ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2 แหวนรัตติกาล
ซาซึกิ ฮารุ
ตอนที่2 แหวนรัตติกาล
"จัดปกเสื้อให้ดีดีด้วยล่ะ" ซาจิโกะพูดก่อนเดินออกจากห้องไป เมื่อคืนเรย์นอนไม่หลับทั้งคืน รวมทั้งอีกหลายๆคืนที่ผ่านมาด้วย เรย์ซามะนึกดีใจที่ได้มีครอบครัวใหม่ บ้านใหม่ ชีวิตใหม่ ซึ่งก่อนหน้านี้เทอคิดว่าเทอไม่เหลือใครแล้ว วันนี้เรย์ได้เข้าโรงเรียนใหม่วันแรก อาจทำให้เทอลืมเรื่องเศร้าได้บ้าง
แต่เมื่อมาถึงโรงเรียนจริงๆ เรย์ซามะกลับต้องแปลกใจที่มีคนมากมายมายืนอยู่หน้ารงเรียน เหมือนรออะไรสักอย่าง เมื่อซาจิโกะเปิดประตูลงไป ทุกคนต่างกรูเข้ามาหาเทอ ยื่นทั้งของขวัญ ช็อคโกแลต ดอกไม้ให้ แต่แปลกที่ซาจิโกะไม่รับสิ่งของพวกนั้น
"ชั้นรับไว้ไม่ได้ ขอโทดด้วย" แม้จะเป็นคำพูดสั้นๆ แต่เหมือนทุกคนจะดีใจที่ได้ยินเสียงของซาจิโกะ ในความคิดของเรย์ ไม่แปลกเลยที่ซาจิโกะจะได้รับความสนใจ เพราะเทอสวย สวยมากจริงๆ ทั้งยังเป็นลูกของซาโต้ นักธุรกิจพันล้านและน่าจะเป็นผู้ก่อตั้งรงเรียนนี้ด้วย
เพราะโรงเรียนชื่อ "ซาโต้school - -"
"ลงมาสิ" ซาจิโกะหันไปพูดกับเรย์ที่อยู่บนรถ
"อ๊ะ!" ตอนที่เรย์ลงมาจากรถ เนื่องจากเทอไม่ได้พักผ่อนให้เพียงพอ ทำให้หน้ามืดไปวูบหนึ่งเรย์ไม่มีแรงที่จะยืนด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้เทอ...เทออยู่ในอ้อมกอดของซาจิ ท่ามกลางสายตาอันเคียดแค้นของหญิงสาวมากมาย
"ขอโทดค่ะ" เรย์ใช้มือผลักซาจิออกไป <หลังจากมีสายตาอันเคียดแค้นมองอยู่ >< >
"บอกแล้วไงว่าให้จัดปกเสื้อดีดี" ซาจิโกะพูดพลางจัดปกเสื้อให้เรยื ท่ามกลางสายตาอันเคียดแค้น <กว่าเดิม> ที่มองมาหาเรย์ซามะ
เสียงออดเข้าเรียนของโรงเรียนดังขึ้น ทุกคนต่างรีบเดินไปที่อาคารเรียน
"เข้าเรียนเถอะ" ซาจิโกะพูดจบ ก็เดินไปอีกทางหนึ่งของอาคารเรียน เรยืมองผ่านต้นไม้ใหญ่ที่เรียงเป็นแถว เห็นอาคารสูงหลังหนึ่งมีลักษณะเหมือนปราสาท ที่ล้อมรอบไปด้วยเถาะกุหลาบแดง ดูมุมหนึ่งก็เป็นอาคารที่สวยมาก แต่กลับดูโดดเดี่ยวจริงๆ เรย์คิดพลางเดินมาหยุดที่หน้าประตูห้องเรียน
หลังจากเดินเข้าไปในห้อง ทุกคนต่างจ้องมาที่เรยื แล้วหันไปซุบซิบกันใหญ่ ส่วนหนึ่งก็กรี๊ดกร๊าดเสียงดังสนั่น บางคนก็จ้องเทอ
