ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : แก้แค้น
พี่ชายฉันมันจะเคยรับรู้บ้าวไหมว่าน้องสาวน่ะต่องตกระกำลำบากเพราะ
เขาเนี่ยต้องถูกตามล่า(เววอร์)จากแก๊งมาเฟีย(นี่ก็เวอร์อีก)พอเลิกพูดดี
กว่า
"พี่ฉันกลับมาแล้ว มีข่าวดีมาบอกด้วย พะ พี่"
อะไรเนี่ยสภาพที่ฉันเห็นพี่ฉันนอนจมกองเลือดข้าวของกระจัดกระจายเหมือนมีคนมาลื้อค้นบ้านฉัน
"เป็นไรพี่ เดี๋ยวมานะรอแปบ"
ฉันพูดด้วยถ้าทางรนๆก็ทำอะไรไม่ถูกนอกจากโทรเรียกรถพยาบาลแล้ว
ฉันก็ไปกลับรถพยาบาลนั่นด้วย
"เกิดอะไรขึ้นคะ"นางพยาบาลถามฉัน
"ไม่รู้ค่ะ"
"คุณเป็นแฟนประสาอะไรแฟนเป็นอะไรยังไม่รู้อีก"
ฉันล่ะมั่นส้อีนังพยาบาลนี่จังเลยยุ่งไม่เข้าเรื่องจะถามทำไมแล้วฉันเหมือนแฟนพี่โทตรีตรงไหนกัยเนี่ย
"ฉันไม่ใช่แฟนแล้วก็ไม่ใช่เรื่องของคุณด้วยที่จะมารู้ว่าใครทำร้ายพี่ชาย
ของฉัน"คำว่าทำร้ายทำให้ฉันนึกได้ว่ามีคนเดียวเท่านั้นที่จะทำร้ายพี่
ชายของฉันได้นายไม่เจ้าหนี้พี่ชายของฉันไง ไม่ได้การแล้วต้องไป
จัดการนายนี่นซะหน่อย
ฉันบอกให้พยาบาลหยุดรถแล้วบอกว่าฝากพี่ชายฉันด้วยนะคะ
"คุณจะไปไหนคะ"
"เรื่องของฉัน"
ฉันกำลังจะขึ้นแท็กซี่นางพยาบาลก็ตระโกนมา"คุณเป็นน้องภาษาอะไร
ไม่ดูแลพี่ชายของคุณ"
ถ้าฉันไม่เห็นว่านังนี่เป็นนางพยาบาลล่ะก็คงคิดว่าเป็นแฟนของพี่ชาย
ฉันไปแล้วล่ะยุ่งจริงๆแต่ก็ขอบคุณที่ดูแลพี่ชายแทนฉันนี่ไม่ใช่เวลาจะมา
ซึ้งนี่หน่าต้องแก้แค้น
ฉันนั่งรถแท็กซี่มาโดยไร้จุดหมายปลายทางลืมไปว่าไม่รู้ว่าบ้านนายนั่น
อยู่ไหน"พี่คะรู้จักบ้านของคุณไม้ลูกคุณหญิงสพานไหมคะ"
พี่แท๊กซี่ทำหน้างงฉันว่าเขาต้องไม่รู้แน่ๆ
"รู้น้องเดี๋ยวพี่พาไป"
แล้วพี่จะทำหน้าเหมือนคนงงทำไมล่ะคะ
"แต่แม่เขาไม่ได้ชื่อสพานนะเขาชื่อโสภา"
แล้วพี่แกรู้ได้ไงฉันไม่พูดอะไรนั่งรถต่อไปและแล้วฉันก็มาถึงจุดหมาย
ฉัยจ่ายเงินแท็กซี่แล้วก็ลงแต่ยังไม่ลืมถาม
"ใช่ที่นี่แน่นะคะ"
พี่แท็กซี่พยักหน้าแบบเซงๆคงจะด่าฉันในใจว่าไม่รู้ยังจะมาอีกฉันเดินเข้า
ไปในบ้าน โอ้โหใหญ่จัง แล้วท่าทางจะรวยแล้วจะมาเอาเงินพี่ชายฉัน
ทำไมกันนะ(พูดยังกับเขาขอเงินพี่ชายเธอ>>ฟอสฟอรัส)
ฉันเดินเข้าไปในบ้านของเขา "ไอ้ไม้หน้าหมาเอ้ยไม่ใช่หน้าสุนัขออกมานะโว้ย"
เหมือนจะมีเสียงคนเดินลงมาแต่เหมือนจะหลายคนนะ
"อ๊ายยยยย"
อีตาผู้ชายหน้ารุ่นคุณพ่อลงมาลากฉันออกมาจากบ้านหลังใหญ่นั้น
"ไม่ต้อง" เสียงของผู้ชายคนนี้คุ้นๆไม่ใช่ใครแต่เป็น "ไอ้ไม้"
"เรียกให้มันเพราะๆหน่อยสิที่รัก เอ๊ะ มานี่มีอะไรหรอจ๊ะ"
