Short Fiction [Super Junior]

ลำดับตอนที่ #2 : Before & After EP 2

Before & After  EP 2

                ก็เพราะคิดว่าวันนี้ว่างหลังจากสัมภาษณ์เสร็จ ซีวอนจึงออกไปดื่มกับเพื่อนเก่าเพื่อรอเวลานางฟ้าตาสวยเลิกงานเป็นการฆ่าเวลาเล่นๆ  พอใกล้ได้เวลาที่นางฟ้าคนงามจะกลับบ้านซีวอนก็ขอตัวกลับหอพักทันที  เขาจะได้มีเวลาอาบน้ำรอคนรัก และจะได้มีเวลาเอาใจคนตาสวยสักนิดแล้วค่อยกลายร่างเป็นพ่อค้าหน้าเลือดเรียกเก็บค่าความอดทนของตัวเองเมื่อเช้านี้ซะให้เต็มที่

                “ท่าทางจะดื่มมาสิเนี่ย”  คนตาสวยที่เดินกลับเข้ามาในห้อง จมูกเล็กก็สูดกลิ่นฟุตฟิตเดินเข้าไปในห้อง ก็พบเจ้าของกลิ่นที่อยู่ในตระกร้าเสื้อผ้า แล้วหันมองคนตัวโตที่กำลังนอนหลับอุดตุอยู่บนเตียงของตัวเอง  ว่าแล้วก็จัดการหยิบเสื้อผ้าของตัวเองออกไปเข้าห้องน้ำ  เมื่อเห็นคนตัวโตนอนซะเต็มเตียง คนตาสวยเองก็ไม่คิดจะปลุกเพราะคิดว่าอีกฝ่ายเมา จึงพาร่างบอบบางของคนตัวเองไปที่เตียงของทงเฮที่อยู่อีกฝั่งของห้อง   “ฝันดีนะเจ้าสิงโต”  ร่างบางนอนตะแคงหันหน้าไปทางคนรัก พูดเสียงเบา ก่อนจะปิดเปลือกตาลงเพราะความเหนื่อยล้าที่สั่งสมมาตลอดวัน 

                “เฮ่อ..............” เสียงถอนหายใจดังขึ้น ทำให้เหล่าสมาชิกหันหน้าไปมอง เนื่องจากวันนี้สมาชิกของวงมีงานในช่วงบ่ายเกือบทุกคน เว้นแต่อีทึก ฮีชอล  อึนฮยอก ทงเฮ ที่ออกไปทำงานกันตั้งแต่เช้า  วันนี้เลยทำให้บรรยากาศในบ้านดูคึกคักกันเป็นพิเศษ ผิดจากคุณชายสุดหล่อของวงที่นั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่หน้าโทรทัศน์ท่ามกลางเสียงเล่นเกมส์ของคังอิน และสามหนุ่ม KRY   ซองมินและชินดงกำลังง่วงอยู่กับการทำฟักทอง   ส่วน     ฮันคยองนั้นบินไปจีนตั้งแต่เมื่อวานตอนเย็น เพราะมีคิวถ่ายละครยาวจนถึงสัปดาห์หน้า

                “นี่นั่งถอนหายใจทิ้งทำไมเนี่ย”   เยซองหันไปถามน้องชายหน้าหล่อที่ปกติจะยิ้มเสียมากกว่าทำหน้าบึ้ง

                “เปล่าไม่มีอะไรครับ แค่เบื่อๆ” น้องชายตอบพลางหันไปมองคยูฮยอนกับคังอินที่กำลังเล่นเกมส์แข่งกันโดยมีการพนันว่าใครแพ้เลี้ยงซูชิ เป็นอาหารกลางวัน 

                “เห็นนายทำหน้าเซ็งโลกมาสองวันแล้วยังบอกไม่มีอะไรอีก แต่เมื่อวานตอนเย็นก็เห็นดีๆ อยู่นี่”  เยซองพูดเสริม เมื่อวานตอนเขากลับมาจากจัดรายการวิทยุกับรยออุคก็ยังเห็นซีวอนนั่งอารมณ์ดีอยู่เลยนี่

