้งกระจาย ทำเอาสาวๆแถวนั้น(รวมทั้งสโตกเกอร์สาว)แทบละลายกับความฮอทของอากาศและในตัวพ่อหนุ่มหน้าหวานที่ยืนผิวปากพิงกำแพงอย่างอารมณ์ดี
“รอนานมั้ยคะ”
สาวน้อยพาโกะจัง(ชื่อที่ใช้ในวงการ) ทวินเทลร่างใหญ่ใส่ยูคาตะสีชมพู วิ่งอย่างนางเอกการ์ตูน มาหาเจ้าชายปีศาจที่ยืนเก็กอย่างน่ารักน่าฉุด ถ้าไม่ติดว่าคนรอบข้างรู้นิสัย(สันดาน)ล่ะก็ ไม่เหลือ
“ไม่หรอกครับ พาโกะ อย่าเสียเวลาเลย เราเข้าไปข้างในกันเถอะ” เจ้าชายดาวซาดิสม์พูดตามสคริปท์ที่เตี๊ยมไว้เป๊ะ พร้อมจับมือทวินเทลลากเข้าสวนสนุกอย่างอารมณ์ดี ทำเอาพาโกะจัง หน้าแดง ป๊องส์
หงุดหงิดๆ
อากินจัง ทำไมลื้อถึงยอมง่ายๆอย่างนี้ล่ะย๊า!!
อาตี๋จิตก็เหมือนกัน ไหงลื้อทำตัวอ่อยซี้ซั้วล่ะ
“อาวักสัน ตอนอั๊วไม่อยู่ไหงลื้อถึงยอมให้อากินจังทำตัวเหลวแหลกแบกนี้ฮ้า! ลื้อมันน่าโดนข่วนที่สุก”อาหมวยสโตกเกอร์แอบกัดตาแว่นโอตาคุ
“มันเป็นงานนี่ครับ แล้วทำไมคางุระจังถึงต้องร้อนลนล่ะครับ?”
“กะ…ก็ อั๊วไม่รู้ อย่ามาซี้ซั้วต่านะ!”
คนนั้นก็เหมือนกัน
อีตาแว่นเริ่มสอดส่องไปที่ผู้ชายข้างๆ
ถึงแม้จะไม่กระโตกกระตากเหมือนหมวยนรก แต่รังสีอำมหิตที่แผ่ซ่านรอบๆตัวของท่านรองปีศาจกับสายตาที่จ้องเขม็งราวกับจะสาปคู่เดทสยองโลกคู่นั้นให้กลายเป็นหิน ก็พอจะทำให้ตาแว่นโอตาคุสัมผัสได้
กว่าท่านรองจะรู้ตัวว่าจ้องเขาก็สายไปแล้ว เมื่อพ่อหนุ่มหน้าหวานหันมาแถมยังสบตาอย่างหาความหมายไม่ได้ ถึงแม้ท่านรองจะหลบไปแล้วก็ตาม แต่เจ้าตัวก็ยังไม่วางตาอยู่ดี
สโตกเกอร์มายองเลอร์ สลัดหัวเรียกสติ
“โซโกะ ฟังนะ ตอนนี้ดูเหมือนเจ้าหญิงจะอึ้งไปสักพักหนึ่งแล้วล่ะ แต่ดูเหมือนจะยังไม่เชื่อ เราจะเริ่มแผนA กันต่อ”
“รับทราบครับ”คุณชายจิตหันมาทางหนูน้อยพาโกะ
“เราจะเริ่มแผน A กันครับ”ไม่ว่าเปล่า คว้าหมับเข้าที่เอวของหนูน้อยพาโกะ แถมด้วยการซบแขนแกร่งของสาวน้อย (?) เล่นเอาอีหนูทวินเทลสะดุ้งเฮือก
อะ…ไอ้ที่แกทำมันผิดแผนรึเปล่าหว่า
ถัดไปจากตรงนั้นหน่อยๆ รังสีอำมหิตสีชมพูกับสีดำก็โหมกระหน่ำจนชินปาจิต้องเกาะรั้วกันปลิว
หนุ่มแว่นมองอาหมวยสโตกเกอร์กับมายองเลอร์สโตกเกอร์อย่างเบื่อหน่าย
