คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : chapter 1 ห้องเบอร์เก้า
1
ห้องเบอร์เก้า
แม้เวลาจะล่วงเลยจนเกือบเช้าแล้ว แต่ผู้หมวดอี ทงเฮกลับยังคงนอนก่ายหน้าผากอย่างคิดไม่ตก เด็กหนุ่มที่เจ็บปวดและร้องไห้เพราะเกือบถูกข่มขืน แต่กลับถูกเขาพาไปทำร้ายให้รอยแผลเปิดกว้างมากขึ้นไปอีก ทงเฮไม่ได้ตั้งใจให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้น เขาไม่ใช่ตำรวจที่เลวเพราะเขาเป็นผู้ที่ทำงานเพื่อประชาชนเสมอมา แต่ร่างกายของอึนฮยอกน่าหลงใหลมากเกินไป แม้ความถูกต้องก็ไม่อาจต้านทานความต้องการจากจิตใต้สำนึกได้
“ฉันจะไม่ทำร้ายนายอีก”
ทงเฮพูดเบาๆ กับตัวเอง ก่อนจะพลิกตัวนอนตะแคงแล้วซุกหน้าลงกับหมอน เขาสาบานต่อสิ่งศักดิ์บนโลกใบนี้ แม้ว่าเขาจะหวั่นไหวกับดวงตาคู่สวยนั่นสักแค่ไหน แต่ทงเฮจะไม่มีวันทำร้ายอึนฮยอกอีกเด็ดขาด ไม่ว่าจะเป็นร่างกายหรือหัวใจก็ตาม ดวงตาคมปลาบค่อยๆ ปิดเปลือกตาลงอย่างอ่อนเพลีย และในความเงียบนั้น เขารู้สึกถึงหัวใจที่เต้นถี่รัว มันไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลย
เช้าตรู่ของวันถัดต่อมา ฮยอกแจและอึนฮยอกเดินทางออกมาจากหมู่บ้านสลัมนั้นเพื่อหาที่อยู่ใหม่ เขานั่งรถไฟออกจากนอกเมืองไปไกลแสนไกล จะกระทั่งถึงทะเลฮวาจินโป ฮยอกแจจึงตัดสินใจที่จะอยู่ที่นี่ อึนฮยอกชอบมองทะเล มันคงจะดีถ้าหากทะเลที่อึนฮยอกชอบมองจะทำให้อึนฮยอกของเขามีความสุขมากขึ้น
“เราจะต้องย้ายบ้านกันอีกสักกี่ครั้ง?”
อึนฮยอกเอ่ยถามพี่ชายในขณะที่ทั้งสองยืนมองทะเลเบื้องหน้า มันเป็นคำถามที่ฮยอกแจไม่เคยให้คำตอบได้เลย และครั้งนี้ก็เช่นกัน เขาปล่อยให้เสียงคลื่นลมของทะเลตอบคำถามนั้นกับน้องชายของเขาเอง ฮยอกแจเอื้อมมือไปกุมมือของอึนฮยอกเอาไว้แน่น ก่อนจะเอ่ยคำ
“มันไม่สำคัญว่าเราจะอยู่ที่ไหน เพราะพี่จะอยู่กับอึนฮยอกเสมอ”
อึนฮยอกน้ำตาซึมกับคำพูดของคนเป็นพี่ เขาไม่ได้แค่ซาบซึ้งเท่านั้น แต่เพราะมีเรื่องอื่นที่อยู่ในหัวใจด้วย ผู้หมวดอี ทงเฮ คนที่เขาได้พบเจอเมื่อคืนนี้ อึนฮยอกยังจดจำทั้งหน้าตาและน้ำเสียงของคนๆ นั้นได้ อึนฮยอกจำมันได้ทุกอย่าง เพราะนอกจากพี่ฮยอกแจแล้ว ผู้ชายคนนี้เป็นคนแรกที่ทำให้อึนฮยอกไม่รู้สึกกลัว