                “ไม่มีอะไรจริงๆ ครับ ผมขอตัวไปนอนก่อนนะ”  เจ้าชายสุดหล่อไม่พูดอะไรเพียงขอตัวไปนอนพักกลางวันเพื่อขจัดความหงุดหงิดงุ่นง่านในใจ   จะไม่ให้เขาหงุดหงิดได้ยังไงกัน เมื่อคืนนี้เขาคิดว่าจะนอนรอคนรักที่เตียงสักหน่อยแต่เผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ ตื่นมาอีกทีก็เห็นคนตาสวยกำลังแต่งตัวอยู่หน้ากระจกเสียแล้ว ถึงแม้เจ้าตัวจะมาคลอเคลียเขาตั้งแต่เช้า แต่ความหงุดหงิดที่ไม่ได้พานางฟ้าขึ้นสวรรค์สักทียังมีมารุมเร้าไม่หยุดหย่อน   อีกอย่างมันจะร่วมเดือนแล้วนะที่เขากับนางฟ้าตาสวยไม่ได้พากันขึ้นสวรรค์เลยให้ตายสิ   แล้วนี่ Super Show II  กำหนดใกล้เข้ามาแล้ว ตอนนี้ต้องซ้อมกันหนักขึ้นเสียด้วย เวลาจะพักผ่อนแทบจะไม่มีกันเลยทีเดียวไหนจะงานอีเว้นท์ทั่วไป ไหนจะงานพิธีกรของคนตาสวย ไหนจะงานละครและถ่ายแบบของเขา บางทีก็ต้องบินไปต่างประเทศ ซึ่งช่วงนี้เขาต้องไปถ่ายโฆษณาที่ประเทศไทยบ่อยๆ ซะด้วยสิ   ถึงแม้จะอยากพาคนรักไปด้วยแต่เพราะตารางงานที่อัดแน่นเลยไม่สามารถทำได้   ถึงเจ้าตัวจะชอบประเทศไทยซะเหลือเกินก็ตามทีเถอะ 

                เป็นจริงอย่างที่ซีวอนคิดไว้ เพราะกำหนด Super Show II ใกล้เข้ามา สมาชิกทุกคนจึงต้องซ้อมเพื่อเตรียมการแสดงกันอย่างถึงพริกถึงขิง  ถึงบ้านได้บางคนก็ขอตัวนอนที่ห้องนั่งเล่นบ้าง ไม่อาบน้ำบ้าง นอนกองกันระเกะระกะอยู่กลางห้องนั่งเล่นกันบ้าง ซึ่งคนตาสวยกับพี่ชายหน้าสวยนี่ก็เหมือนกันนอนกอดกันกลมอยู่บนโซฟาตัวใหญ่กลางห้องทุกครั้ง เขาต้องเข้าไปอุ้มร่างบางกลับมานอนที่ห้องทุกวัน  ถึงจะได้นอนด้วยกันทุกคืนแต่ทงเฮที่หมดแรงเพราะเหนื่อยก็นอนอยู่ในห้องเดียวกัน จึงทำอะไรไม่ได้  จะหันไปขอร้องเพื่อนก็นึกเกรงใจ ก็คนมันเหนื่อยเหมือนกันนี่นา  

                Super Show II ที่เกาหลีจบลงอย่างงดงาม  และต่อไปก็ต้องเตรียมตัว Asia Tour Concert  Super Show II ครั้งที่สองของพวกเค้าก็เริ่มต้นขึ้น  เช่นกัน.......แต่ปัญหาของซีวอนตอนนี้ยังไม่จบเพราะว่า.............

