.................

ลำดับตอนที่ #2 : การเดินทางของดงแฮ 100%

Chapter I

         

 

            ลีดงแฮนักเรียนมัธยมปลายปีที่สามกำลังเดินทางกลับบ้านหลังจากที่นั่งเรียนหลังแข็งมาทั้งวันแล้ว

 

            “เฮ้อ อาจารย์ก็พูดแต่เรื่องเดิมๆแล้วจะมาบ่นทำไมเนี้ยตกแค่ครั้งเดียวไม่ตายหรอก ในท่สุดก็หยุดตั้ง7 วัน ”ร่างเล็กเดินบ่นพึมพำก่อนจะเดินไปขี่มอไซด์ตัวเก่ง จริงๆวันหยุดยาวเค้าตั้งใจจะไปญี่ปุ่นซะหน่อย

 

            ระหว่างที่ตัดสินใจว่าจะไปซื้อตั๋วหรือจะไปบ้านก่อนดีเพราะวันนี้ชายหนุ่มลางานพิเศษส่วนตัว

 

            จริงๆชีวิตครอบครัวของดงแฮก็มีแค่พ่อและพี่สาวฝาแฝด แต่ตอนเด็กพ่อพาเค้าและพี่ดาแฮไปฝากกับป้า ไม่นานป้าของเค้าก็เอาไปฝากที่เลี้ยงเด็กกำพร้า ซึ่งพี่สาวเค้าก็พาเค้าหนีออกมาในโลกกว้าง ไม่นานพี่ดาเฮก็ออดิชั่นติดค่ายดังอย่าง SD Entertainment ทำให้ไม่ได้เจอกันเลย พี่สาวเค้าเป็นนักร้องโด่งดัง

 

            ลีดงแฮไม่รู้จักแม้แต่ชื่อวงของพี่สาวเค้าด้วยซ้ำทุกวันต้องทำงานหาเงินส่งตัวเองเรยนก็แทบไม่มีเวลาแล้วด้วยซ้ำถ้าให้ไปตามนักร้องอีกก็คงไม่ได้นอนกันพอดี

 

            เมื่อไม่นานมานี้เค้าฝันประหลาดเค้าฝันว่าพี่ดาเฮมาบอกว่าพี่ต้องไปแล้วไปหาพ่อ ดงแฮตามหาแม่ให้ได้นะ ฝันประหลาดจริงๆ

 

          ปริ๊นๆๆๆ 

 

            เสียงแตรรถเก๋งคันเก่าสีหม่นๆบีบเรียกดงแฮ ถ้าเมื่อกี้ไม่ได้ใจลอยไอรถคันนี้มันขับตามเค้ามานี่นา มิจฉาชีพ!! ใช่ความคิดเดียวในหัวของดงแฮ ว่าแล้วร่างเล็กก็เร่งเครื่องบิดหนีในทันที เย้ยใครจะยอมกันหล่ะ

 

            รถเก่งคันเก่าวิ่งตามเค้ามาจนโชคดีที่มีรถตัดหน้าไอเก๋งคันนั้นดงแฮจึงหนีไปไกลแต่ก็ต้องชะงัก

 

            “ผมมีเรื่องพี่ดาเฮ พี่สาวคุณมาบอก” เสียงตะโกนกรอกใส่ไมค์รถ ร้องเรียกความสนใจจากดงแฮ

 

            เอี๊ยดดดดดดดดด ร่างเล็กหยุดรถทำเอาคนที่ขับตามมาจอดเลยแซงหน้าไป ก่อนที่หน้าหล่อ(ผู้ชายที่ขับรถเก๋ง) จะออกมาบอกให้ขับไปคุยที่สวนสาธารณะ

วงดนตรีHalf-rock ที่มีชื่อเสียงก้องไปทั่วเอเชียกำลังแสดงคอนเสริต์ปิดตัวอัลบั้ม 6 อย่างเป็นทางการ เนื่องจากว่าอัลบั้มชุดที่7จะวางแผงในหนึ่งเดือนข้างหน้า

 

            “พี่ดาเฮไปไหน” เสียงทุ้มของชายหนุ่มหัวใจหญิงถามหาสมาชิกเพียงคนเดียวที่เป็นผู้หญิงของวงฮาร์ฟร็อค

 

            ชายหนุ่มมือกลอง นามคิมฮีซอลหัวเราะออกมาเบาๆ จริงๆแล้วดาเฮเป็นแฟนกับคิบอมได้ไม่ถึงเดือน เรื่องนี้รู้ลับๆ เฉพาะซีวอน เค้า และผู้จัดการวงเท่านั้น