อย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ
"นี่คือเพื่อนใหม่ของเราของเรานะจ้ะ ชื่อเรย์ซามะ" คุณครูแนะนำเรย์
"ฝากตัวด้วยค่ะ" เรย์พูดพลางโค้งตัวลง เสียงกรี๊ดและเสียงฮือฮาดังขึ้น ทำให้คุณครูต้องหยุดความอื้ออึงที่มีอยู่เต็มห้องเรียน เรย์เดินไปนั่งที่โต๊ะ ก่อนจะมีหญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาหาเทอ
"สวัสดีจ้ะ ชั้นชื่อฮารุ อยู่ชมรมหนังสือพิมพ์ของโรงเรียน ถึงชั้นจะฝีมือไม่เท่ารุ่นพี่แต่ชั้นก็รู้ทุกเรื่อง ทุกมุม ทุกอย่างจ้า ^ ^"
"อะ...อืม" เรย์ไม่เข้าใจในคำพูดของคนตรงหน้า แต่จู่ๆ ฮารุก็ยื่นภาพถ่ายเมื่อตอนเช้า ตอนที่เทออยู่ในอ้อมกอดของซาจิ และตอนที่ซาจิจัดปกเสื้อให้เทอ ไม่สิ! ต้องเรียนว่าทุกย่างก้าวเลยตะหาก
"เห็นผู้หญิงกลุ่มนั้นมั้ย" ฮารุพูดพลางชี้นิ้วไปที่ผู้หญิงกลุ่มหนึ่ง
"พวกนั้นเป็นแฟนคลับ กลุ่มคนรักท่านซาจิ ชื่อชมรม"ได้โปรดลงโทษชั้นเถอะท่านซาจิ" " ฮารุอธิบายเกี่ยวกับกลุ่มคนรักซาจิ
"มีชมรมแบบนั้นด้วยหรอ" เรย์ซามะถามฮารุ
"ผ.อ. ซาโต้ เป็นผู้อณุญาติน่ะ" ฮารุตอบคำถาม
"- - เอ่อ..." เรย์คิดจะถามเรื่องของซาจิต่อ แต่ฮารุก็พูดขึ้นมาก่อน
"อย่าบอกนะเรย์ ว่าเทอไม่รู้เรื่องของซาจิน่ะ"
"อะ...อืม" เรย์ซามะตอบ
"ซาจิโกะเป็นป็นประธานนักเรียนของที่นี่จากการแต่งตั้งของนักเรียนทุกคนที่นี่ ซาจิจะไม่ได้เรียนที่อาคารเรียนแบบเรา แต่จะไปเรียนที่ปราสาทรัตติกาล โดยไม่มีครูสอน พูดง่ายๆก็คือ ศึกษาเอง"
"ศึกษาเอง!!" เรย์ไม่อยากเชื่อกับคำพูดของฮารุ
"ใช่...... แล้วอีกอย่าง ซาจิเรียกว่าเป็นอัจฉริยะเลยล่ะ จะพูดได้ว่าเก่งท่สุดในโรงเรียนเลยก็ได้ อย่างที่เทอเห็น นักเรียนหญิงที่ชอบซาจิจะมาคอยซาจิที่หน้าโรงเรียนทุกเช้า ถึงแม้ซาจิจะไม่สนใจก็ตาม เวลาที่จะได้เจอซาจิคือตอนเช้ากับตอนเที่ยงเท่านั้น ซาจิจะเคร่งครัดมากกับกฎระเบียบของโรงเรียน แต่ที่แปลกก็คือ..... " ฮารุยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆเรย์ซามะแล้วพูดต่อว่า "ซาจิไม่เคยใส่ใจใครเลย"
"ถ้าเป็นเรื่องเมื่อเช้าล่ะก็.....เป็นเรื่องบังเอิญน่ะ" เรย์ซามะพูดขึ้นมา