ลุ้นยังกับมวยคู่เอก…สองคนนี้
“ได้ผลแฮะ เจ้าหญิงตัวสั่นเลย” ยามาซากิที่นานๆทีได้มีบทพูด ขอฉวยโอกาสตอนเค้าหงุดหงิดกัน
“ความจริงแล้ว อีหนูพาโกะมันต้องซบรึเปล่าหว่า แต่ก็ได้ผลดีเหมือนกัน”หัวหน้ากอริล่าก็ขอมีบทร่วม
หลังจากนั้น ก็พากันไปเล่นม้าหมุนทั้งที่ยังจับมือกัน โชว์ความหวานจนเด็กทั้งงานแทบอ้วก แล้วมานั่งพักอยู่ที่ม้านั่งก็เริ่มแผนAอีกครั้งที่งานนี้คนซบก็ยังเป็นคุณชายปีศาจคนเดิม ต่อด้วยรถไฟเหาะที่งานนี้อีหนูพาโกะกรี๊ดลั่นอย่างเดียว แต่ก็ไม่มีท่าทีว่าเจ้าหญิงจะถอยง่ายๆ รังแต่จะทำให้สโตกเกอร์ลับๆ (?)กระอักเลือดเปล่าๆ
ฮึ่ม! อากินจัง ลื้อจะทำตัวหน้าขยะแขยงไปไหนย๊า!!
อีกฟากหนึ่งที่ร้อนลนไม่แพ้กัน นั่งกัดฟันอย่างที่เห็นแล้วรับไม่ได้
ไอ้บ้านั่น! มันจะทำตัวน่ารักเกินไปแล้วนะ
น่ารัก?
อี๋………!!!! ไอ้เด็กบ้าเนี่ยนะ??
แต่…
ถ้าคนที่ไปเดทเป็นฉัน
นายจะยังทำตัวน่ารักอย่างนี้มั้ยนะ…?
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
การนั่งพักกินไอศกรีมดูจะเป็นงานที่อีหนูพาโกะของเราถนัดที่สุด เอาไอศกรีมจ่อปากอยู่ท่าเดียว เล่นเอาคนที่มาเดทด้วยทำหน้าเบื่อหน่าย
“ลูกพี่ ไอ้นี่มันไม่ใช่เดทแล้วนะครับ”(กระซิบ)
“อ่าว เหรอ” สะดุดการกินเล็กน้อย “แล้วทำไงให้เหมือนอ่ะ?”
พ่อหนุ่มหน้าหวานเอื้อมมือไปเช็ดปากของคู่เดทเบาๆ
-//////////////-
ความจริงมันสวีทตั้งแต่กระซิบแล้ว ก็เล่นเอื้อมมากระซิบซะฝั่งตรงข้าม สโตกเกอร์ที่ดูอยู่ดิ้นพล่าน
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
มันจะสมจริงไปหน่อยมั้ย????
ยามเย็นแสงแดดสีทองส่องประกาย คู่เดทบันลือโลกนั่งมองตากันอยู่บนชิงช้าสวรรค์ สมองที่วิ่งวุ่นอยู่กับแผนK เป็นไม้ตายสุดท้ายที่ตัดสินว่าเจ้าหญิงจะอยู่หรือพวกเขาจะไปก็มาถึง บางที แผนนี้อาจจะฆ่าพวกเขาเองเสียด้วยซ้ำ
หรือฆ่าแค่เราคนเดียวหว่า…?
ก็คนตรงหน้าดูจะไม่สะทกสะท้าน แถมยังนั่งยิ้มราวกับสาวแรกรุ่นสุดซาดิสม์
อะไรก็ตาม ไอ้หมอนี่มีแผน มันต้องมีแผนอะไรแหงมๆ
“ลูกพี่ครับ^^”
สะดุ้ง “หืม…”
“เมื่อไหร่จะจูบครับ”
เอื๊อกกกกก…………!!?
