คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2 : Tuesday Night ...1/2
Are You Sleeping??
Chapter 2 : Tuesday Night (1/2)
Couple : Khun©Dong // Chan©Ho
Rate : PG
Genre : Romantic
Author : *mamameya*
**ได้ไอเดียคำว่า “ป๋าซู” มาจาก Pic Fic ของคุณ Ultar Meaw กับคุณ Choco_pig นะคะ**
Pic Fic จากบอร์ดบ้านฟิค 2-time Story ค่ะ
วันอังคารที่ 16 ธันวาคม 20xx ... เวลา 01.00 น.
รายงานสถานภาพ
อูยอง : นอนซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่มหนา วันนี้อูยองเข้าบริษัทตั้งแต่เช้าเพื่อไปเรียน Acting เตรียมพร้อมสำหรับละครเรื่องใหม่ วันนี้อูยองจึงเหนื่อยมากเลยหลับสนิทอย่างรวดเร็ว
ชานซอง : นั่ง ๆ นอน ๆ เล่นเนตอย่างเงียบ ๆ อยู่ที่ห้องนั่งเล่น ข้าง ๆ ที่นอนของอูยอง
จุนโฮ : นั่ง ๆ นอน ๆ อ่านแมกกาซีนอยู่ที่ห้องของตน
จุนซู : นั่ง ๆ นอน ๆ แต่งเพลงอยู่ที่ห้องของตน
แทคยอน + นิชคุณ : ไปถ่ายทำรายการวาไรตี้รายการเดิมที่เมื่อวานยังถ่ายทำไม่เสร็จ และวันนี้ก็ไม่มีทีท่าว่าจะเสร็จง่าย ๆ เนื่องจากความยุ่งยากในการเซทฉากแล้วก็อะไรอีกหลาย ๆ อย่าง ทำให้การถ่ายทำล่าช้า ทีมงานบอกว่า กว่าวันนี้จะเสร็จก็น่าจะประมาณตี 3
01 : 00 น.
ลา...ลา...ลั้น...ลัน...ลา..... คิมจุนซูกำลังฮัมทำนอนเพลงที่เค้าแต่งเองอย่างอารมณ์ดี วันนี้หัวสมองเขาค่อนข้างแล่น ทำนองแต่งเสร็จแล้ว เหลือแต่ใส่เนื้อเพลงเข้าไป
ล้า...ลา...ที่รัก....ลา...ลา...กริ๊งงงงงงง....ล้า...ลา....กริ๊งงงงงง ......กริ๊งงงงงงงง .....กริ๊งงงงงงงง
“ใครว่ะโทรมาป่านนี้ กำลังจะเค้นเนื้อเพลงออกมาได้แล้วเชียว” จุนซูบ่นเป็นสำเนียงบ้านเกิดอย่างหงุดหงิดแล้วลุกไปรับโทรศัพท์
“อังยองนิชคุณ ... มีอะไรโทรมาป่านนี้ ??”
“พี่จุนซูครับ ชานซองกับอูยองหลับรึยังครับ” นิชคุณกรอกเสียงไปตามสายอย่างร้อนรน แม้แต่คำว่า...อันยอง...ซักคำ ยังไม่มีทักทายพี่ชายจากแดกู
จุนซูเปิดประตูห้องของตน แล้วชะโงกหน้าออกไปดู
“อูยองหลับแล้ว ส่วนชานซองยังไม่หลับนั่งเล่นเนตอยู่” จุนซูอธิบายสถานะภาพของคู่ floormate ให้นิชคุณฟัง และแน่นอนมันก็ต้องมาพร้อมกับคำถาม
“ว่าแต่...นายจะอยากรู้ไปทำไม??”
“เอ่อออ.....คือออ ...พอดีผมซื้อขนมไว้ ว่าจะเอาไปฝากซานซอง แต่ท่าทางวันนี้ผมกับแทคยอนจะกลับดึกมาก ก็เลยโทรมาถามว่าหลับกันหมดรึยัง”
“โธ่!! เรื่องแค่นี้ ... กลับมาไม่ทันก็ไม่เห็นเป็นไรนิ พรุ่งนี้เช้าชานซองตื่นมามันก็ฟาดเรียบเองแหละ ไม่เห็นต้องห่วงเลย ... ว่าแต่...โทรมาถามแค่เนี้ย!!??”