"ว้า.... นึกว่าจะได้คอลัมเขียนข่าวเพิ่มซะหน่อย" ฮารุพูดพลางเสียดาย
"แต่ก็ช่างเถอะ ตอนนี้เรื่องของเทอกับซาจิคงดังไปทั่วโรงเรียนแล้วแน่ๆ" ฮารุพูดพลางยิ้มแบบภาคภูมิใจ
ทุกๆย่างก้าวของเรย์ถูกจ้องมองตลอดเวลา ทั้งในห้องและนอกห้องเรียน ฮารุที่เดินมากับเรยืก็เอาแต่ถ่ายรูปเรย์ตลอดเวลา ยิ่งหนักเข้าไปอีกยังมีเสียงกรี๊ดกร๊าดตามมา รวมทั้งสายตาที่ไม่เป็นมิตรนั่นอีก
"ข้าวกล่องของเทอล่ะเรย์" ฮารุพูดขณะนั่งอย่มุมสวนกุหลาบของรงเรียน ทั้งห้องสมุด มุมนั่งเล่น ซุ้มขนมและน้ำ รวมทั้งห้องดนตรี
ตั้งแต่เดินเข้ามาที่นี่เรยืถูกจับตามองจากสายตาหลายคู่ จนทำให้ทำอะไรไม่ถูก รวมทั้งไม่รู้ด้วยว่า ต้องพกข้าวกล่องมาเอง
"ไม่มีหรอก" เรย์ตอบฮารุ
หลังจากคุยกับฮารุอย่นั้น อยู่ดีดีเสียงที่ดังสนั่นทั่วบริเวณกลับเงียบลง หญิงสาวหลายคนมองไปที่เดียวกันหมด เรยืมองไปตามจุดนั้นก็เห็นซาจิโกะยืนอยู่ แต่แปลกที่ซาโต้ก็มาด้วย คนทั้งคู่กำลังเดินมาหาเรย์
"สวัสดีค่ะ" เรย์ยืนขึ้นจากโต๊ะพร้อมก้มตัวลง
"สวัสดีค่ะท่านผู้อำนวยการ" ฮารุพูดขึ้นพร้อมก้มตัวลงและวิ่งออกไปหลบหลังโต๊ะ เพื่อเตรียมตัวถ่ายรูป <โรคจิตรึปล่าวหว่า - - >
"ชั้นลืมบอกเรย์จังว่าข้าวกล่องอยู่หลังรถน่ะ" ซาโต้อธิบาย
"อ้อ ... ซาจิ ที่พ่อมาวันนี้จะมาคุยเรื่องของเรย์จังน่ะ" ซาโต้หันไปพูดกับซาจิโกะ
"เท่าที่พ่อรู้ ลูกยังไม่มีเซอร์ใช่รึปล่าว..... มอบให้เรย์จังเค้าไปสิ"
***@@@@@ เซอร์ คือระบบที่คล้ายๆกับพี่รหัสน้องรหัส ที่เรารูจักกันดี แต่ที่ไม่เหมือนก็คือ เราสามารถเลือกคนที่จะมาเป็นเซอร์ของเราได้ โดยการมอบโรสซารี่(สร้อยคอ) ของรุ่นพี่ให้กับเซอร์ของตนเอง
แต่ว่าของซาจิโกะไมได้ใช้โรสซารี่ แต่มันเป็นแหวนที่เทอใส่ ทุกๆคนเรียกมันว่าแหวนรัตติกาล
เมื่อจบคำพูดของซาโต้ ซาจิโกะถอดแหวนยื่นให้เรย์ พร้อมพูดว่า
"เป็นเซอร์ของชั้นเถอะนะ เรย์ซามะ"
ทุกๆคนที่นี่ต่างตกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น แหวนของซาจิที่เป็นที่ใฝ่ฝันของสาวๆทุกคน กำลังจะตกเป็นของเรย์
ตอนที่2 ยังไม่จบนะคะ ขอตัวไปอาบน้ำก่อน ถ้าได้รับการตอบรับดีจะมาอัพให้ทันทีนะคะ ^ ^