 

            “ คือดาเฮมีปัญหากับเส้นเสียงนิดหน่อยตอนนี้กำลังรักษาอยู่นะครับ” ซีวอนบุรุษหนุ่มตอบตามที่เค้ารู้มาจากผู้จัดการฮันกยอง

 

            จะมีใครรู้มั้ย ดาเฮเสียชีวิตจากอุบัติเหตุรถชนเมื่อวันก่อน!! ขนาดแฟนหนุ่มยังไม่รู้เลย

           

“งั้นเรามาร้องเพลง Still ให้ดาเฮที่อาจจะดูในทีวีกันเพราะครับ” พูดเสร็จจังหวะกลองก็เคาะขึ้นมา

            “อะไรนะฮะ พี่ดาเฮเสียแล้ว” ร้องเล็กร้องเสียงหลง จากนั้นก็น้ำตาก็ไหลพรากเต็มดวงหน้าหวาน

 

            “ทำใจดีๆไว้นะดงแฮ” ฮันกยองผู้จัดการวงหน้าหล่อพูดขึ้น เค้าเป็นปิดความลับเรื่องนี้ไว้เพราะหากท่านประธานชินดงรู้เรื่องวงต้องโดนสั่งยุบ แล้วเด็กๆที่เหลือในวงหล่ะ พวกเค้ายังมีอนาคต เค้าไม่ผิดใช่มั้ยที่รักษาทุกอย่างด้วยการโกหก

 

            “ขอบคุณฮะคุณฮันที่นำข่าวพี่สาวผมมาบอก แล้วเดี๋ยวผมไปที่โรงพยาบาลไปรับศพพี่ครับ” ร่างบางบอก

 

            “จริงๆที่ชั้นมาหาเธอชั้นมีอะไรจะบอก” ฮันกยองเอ่ยรั้งร่างบางที่กำหลังจะเดินไป

 

            “อะไรหรอครับ” ร่างเล็กสะอื้นเบาๆ ตอนนี้เท่ากับเค้าเหลือตัวคนเดียวแล้วสินะ

 

            “ชั้น อยากให้เธอเข้าร่วมวงหน่ะ” ฮันกยองเอ่ยขึ้น

            “ห๊ะ!!!!!!!!~” 

             “เอ่อ ชั้นอาจจะเห็นแก่ตัว จริงๆแล้วที่พี่เธอเสียเพราะรถชนเป็นเพราะเค้ารีบไปหาคนๆหนึ่งในวันเล่นคอนหน่ะ เพราะคนๆนั้นฝากรูปนี้มาให้” ร่างเล็กเอื้อมมือไปรับรูปถ่ายมาจากผู้จัดการ

 

            “พ่อ” ดงแฮครางในลำคอ มันเป็นรูปเค้าพ่อและพี่ดาเฮก่อนพ่อจะจากเราไป ร่างเล็กปล่อยให้น้ำตาไหลต่อไป

 

            “จริงๆแล้ว คนๆนั้น เค้าบอกเค้ารู้จักพ่อของเธอ เค้าคือป้าของเธอ” ฮันกยองบอกพลางปลอบคนตัวเล็ก

 

            “ฮะ” ร่างเล็กรับคำ

 

            “เธอจะทำตามฝันพี่สาวเธอมั้ย ตามหาแม่และดูแลแม่ของเธอ” ฮันกยองบอกสิ่งที่ดาเฮเคยบอกเค้า

 

            “แต่ผมต้องไปญี่ปุ่นถ้าวันนี้จัดการงานศพเสร็จ ผมก็จะไป” ดงแฮบอก

 

            Rrr~ เสียงมือถือของผู้จัดการฮันดังขึ้น พร้อมเสียงอุทาน ‘ซวยแล้ว’

         

          ดงแฮรอให้ผู้จัดการคุยโทรศัพท์เสร็จแล้วจึงถามว่ามีอะไรเร่งด่วนแล้วตนจะได้จัดการเรื่องงานศพพี่สาวซะเอง

 

            “ดงแฮ”ผู้จัดการฮันมองหน้าคนตัวเล็กเริ่มกระเถิบถอยหลัง ทันทีที่หลังผิงตนไม้ ผู้จัดการรูปหล่อก็ทรุดตัววูบ ยกมือไว้ขอร้อง

 

            “ช่วยชั้นหน่อยนะตอนนี้” ฮันกยองยกมือไว้

 

            “ช่วย?”