“ค...ครับ ... แค่นี้ครับ ....อันยอง” กล่าวลาเสร็จนิชคุณก็รีบวางสายไป
01.10 น.
ล้า...ลา...ที่รัก....ลา...ลา...กริ๊งงงงงงง....ลา....กริ๊งงงงงง ......กริ๊งงงงงงงง .....กริ๊งงงงงงงง
“โว้ะ!!....ใครโทรมาอีกว่ะเนี่ย ... อ่าวนิชคุณอีกนี่หว่า”
“ว่าไงคุณ ... มีอะไรอีกเหรอ??”
“พี่แน่ใจนะครับว่าชานซองยังไม่หลับ หมีมันอาจจะหลับคาคอมไปแล้วก็ได้นะครับพี่”
“ชานซองยังไม่หลับหรอกกกก.... พี่เห็นมันนั่งพิมพ์อะไรอยู่ก็ไม่รู้ ยุกยิก ๆ ... ตอบ UFO แฟน ๆ อยู่มั๊ง”
“อ๋อ!!..เหรอครับ ... งั้นแค่นี้นะครับ” เมื่อได้รับคำตอบที่น่าพอใจ นิชคุณก็วางหูไป
“อะไรของมันวะ!!” พี่แพนด้าก็ได้แต่บ่นใส่โทรศัพท์อย่างหงุดหงิด แล้วก็กลับไปแต่งเพลงต่อ
01.20 น.
ล้า...ลา...ที่รักอย่าจากฉันไป....ลา...ลา...กริ๊งงงงงงง.....กริ๊งงงงงง ......กริ๊งงงงงงงง .....กริ๊งงงงงงงง
“โว้ยยยยย.....นิชคุณอีกแล้ว อะไรของมันว่ะเนี่ยยยยยยย....”
“นิชคุณ!! …มีอะไรอีกมิทราบ!!” คิม จุนซู รับโทรศัพท์แต่เสียงไม่รับแขกแล้ว ก็นิชคุณเล่นโทรมาทุก ๆ 10 นาที เป็นใครมันก็ต้องหงุดหงิด
“ปกติชานซองก็นอนเร็วนี่ครับ ทำไมคืนนี้ยังไม่นอนอีกล่ะ พี่แน่ใจนะครับว่าชานซองยังไม่หลับ พี่เดินไปดูใกล้ ๆ สิครับ ตอนนี้หมีมันอาจจะกำลัง...........”
ยังไม่ทันที่นิชคุณจะพูดจบประโยค จุนซูก็พูดแทรกขึ้นมา
“โว้ยยยย .... พูดไม่รู้เรื่องรึไงนิชคุณ ... บอกว่าชานซองยังไม่นอน...ยังไม่นอน ... เข้าใจมั๊ย!! … พี่ไม่ได้สายตาสั้นนะ ชานซองมันก็ตัวใหญ่จะตาย มองไกล ๆ ก็รู้เรื่องไม่เห็นต้องเดินเข้าไปดูใกล้ ๆ เลย....อะไรของเอ็งว่ะนิชคุณ!!” คิมจุนซู โวยวายใส่โทรศัพท์อย่างหงุดหงิด ทำเอานิชคุณอึ้งรับประทานไปเลย
“เอ่อ!!....ครับ ๆ เข้าใจแล้วครับ ผมขอโทษครับพี่” นิชคุณพูดจบก็รีบวางสายไป แล้วหันไปทำหน้าเซ็งๆ ใส่แทกยอนที่นั่งอยู่ข้างๆ ... ก็นาน ๆ ทีนิชคุณถึงจะถูกพี่จุนซูดุ ... แล้วเรื่อง “เด็กเค้า” ก็ไม่ได้เรื่องไม่ได้ราวอะไรอีก
แทคยอนที่นั่งอยู่ข้างๆ แทนที่จะเห็นอกเห็นใจเพื่อน กลับหัวเราะงอหายกับอาการ “หวงเด็ก” ของนิชคุณ ที่อาการมันหนักขึ้นทุกวัน ๆ ถ้าจะให้ อ๊ก แทคยอน อธิบาย ต้องบอกว่า
“อาการหวงเด็กของนิชคุณ แปรผันตามความหนาวเย็นของอากาศ .... ยิ่งหนาวมาก ยิ่งหวงมาก”