"จัดปกเสื้อให้ดีดีด้วยล่ะ" ซาจิโกะพูดก่อนเดินออกจากห้องไป เมื่อคืนเรย์นอนไม่หลับทั้งคืน รวมทั้งอีกหลายๆคืนที่ผ่านมาด้วย เรย์ซามะนึกดีใจที่ได้มีครอบครัวใหม่ บ้านใหม่ ชีวิตใหม่ ซึ่งก่อนหน้านี้เทอคิดว่าเทอไม่เหลือใครแล้ว วันนี้เรย์ได้เข้าโรงเรียนใหม่วันแรก อาจทำให้เทอลืมเรื่องเศร้าได้บ้าง
แต่เมื่อมาถึงโรงเรียนจริงๆ เรย์ซามะกลับต้องแปลกใจที่มีคนมากมายมายืนอยู่หน้ารงเรียน เหมือนรออะไรสักอย่าง เมื่อซาจิโกะเปิดประตูลงไป ทุกคนต่างกรูเข้ามาหาเทอ ยื่นทั้งของขวัญ ช็อคโกแลต ดอกไม้ให้ แต่แปลกที่ซาจิโกะไม่รับสิ่งของพวกนั้น
"ชั้นรับไว้ไม่ได้ ขอโทดด้วย" แม้จะเป็นคำพูดสั้นๆ แต่เหมือนทุกคนจะดีใจที่ได้ยินเสียงของซาจิโกะ ในความคิดของเรย์ ไม่แปลกเลยที่ซาจิโกะจะได้รับความสนใจ เพราะเทอสวย สวยมากจริงๆ ทั้งยังเป็นลูกของซาโต้ นักธุรกิจพันล้านและน่าจะเป็นผู้ก่อตั้งรงเรียนนี้ด้วย
เพราะโรงเรียนชื่อ "ซาโต้school - -"
"ลงมาสิ" ซาจิโกะหันไปพูดกับเรย์ที่อยู่บนรถ
"อ๊ะ!" ตอนที่เรย์ลงมาจากรถ เนื่องจากเทอไม่ได้พักผ่อนให้เพียงพอ ทำให้หน้ามืดไปวูบหนึ่งเรย์ไม่มีแรงที่จะยืนด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้เทอ...เทออยู่ในอ้อมกอดของซาจิ ท่ามกลางสายตาอันเคียดแค้นของหญิงสาวมากมาย
"ขอโทดค่ะ" เรย์ใช้มือผลักซาจิออกไป <หลังจากมีสายตาอันเคียดแค้นมองอยู่ >< >
"บอกแล้วไงว่าให้จัดปกเสื้อดีดี" ซาจิโกะพูดพลางจัดปกเสื้อให้เรยื ท่ามกลางสายตาอันเคียดแค้น <กว่าเดิม> ที่มองมาหาเรย์ซามะ
เสียงออดเข้าเรียนของโรงเรียนดังขึ้น ทุกคนต่างรีบเดินไปที่อาคารเรียน
"เข้าเรียนเถอะ" ซาจิโกะพูดจบ ก็เดินไปอีกทางหนึ่งของอาคารเรียน เรยืมองผ่านต้นไม้ใหญ่ที่เรียงเป็นแถว เห็นอาคารสูงหลังหนึ่งมีลักษณะเหมือนปราสาท ที่ล้อมรอบไปด้วยเถาะกุหลาบแดง ดูมุมหนึ่งก็เป็นอาคารที่สวยมาก แต่กลับดูโดดเดี่ยวจริงๆ เรย์คิดพลางเดินมาหยุดที่หน้าประตูห้องเรียน
หลังจากเดินเข้าไปในห้อง ทุกคนต่างจ้องมาที่เรยื แล้วหันไปซุบซิบกันใหญ่ ส่วนหนึ่งก็กรี๊ดกร๊าดเสียงดังสนั่น บางคนก็จ้องเทอ