                “ฮ๊ะ อะไรนะครับ” เสียงของเหล่าลิงร้องประสานเสียงกัน เมื่อผู้จัดการหนุ่มบุกมาถึงบ้านเพื่อบอกตารางงานสำคัญ

                “ฮันคยอง  ดงเฮ ซีวอน รยออุค คยูฮยอน จะต้องเตรียมอัลบั้มใหม่ของ SJ – M”  ผู้จัดการหนุ่มย้ำเป็นรอบที่สอง  เพราะคำสั่งลงมาถึงเมื่อเช้าซึงฮวานจึงต้องมาบอกกับเด็กๆ ในปกครองด้วยตนเอง

                “อย่างงี้พวกเราก็ไม่ได้พักเลยสิครับ”  อีทึกที่นั่งฟังอยู่เงียบๆ พูดขึ้นหันมองหน้าน้องๆ และคนรักที่จะต้องเตรียมอัดเสียงของอัลบั้ม SJ – M   แล้วนี่ concert  asia tour ก็เพิ่งจะเริ่มขึ้นซะด้วยสิ

                “ก็แค่ช่วงนี้เท่านั้นแหละ ยังไงก็ดูแลสุขภาพตัวเองกันด้วยล่ะ ถึงงานจะเยอะแต่ร่างกายก็สำคัญนะ” ซึงฮวานเห็นใจเด็กเหล่านี้อยู่ไม่น้อย  แต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะเขาเองก็รับงานมาอีกทีเช่นกัน 

                “เอาเถอะๆ  ผมรู้ว่ามันเป็นคำสั่งมาจากข้างบน แต่นี่จะไม่ให้มีเวลาเป็นของตัวเองเลยใช่มะ” เจ้าหญิงคนสวยของวงพูดขึ้นพลางหันมองสมาชิกใน ยูนิต  SJ – M แล้วได้แต่ถอนหายใจ

                “เดี๋ยวเค้ามีวันหยุดให้ ไม่ต้องกลัวหรอกน่า”  ซึงฮวานพูดพลางนึกในใจ วันหยุดเหรอ อยากจะหัวเราะให้ดิ้นตายเถอะ  คำนี้มีในหัวสมองของพวกผู้บริหารด้วยเหรอไง

                “ไม่อะ ผมอยากจะหยุดพร้อมๆ กันบ้าง ไม่เอานะหยุดทีละคน น่าเบื่อจะตาย”   คยูฮยอนบ่น เพราะคราวที่แล้วที่บริษัทบอกให้วันหยุดคนละสองวันติดกันพวกเขาสุดแสนจะดีใจ แต่พอถึงเวลาเข้าจริงๆ  คนละสองวัน และคนละวันด้วยสิ แล้วจะไปสนุกกันตรงไหน ตัวเองนอนอยู่บ้านแต่สมาชิกคนอื่นๆ ออกไปทำงาน 

                “เหงาล่ะสิ” เสียงหวานสูงของเพื่อนหน้าสวยที่เอ่ยถามเพื่อนรักตาสวยที่นั่งถอนหายใจยาว ระหว่างรายการวาไรตี้โชว์  คงเพราะเจ้าสิงโตเจ้าเล่ห์ไปจีนล่ะมั้ง ทำให้ไม่ค่อยได้เจอกัน จะได้เจอกันที ก็ตอนที่เดินทางไปเล่นคอนเสริ์ตนี่แหละ  เพราะเจ้าตัวยังคงทำกิจกรรมอยู่ที่เป็นประเทศจีน

                “ก็นิดหน่อย” คนตาสวยตอบพลางยู่หน้าเข้าหากัน  อยากมีวันหยุดสักวันสองวันจริงๆ เลย แต่ตารางงานที่อัดแน่นไปจนถึงต้นปีนี่สิ โชคดีที่ขอเคลียร์งานช่วงปีใหม่ให้ว่างเผื่อว่าจะมีเวลาอยู่กันสองคนก็ยังดี

                “แต่ฉันก็ไม่เคยเห็นนายจะว่างนี่  เดือนหน้าเราต้องไปเล่นคอนเสริต์ที่ไทย ถึงจะได้เจอ ฉันว่ามันคงจะโตกว่านี้เยอะเลยนะ”   ฮีชอลพูดพลางมองเพื่อนหน้าหวาน