แทคยอนสังเกตมานานแล้ว ก็นิชคุณแอบหลงรักเด็กแก้มมาได้เกือบปีแล้ว หน้าร้อนอาการหวงเด็กของนิชคุณจะไม่ออกเท่าไหร่ เพราะอากาศมันร้อน หมีมันไม่เข้าใกล้เด็กแก้มหรอก มีแต่จะถีบให้ออกห่าง แต่พอเริ่มเข้าฤดูใบไม้ร่วง หมีมันก็เริ่มกระดึ๊บ ๆ เข้ามาใกล้อูยองมากขึ้น...ทุกที...ทุกที
และตอนต้นฤดูหนาวนี่เอง ที่นิชคุณเริ่มปฏิบัติการ “จกเด็กมานอนที่ห้อง” เพราะมีอยู่คืนหนึ่ง นิชคุณกับแทคยอนกลับมาจากไปทำงานดึก ๆ พอเปิดประตูคอนโดมาปุ๊บก็ได้เห็นภาพบาดตาบาดใจนิชคุณปั๊บ
นิชคุณเห็นชานซองกอดเด็กของเค้าแนบแน่น หน้างี้ซุกไปกับแก้มของอูยองเลย มองเผิน ๆ เหมือนชานซองกำลังจูบแก้มอูยองอยู่ นิชคุณเห็นแล้ว “ของขึ้น” อยากจะแปลงร่างเป็นซุปเปอร์เซย่า แล้วปล่อยพลังคลื่นเต่าใส่ชานซอนให้ละเอียดเป็นผุยผงอยู่ตรงนั้นเลย
ก็แก้มนี้ ... นิชคุณทะนุถนอมจะตาย แม้แต่ตัวเค้าเองก็ยังไม่เคยได้แตะต้อง (ในตอนนั้นนะ) แล้วหมีมันทำอย่างนี้ได้ยังง้ายยยยย .... ถึงจะรู้ว่าหมีมันหลับไม่รู้เรื่อง มันไม่ได้ตั้งใจลวนลามเด็กเค้า แต่มันทนไม่ได้โว้ยยยยยย.......
คืนนั้นนิชคุณเลยอุ้มอูยองเข้าไปนอนในห้อง ต่อหน้าต่อตาแทคยอนเลย นิชคุณไม่แคร์แล้วว่าแทคยอนจะรู้ว่าเค้าแอบหลงรักอูยอง ถึงแม้ก่อนหน้านี้ แทคยอนจะแอบสังเกตุอยู่เหมือนกันว่า นิชคุณต้องคิดไม่ซื่อกับอูยองแน่ๆ แต่แทคยอนก็ยังไม่มั่นใจ แต่พอวันนั้นเค้าได้เห็นอาการหึงหวงออกนอกหน้านอกตาของนิชคุณอย่างนี้ แทคยอนก็รู้เลยว่า นิชคุณแอบหลงรักอูยองแน่ๆ
แล้วนับตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา แทคยอนก็กลายเป็น “ตัวป่วนกิติมาศักดิ์” ของนิชคุณไป
และปฏิบัติการ “จกเด็กมานอนที่ห้อง” ของนิชคุณ ก็เริ่มนับตั้งแต่วันนั้นด้วย
.
.
กริ๊งงงง .... กริ๊งงงงง .... เสียงโทรศัพท์มือถือของนิชคุณดัง พอนิชคุณยกขึ้นมาดู ก็เห็นว่าเป็นพี่จุนซูที่โทรเข้ามา
“ที่นายโทรมาจิกพี่ตลอดนี่ ... นายกลัวว่าชานซองมันจะหลับ แล้วลวนลามเด็กนายโดยไม่รู้ตัวอีกใช่มั๊ย??”
นิชคุณหันควับไปทำตาขวางใส่แทคยอน .... นี่เพื่อนอ๊กที่รัก ... เอาความลับทางราชการไปเปิดเผยอีกแล้วใช่มั๊ยเนี่ยยย!!
“ทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก เรื่องแค่นี้ป๋าจัดการให้ได้” พูดจบจุนซูก็วางหูไปเลย แทคยอนกับนิชคุณก็ได้แต่มองหน้ากันงง ๆ อยากรู้เหมือนกันว่า “ป๋าซู” จะจัดการยังไง
.