อย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ
"นี่คือเพื่อนใหม่ของเราของเรานะจ้ะ ชื่อเรย์ซามะ" คุณครูแนะนำเรย์
"ฝากตัวด้วยค่ะ" เรย์พูดพลางโค้งตัวลง เสียงกรี๊ดและเสียงฮือฮาดังขึ้น ทำให้คุณครูต้องหยุดความอื้ออึงที่มีอยู่เต็มห้องเรียน เรย์เดินไปนั่งที่โต๊ะ ก่อนจะมีหญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาหาเทอ
"สวัสดีจ้ะ ชั้นชื่อฮารุ อยู่ชมรมหนังสือพิมพ์ของโรงเรียน ถึงชั้นจะฝีมือไม่เท่ารุ่นพี่แต่ชั้นก็รู้ทุกเรื่อง ทุกมุม ทุกอย่างจ้า ^ ^"
"อะ...อืม" เรย์ไม่เข้าใจในคำพูดของคนตรงหน้า แต่จู่ๆ ฮารุก็ยื่นภาพถ่ายเมื่อตอนเช้า ตอนที่เทออยู่ในอ้อมกอดของซาจิ และตอนที่ซาจิจัดปกเสื้อให้เทอ ไม่สิ! ต้องเรียนว่าทุกย่างก้าวเลยตะหาก
"เห็นผู้หญิงกลุ่มนั้นมั้ย" ฮารุพูดพลางชี้นิ้วไปที่ผู้หญิงกลุ่มหนึ่ง
"พวกนั้นเป็นแฟนคลับ กลุ่มคนรักท่านซาจิ ชื่อชมรม"ได้โปรดลงโทษชั้นเถอะท่านซาจิ" " ฮารุอธิบายเกี่ยวกับกลุ่มคนรักซาจิ
"มีชมรมแบบนั้นด้วยหรอ" เรย์ซามะถามฮารุ
"ผ.อ. ซาโต้ เป็นผู้อณุญาติน่ะ" ฮารุตอบคำถาม
"- - เอ่อ..." เรย์คิดจะถามเรื่องของซาจิต่อ แต่ฮารุก็พูดขึ้นมาก่อน
"อย่าบอกนะเรย์ ว่าเทอไม่รู้เรื่องของซาจิน่ะ"
"อะ...อืม" เรย์ซามะตอบ
"ซาจิโกะเป็นป็นประธานนักเรียนของที่นี่จากการแต่งตั้งของนักเรียนทุกคนที่นี่ ซาจิจะไม่ได้เรียนที่อาคารเรียนแบบเรา แต่จะไปเรียนที่ปราสาทรัตติกาล โดยไม่มีครูสอน พูดง่ายๆก็คือ ศึกษาเอง"
"ศึกษาเอง!!" เรย์ไม่อยากเชื่อกับคำพูดของฮารุ
"ใช่...... แล้วอีกอย่าง ซาจิเรียกว่าเป็นอัจฉริยะเลยล่ะ จะพูดได้ว่าเก่งท่สุดในโรงเรียนเลยก็ได้ อย่างที่เทอเห็น นักเรียนหญิงที่ชอบซาจิจะมาคอยซาจิที่หน้าโรงเรียนทุกเช้า ถึงแม้ซาจิจะไม่สนใจก็ตาม เวลาที่จะได้เจอซาจิคือตอนเช้ากับตอนเที่ยงเท่านั้น ซาจิจะเคร่งครัดมากกับกฎระเบียบของโรงเรียน แต่ที่แปลกก็คือ..... " ฮารุยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆเรย์ซามะแล้วพูดต่อว่า "ซาจิไม่เคยใส่ใจใครเลย"
"ถ้าเป็นเรื่องเมื่อเช้าล่ะก็.....เป็นเรื่องบังเอิญน่ะ" เรย์ซามะพูดขึ้นมา
"ว้า.... นึกว่าจะได้คอลัมเขียนข่าวเพิ่มซะหน่อย" ฮารุพูดพลางเสียดาย
