(All27) ผมคือมาเฟีย(หรอ)ครับ

ลำดับตอนที่ #2 : Part 1

ระหว่างทางที่จะขึ้นไปบนด่านฟ้า

พลั่ก! ตุ้บ!

สึนะเดินก้มหน้าหาเศษเหรียญเดินไปชนกับสัปปะรดเดินไดอย่างจัง ทำให้สึนะเซเล็กน้อย แต่ด้วยความซวยอย่าไรไม่ทราบ ดันสะดุดข้างตังเองล้ม

"ขอโทษครับ ><"

สึนะรีบกล่าวขอโทษทันที

"ไม่เป็นไร เป็นอะไรรึป่าวสึนะโยชิคุง "

ร่างสูงที่สึนะเดินชนพูดอย่างสุภาพ ผมสีน้ำเงินอมม่วงทรงสัปปะรดแปลกตา กับตาสองสี  เขาคือ โรคุโด. มุคุโร่ บุคคลที่ทุกคนในโรงเรียนต่างก็บอกว่าเขาแปลก และคงจะมีน้องสาวคนเดียวที่ ชื่นชมพี่ชายตัวเอง

"ผม ไม่เป็นไรครับ"

สึนะยิ้มแห้งๆ

มุคุโร่ยื่นมือมาทางสึนะ ให้ร่างเล็กจับ

"ขอบคุณครับ"

สึนะเอื้อมมือไปจับมุคุโร่ ดึงตัวสึนะขึ้นเบาๆ แต่ก็แรงมากพอที่ทำให้ร่างบางของสึนะยืนขึ้นจนเซไปชนมุคุโร่อีกรอบ

"ขอโทษครับ "

สึนะ ถอยห่างแล้วก้มหัวขอโทษอีกครั้งหนึ่ง

"พี่คะ "

เด็กสาวผู้เป็นน้องสาว ของมุคุโร่ ด้วยความที่รักพี่ชายตัวเอง จึงตัดสินใจ ตัดผมที่ไว้ยาว เป็นผมสั้นทรงสัปปะรดแบบพี่ชาย ตาสีม่วงมองมาที่พี่ชายกับสึนะ

"โคลมไปก่อนเลยครับ เดี๋ยวผมตามไป ^ ^ "

จากนั้นโคลมก็เดินออกไปอย่างว่าง่าย

"ผมชื่อ โรคุโด. มุคุโร่ แล้วเราคงได้ผมกันอีกนะครับ "

แล้วมุคุโร่ก็เดินผ่านสึนะไป  

...........รู้จักผมตั้งแต่เมื่อไหร่เนี้ย.      แล้วต้องเจอกันอีกหรอ..........ความคิดสึนะ

สึึนะเก็บความสงสัยไว้แลเวเดิน ไปด่านฟ้าต่อ.

แอ็ด~

สึนะผลักประตูเหล็กออก กวาดสายตาไปบนพื่นที่ของด่านฟ้า เห็นโกคุเดระ นั่งจดอะไรบ้างอย่างอยู่

"มานี้สิ "

โกคุเดระ พูดโดยไม่หันมามองแม้แต่น้อย.     สึนะเดินตรงไปหาโกคุเดระ อย่างเชื่องช้า. และหยุดโดยเว้นระยะห่างพอประมาณ. โกคุเดระ ลุกึ้นมองสึนะด้วยแววตาเรียบเฉย

"นายน่ะถอนตัวซะ "

โกคุเดระพูดเสียงเรียบแต่น้ำเสียงนั่นแฝงไปด้วยเสียงที่ขมขู่เล็กน้อย

"...."
..........ถอนตัวอะไรกัน. ...........ความคิดสึนะ

"นายน่ะไม่เหมาะหรอก อย่างนายเป็ได้แค่ไอ้ห่วย"

โกคุเดระ ยังคงมองสึนะด้วยสายตาเรียบเฉยพร้อมส่งแรงกดดันมาเรื่อยๆ

"....."

...............รึว่าโกคุเดระจะ รู้เรื่องนั้นแล้ว o.0...........ความคิดสึนะ

"นายหมายถึงเรื่องอะไร...."

สึนะก้มหน้าลงมองเท้าตัวเอง

"ก็รู้ๆกันอยู่ นายก็แค่ยอมออกไปจากเรื่องนี้ก็จบ"

โกคุเดระมองสึนะที่ก้มหน้า  ไม่ยอมสบตาตน

"ไม่มีทาง ฉันไม่ยอมหรอก เรื่องนี้นะ "

สึนะก้มหน้าเถียง. ถึงเค้าจะห่วยแต่ถ้าเขาพยายาม มันก็อาจจะสำเร็จก็ได้

"งั้นก็ มาตัดสินกันตรงนี้ให้จบไปเลย "

โกคุเดระมองสึนะที่กำหมัดแน่น

"อื้ม!"