 

            “เป็นดาเฮให้ที” ว่าเสร็จจัดการลากดงแฮขึ้นรถทันที 

 

 

 

 

ณ ลานกว้างหน้าบริษัทSD Entertainment

 

“เมื่อไหร่พี่Half-rockจะมาเนี้ย” เสียงแหลมของกระต่ายตัวกลมที่ใส่ปีกนางฟ้าไว้ข้างหลัง แล้วมีที่คาดผมรูปเขานางฟ้าคาดไว้

 

“นั่นสิ ซองมิน” เสียงเรียวแหลมไม่แพ้กันของเรียวอุคกล่าวขึ้น

 

“เรามารอสามวันแล้วนะ หนังสือเตรียมสอบยังไม่ได้อ่านเลย”เรียวอุคกล่าวซ้ำอีกครั้งคราวนี้ตามด้วยเสียงเห็นด้วยของพวก แฟนคลับ

 

“ใช่ๆๆ” และไม่ทันที่จะโวยวายอะไรมากกว่าเดิมซองมินก็แหวขึ้นอีกครั้ง “ทำเพื่อโอปป้าไม่ได้รึไง ชิล์”

 

“เราขอโทษ” เหล่าFCก็ตั้งหน้าตั้งตารอต่อไป

 

ทันใดนั้นก็มีรถตู้มาจอดเทียบ เหล่าแฟนคลับเตรียมกล้องปากกา และอุปกรณ์เสริมสวยกันเป็นแถว

 

“อ่ะ มาแล้ว กรี๊ดๆๆๆๆๆ” ทันทีที่ประตูเปิดออกก็มีเด็กมัธยมปลายลงมาจากรถมอมแมมอย่างกับลูกหมา เหล่าแฟนคลับฮึ๋ยๆใส่ แต่ในใจถ้าโอปป้ามานายนี่ก็เด่นสิ เล่นใส่เสื้อนักศึกษาที่ไม่ใช่แถวนี้

 

“โอปป้าต้องคิดว่าเธอมาใกล้ต้องสนใจเธอแน่เลย ทำไมชั้นไม่ใส่แบบเธอบ้างเนี้ย” ซองมินบ่นกับเรียวอุค

 

ดงแฮที่เดินลงจากรถเพราะผู้จัดการให้เดินไปรอที่สวนข้างๆแต่เค้าเห็นคนเยอะก็เลยเข้ามาดู

 

“พวกนายมารออะไรกันหรอ” ดงแฮถามซองมินหัวหน้าแฟนคลับ

 

“เฮช-เอ-แอล-แอฟ อาร์ โอ ซี เค๊!!” เรียวอุคสะกดทีละตัว แต่ตัวเคนี่แหละที่มำเอาเค้าสะดุ้งเลย half-rock ชื่อวงตลกชะมัด ครึ่งร็อค อีกครึ่งคงคันธี่(ลูกทุ่ง)หล่ะมั้ง==??

 

ยังไม่ทันที่ดงแฮจะได้รวบรวมความคิดเหล่าแฟนคลับพุ่งตรงดิ่งไปที่รถตู้ที่ส่งศิลปินแฟนคลับร่วมสิบชีวิตกรู่รุมจนการด์ต้องมาบัง ลีดงแฮที่ยืนถือพัด(ซึ่งได้มาตอนไหนไม่รู้==;)ถึงกับค้าง

 

ผู้ชายคนแรกที่เดินลงมาจากรถเค้าดูเย็นชาอย่างร้ายกาจแม้แต่รอยยิ้มก็ไม่มีให้แฟนคลับ คนอะไรเก๊กชะมัด ร่างสูงกำลังจะเดินผ่านหน้าไปหางตาเหลือบมองดงแฮ

 

คุ้นๆ ความคิดในหัวชายหนุ่มยกยิ้มมุมปากแล้วเดินไป “กรี๊ด คิบอมมม กรี๊ด”และดงแฮก็รู้ว่าเค้าคือคิบอม==

 

ชายหนุ่มคนที่สองที่เดินตามลงมาดูจากหน้าตาฐานะคงดีไม่ใช่น้อย แต่งกายด้วยbrand name หัวจรดเท้า ร่างสูงเดินผ่านดงแฮไปแบบไม่เห็นอะไร หรือว่าเราเตี้ย?