                “เหรอ.......ดีรึเปล่าล่ะ  ไม่รู้ทงเฮเป็นยังไงบ้าง ไปอยู่ที่โน้นได้ออกกำลังบ้างรึเปล่าก็ไม่รู้เห็นบอกว่าจะฟิตหุ่นเพื่อคิบอม เห็นซีวอนบอกว่าเห็นเจ้าตัวเลิกงานปุ๊บก็กลับเข้าห้องปั๊บ ท่าทางจะซุ่มอยู่คนเดียว” คนตาสวยอดหัวเราะไม่ได้ เมื่อพูดถึงน้องชายตัวเล็กที่มาอ้อนให้เขาไปออกกำลังเป็นเพื่อน แต่ตอนนี้ต้องแยกกันซะแล้วไม่รู้ว่าอยู่ที่โน้นจะได้ฟิตหุ่นบ้างไหม

                “เหอะ.....พวกนายนี่คิดกันได้เนอะ ไอ้ไก่นั่นอีกคน เดี๋ยวดูเถ๊อะ ไอ้ฮันมาเห็นล่ะอาละวาดบ้านแตก”  และแล้วก็หันไปมองวิวัฒนาการของไก่ตระกูลปลาแอนโชวี่ที่นับวันจะตัวใหญ่ขึ้นเพราะอ้วนหรือเปล่า

                “เอาน่า นายก็น่าไปออกด้วยกันนะ ผอมเหลือแต่กระดูกแล้ว”  คนตาสวยจึงชักชวนเพื่อนหน้าสวย

                “ไม่เอาล่ะ ของฉันไม่ประเภท ขาว หมวย สวย เอ็กซ์ เฟ้ย ไม่เอาล่ะอย่างพวกนาย ระวังเถอะบ้านจะแตก” ฮีชอลพูดพลางสะบัดบ๊อบเดินนวดนาดไปแต่งตัว

                ในที่สุดวันนี้ศิลปินซุปเปอร์สตาร์ของเอเชีย อย่างวง Super Junior ได้เดินทางมาเปิดคอนเสริ์ต Asia Tour  ที่เมืองไทย  เหล่าสมาชิกต่างรื่นเริงกระดี๊กระด๊ากันสุดฤทธิ์  เนื่องจากวันนี้สมาชิกทุกคนได้มารวมกันอีกครั้ง เหตุผลที่สองคือเขาได้กลับมาบ้านหลังที่สองของตัวเองอย่างประเทศไทย (ขอนิดนึงส์)  เว้นแต่ชายหนุ่มรูปหล่อสามคนที่กำลังปั้นยิ้มอย่างเต็มที่  เนื่องจากเหตุการณ์เมื่อคืนนี้ หลังจากที่ซับกรุ๊ปอย่างสมาชิก SJ – M กลับมาถึงเกาหลี เพื่อกลับมารวมตัวกันเดินทางมาประเทศไทยในวันรุ่งขึ้น  

                “กลับมาแล้วคร๊าบบบบ......” เสียงสดใสของเจ้าปลายตัวน้อยของวงที่โผล่หน้าเข้ามาในบ้านพร้อมกับเสียงอันดังทำให้เหล่าสมาชิกที่อยู่ในบ้านหันไปมองด้วยความดีใจแล้วกรูกันไปที่หน้าประตูกอดรับขวัญกันอย่างทั่วถึง เพราะความคิดถึงที่ไม่ได้เจอหน้ากันร่วมเดือน  

                “กลับมาแล้วเหรอ.......”  ซองมินที่กำลังง่วงอยู่กับการแย่งขนมชินดงกินถึงกับทิ้งถุงขนม แล้วโผเข้ากอดน้องเล็กของวงด้วยความรวดเร็ว  จนทั้งคู่ล้มคว่ำลงไปพร้อมๆ กัน