สึนะเงยหน้าขึ้นมามองโกคุเดระด้วยสายตาที่แข็งกราว

โกตุเดระ ควักระเบิดออกมาจากไหนไม่รู้ขึ้นมาเต็มสองมือ

"กฏของโรงเรียนห้ามพกอาวุูไม่ใช่หรอ !"

สึนะถอยหลังไป3-4ก้าว

"ไร้สาระน่า อย่ายื้อเวลาเลย   ดับไปซะ !!"

ตู้ม ๆๆ!!!!!!~

สึนะวิ่งหลบระเบิดด้วยความเร็วเท่าที่ทำได้ และหาที่หลบ ขณะที่ควันยังตลบอบอวน อยู่

"ไม่คิดจะสู้หรือไง. อย่ามั่วแต่เล่นตัดสินให้จบเถอะน่า"

โกคุเดระว่า.

"อึก! O[]O!!"

แล้วอยู่โกคุเดระก็ล้มไปกองกับพื้น โดยที่สึนะยังไม่ทันทำอะไร

"โกคุเดระคุงเป็นอะไร o [] O ;;~~~~~

สึนะวิ่งออกจากที่ซ่อนมาดูโกคุเดระที่สลบ และชักกระตุกเบาๆ มือเท้าเกร็งอย่างหนัก

......เราจะโดนขอหาฆาตกรมั้ยเนี้ยยยยย TT..........ความคิดสึนะ

สึนะพยายมแบบโกคุเดระไห้องพยาบาล แต่มันง่ายซะที่ไหนหันล่ะ !!!

ณ ห้องพยาบาล

"ฉันไม่รักษาผู้ชายยยย!!!!"

"นะครับอาจารย์ผมขอร้องนะ T/\T"

"ถ้าเป็นก็ว่าไปอย่างนะซาวาดะ"

"ผมเป็นผูชายเหมือนกันนะครับ >*<"

สึนะที่กำลังเถียง และขอร้อง อาจารย์ห้องพยาบาลเพื่อให้รักษาโกคุเดระ ที่นอนอยู่บนเตียง

โกคุเดระค่อยๆลืมตาขึ้นมามองสึนะและอาจารย์ห้องพยาบาล

"นายไม่เป็นไรใช่มั้ย โกคุเดระ ฉันตกใจมาเลยตอนที่นายล้มลงน่ะ "

" นายช่วยฉันไว้หรอ "

โกคุเดระถามด้วยเสียงแหบพร่าง

"ไม่เชิงหรอก"

.....,......คน คนนี้ทั้งที่เราทำร้าย ยังช่วยเราไว้ หรือว่า! คนนี้เป็นคนจัดการเราแต่อยากให้เรามาเป็นพวกเลยช่วยเราไว้ ...........ความคิดโกคุเดระ

"น้องสาวจะไปไหนจ๊ะ ~~~~^ ^ "

แล้วอาจารย์ห้องพยาบาลก็เดินออกไปหลีสาว

ครืน~

"ช่วยทำแผลให้หน่อยสิ"

"นี้การตัดสินครั้งนี้น่ะ ... "

สึนะมองโกคุเดระเป็นเชิงถาม โดยไม่สนผู้มาใหม่แม้แต่น้อย

"ถือว่าคุณชนะครับ ... ผมขอยยอมรับในตัวคุณจริงๆ U_U"

โกคุเดระ ลงมาจากเตียงคุกเข่าลงตรงหน้าสึนะ

"ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ โกคุเดระ ... = =:::"

สึนะผงะเล็กน้อย แล้วดึงให้โกคุเดระลุกขึ้น แล้วกด(?)ตัวโกคุเดระไปนอนบนเตียง

"พักผ่อนเถอะนะ ^ ^ "

"นี้!!! ช่วนทำแผลให้ฉันได้มั้ย!!!"

บุคคลที่มาใหม่เรียกเสียงดัง และเปิดม่านมาทางฝั่งสึนะ

"อา...ผม..."

"ฉันเซงสุดขั้วแล้วนะเฟ้ย!!"

"แกมีสิทธิอะไรมา  อึก!"