 

คนสุดท้ายคนขี้เล่นประจำกลุ่มคิมฮีซอล ร่างโปร่งงามราวเทพธิดาจนไม่อยากเชื่อว่าเป็นชาย ฮีซอลหยุดตรงหน้าดงแฮก่อนจะเซ็นลายเซ็นลงพัดที่ร่างบางถืออยู่ ยกมือบ๊ายบาย แล้วเดินจากไป

 

“พระเจ้านั้นคนหรือ เทพบุตรเนี้ย” ดงแฮได้แต่พึมพำเมื่อหลุดจากพะวง

50~%

 

 

หลังจากที่ได้พบเจอกับวงดนตรีแสนดัง(ที่ตัวเองไม่รู้จัก)ดงแฮก็ถูกลากกับมาโดยผู้จัดการฮัน ร่างสูงยัดถุงผ้าผู้หญิงให้เตรียมเปลี่ยนเพื่อไปพูดคุยกับท่านประธาน

 

“ในเมื่อไม่มีพี่ดาเฮเราจะต่อสัญญาทำไมฮะ” ดงแฮถามผู้จัดการฮัน

 

“ต่อไปนี้เรียกชั้นว่าพี่ฮัน คนอื่นจะได้ไม่สงสัย OK” พี่ฮันสั่งเสร็จก็ลากร่างเล็กไปแต่งตัวทันที

 

………………..

………….

…..

..

.

“ว้าว” คำพูดที่หลุดมาจากปากฮันกยอง

 

“มันดูตลกนะฮะ”ดงแฮหลบสายตา ชุดบ้าอะไรไม่รู้สั้นจุ๊ด…ขนาดนี้เนี้ย โอ๊ยดงแฮจะบ้าตาย

 

“อือ ไปได้แล้ว”พูดเสร็จก็ลากดงแฮไปห้องรวมทันที

 

ขณะที่เข้ามาร่วมการสนทนาระหว่างชินดง(ประธาน)และโบอา เลขาสาวสวยที่สนิทกับฮันกยองหนุ่มคิบอมก็เข้ามากระชากเค้าไปกอดซะงั้น

 

“น้อยๆหน่อยไอบอม” ฮีซอลแซวร่างสูงที่พุ่งตรงไปกอดคนรัก แต่ท่านประธานก็ไม่ได้ว่าอะไร

 

“อ่ะ ดาเฮเธอเซ็นซะหากจะต่อสัญญา” โบอาเลขาสาวสวยยื่นใบให้เซ็น แต่ปัญหา พี่ดาเฮเซ็นยังไงหว่ะ==?

 

ร่างเล็กตัดสินใจเซ็นตามลายมือตัวเองทำเอาหนุ่มๆวงฮาฟร์ร็อคถึงกับอึ้ง ลายมือคนหรือไก่เขี้ยตีกับยุ่งหว่ะเนี้ย

 

“ดาเฮชั้นว่านะ” ซีวอนที่มองลายเซ็นเอ่ยขึ้น

 

“อะไรหรอฮะ เอ่ย อะไรหรอจ๊ะ” ดงแฮถาม

 

“ลามเซ็นเธอ เหมือนเด็กอนุบาลเลย” คำพูดลอยๆของซีวอนทำเอาดงแฮหัวคะมำทันที ว่ายังงี้แร๊งงง

 

“อ่ะ..” ดงแฮไม่มีคำจะเถียงเลยยอมรับสภาพอย่างที่เป็น

 

“ซีวอนอย่าว่าดาเฮนะ” คิบอมหันไปทำหน้าขรึมใส่ ก่อนจะยิ้มน้อยๆให้ดงแฮ

 

นี้มันบ้าป่ะ เดี๋ยวขรึมใส่คนโน้น เดี๋ยวยิ้มให้คนนี้ เดี๋ยวมากอดเราอีก?