"แต่ก็ช่างเถอะ ตอนนี้เรื่องของเทอกับซาจิคงดังไปทั่วโรงเรียนแล้วแน่ๆ" ฮารุพูดพลางยิ้มแบบภาคภูมิใจ
ทุกๆย่างก้าวของเรย์ถูกจ้องมองตลอดเวลา ทั้งในห้องและนอกห้องเรียน ฮารุที่เดินมากับเรยืก็เอาแต่ถ่ายรูปเรย์ตลอดเวลา ยิ่งหนักเข้าไปอีกยังมีเสียงกรี๊ดกร๊าดตามมา รวมทั้งสายตาที่ไม่เป็นมิตรนั่นอีก
"ข้าวกล่องของเทอล่ะเรย์" ฮารุพูดขณะนั่งอย่มุมสวนกุหลาบของรงเรียน ทั้งห้องสมุด มุมนั่งเล่น ซุ้มขนมและน้ำ รวมทั้งห้องดนตรี
ตั้งแต่เดินเข้ามาที่นี่เรยืถูกจับตามองจากสายตาหลายคู่ จนทำให้ทำอะไรไม่ถูก รวมทั้งไม่รู้ด้วยว่า ต้องพกข้าวกล่องมาเอง
"ไม่มีหรอก" เรย์ตอบฮารุ
หลังจากคุยกับฮารุอย่นั้น อยู่ดีดีเสียงที่ดังสนั่นทั่วบริเวณกลับเงียบลง หญิงสาวหลายคนมองไปที่เดียวกันหมด เรยืมองไปตามจุดนั้นก็เห็นซาจิโกะยืนอยู่ แต่แปลกที่ซาโต้ก็มาด้วย คนทั้งคู่กำลังเดินมาหาเรย์
"สวัสดีค่ะ" เรย์ยืนขึ้นจากโต๊ะพร้อมก้มตัวลง
"สวัสดีค่ะท่านผู้อำนวยการ" ฮารุพูดขึ้นพร้อมก้มตัวลงและวิ่งออกไปหลบหลังโต๊ะ เพื่อเตรียมตัวถ่ายรูป <โรคจิตรึปล่าวหว่า - - >
"ชั้นลืมบอกเรย์จังว่าข้าวกล่องอยู่หลังรถน่ะ" ซาโต้อธิบาย
"อ้อ ... ซาจิ ที่พ่อมาวันนี้จะมาคุยเรื่องของเรย์จังน่ะ" ซาโต้หันไปพูดกับซาจิโกะ
"เท่าที่พ่อรู้ ลูกยังไม่มีเซอร์ใช่รึปล่าว..... มอบให้เรย์จังเค้าไปสิ"
***@@@@@ เซอร์ คือระบบที่คล้ายๆกับพี่รหัสน้องรหัส ที่เรารูจักกันดี แต่ที่ไม่เหมือนก็คือ เราสามารถเลือกคนที่จะมาเป็นเซอร์ของเราได้ โดยการมอบโรสซารี่(สร้อยคอ) ของรุ่นพี่ให้กับเซอร์ของตนเอง
แต่ว่าของซาจิโกะไมได้ใช้โรสซารี่ แต่มันเป็นแหวนที่เทอใส่ ทุกๆคนเรียกมันว่าแหวนรัตติกาล
เมื่อจบคำพูดของซาโต้ ซาจิโกะถอดแหวนยื่นให้เรย์ พร้อมพูดว่า
"เป็นเซอร์ของชั้นเถอะนะ เรย์ซามะ"
ทุกๆคนที่นี่ต่างตกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น แหวนของซาจิที่เป็นที่ใฝ่ฝันของสาวๆทุกคน กำลังจะตกเป็นของเรย์
ตอนที่2 ยังไม่จบนะคะ ขอตัวไปอาบน้ำก่อน ถ้าได้รับการตอบรับดีจะมาอัพให้ทันทีนะคะ ^ ^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น