บางที...มันอาจจะเป็นรักแรกพบ
“จำไว้นะอึนฮยอก ความรักที่แท้จริงเกิดขึ้นได้กับคนในครอบครัวเท่านั้น ถ้าไม่ใช่ครอบครัวเดียวกันแล้ว ความรักก็เป็นสิ่งจอมปลอม”
ฮยอกแจดึงน้องชายเข้ามากอด นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาพูดคำนี้ แต่เขาพูดมันทุกครั้งเพื่อไม่ให้น้องชายไว้ใจใคร พี่น้องที่มีชีวิตอยู่เพื่อกันและกัน เด็กหนุ่มสองคนที่เติบโตมาอย่างยากลำบาก เพราะพ่อบุญธรรมที่ทำร้ายข่มเหงมาตั้งแต่เด็กจึงทำให้พวกเขาไม่กล้าไว้ใจใครได้อีกแล้ว...นอกจากพวกเขาเอง
แต่ฮยอกแจไม่รู้หรอกว่าตอนนี้หัวใจของอึนฮยอกกำลังเปิดใจให้คนอื่นไปเสียแล้ว
ฮยอกแจปล่อยให้อึนฮยอกอยู่ที่บ้านคนเดียวอีกตามเคย แต่เขาจำเป็นต้องทำงานกลางคืนเช่นนี้ ถ้าหากไม่ทำ ก็คงไม่มีอะไรกิน และความรู้เพียงแค่หางอึ่งเพราะไม่ได้เรียนต่อ จะไปสมัครงานที่บริษัทไหนก็คงไม่มีใครรับ งานกลางคืนเท่านั้นที่ฮยอกแจถนัดที่สุด แค่ทำให้คนอื่นมีความสุขไปวันๆ โดยที่ตัวเองไม่ได้รู้สึกแบบนั้นด้วยเลยแม้แต่ครั้งเดียว
“ไอ้เด็กใหม่ ขึ้นไปรับแขกห้องเบอร์เก้า”
ฮยอกแจทอดถอนใจแล้วเงยหน้าขึ้น ก่อนจะเดินไปยังชั้นสองเพื่อปรนเปรอความสุขให้กับลูกค้า ในขณะที่กำลังเดินขึ้นไปนั้น ฮยอกแจได้แต่คิดว่าทำไมเขาถึงต้องมาทำงานในที่แบบนี้อยู่เรื่อย เป็นเพราะว่าเขาหน้าตาดีอย่างนั้นเหรอหรือเป็นเพราะคนที่ไม่มีค่าคนไหนก็สามารถทำงานสกปรกแบบนี้ได้
“สวัสดีครับคุณผู้หญิ...”
ตัดเนื้อหาบางส่วนออก >>> http://leeseen.exteen.com/20110130/erotic-drama-nc
ผ่านมาสองวันแล้วที่ทงเฮยังคงทำงานด้วยความเชื่องช้า เขาไม่เคยเป็นอย่างนี้มาก่อนเลย ไม่เคยนั่งเหม่อมองอย่างไม่จุดหมาย ไม่เคยนั่งเงียบเหมือนคนที่ชอบทำตัวเรื่อยเปื่อย แต่เพราะเรื่องคืนนั้น เพราะคนๆ นั้นเพียงคนเดียว
“ผู้หมวดอี สองวันก่อนคุณไปออกตรวจที่ไหนมา?”
เสียงเข้มของตำรวจชั้นผู้ใหญ่เอ่ยถามขึ้นทำให้ผู้หมวดอีหลุดออกจากภวังค์จนได้ ใบหน้าที่ฉายแววคร่ำเครียดทำให้ทงเฮรู้สึกว่าต้องมีเรื่องร้ายเกิดขึ้นอีกเป็นแน่
“มีอะไรเหรอครับ?”
“คุณดูนี่สิ!”