แล้วโกคุเดระก็หลับไป สึนะจัดท่านอนให้โกคุเดระให้ใหม่ และไปทำแผลให้กับชายผมสั้นสีขาว ตาสีเทา ใส่เสื้อกล้าม กับกางเกงมวย และเขาก็คือ ซาซางาวะ  เรียวเฮ

"คุณพี่ชายเป็นแผลตรงไหนบ้างครับ "

สึนะหยิบกล่องปฐมพยาบาลมาวางไว้ตรงหน้าแล้วมองหน้าเรียวเฮ

"ตรงนี้ไง .."

เรียวเฮชี้ไปที่มุมปากซ้ายที่มีเลือดซึมออกมานิดๆ และหางคิ้วข้างซ้ายที่ดูดเหมือนจะแตกเล็กน้อย 

........ ปกติพี่แกไม่คิดจะเข้ามารักษาเลยนี้ วันนี้ลมอะไรพัดมาละเนี้ย .........ความคิดสึนะ

"คุณพี่ชายไปทำอะไรมาหรอครับ ^ ^;;"

สึนะพูดพลางหยิบสำลีชุบแอลกอฮอล์

"พวกชมรมยูโด กับเคนโด้น่ะสิมันมาท้า ฉันก็เลยสู้กับมันแบบสุดขั้ว!!"

พวดไม่พอทำท่าประกอบพร้อม ชกมัดซ้าย ออกมาเฉียดหน้าสึนะเล็กน้อย ลมที่ผ่านทำให้รู้สึกเสียวหวาบในทันที

"แล้วพวกนั้นไม่เป็นไรหรอครับ ^ ^;;; "

สึนะหน้าซีดเหงื่อตก ถามขึ้นพร้อมกับเช็ดแผลที่หางคิ้ว

"เข้าโรงบาลไปแบบสุดขั้ว!"

................นี้ขนาดสองรุมหนึ่ง ............ความคิดสึนะ

"โอ๊ย ! เจ็บแบบสุดขั้ว!!! "

"อ๊ะ...ขอโทษครับ TAT"

"ไม่เป็นไร ๆ "

หลังจากที่สึนะกำลังทำแผลให้เรียวเฮเสร็จ

ครืน...

"พี่คะเป็นอะไรมั้ยค่ะ"

น้องสาวสุดรักสุดห่วงของเรียวเฮ ซาซางาวะ  เคียวโกะ

"อ๊ะ... เคียวโกะจัง o/////o;;;"

สึนะพึมพำกับตัวเองเบาๆ พร้อมก้มหน้าลง 

"ไม่เป็นไรแล้วเพราะซาวาดะช่วยไว้แบบสุดขั้ว!"

"มะ..ไม่เป็นไรครับ >///////<"

และสึนะยังคงก้มหน้าต่อไป

"อ๊ะ..โกคุเดระคุงเป็นอะไรจ๊ะ!"

แล้วเคียวโกะก็วิ่งผ่านสึนะไป ทางเตียงที่โกคุเดระอยู๋

"ฉันไม่เป็นไร "

โกคุเดระพูดเสียงเรียบ

"เอ่อ..โกคุเดระพักก่อนแล้วกันเดี๋ยว..ฉันจะลาให้ ฉันไปเรียนก่อนนะ"

แล้วสึนะก็รีบวิ่งออกจจากห้องทันที

 ...... อะไรกันโกคุเดระรู้จักเคียวโกะจังด้วย  ขนาดโกคุเดระพึ่งย้ายมาแท้ๆ ทั้งที่ ..เราได้แต่แอบมอง .......ความคิดสึนะ

ครืน..

แล้วสึนะก็เดินเข้าห้องที่มีเสียงเพื่องคุยกันอย่างสนุกสนาน  แต่ทำไมเขารู้สึกมืดมนเช่นนี้

"สึนะเป็นอะไรรึป่าว "

ยามาโมโตะถามขึ้นขณะที่สึนะเอาแต่ก้มหน้า

"มะ..ไม่เป็นไร "

สึนะเงยหน้าขึ้นมายิ้มแบบฝืนๆ แล้วฟุ่บหน้าลงไปกับตก

"โกคุเดระไม่สบาย อยู๋ห้องพยาบาลฝากลาให้ด้วยนะ"

สึนะพูดด้วยเสียงแผ่วเบาแต่ยามาโมโตะพอจะจับใจความได้

เลิกเรียน

"นี้สึนะเลิกเรียนแล้วนะ "

ยามาโมโตะเขย่าแขนสึนะเบาๆ

.........หิวจัง หัวจนไม่อยากขยับเลย TT.......ความคิดสึนะ

"หือ ...อือขอนอนต่ออีกแปป"

แล้วสึนะก็ยังไม่ขยับไปไหน

"ฉันไปก่อนนะ .."