.
“เฮ้ย!! ชานซองนายไปนอนได้แล้ว เมื่อกี้พี่มินแจพึ่งโทรมาบอกพี่ว่า พรุ่งนี้อูยองมีงานแต่เช้า นายมานั่งคลิกเม้าท์ กริ๊กๆๆๆ อยู่อย่างเนี่ย รบกวนการนอนของอูยองมันรู้มั๊ย!! คืนนี้นายรีบเข้าไปนอนห้องจุนโฮเลย ... ไปเลย...ไปเดี๋ยวนี้เลย” คิมจุนซูพูดร่ายยาวเป็นชุด แบบไม่เว้นช่องว่างให้ชานซองได้พูดแทรกเลย
อูยองที่ได้ยินเสียงจุนซูโวยวาย ก็เลยนอนพลิกตัวกระสับกระส่าย เมื่อจุนซูเห็นว่าอูยองกำลังจะตื่น มือแพนด้าจึงรีบยื่นไปลูบหัวอูยองป้อย ๆ เหมือนจะกล่อมเด็กให้หลับอีกครั้ง
“เห็นมั๊ย!! เพราะนายเล่นคอมเสียงดังอูยองมันจะตื่นเลย เห็นรึเปล่า!! ... พอเลยวันนี้ เลิกเล่นได้แล้ว” จุนซูไม่แค่พูดเท่านั้น มือแพนด้ายื่นไปกดปุ่มปิดโน้ตบุ๊กของชานซองอย่างถือวิสาสะ เท่านั้นยังไม่พอ จุนซูยังยึดโน้ตบุ๊กของชานซองไปด้วย ส่วนมืออีกข้างก็ฉุดชานซองให้ลุกขึ้น พอหมีลุกแล้วพี่แพนด้าก็ทั้งดันทั้งผลักให้ชานซองเดินไปที่ห้องของจุนโฮ ปากก็บ่นน้ำไหลไฟดับอะไรก็ไม่รู้ไปตลอดทาง
ชานซองได้แต่ทำปากพะงาบ ๆ เพราะเถียงจุนซูไม่ทัน ก็จุนซูเล่นพูดเป็นต่อยหอยไม่หยุด ชานซองหาจังหวะพูดแทรกไม่ได้เลย ร่างหนาก็ได้แต่เดินไปข้างหน้าตามแรงผลักของจุนซูแบบมึน ๆ งง ๆ จนเข้าไปในห้องของจุนโฮในที่สุด
ปึง!! ..... จุนซูปิดประตูห้องจุนโฮเสียงดัง แถมยังพูดสัมทับตบท้ายอีกว่า
“อยู่ในนั้นแหละ ไม่ต้องออกมาอีกนะ”
“ไอ้สองคนนี้ก็อีกคู่ ... เมื่อไหร่พวกมันจะรู้ใจตัวเองว่ะ” จุนซูพูดงึมงำ ๆ กับตัวเองมาตลอดทางเดินกลับห้องของตน แต่พอจุนซูมองไปที่ห้องนั่งเล่น ก็เห็นอูยองลุกขึ้นมานั่งแบบมึน ๆ งง ๆ คงตื่นเพราะเสียงปิดประตูเมื่อกี้นี้สินะ
.
.
จุนซูนึกอะไรสนุก ๆ ขึ้นมาได้ เค้าอยากจะพิสูจน์ว่า อูยองมันจะ “หลอกง่าย” เหมือนที่แทคยอนเล่าให้เค้าฟังจริงรึเปล่า??