"ฉันมาแก้แค้น"
เขาเนี่ยต้องถูกตามล่า(เววอร์)จากแก๊งมาเฟีย(นี่ก็เวอร์อีก)พอเลิกพูดดี
กว่า
"พี่ฉันกลับมาแล้ว มีข่าวดีมาบอกด้วย พะ พี่"
อะไรเนี่ยสภาพที่ฉันเห็นพี่ฉันนอนจมกองเลือดข้าวของกระจัดกระจายเหมือนมีคนมาลื้อค้นบ้านฉัน
"เป็นไรพี่ เดี๋ยวมานะรอแปบ"
ฉันพูดด้วยถ้าทางรนๆก็ทำอะไรไม่ถูกนอกจากโทรเรียกรถพยาบาลแล้ว
ฉันก็ไปกลับรถพยาบาลนั่นด้วย
"เกิดอะไรขึ้นคะ"นางพยาบาลถามฉัน
"ไม่รู้ค่ะ"
"คุณเป็นแฟนประสาอะไรแฟนเป็นอะไรยังไม่รู้อีก"
ฉันล่ะมั่นส้อีนังพยาบาลนี่จังเลยยุ่งไม่เข้าเรื่องจะถามทำไมแล้วฉันเหมือนแฟนพี่โทตรีตรงไหนกัยเนี่ย
"ฉันไม่ใช่แฟนแล้วก็ไม่ใช่เรื่องของคุณด้วยที่จะมารู้ว่าใครทำร้ายพี่ชาย
ของฉัน"คำว่าทำร้ายทำให้ฉันนึกได้ว่ามีคนเดียวเท่านั้นที่จะทำร้ายพี่
ชายของฉันได้นายไม่เจ้าหนี้พี่ชายของฉันไง ไม่ได้การแล้วต้องไป
จัดการนายนี่นซะหน่อย
ฉันบอกให้พยาบาลหยุดรถแล้วบอกว่าฝากพี่ชายฉันด้วยนะคะ
"คุณจะไปไหนคะ"
"เรื่องของฉัน"
ฉันกำลังจะขึ้นแท็กซี่นางพยาบาลก็ตระโกนมา"คุณเป็นน้องภาษาอะไร
ไม่ดูแลพี่ชายของคุณ"
ถ้าฉันไม่เห็นว่านังนี่เป็นนางพยาบาลล่ะก็คงคิดว่าเป็นแฟนของพี่ชาย
ฉันไปแล้วล่ะยุ่งจริงๆแต่ก็ขอบคุณที่ดูแลพี่ชายแทนฉันนี่ไม่ใช่เวลาจะมา
ซึ้งนี่หน่าต้องแก้แค้น
ฉันนั่งรถแท็กซี่มาโดยไร้จุดหมายปลายทางลืมไปว่าไม่รู้ว่าบ้านนายนั่น
อยู่ไหน"พี่คะรู้จักบ้านของคุณไม้ลูกคุณหญิงสพานไหมคะ"
พี่แท๊กซี่ทำหน้างงฉันว่าเขาต้องไม่รู้แน่ๆ
"รู้น้องเดี๋ยวพี่พาไป"
แล้วพี่จะทำหน้าเหมือนคนงงทำไมล่ะคะ
"แต่แม่เขาไม่ได้ชื่อสพานนะเขาชื่อโสภา"
แล้วพี่แกรู้ได้ไงฉันไม่พูดอะไรนั่งรถต่อไปและแล้วฉันก็มาถึงจุดหมาย
ฉัยจ่ายเงินแท็กซี่แล้วก็ลงแต่ยังไม่ลืมถาม
"ใช่ที่นี่แน่นะคะ"
พี่แท็กซี่พยักหน้าแบบเซงๆคงจะด่าฉันในใจว่าไม่รู้ยังจะมาอีกฉันเดินเข้า
ไปในบ้าน โอ้โหใหญ่จัง แล้วท่าทางจะรวยแล้วจะมาเอาเงินพี่ชายฉัน
ทำไมกันนะ(พูดยังกับเขาขอเงินพี่ชายเธอ>>ฟอสฟอรัส)
ฉันเดินเข้าไปในบ้านของเขา "ไอ้ไม้หน้าหมาเอ้ยไม่ใช่หน้าสุนัขออกมานะโว้ย"
เหมือนจะมีเสียงคนเดินลงมาแต่เหมือนจะหลายคนนะ
"อ๊ายยยยย"
อีตาผู้ชายหน้ารุ่นคุณพ่อลงมาลากฉันออกมาจากบ้านหลังใหญ่นั้น
"ไม่ต้อง" เสียงของผู้ชายคนนี้คุ้นๆไม่ใช่ใครแต่เป็น "ไอ้ไม้"
"เรียกให้มันเพราะๆหน่อยสิที่รัก เอ๊ะ มานี่มีอะไรหรอจ๊ะ"
"ฉันมาแก้แค้น"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น