ถามอะไรของมันวะ?
สยองชิบ
“เหอะๆ เอาไว้อยู่บนสุดอีกสักรอบ”
เผื่อจะได้ไม่มีคนเห็น ไอ้ชุดที่ใส่อยู่ แล้วยังจะจูบกับผู้ชายอีก เรทติ้งตกหมด
คุณกินคิดเผื่อเหมือนกับว่ามันจะเกิดขึ้นจริง
และแล้วก็ถึงบนสุดของชิงช้าสวรรค์อย่างเร่งรีบ บรรยากาศยามเย็นเป็นใจค่อดๆ นกบินหลังพระอาทิตย์ราวกับฉากที่วาดรอไว้ พ่อหนุ่มหน้าหวานที่นั่งตรงข้ามเปลี่ยนใจลงมานั่งข้างๆจนชิงช้าเสียสมดุล สั่นๆ อีหนูทวินเทลของเราทำหน้าราวกับหลุดมาอีกโลก
“ขอโทษนะครับลูกพี่ ^^ ”
T^T
ไม่ให้อภัยเว่ย!!!
ใบหน้าเนียนโน้มลงมาเรื่อยๆ ชายหนุ่มหลับตาปี๋
“บรึ้ม!!!!”
ใครทำอะไรไม่รู้หล่ะ รู้แต่คุณกินของเรารอดแล้ว วะฮะฮ่า!
ทั้งสองดีดตัวออกจากกิจกรรมมาทำเป็นนิ่ง แต่จะว่าไป ชิงช้าสวรรค์มันก็ไม่ขยับแล้วอ่ะ
“ฝันไปเถอะ อาตี๋น้อย ลื้ออย่าหวังว่าจาทำอาไรกะคงของอั๊วเลย” ต้นเสียงยืนอยู่บนชิงช้าสวรรค์ พร้อมใส่แว่นทำมาดเท่ห์
“ยัยหมวยแสบ!!”
“เออน่ะเซ่!! ลื้อเหงอั๊วเปงแพงเค้กรึไงน่อ”
“ทำอะไรของเธอ?”
“อั๊วมาขัดขวางแผงกางของลื้อไงเล่า”
“ ?? ”
“ คางุระจัง ”เสียงเรียกของคุณลุงทวินเทล หนูน้อยจึงหันมา
“กลับกันเถอะ”
อะไรก็ไม่รู้แหละ แต่ไม่ขออยู่ต่อเด็ดขาด
“ฝากไว้ก่อนเหอะ อาตี๋โรคจิต ;P ”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“คางุระ มาช่วยมันก็เป็นเรื่องที่ดี แต่ไปบึ้มของคนอื่นเขาอ่ะ เราไม่มีเงินใช้คืนรู้มั้ย”คุณพ่อยังหนุ่มเริ่มสอนลูกสาว
“บึ้ม? ใช่อั๊วที่ไหน อยู่ๆมันก็บึ้มเองตังหากล่ะน่อ”
“คางุระ ไม่มีใครบอกเหรอ โกหกมันไม่ดีนะเออ”
“ลื้อนี่เซ้าซี้จริงๆอ่ะน่อ ถ้าอั๊วจะหยุดนะพังมันลงง่ายกว่าอีก”
คุณพ่อยังหนุ่มหยุดคิด
อีหนูนี่ไม่นิยมใช้วิธียุ่งยากอย่างระเบิดหรอก ใครทำวะ??