 

“อ่ะ เสร็จแล้วไปจัดการซ้อมได้และ สู้ๆน้าดาเฮ” ร่างอวบ?ของชินดงเดินมาตบไหล่น้อยๆก่อนจะเดินจากไป

 

“ดาเฮวันนี้เธอใส่สั้นจัง” คิบอมพูดเสร็จก็ถอดเสื้อคลุมของตนสวมให้ทันที ดงแฮเกิดอาการช็อคค้างจนฮีซอลอดแซวไม่ได้

 

“แหมคบกันตั้งนาน ยังจะมาช็อคอยู่อีก”

 

=[ ]= นี่ตูเป็นแฟนมันหรอเนี้ย? ร่างบางคิดในใจก่อนหันไปมองผู้จัดการฮัน ส่วนไอพี่ฮันตัวดี

 

“ซีวอนพี่ว่าเราเก่งขึ้นเยอะนะ ไปๆ ฮีซอลไปซ้อม”

 

ไอพี่เวร==*

 

 

 

ความหลังของดาเฮ

 

ในวันที่ 10 กุมภาพันธ์ หญิงสาวร่างบางที่กำลังจะมีคอนเสริต์ ในฝันของตัวเองเกิดขึ้น ร่างสูงของชายหนุ่มผู้จัดการนามฮันกยอง ยื่นรูปถายให้ดาเฮ

 

“ใครฝากมาค่ะพี่ฮัน” ดาเฮถาม

 

“อ้อ เค้าบอกเป็นป้าของเธอ ชั้นอยากให้เธอมีกำลังใจเล่นหน่ะ” เหมือนร่างบางจะไม่ได้ฟังอะไร ป้างั้นหรอ?

 

ดาเฮวิ่งออกไปที่หน้าตึกโดยผู้จัดการฮันวิ่งตาม

 

“ดาเฮ คอนจะเริ่มแล้วนะ” ฮันกยองตะโกนบอก

 

“เดี๋ยวชั้นมา” ดาเฮบอก เค้ารู้ว่าป้าต้องอยู่แถวนี้

 

ดาเฮวิ่งออกจาโดมการแสดงอย่างใกล้ทนใดนั้นมีผู้หญิงเรียกเค้า

 

“ป้า” ร่างเล้กร้องเบาก่อนจันหลังกลับโดยไม่ทันได้ดู

 

เอี๊ยดดดดดด……โครม เสียงเบรกรถดังสนั่น ก่อนจะตามด้วยเสียงชน ลั่นท้องถนน

 

ฮันกยองที่ตามมาทีหลัง

 

“ไม่ ดาเฮ ม่ายยยยยยยยยย” ร่างสูงช็อคเค้ารีบจัดการเรื่องดาเฮภายในคืนนั้น เค้ากลัว กลัวว่า วงhalf-rock จะเสียใจ

 

ไม่มีทางเลือก ก่อนที่ดาเฮจะเสยชีวิตในโรงบาลเธอ ยื่นจดหมายฉบับเล็กให้เค้า

 

‘พี่ฮันถ้าดาเฮเป็นอะไรไป พี่ฮันตามหาดงแฮ น้องชายดาเฮฝากบอกเค้า ตามหาแม่ด้วย ฝากบอกเค้าว่าดาเฮรักเค้า ฝากบอกคิบอม จริงๆแล้วดาเฮแค่อยากอยู่ในวงดาเฮไม่ได้รักเค้า ดาเฮรักพี่ซีวอน ขอโทษ’

 

 

100% สงสารบอมม่ะ? อิอิ เรื่องนี้วอนเราจะเป็นชินอู สุดหล่อของไรเตอร์(ตอนไหน) จริงแล้ววอนไม่เหมาะกับบทเจเรมี่ ลองคิดดูซีวอนเล่นเป็นเจเรมี่ เจ้เป็นชินอู อิอิ ซอลลี่กลายเป็นเมะทันที==;; แต่ไม่ต้องห่วง

วอนซิน ฮันฮยอค คิเฮ แน่ๆจร้า

 

อ้อ เรื่องนี้มันไม่ใช่หนังไรเตอร์อธิบายบทให้หมดไม่ได้=*= มันเลยขาดๆ(เกินๆคงไม่มี)ขอโทษนะค่ะถ้าแต่งไม่ดี==;;

ยังไงก็ คอมเม้นเยอะก็อัพละกัน กำลังตัดสินใจ I’m mad หรือ อันนี้ก่อนดี=^=จริงๆอยากอัพเรื่องนี้แต่ห่วงi’m mad มากมายเอาไงดี?????????????

ถ้าถึง 50 เม้นจะเป็นพระคุณอย่างสูง==;;

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ได้สามีเป็นจางกึนซอก กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด พี่แทคยอน สุดที่ร๊ากกกกก^____^
ปล.ถ้าได้จริงก็ดี
ไปเล่นในfacebookสนุกนะ^^

ปล.ไรเตอร์เห็นคอมเม้นเชียร์D18 ฟิคเรื่องนี้ป่ะ?
เราก็เชียร์

Dino&Hibari Forever~*