My Love ยัยยากูซ่าหน้าใสกับนายมาเฟียหน้าหวาน

ลำดับตอนที่ #2 : My Love ยัยยากูซ่าหน้าใสกับนายมาเฟียหน้าหวาน ตอน 2

“คนแรก เคน คนที่สอง คิมแจ คนที่สามนี่ชื่อว่าโน่ คนที่สี่นี่ชื่อฟินิกค์ ส่วนข้าพเจ้าชื่อริชาร์ท” นายนั่นยืดตัวขึ้น เสียงโห่เฮของเพื่อนๆในห้องดังลั่นห้อง

“ขอโทษน่ะ” ริเอะยืนขึ้น

“ไม่ได้ถาม!!”เสียงของพวกเราทั้ง5คน

“โห่ๆๆฮิ้ววว555”เสียงของเพื่อนในห้องทั้งโห่ร้องทั้งหัวเราะ

“หึหึกร่างไปเหอะสาวน้อยทั้ง5” นายริชาร์ทพูดแล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะ อ่ะ นี่มันพักเที่ยงแล้วนี่หน่า

 ติ๊ดๆๆๆๆๆ(เสียงโทรศัพท์ชั้น) ชั้นคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วเปิดหน้าจอภาพก็ปรากฏบุคคลเด้งขึ้นมาเป็นๆ

“โห่พี่เคียว มีอะไร”พวกเราพูดพร้อมกันโห่นึกว่าใครเปิดภาพแบบนี้นึกว่าคัยซะอีก “นี่น้องๆทั้ง5จะกินอะไรพี่จะให้คนเอาเข้าไปให้ อ่ะ ยัยฮารุน ผมยังเปนสีเขียวอยู่หรอแกเปลี่ยนได้แล้วเหมือนนางไม้เลย555” พี่เคียวแซวยัยฮารุน ยัยฮารุนง้างมือทำท่าเหมือนจะต่อยแล้วแลบลิ้นใส่

“เอาเป็นอืม อาหารฝรั่งเศสแล้วกันเนาะพวกเรา”ชั้นหันไปถามเพื่อนๆ

“อื้มๆๆ”

“งั้นเอามาชุดใหญ่บิ๊กบึ้มเลยน่ะ4ชุด”ชั้นสั่ง

“ห๊า!!! O๐Oเอามาทำไม”ยัยเพื่อนทั้งสี่ประสานเสียง

“เอามาเผื่อพวกเด็กบ้าในห้องเราด้วยยังไงก็เพื่อน”ชั้นหันไปพูดแล้วไปยืนบนโต๊ะ“เอ้าวันนี้ห้องเราไม่ต้องลงไปกินข้าว ชั้นสั่งอาหารฝรั่งเศสมาให้แล้ววันนี้

กินให้เต็มที่” ทุกคนหันมาฟังแล้วทุบโต๊ะเพื่อแสดงความดีใจ จะทุบทำไมว่ะ 

คลื่นนนนน!! (เสียงเปิดประตู)

“อะ...อาหารที่สั่งมะ...มาแล้วคะ...ครับ” ว้าวววว มาไวกว่าที่คิด

“เท่าไหร่ค่ะ”ชั้นถามคนส่งอาหาร

 “ทั้งหมด450,500บาทครับ”O.Oสีหน้าของเพื่อนในห้อง

“อ่ะ”ชั้นยืนเช็คที่เขียนไว้ส่งให้

“ขอบคุณคับ” คนส่งอาหารรีบรับแล้วรีบวิ่งออกไป

“เอ้ากินๆๆๆๆๆกันตามสบายแต่ชุดนี้ของพวกชั้น” ยัยโซริรีบบอกเพราะกลัวอดกินยัยนี่อะกินที่หนึ่ง เมื่อทุกคนกินเสร็จหมดแล้วต่างคนก็ต่างนอน

“อืมชั้นคิดอะไรออกแล้ว” ทุกคนสะดุ้งตื่นเพราะน้ำเสียงของฮารุนที่ดังก้องไปทั้งห้องเรียน

“What!!!” ทุกคนในห้องพูดพร้อมกัน

“เอาเป็นว่าเย็นนี้พวกนาย5คนไปกับพวกชั้น ชั้นเชื่อว่าพวกนายไม่รู้จักแนะเพราะคนทั่วไปไม่รู้จัก แล้วอีกอย่างจากที่ชั้นสืบข้อมูลพวกนายมาแล้วพวกนายก็ไม่ต่างอะไรกับพวกลูกคุณหนูคุณชายที่ใช้เวลาเที่ยวตามผับใช่มั้ย” ยัยฮารุนยิงคำถามออกไปทำให้พวกนายริชาร์ทเงียบไปสักครู่แล้ว