จุนซูค่อย ๆ ย่องเข้าไปหาอูยอง พอไปถึงตัวแล้ว จุนซูก็นั่งลงข้างเด็กด้ง แล้วกระซิบข้างหูว่า .... “อูยอง ... ได้เวลานอนละเมอแล้วนะ”
อูยองที่นั่งแบบครึ่งหลับครึ่งตื่น เค้าไม่รู้หรอกว่า สิ่งที่ได้ยินนี้ เป็นความฝันหรือความจริง เพราะวันนี้อูยองเหนื่อยมากจริง ๆ เค้าถูกครูสอนการแสดงเคี่ยวอย่างหนัก เพราะอูยองยังไม่เคยแสดงละครหรือเล่นหนังอะไรเลย แต่จะต้องมารับบทเด่นของละครเรื่องใหม่ที่กำลังจะถ่ายทำเร็ว ๆ นี้แล้ว วันนี้เค้าจึงเรียน Acting อย่างหนัก
จุนซูเห็นอูยองนั่งสัปหงก เหมือนครึ่งหลับครึ่งตื่น ใจนึงก็กลัวว่าอูยองจะรู้ตัว แต่อีกใจก็ยังอยากจะเล่นสนุก เลยคิดจะลองดูอีกซักที พี่แพนด้าเลยกระซิบข้างหูของอูยองอีกครั้ง ด้วยน้ำเสียงที่ทุ้ม..นุ่ม..และเบาหวิว
“อูยอง...นี่คือเสียงจากสวรรค์...ได้เวลานอนละเมอแล้วนะ...เดินไปที่ห้องของนิชคุณสิ”
และมันก็ได้ผล อูยองลุกขึ้นเดินครึ่งหลับครึ่งตื่นไปที่ห้องนิชคุณอย่างว่าง่าย “เหมือนโดนสะกด” ส่วน “เสียงสวรรค์จุนซู” ก็ได้แต่ทำตาโตอ้าปากค้าง เพราะเค้าก็ไม่คิดว่ามันจะได้ผลจริง ๆ หรือวันนี้อูยองจะเรียนการแสดงมากเกินไป เค้าอาจจะกำลังคิด (หรือฝัน) ว่า เค้าแสดงเป็นผู้ได้รับคำบัญชาจากพระเจ้าอยู่มั๊ง เลยทำตามเสียงสวรรค์ที่สั่งมาอย่างไร้เหตุผล
จุนซูรีบย่อง..ย่อง..ย่อง แล้วเดินแซงหน้าอูยองไป เพื่อไปเปิดประตูห้องนิชคุณให้ “อำนวยความสะดวก” ให้อูยองละเมอได้อย่างเต็มที่
อูยองเดินเข้าห้องนิชคุณ แล้วล้มตัวลงนอนบนเตียงของชานซอง แล้วผล่อยหลับลงไปอีกครั้งอย่างง่ายดาย ... ก็อย่างที่บอก วันนี้อูยองเหนื่อยมากจริงๆ
จุนซูห่มผ้าให้อูยอง แล้วค่อย ๆ ย่องออกมาจากห้อง ... ปิดประตูห้องของนิชคุณอย่างเบามือที่สุด แล้วเดินเข้าห้องของตัวเองไป
.
.
พอสิ้นเสียงปิดประตูห้องของตัวเองดัง...คริ๊ก .... จุนซูก็ลงไปนอนหัวเราะชักดิ้นชักงออยู่ที่พื้นอย่างบ้าคลั่ง
“กร๊ากกกกก .... เด็กด้งมันหลอกง่ายจริงวุ้ย!! … กร๊ากกกกกก ... กร๊ากกกกก ..... กร๊ากกกกก...... กร๊ากกกก” จุนซูหัวเราะจนน้ำตาเล็ดน้ำตาร่วง หัวเราะมากจนปวดท้องต้องเอามือกุมท้องไว้ แต่ถึงจะทรมานอย่างนั้น เสียงหัวเราะก็ยังมีออกมาจากปากพี่แพนด้าไม่ขาดสาย
03.30 น.