                “พี่ซองมินผมเจ็บนะครับ”  เจ้าหมาป่าหนุ่มร้องเจ็บแต่วงแขนยาวกลับกอดรัดร่างที่อยู่บนตัวเองเสียแน่น  ใบหน้าหล่อเต็มไปด้วยรอยยิ้ม 

                “ว่าไงตัวเล็ก คิดถึงนายจัง”  พี่ชายก้อนเมฆพูดเสียงนิ่ง แล้วดึงร่างเล็กของกระรอกน้อยมากอดเสียเต็มรัก ตบท้ายด้วยการหอมแก้มใสๆ โชว์ เพื่อนๆ ร่วมวงจนคนอื่นหมันไส้ บ้างโฮ่แซว ทำเอาใบหน้าใสเคลือบด้วยสีเลือดที่พุ่งกระฉูดเพราะความเขิน 

                “อายเค้า”  มือบางตีลงแขนแกร่ง แต่อาการบิดอาย ช่างแตกต่างจากคำพูดเสียจริง

                “ก็คงมันคิดถึงนี่”   เยซองพูดพลางหอมแก้มโชว์อีกรอบ

                “เฮ้ยๆ ให้มันเบาๆ หน่อย” เสียงของหมีใหญ่ที่มองด้วยความอิจฉาอดบ่นไม่ได้  ดูมันไม่เกรงใจคนไร้คู่บ้างเลยวุ้ย 

                “ฮยอกแจ เกิดอะไรขึ้น!”  น้ำเสียงแปร่งหูคล้ายคนพูดไม่ชัดดังขึ้นทำให้ทุกคนหันไปมอง ก็เห็นท่านมังกรจีนที่ไม่รู้ว่าพาเจ้าไก่ไร้ขนตัวขาวๆ เข้าไปในบ้านตั้งแต่เมื่อไหร่ แหม๋เร็วจริงพ่อคู๊ณ  กะกินไก่เต็มที่เลยน่ะสิ 

                “ฮะ อะไรเหรอ” คนถูกถามได้แต่ทำหน้าสงสัย อะไรเกิดอะไรขึ้นไม่เห็นมีสักหน่อย 

                “ก็ไอ้ๆ  ที่เป็นลูกๆ ที่อยู่บนแขนนาย”  นิ้วเรียวจิ้มจึกๆ ไปที่ต้นแขนขาวๆ ที่ตอนนี้มันแข็งกว่าเมื่อก่อนและไม่ได้กลมกลึง แต่กลับเป็นกล้ามเนื้อที่เป็นลูกเลยทีเดียว

                “ก็กล้ามไงครับ” เจ้าตัวยังตอบพลางทำหน้าใสซื่อ เสียจนคนที่ตั้งท่าจะโวยวายกลับโวยวายไม่ลง 

                “แล้ว......แล้วมันมีมาได้ยังไง” ฮันคยองถึงกับติดอ่าง เวนกำแล้วไงพูดยังไม่ค่อยชัดดันติดอ่าง  ไก่น้อยแสนน่ารักของเขามีกล้าม โอ๊ย....เขาอยากจะบ้าจริงๆ 

                “ฮันคยองใจเย็นๆ”  อีทึกที่เห็นมังกรหนุ่มเริ่มพูดติดอ่าง ทั้งๆ ที่ปกติก็ไม่ค่อยชัดอยู่แล้ว จึงช่วยเข้าไปไกล่เกลี่ยให้น้องชายหน้าไก่ ซึ่งเจ้าตัวก็แอบไปหลบหลังพี่ชายตาสวยทันที   

                “มันจะเย็นได้ยังไงเล่า อีทึก นายดูสิ ดูๆ อ๊ากก...ฉันอยากจะบ้า” มังกรหนุ่มทำหน้าตาอยากตายสุดๆ เมื่อเห็นรูปร่างของคนรักของตัวเอง