“เออ ใช่แล้วจะทำไม” เคนย้อนถาม

“ป่าวเย็นนี้แต่งตัวอย่าให้คัยจำพวกนายได้เท่านั้น”ชั้นพูด

“แล้วมาเจอ” ริเอะ

“ที่”โซริ

“ลานน้ำพุ”มิโอะ

“เวลา”ชั้น

“หนึ่งทุ่มตรง” ริเอะ,ฮารุน,โซริ,มิโอะ

“โอเค๊!!!”ชั้น

“เอออออออออออออออออ”พวกนายริชาร์ทพูดแล้วเอามือลูบหัว

“ป่ะกลับบ้าน”พวกเพื่อนๆในห้องพูด อ่ะได้เวลากลับบ้านเรยหรอตกลงห้องนี้ไม่มีตารางเรียนหรอว่ะ “อะ เดี๋ยวชั้นสงสัยอยู่อย่างของห้องนี้ คือออ... ห้องนี้ไม่มีตารางเรียนหรอ” ชั้นถามทำให้เพื่อนในห้องเงียบกริบทั้งห้อง “ไม่มีใครสอนหรอก”

“ห้องเราไม่มีคัยกล้าสอน”เคน

“เพราะ...”พวกชั้น

“..................” เงียบ

“OK!!พวกชั้นสัญญาว่าต่อไปนี้พวกนายจะไม่มานั่งเฉยๆแบบนี้อีกต่อไปพวกนายจะได้เรียนหนังสือแน่นอน” มิโอะยืดอกพูด

“แล้วเธอจะทำไง”ริชาร์ทพูดแล้วยืนขึ้นแล้วเดินตรงมาทางพวกเรา

“เดี๋ยวก็รู้น่า”พวกชั้นพูดทิ้งท้ายแล้วเดินออกนอกห้องไป

ณ คฤหาสน์ สุดหรู

“พวกหล่อนแต่งชุดนี้ที่ชั้นเตรียมไว้” ชั้นพูด ดูเหมือนพวกเพื่อนชั้นจะปราบปลื้มมากเลยน่ะเนี้ย555บ้าจิงๆ

“ว้าวววว ยัยฟาร์ พวกชั้นใส่แล้วดูเป็นไงบ้าง” โห่ไว้อย่างกับจรวด

“ว้าววววว สวยมากกกกกก” ชั้นพูดชมเพื่อนชั้นก็สวยจิงๆนี่

“รออะไรเดี๋ยวพวกนายนั่นรอนาน” มิโอะพูด

ลานน้ำพุ

“ว้าววววพวกนายรู้มั้ยว่าพวกนายดูดีมาก แต่ชั้นลืมไปว่าไม่ต้องแต่งแบบนี้ก็ได้” ยัยโซริเดินไปจีบที่เสื้อของนายคิมแจ ฮึฮึ พวกนายยังไม่รู้สิน่ะว่าที่จะพาไปมันคือลานประลอง

“ป่ะๆๆขึ้นรถๆๆ”ชั้นพูดพลางยิ้มมุมปาก

“ยัยฟาร์ชั้นสั่งแกกี่ครั้งแล้วว่าอย่ายิ้มแบบนั้น มันอันตรายมากน่ะ”ฮารุนเตือน อืมก็จิงเพราะรอยยิ้มอย่างชั้นมีคนเดียวในโลกรอยยิ้มแบบนี้ที่ฆาตกรอันดับหนึ่งของโลกต้องการฆ่า

“อืมชั้นรู้” ชั้นแย้ง “ยัยฟาร์ งานเข้าแล้ว ตาเธออะตาเธอ” ยัยริเอะพูด ชั้นหันไปมองกระจกหลังชั้นต้องตกใจเมื่อตาชั้นกำลังจะกลายเป็นสีแดงเลือด เอี๊ยดดดดดดด โฮ~ ถึงพอดี

“สวัสดีครับคุณหนูไม่ได้เจอกันนานน่ะครับ วันนี้มาเยอะดีน่ะครับ จะมาคว้าแชมป์อีกหรอครับ เชิญด้านในครับ” พนักงานต้อนรับพูด เล่นเอาพวกนายริชาร์ทอึนไปชั่วขณะพวกชั้นเดินเข้าไปข้างใน รู้สึกรอบนี้เป็นรอบพิเศษด้วยสิน่ะ

“อ่อ นี่ห้ามบอกใครว่าชั้นมา”ชั้นสั่งพนักงานต้อนรับ

“ต่อไปใครจะลงแข่งกับผู้ชายผู้แข็งแกร่งคนนี้” เสียงพิธีกรดังขึ้น ตาชั้นแล้วสิน่ะ