นิชคุณกับแทคยอนกลับมาจากการถ่ายทำรายการวาไรตี้ พอเปิดประตูคอนโดเข้ามา ทั้งคู่ก็ต้องแปลกใจ เพราะไม่เห็นทั้งอูยองและชานซองนอนอยู่ที่ห้องนั่งเล่นเหมือนอย่างเคย
นิชคุณรีบสาวเท้าไปที่ห้องของตน แทคยอนที่รู้สึกฉงนอยู่เหมือนกัน จึงรีบเดินตามนิชคุณไป พอนิชคุณเปิดประตูห้องของตน ทั้งคู่ก็ต้องตกตะลึง ก็อูยองมานอนพับเพียบเรียบร้อยอยู่บนเตียงของชางซองได้ยังไง ในเมื่อเค้าสองคนรู้อยู่แก่ใจดีว่า ไอ้เรื่องที่อูยองนอนละเมอน่ะ ... มันไม่จริง!! ... อูยองจะมานอนที่ห้องนี้ได้ก็ต่อเมื่อนิชคุณอุ้มเข้ามาเท่านั้น
จะว่าพี่จุนซูอุ้มอูยองเข้ามาให้ ก็ไม่น่าจะเป็นไปได้ เพราะพี่จุนซูก็ตัวไม่ได้ใหญ่เลย แรงก็ไม่ค่อยจะมี หัวเข่าก็เจ็บอยู่ ไม่น่าจะอุ้มอูยองไหว ... แทคยอนยืนกอดอก ยกมือข้างหนึ่งขึ้นมาลูบคาง แล้วใช้ความคิดอย่างหนัก
“พี่จุนซูทำได้ยังไงว่ะคุณ!!”
“กูไม่รู้ .. .กูไม่สน ... กูรู้แต่ว่า ... ป๋าซูเจ๋งมากกกก ... กูโครตรักป๋าซูเลยตอนนี้” นิชคุณพูดจบ ก็เอามือโบกไล่แทคยอนให้ออกไปจากห้อง ทำท่าประมาณว่า... “กูขอเวลาเป็นส่วนตัวกับเด็กกูหน่อย” แทคยอนก็เดินออกไปจากห้องอย่างไม่อิดออด เพราะเค้ากำลังครุ่นคิดอยู่ว่า “ป๋าซู” ทำได้ยังไง
.
.
พอแทคยอนออกไปจากห้อง นิชคุณก็กระโดดขึ้นเตียงชานซอง แล้วตรงเข้าไปกอด “เด็กเค้า” ทันทีด้วยความคิดถึง ก็วันนี้ทั้งวัน นิชคุณยังไม่ได้เจอหน้าอูยองเลย เพราะอูยองออกไปเรียนการแสดงตั้งแต่เช้าตรู่เค้ายังไม่ตื่นเลย พอตอนบ่ายนิชคุณก็มีงานลากยาวมาจนถึงตีสาม เค้าโทรศัพท์มาหาอูยอง อยากจะฟังเสียงให้ชื่นใจซักหน่อย แต่อูยองก็ไม่ยอมรับสาย
“ไม่ยอมรับสายพี่ อย่างนี้ต้องทำโทษ” นิชคุณหอมแก้มอูยองแรง ๆ ทั้งแก้มซ้ายแก้มขวา ถึงเค้าจะรู้ดีว่า ที่อูยองไม่ได้รับสาย คงเป็นเพราะกำลังคร่ำเคร่งอยู่กับการเรียนการแสดง แต่นิชคุณจะพาลหาเรื่องหอมแก้มเด็กเค้า ... มีอะไรมั๊ย!!
ยิ่งหอมยิ่งหมั่นเขี้ยว นิชคุณเลยระดมหอมแก้มอูยองไปแรง ๆ อีกหลายที จนร่างเล็กเหมือนจะเริ่มรู้สึกตัว ... อูยองส่ายหน้าหนีสัมผัสของนิชคุณทั้ง ๆ ที่ยังหลับอยู่ หลังจากนั้นก็พลิกตัวมาเป็นนอนตะแคงหันหน้าเข้ามาหานิชคุณ
ฟู่วววววว!!.......... นิชคุณถอนหายใจอย่างโล่งอก เค้าก็ลืมตัวไป ด้วยความที่คิดถึงน้องมากเลยหอมแก้มแรงไปหน่อย แต่เมื่อเห็นอูยองยังไม่ตื่นขึ้นมานิชคุณก็โล่งใจ ร่างหนาจึงได้แต่นอนมองหน้าน้องอยู่อย่างนั้นเนิ่นนาน....