แฟ้มเล่มหนึ่งถูกโยนลงตรงหน้าของเขา ศพเพศชายสองคนที่ถูกเชือกรัดคอจนเสียชีวิตอย่างน่าอนาถปรากฎอยู่บนภาพถ่ายในหน้าแรกของแฟ้ม อี ทงเฮเปิดดูเรื่อยๆ ก่อนจะพบว่าศพสองรายนั้นคือคนที่พยายามจะข่มขืนอึนฮยอกนั่นเอง แต่สิ่งที่น่าสงสัยก็คือเกิดอะไรขึ้นกับคนตายกันแน่
“ผู้ตายรายหนึ่งถูกตีศีรษะด้วยของแข็ง ซึ่งตำราจสันนิษฐานว่าเป็นไม้หน้าสาม...”
ผู้หมวดทงเฮอ่านออกเสียงอย่างชัดเจน ไม้หน้าสามทำให้เขานึกถึงพี่ชายของอึนฮยอกในคืนนั้น ฮยอกแจ...คนที่ชื่อฮยอกแจแวบเข้ามาในความคิดแรกของนายตำรวจหนุ่มผู้มีส่วนรู้เห็นกับคดีความนี้
“ใช่แล้วล่ะ มีชาวบ้านไปพบศพผู้ตายเมื่อคืนนี้ แต่คาดว่าน่าจะเสียชีวิตมาตั้งแต่เมื่อคืนก่อนแล้ว ยังมีรายงานมาอีกว่าสองพี่น้องที่ชื่ออี ฮยอกแจและอี อึนฮยอกย้ายออกไปหลังจากผู้ตายเสียชีวิตไม่ถึงห้าชั่วโมง ยังไงคุณช่วยจัดการเรื่องนี้ด้วยนะ”
ทงเฮแทบจะลมจับเมื่อได้ยินชื่อผู้ต้องสงสัย ตำรวจชั้นผู้ใหญ่สั่งการเสร็จก็ทำท่าจะเดินออกไป ทว่าโทรศัพท์มือถือของเขากลับดังขึ้นมาเสียก่อน เขารับโทรศัพท์อยู่ในห้องทำงานของทงเฮ คุยอะไรบางอย่างที่ทงเฮไม่ได้สนใจเลย แต่เมื่อวางหูไปแล้ว เขากลับหันมาหาผู้หมวดทงเฮอีกรอบ
“สายสืบบอกว่าสองพี่น้องหนีไปหลบอยู่แถวทะเลฮวาจินโป ที่นั่นมันอยู่ไกลจากโซลมาก คุณจะให้คนอื่นทำงานนี้แทนก็ได้นะ”
หัวหน้าตำรวจเอ่ยบอกก่อนจะผลักประตูห้องออกไป แต่เสียงของผู้หมวดอีกลับดังขึ้นอย่างมุ่งมั่น
“ไม่ครับ ผมจะไปที่นั่น ผมจะปิดคดีนี้ด้วยตัวผมเอง”
Talk with Lee Seen
ขอโทษด้วยค่ะที่ทำให้รอนาน หรือว่าไม่มีคนรอหว่า ฮ่าๆ
จะอัพตั้งแต่เมื่อวานแล้ว แต่ปวดประจำเดือนมาก รุนแรงบนยิดเร่าอย่างทนไม่ไหวจะไปตัดมดลูกออก
พอวันนี้ตอนเช้า ต้องไปดูหนังกับน้อง เลยไม่ได้อัพอีก เพราะน้องให้รีบออกไป
กลับมาอัพก็สูดน้ำมูกฟึ้ดๆ โอ๊ย! ชีวิตเศร้า เหมือนจะเป็นไข้ทับระดูแฮะ?
คนอ่านอย่าป่วยนะค้า...
ปล.ขอคอมเม้นท์เยอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
จะด่าก็ได้ค่ะ เดี๋ยวตามมาอ่าน แต่อย่ากดแบนก็แล้วกัน ฮา...
ความคิดเห็น