ยามาโมโตะขยี้หัวสึนะเบาๆแล้วเดินออกไป

"นี้สึนะวันนี้ฉันฝากทำเวรหน่อยนะ ฉันมีเรียน เดี๋ยวฉันจะทำแทนวันหลังนะ"

แล้วก็มีเสียงผู้หญิงดังขึ้นพูดขอร้องแกมสั่งให้สึนะทำ

"อืม"

สึนะตอบอย่างง่ายๆ 

......วันนี้ฉันต้องไปหาคุณฮิบาริอยู่นี้นา!!!......ความคิดสึนะ

"คือ...."

แต่ไม่ทันที่จะท้วง คนในห้องก็หายไปหมดแล้วเหลือเพียงแต่เขาคนเดียว

...........แค่กวาดก็คงพอมั้ง......ความคิดสึนะ

จากนั้นก็จัดการหยิบไม้กวาดมากวาด และจัดโต๊ะไปพร้อม

..........ทำไมขยะมันเยอะอย่างนี้ฟะ  หิวข้าวๆๆเพราะไอ้วัวบ้านั้นT^T...........ความคิดสึนะ

สึนะเดินเอาขยะไปทิ้งรอบที่ง 1 รอบที่ 2 และรอบที่ 3

จากนั้นก็ลบกระดาษ 

"เฮ้อ..เสร็จสักที ^ ^ ;"

โครกคราก~

........ชิ่งกลับบ้านดีมั้ยเนีี้ย .......ความคิดสึนะ

แต่สองขาก็ยังคงเดินไปห้อง คณะกรรมการนักเรียน

ก๊อก ก๊อก

"คุณฮิบาริครับ ผมซาวาดะ สึนะโยชิครับ"

"เข้ามา"

เสียงเรียบบอกอนุญาติ 

สึนะเดินเข้าไปรู้สึกถึงแอร์ที่เย็นเชียบ และอาการเสียวสันหลังวาบ

"ทำไมมาช้า"

"คือ..ผมทำเวรอยู่ครับ ^ ^ ;;;;" 

สึนะยิ้มแห้งๆ แล้วก็เกาเบาๆที่แก้วซ้ายที่มีพลาสเตอร์แปะอยู๋

"หรอ...งั้นช่วยทำความสะอาดหน้องฉันด้วยสิ"

.......ห้องพี่แกก็ดูสะอาดอยู่นี้นา.......ความคิดสึนะ

"ครับ ^ ^ ;;"

แล้วสึนะก็เดินออกไปหยิบไม้กวาดมาทำความสะอาด หยิบผ้ามาเช็ดโต๊ 

"เอ่อ...เสร็จแล้วครับ..ผมขอตัวก่อน"

สึนะพูดออกมาแบบเบาๆคล้ายพึมพำคนเดียว แต่ด้วยความที่ห้องมันเงียบก็พอที่เจ้าของห้องจะได้ยิน

"หืมเร็วจัง ... แน่ใจว่าสะอาดแล้ว?"

ฮิบาริมองหน้าสึนะ ทำให้คนทีี่ถูกมองเสียวสันหลังวาบ

"สะ..สะอาดสิครับ ^ ^;;; "

โครกคราก~
   
"เอ่อ..ขอโทษครับ><"

สึนะก้มหัวขอโทษ โค้องตัวเป็นมุมฉากอย่างสวยงาม

"หึ ... กลับได้แล้ว"

ฮิบาริยิ้มมุมปากเล็กน้อยแล้วหันไปอ่านเอกสารต่อ

"คุณฮิบาริยังไม่กลับอีกหรอครับ"

"ยุ่ง"

"ขอโทษครับ งั้นผมขอตัวก่อน ><;;"

แล้วสึนะก็เดินออกจากห้องทันที  รีบเดินเร็วไปที่ประตูโรงเรียน

"สึนะทำไมกลับช้าจัง รู้มั้ยปู่เป็นห่วงแทบแย่~~~ /(TT^TT)/"

แล้วปู่สึนะกอดวิ่งตรงไปกอดสึนะแน่น 

"ผมติดงานน่ะฮะ ปู่ไม่ต้องตามขนาดนี้ก็ได้ ^ ^"

สึนะยิ้มสดใสให้จีอ็อตโต้

"กลับบ้านกัน...อ้าวหลับซะแล้ว ขนาดหลับยังน่ารักเลย >w<"

แล้วจีอ็อตโต้ก็เปลี่ยนเป็นให้สึนะขี้หลังตัวเองแทน