                “ก็แค่หุ่นฟิตขึ้นไม่เห็นเป็นไรเลย ฉันก็ว่ามันสวยแล้วก็ดูแข็งแรงดีออกเนอะ” ว่าแล้วคนตาสวยก็หันไปเออออห่อหมกกับน้องชายหน้าไก่ที่พยักหน้าหงึกๆ  ปีกทั้งสองข้างกำชายเสื้อพี่ชายไว้แน่นเพราะกลัวมังกรจีนตรงหน้าจะเขมือบเอา ไก่ก็กลัวนะเฟ้ย

                “ถึงดูไม่แข็งแรง ก็ไม่เห็นเป็นไร ฉันดูแลนายได้แล้วกัน ฮยอกแจ ไปเอามันออกเดี๋ยวนี้!”  คำสั่งที่ทำให้คนทั้งบ้านอ้าปากค้าง  พลางนึกในใจค้านเป็นเสียงเดียวกัน  เอาออกยังไงล่ะครับคุณพี่ฮันคยอง กล้ามนะครับไม่ใช่ลมที่เจาะลมออกได้

                “บ้าน่า เอาออกยังไงเล่าพูดเป็นเรื่องตลกไปได้”  คนตาสวยยังคงตอบพลางกลั้นขำเมื่อเห็นหน้าตาท่าทางของฮันคยอง ที่ดูคล้ายน็อตจะหลุดอยู่รอมร่อ 

                “ทงเฮ! นายไปทำอะไรมาเนี่ย!”  ยังไม่ทันที่ทุกคนจะได้พูดอะไรต่อ  อีกเสียงหนึ่งของคนที่เพิ่งเดินเข้ามาในบ้าน พอเห็นร่างเล็กหน้าตาคุ้นเคยก็เข้าไปกอดเสียให้หายคิดถึง  แต่พอเจ้าตัวถอดเสื้อตัวนอก เพราะในบ้านมีฮีทเตอร์อากาศเลยอุ่นกว่านอกบ้าน แค่เพียงเจ้าตัวถอดเสื้อออกเท่านั้นแหละ  ทำเอาคนตัวโตกว่ามองตาโต

                “ก็ไปทำงานที่จีนมาไง” ร่างเล็กตอบน้ำเสียงใสซื่อไม่ต่างจากเพื่อนหน้าไก่สักนิด แล้วตอนนี้ทุกคนก็หันมามองคู่รักอีกคู่ที่กำลังตั้งท่าจะมีเรื่องกันอีกคู่ โดยที่มีประเด็นเดียวกันคือไอ้สิ่งแปลกปลอมที่เกิดขึ้นบนลำแขน ของฮยอกแจ และทงเฮ

                “ไม่ใช่! กล้ามแขน นายไปเอามันมาได้ไง” คิบอมถามเสียงดังพลางมองแขนของร่างเล็กด้วยสายตาไม่อยากเชื่อ แค่ไม่เจอกันไม่กี่เดือนทำไมถึงเป็นแบบนี้ 

                “ก็ออกกำลังกายไง ฉันก็แค่อยากฟิตหุ่นก็เท่านั้นเอง แต่พอออกไปออกมาแล้วมันก็ขึ้นน่ะ”  ร่างเล็กพูดเสียงเศร้าน้ำใสๆ เอ่อล้นนัยน์ตากลม  เมื่อเห็นท่าทางโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงของคนตัวโต

                “อย่าดุทงเฮสิคิบอม”  ว่าแล้วอีทึกก็เดินมากอดปลอบน้องชายอีกคน โดยมีน้องชายหน้าไก่เดินตามมาติดๆ เพราะกลัวจะถูกพ่อมังกรจีนงาบเอา   