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
พ่อหนุ่มหน้าหวานถูกลากโดยฝีมือทั่นรองสุดโฉดของเรานั่นเอง งานนี้มีดราม่า
“ทำอะไรของคุณเนี่ย ไอ้คุณฮิจิคาตะ?” คนถูกลากมึนๆงงๆ
“ฉันสิต้องถาม ทำอะไรของแกวะ?” คนถูกถามที่ตอนแรกยังมึนๆกลับเปลี่ยนสีหน้าเป็นอมยิ้มอย่างกวนส้น
“ก็ทำตามแผนไงครับ และดูเหมือนแผนจะล่มไปเรียบร้อยแล้ว”
“ไม่ใช่เพราะแกรึไง?”
“เพราะคุณตังหาก ถ้าคุณไม่ระเบิดชิงช้าสวรรค์…”
มันรู้…
“ก็ถ้าแกไม่ทำตัวอย่างนั้น…”
…
“ทำยังไงครับ?” เอาแล้วไง บรรยากาศสีหวานๆนี่มันยังไงๆ
“จูบ”
“แกคิดว่าฉันจะยอมให้แกจูบกับคนอื่นนอกจากฉันเหรอ!?”
“ฮ๊ะ!!” อะไรนะ ฟังไม่ถนัด ขออีกรอบ
“จูบของแกน่ะ เป็นของฉันคนเดียว”พูดราวกับเป็นเจ้าของ
แถมยังหน้ามึนเดินมประชิดตัวคนอึ้ง เอามือสองข้างครอบตัวไว้กันคนในออก คนอยู่ในวงแขนลนลาน เกิดมาไม่เคยตกที่นั่งลำบากอย่างนี้เลยพระเจ้า!
ดีแล้วล่ะ ถนัดแกล้งคนอื่นนัก
เอาไงดี… ไม่ถนัดถูกกระทำเลย
คนตัวเล็กกว่าเริ่มคิดอย่างหงุดหงิด เอามือจับดาบเตรียมพร้อม และตวัดขึ้นมาหวังจะแทงทะลุปอด แต่อีกคนไม่ยอมง่ายๆ เอาดาบของตนปัดลงจิ้มพื้น
“แกนี่นะ”คนรู้ทันยิ้ม บอกไม่ถูกเลยยิ้มอย่างนี้
“ถ้าแกจะฆ่า จูบก่อนไม่ได้เหรอ….เหมือนวันนั้นไง”ทำหน้าตาอย่างที่อีกคนไม่อยากเห็นเลยเพราะมันจะทำใหรู้สึกแปลกๆ
เอาแล้วไง…
แถวบ้านเรียกเจอเล่นกลับ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
วันนี้ตื่นเช้ามากเลย เจ้าหญิงสโตกเกอร์ก็ไม่อยู่ อากาศดีชะมัด ขอฆ่าคนระบายอารมณ์ก่อนแล้วกัน^^
ครืดดดด………….
ขนาดเปิดประตูยังไม่ตื่น ท่าจะหลับสบายนัก วันนี้จะให้ตายสบายละกัน เอาแบบนอนตายเนี่ยแหละกำลังดี
คนตัวเล็กเดินไปนั่งข้างๆคนนอนพลางคิดพลางนั่งมองคนนอนอย่างอารมณ์ดี
เอาไงดีนะ^^ จะหั่นคอหรือวางยาหรือแขวนโชว์ไว้บนฝาผนังดี เฮ่อ! เลือกไม่ถูก เอาเป็นคว้านท้องแล้วกัน^^
ว่าแล้วก็ชักดาบออกมา
เขาคือผู้ชายที่พี่ชอบ และก็ชอบพี่สินะ ถ้างั้นก็เชิญไปอยู่เป็นเพื่อนพี่ซะเถอะ
จะตายแล้วเหรอ… ถ้าตายแล้วไม่ได้เจอกันอีกจะทำไงดีนะ คงคิดถึงน่าดู แล้วต่อจากนั้นจะฆ่าใครต่อล่ะ
ฉันจะไม่ลืมนาย…ฮิจิคาตะ
ไม่ทันคิด เค้าก็เผลอโน้มตัวลงจูบผู้ชายข้างหน้าอย่างเนิ่นนาน รู้ตัวอีกทีแทบไม่ทัน เผลอเอาหมอนกดคนนอนอย่างไม่ยั้งมือ
อะไร…
เมื่อกี๊?????