นิชคุณจ้องมองดวงหน้าน่ารักของอูยองอย่างหลงใหล มือเรียวยกขึ้นมาเกลี่ยแก้มนิ่ม แล้วริมฝีปากก็ตามไปจูบทับอย่างไม่รู้ตัว กลิ่นหอมอ่อน ๆ ของอูยองทำให้นิชคุณห้ามใจตัวเองไว้ไม่ไหว ริมฝีปากอุ่นจึงเผลอจูบเข้าที่ริมฝีปากแดงของอูยองอย่างลืมตัว
ร่างหนาจูบอย่างแผ่วเบาอยู่อย่างนั้นเนิ่นนาน จนเมื่อนิชคุณรู้สึกตัว เค้าก็ผละหน้าออกจากอูยองอย่างตกใจตัวเอง ... เค้าเผลอจูบอูยองอย่างนั้นได้ยังไง แค่ขโมยลูกเค้ามานอนกอดทุกคืน แค่นี้ก็ผิดจะตายอยู่แล้ว แล้วนี่ยังมาขโมยจูบน้องไปอีก .... อูยองยังใสซื่อนัก เค้าต้องมีสติ ... ต้องห้ามใจตัวเองให้ได้
นิชคุณค่อย ๆ ลุกออกจากเตียงของชานซอง แล้วรีบออกไปข้างนอกเพื่อไปอาบน้ำ นิชคุณหวังว่า ... ความเย็นของสายน้ำ จะช่วยดับความร้อนรุ่มในใจของเค้าได้บ้าง ก่อนที่เค้าจะทำอะไรเด็กน้อยของเค้าเกินเลยไปกว่านี้
----------To be Continue --------
แอบตัดจบที่คู่ Khun © Dong ก่อนนะคะ
เพราะรู้สึกว่าถ้าลงต่อเลยมันจะยาวเกินไป น่าจะขี้เกียจอ่านกัน
ตอนหน้า Tuesday Night (2/2)
จะเป็นคู่ Chan♥Ho แบบเต็ม ๆ เลยค่ะ
สองคนนั้นเค้าโดนพี่จุนซูจับขังไว้ในห้อง
อยู่ด้วยกันสองต่อสอง แบบยังไม่ง่วง...ยังไม่มึนได้ที่ด้วย
จะเป็นยังไงบ้างน๊า ... kkk
------------------------------------------------------------
ที่ผ่าน ๆ มามีแต่ Writer Talk
วันนี้เรามา Character Talk กันบ้างดีมั๊ยคะ (^__^)
Junsu : เย้ๆๆ ... วันนี้ฉันได้บทเด่นด้วย หลังจากถูกไรท์เตอร์ทั้งหลายเมินมานาน Yahooooooo
Writer : ดีใจด้วยนะคะป๋าซู
Junho : วันนี้ผมยังไม่ได้ออกโรงเลยอ่ะ!!
Writer : ใจเย็น ๆ นะจ๊ะนุ้งโฮ ... ตอนหน้า ชานนูนอ แน่นอนค่ะ
Changsung : งั้นตอนหน้าขอแบบ...”จัดเต็ม”...หน่อยได้มั๊ยครับไรท์เตอร์
Writer : นี่พึ่งคืนที่สองเองนะยะหมี ... จะ “จัดเต็ม” แล้วเหรอยะ!! (=_=)
Taecyeon : ผมขอกวนโอ้ยนิชคุณ ให้หนักกว่านี้หน่อยได้มั๊ยครับ แค่นี้ยังไม่มันส์เลย
Writer : อันนี้บีจัดให้ได้ ไม่มีปัญหาค่ะ ((แอบไปแก้ “สรรพนาม” การเรียกชื่อของพี่คุณกับพี่แทคในตอนที่ 1 จาก “ฉัน” กับ “นาย” มาเป็น “กู” กับ “มึง” แทนนะคะ ... ไม่ได้ตั้งใจจะให้มันหยาบคายนะคะ แต่เพื่อเพิ่มระดับความสนิทสนมของคู่นี้ เพราะตอนต่อ ๆ ไป คุณอ๊กจะกวนตรีนพี่คุณหนักกว่านี้อีกอ่ะค่ะ))
NichKhun : เมื่อไหร่ผมจะได้ xxx เด็กผมล่ะครับ
Writer : (=_=!! …… รักษาภาพพจน์หน่อยค่ะพี่คุณ
Wooyoung : แม่ (ยก) ฮับ!! ... พวกพี่ ๆ แกล้งผม ... แง...แง...แง
Writer : ด้งต้องรู้จักเสียสละตน เพื่อความสุขของเหล่าแม่ ๆ (ยก) นะจ๊ะ
Comment Pleaseeeeee!!
ความคิดเห็น