                “ใช่เรื่องแค่นี้เองนายไม่น่าจะดุทงเฮเลยนะคิบอม  พี่ฮันก็ด้วย มันก็ดีไม่ใช่เหรอที่ฮยอกแจแข็งแรงขึ้น อีกอย่างมันก็ไม่ได้ใหญ่ซะจนน่าเกลียด”    ซีวอนพูดพลางดึงคนตาสวยออกจากการเกาะกุมจากเพื่อนรักทั้งสองคนด้วยความหวง  และด้วยความคิดถึงที่ไม่ได้กอดสัมผัสคนตาสวยนี่มาเสียหลายเดือน แขนแกร่งโอบกอดร่างบางด้วยความคิดถึง  จนคนอื่นได้แต่ส่ายหน้ากับสิงโตเจ้าเล่ห์ 

                “ฮ่าๆ” เสียงหัวเราะจากนางพญาคนสวยที่นั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟาเหมือนคนที่กำลังดูหนังสนุกๆ อยู่อย่างไงอย่างงั้นเพราะในมือเรียวถือแก้วน้ำและป็อบคอร์นเตรียมพร้อมเลยทีเดียว เสียงของนางพญาคนงามทำให้สมาชิกทุกคนหันไปมองที่อยู่คุณเจ๊ก็หัวเราะออกมาซะเสียงดัง 

                “หัวเราะอะไรน่ะฮีชอล” อีทึกหันไปถามเพื่อนรัก ที่เอาแต่หัวเราะมีอะไรให้น่าขำกัน ตอนนี้ทุกคนกำลังซีเรียสอยู่นะ

                “ทึกกี้ นายถอดเสื้อตัวนอกออกสิ”  คำพูดของนางพญาหน้าสวย ทำให้ทุกคนหันไปมองที่พี่ชายหน้าหวาน  ซึ่งตอนนี้ใบหน้าขาวกำลังขึ้นสีจัด

                “จะบ้าเหรอฮีชอล อยู่ดีๆ จะให้ฉันมาแก้ผ้าต่อหน้าน้องๆ ได้ยังไง” คนตาสวยหันไปดุเสียงแหว

                “ฉันรู้ว่านายใส่เสื้อกล้ามอยู่ข้างใน ไอ้หมี –  ชินดงจัดการ” ว่าแล้วนางพญาคนงามก็จัดการสั่งคังอินกับชินดงเข้าทำการแก้ผ้า เอ้ย ถอดเสื้อตัวนอกของนางฟ้าคนงามออก

                “อย่านะพี่!”  ซีวอนร้องห้ามพลางกอดคนรักไว้แน่นพยายามปัดป้องไม่ให้พี่ชายทั้งสองคนเข้าใกล้ตัวคนตาสวยเพราะหวงเจ้าของ  เช่นเดียวกับอีทึกที่กอดซีวอนไว้แน่นเช่นกัน

                “ถ้าอยากเห็นอะไรดีๆ ช่วยกันเจ็บซีวอนไว้เร็ว”  คำพูดของนางพญาคนงามทำให้สมาชิกที่เหลือหันมองหน้ากัน เว้นทงเฮกับฮยอกแจ ที่รอบกลืนน้ำลายลงคอ  และยืนไว้อาลัยให้แก่พี่ชายตาสวย 

                “อย่าน๊า.................” เสียงหวานร้องลั่น เมื่อน้องๆ ที่เหลือกำลังช่วยกันดึงซีวอนออกไป  โดยที่ไม่มีใครเข้าไปช่วยได้ 

                พรึ่บ!  เสียงของเสื้อมีฮู้ดสีขาวแขนยาวถูกถอดออกด้วยน้ำมือของคังอินและชินดง ส่วนตอนนี้คนอื่นๆ กำลังยืนนิ่ง เมื่อเห็นรูปร่างของนางฟ้าคนงามเต็มๆ  ตา  ถึงได้รู้ว่าทำไมช่วงนี้พี่ชายคนสวยถึงได้ชอบใส่เสื้อแขนยาวอยู่ตลอดเวลา 





***********************************

ก็บอกแล้วว่าขำๆ  มันก็แค่ Fic ขำๆ อย่าคิดอะไรมาก อิอิ

หุหุ ขอกำลังใจหน่อยนะคะ  

อิอิ