ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    MidNight Christmas (Soren Christmas)

    ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 - Into The New World

    • อัปเดตล่าสุด 5 ก.ย. 53


    “เร็น-!!!” เสียงตะโกนของปอมปอมดังลั่นไปทั่วโรงเรียน
              “คืนนี้ออนเอ็มด้วยยยยย!!! ม่ายง้านช้านนนจะโกรธธธน๊า!!!”
              ปอมป๊อมมมมมม ฉันอ๊ายเป็นนะยะตะโกนซะลั่นกรุงเลย
     
     
     
             
              ค่า!! ฉันชื่อว่าโซเร็น ฟูจิซึยะ โซเร็น อายุเพิ่ง 14 ปีอยู่โรงเรียนนานาชาติ(ลาว?) โชเลจ ชั้นม.3 แผนกภาษาไทยค่า! (แล้วมาเรียนโรงเรียนอินเตอร์ทำแป๊ะอะไร??)
             
    วันนี้เป็นวันที่ 25 ธันวาคม... ใช่แล้ว ฮิฮิฮิ วันคริสมาสนั้นเอง
              อีกครึ่งวันหลังนี้ หวังว่าจะเจอแต่เรื่องดีๆนะ (แม้ว่างานเลี้ยงที่โรงเรียนรอบเช้า จะเจอเรื่องวุ่นวายอย่างตอนเสริฟน้ำหกใส่ประธานก็เถอะ(ฉันเป็นคนเสริฟเองแหละ)ฮุฮุ)
     
     
     
     
              ประมาณ 23 : 45 น. โซเร็นและปอมปอมนั่งเล่น MSN กันอยู่
     
     
    ‘เร็น รู้เรื่องเว็บไซค์มิดไนท์คริสมาสยัง’
             
    มิดไนคิกมาก??? มันอะไรล่ะนั้น
              ‘เป็นเว็บที่ถ้าพิมพ์ความปรารถนาลงไป ตอนคริสมาสเวลาเที่ยงคืนจะเป็นจริง อ่ะนี่ลิงค์’
     
              www.ihateuverymuchkikiki/lie/diva/afterschool/ilikeit.co.thailand.com
     
              เฮ่ย??? เว็บอะไรของบับปอมปอมล่ะเนี่ย?
     
              ‘ไร้สาระน่าปอมปอม’
              ‘โหยย เร็น อย่าพูดให้เสียบรรยากาศดิ คนที่มีความรักอ่ะนะใครๆกิอยากลองพิมพ์ความปรารถนาของตนเองลงไปนั้นแหละ เร็นไม่มีคนที่ชอบก็พูดได้อ่ะดิ’
     
              คนที่แอบชอบ!!!
              ยัยตุ๊กแกผี!!! จี้ใจดำมากกกกกกกกกกกกกก!!!!!
     
              ‘มาสาระแนรู้เองได้ยังไงว่าฉันไม่มีคนที่ชอบอยู่ห๊า! ไม่คุยด้วยแล้ว’
              เร็นคว้ามาส์แล้วรีบคลิกไปที่ปุ่มออฟไลน์ทันที
     
     
              ก็เพราะไม่มีใครรู้เนี่ยแหละ เฮ้อ...
              แอบชอบเขามาตั้งปีกว่าแล้ว เพิ่งมามั่นใจว่าชอบจริงๆไม่นานนี้เอง
              ฉันไม่กล้าพอ...
     
     
              สายตาเหลือบไปเห็นเว็บที่ปอมปอมทิ้งไว้
              “...”
     
     
     
              25 : 58 น.
              โอยยยยย นานอะไรปานฉะนั้นล่ะเนี่ย
     
              หลังจากตัดสินใจจะลองเข้าเว็บที่ปอมปอมทิ้งไว้ให้ แต่พอกดก็เข้าเว็บไม่ได้ทั้งๆที่อินเตอร์เน็ตก็ไม่หลุด จึงตัดสินใจรอตามเวลาที่กำหนด
              เที่ยงคืน...
     
     
     
     
              23 : 59
              นานไปไหนฟร้า!!!!!
              ทีเวลารีบๆอย่างตอนใกล้เข้าเรียนสาย เดินเร็วเป็นติดเจ็ตไอพ่นเชียวนะ
     
             
              23 : 59 : 50
              อีกสิบวินาที...
              23 : 59 : 51
              มือของโซเร็นค้างไว้ที่ปุ่มรีเฟรชหน้าจอ
              23 : 59 : 52
              23 : 59 : 53
              23 : 59 : 54
              23 : 59 : 55
              23 : 59 : 56
              อีกนิดเดียว...
              23 : 59 : 57
              23 : 59 : 58
              23 : 59 : 58
              23 : 59 : 58
              23 : 59 : 58
              เฮ้ย???
              “คอมบ้าๆๆๆๆๆๆ ค้างอะไรเอาตอนนี้นะ” โซเร็นตะโกน เธอเอามือทุบซีพียูดังปึ้ง!!
              “มาแล้ว!!!”
     
              www.ihateuverymuchkikiki/lie/diva/afterschool/ilikeit.co.thailand.com
     
     
              เอนเทอร์...
              ฟุ่บ!!!
     
     
              ‘เที่ยงคืนแร้ววววววว!!! ยินดีด้วยที่รอให้เสียเวลาเล่นโดยไร้ค่าและไร้ประโยชน์ ฮิฮิฮิ
    เว็บนี้ไม่มีทางทำให้ความปรารถนาเป็นจริงได้หร้อกกกกกกกกกกก ค...- ว...-
             
              “ไอ้เว็บบ้าเอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!”
     
     
     
     
              “ไร้สาระชิหอง พรุ่งนี้ตอนเรียนวันเสาร์เดี๋ยวต้องไปตบปอมปอมหน่อยแล้ว โว้ย!!”
    โซเร็นเลื่อนเมาส์ไปที่ปุ่มปิดหน้าจอ
              “!!!”
              เสี้ยววินาที ที่เลื่อนเมาส์ผ่านคำว่า ปรารถนา
              “..........”
              โซเร้นตัดสินใจเอาเมาส์ไปชี้ที่คำนั้นอีกครั้ง
     
              www.midnight/christmas+wish/shadowworld.anneko.com
     
        “เว็บ?? อะไรอีกล่ะ โซเร็นลองดับเบิ้ลคลิกที่เว็บ
     
              โปรดพิมพ์คำอธิษฐานลงในช่องว่างด้านล่าง
     
        “เฮ้ย?? โซเร็นตาค้าง เว็บอะไรอีกล่ะเนี่ย
              หลอกกันด้านๆเล...
             
              หน้าของใครบางคนลอยคว้างไปมาตรงหน้า สีหน้าของเร็นแดงแปร๊ดขึ้นทันที
             
              ความปรารถนา
              อ๊ายยยยยยยยยยย ไม่กล้าพิมพ์อ่ะ!!!
              หลังจากดิ้นไปมาอยู่นาน โซเร็นตัดสินใจพิมพ์คำขอลงไป
     
              ฮึ้ยยยยยยยยยย
     
              คลิ๊ก!
     
             “โอ๊ะ!?!” ไฟฟ้าแล๊บเปล๊บมือที่จับเมาส์ไว้ กระแสไฟเหมือนถูกส่งไปยังทุกส่วนของร่างกายจนชาไปทั้งหมด!!!
              อ๊ะ!!!” ดวงตาสั่นวูบ ก่อนที่ภาพทั้งหมดจะดับลง
     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×