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“รู้ตัวด้วยเหรอ??”
ยิ้ม….
คนผมดำยิ้มอย่างเป็นต่อ
อย่ายิ้มนักสิวะ
เห็นแล้วหมั่นไส้แปลกๆยังไงก็ไม่รู้
“อยากได้ยินคำตอบไหนล่ะ?”คนพูดย่างก้าวเข้ามาเรื่อยๆจนพ่อหนุ่มหน้าหวานตั้งดาบ รอ
คนผมดำกวาดดาบของอีกฝ่ายลงอย่างง่ายดาย…ไม่ง่ายหรอก ถ้าในเวลาปกติน่ะนะ
“ฉันเกลียดแก ฮิจิคาตะ”
“ไม่เอานะ ว่าคนที่ตัวเองลัก…หลับอย่างนี้ได้ไง”
"ทำอย่างนัน้ทำไม หืม?"
คนผมดำที่ทำตัวผิดกับนิสัยปกติเริ่มประชิดตัว หรือจะเรียกว่าแนบเนื้อจะเหมาะกว่าดี จะยังไงก็ตาม คนที่อยู่ข้างๆเค้า น่ารักจริงๆ
ในขณะที่คนตัวเล็กกว่าคิดตรงกันข้าม!!
ไอ้หมอนี่
น่าฆ่านัก!!
แต่เจ้าตัว เองก็ไม่รู้เหมือนกัน ทำไมถึงขัดขืนไม่ได้สักที
ผมสีน้ำตาลบัดนี้อยู่ในอ้อมอกเขาเสียแล้ว ริมฝีปากที่มักจะขยับสร้างอารมณ์โมโห พอไม่ขยับก็น่าเอ็นดู ไหนจะแก้มแดงๆ ตาโตๆที่ปกติจะยิ้มอย่างซุกซนนั่นอีก แต่พอทุกอย่างมันอยู่ในอ้อมกอดเขา มันช่างดูน่ารักเกินไปจริงๆ
~อยากบอกให้รู้จริงๆ เพราะยิ่งดูแล้วเธอน่ารักจริงๆ~
หนุ่มผมดำก้มลงจูบคนตัวเล็กที่ว่าง่าย เล่นเอาคนตัวเล็กหน้าแดงเป็นมะละกอสุก
~ฉันนั้นลืมภาพเธอไม่ได้จริงๆ ช่วยเห็นใจหน่อยจะได้ไหม~
“อืม…”
จูบที่ติดตามจนคนหนีหายใจไม่ทันทำให้ต้องร้องออกมาเบาๆ อย่างช่วยไม่ได้ มันเป็นจูบที่ทั้งอ่อนหวานและรุนแรงเร่าร้อน จนคนที่อยู่ในอ้อมกอดแทบจะละลาย
น่ารัก
น่ารัก
ทำไงได้ล่ะ…คิดคำอื่นไม่ออกแล้ว
นอกจากน่ารัก
~ติดใจเข้าแล้วจริงๆ ไม่พูดเล่นนะเธอ เนี่ยพูดจริงๆ~
คนตัวเล็กเริ่มรู้สึกถึงการคุกคามจากที่อื่น มันหวาบหวามเสียจนยืนแทบไม่ไหว เจ้าตัวใช้สติที่กำลังจะหลุด กระทุ้งน้องชายของคนผมดำสติกระเจิง
ชิ !
คิดได้แค่นั้น แต่เมื่อเห็นหน้าหวานที่หน้าแดงซ่าน ก็เผลอตัวอีกซักรอบ แต่คราวนี้เจ้าตัวไม่ยอมง่ายๆ ผลักออกอย่างเดียว
~ขอให้เรานั้นมารักกันจริงๆ มันก็คงจะดีถ้าเธอเต็มใจ~
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น