[Y]บอกมึงได้มั้ย..??? ติดแค่คำว่าเพื่อน...ว่ะ

ลำดับตอนที่ #2 : Nurse Room

 ห้องพยาบาล 7.00น.



กริ๊ง~~~~


"สวัสดีครับ พยาบาลสุดสวย ช่วยทำแผลให้เพื่อนผมด้วยนะคร้าบ" ผมเดินเข้าไปบอกพยาบาลคนสนิด ก็นะ ผมอยู่ในข่ายนักรบได้เลย



เมื่อก่อนมาแทบทุกวัน แต่ตอนนี้ไม่ คนมันพัฒนา!!!



"จ้าๆ คนไหนบ้างจ๊ะ "



"ก็เฟริสแล้วก็ตัวเล็กนั่นน่ะครับ" ผมชี้ไปทางตัวเล็กที่ชื่อปริ้นมั้ง หรืออะไรเนี่ยล่ะ ผมลืม!



"แล้วนิวได้อยู่ห้องไหนอ่ะจ๊ะ'



"ไม่น่าถามเลย พี่เนย ห้องพิเศษอยู่แล้ว" ผมตอบอย่างภาคภูมิ




"พิเศษนี่แบบว่า...เรียนไม่รู้เรื่องงี้หรอ??" พี่เนยแกล้งตีหน้าซื่อ




"ง่ะ! พี่อ่ะ ไม่คุยด้วยแล้ว ช่วยทำแผลเลย~~"



ผมแกล้งทำแก้มบ่อยแล้วก็เดินไปหาไอ้เฟริสที่นั่งรออยู่บนเตียง(ปริ้นนอนเตียง2เนื่องจากสลบไปแล้ว)



"คิดว่าทำหน้างี้แล้วน่ารักหรอวะเมิง~" ไอ้เฟริสยังคงปากหมาไม่ว่าจะสถานะใด



"เออๆ กูมันไม่น่ารัก ไม่หล่อไม่เท่เว้ย! อย่ามาหลงรักแล้วกัน" ผมพูดบ้าไรวะเนี่ย ติดเชื้องอนมากมาจากไอ้ต้าร์แล้วมั้งเนี่ย



"โอ๋ๆ น้องเฟริสว่าอะไรนิวของพี่จ๊ะเนี่ยหน้าเป็นตูดเปื้อนขี้เลยยย" พี่เนยที่เดินตามมาพร้อมกับกล่องประถมพยาบาล



อย่านึกว่าผมไม่เห็นครับพี่ แอบขยิบตาอะไรกัน เฮอะ!



ไร้ซึ่งเพื่อนแท้จริงๆเลยยยย   นึกว่าจะมีเพื่อนแท้กับคนอื่นเขาแล้วซะอีก




"= = ตูดเปื้อนขี้...แรงไปป่ะพี่ เพื่อนผมออกจะหล่อ~" ไอ้มิวที่เดินมายืนข้างๆผม  แหมๆๆ  ค่อยภาคภูมิหน่อย!


นึกว่าจะมีแต่เพื่อนทรยศ   รักมึงจังไอ้มิวสิคคคคคค!!!



"แต่...น้อยกว่ากูนิดนึง ถ้าเมิงเลิกกินหญ้าอาจจะหน้าตาหล่อ0.5ของกูก็ได้นะ" นั่นไง! กูเกลียดมึงไอ้มิวววว!!!




"เหอะๆๆๆ อย่างน้อยกูก็มีมันสมองมาทดแทนแล้วกัน อย่าลืมพิเศษ5ปีติดนะเว้ยยยย" ขออวดหน่อยนึง   ตั้งแต่ผมติดที่นี่มาผมก็คะแนนสูงสุด10อันดับแรกของชั้นปี




พ่อแม่ผมพอรู้ข่าวก็กระโดดซะตัวลอย เลี้ยงกันยกใหญ่ ((เริ่มเวอร์ๆ))



"เออ  ไอ้ฉลาด!"



"เอ้าๆ  ใจเย็นน้องๆ พูดเพราะๆนะจ๊า เดี๋ยวอาจารย์มาได้ยินลำบากกันหมดเลยนะ" พี่เนยเตือน ขณะทำแผลให้ไอ้เฟริส



"คร้าบ! ขอโทษด้วยคร้าบ" ผมกะไอ้มิวพูดเป็นสโลแกน



"ดีจ๊ะ แล้วนิวกะมิวสิคไม่โดนกรทืบมาหรอจ๊ะ" พี่เนยยิ้มหวานฉาบยาพิษใส่พวกเราผมทั้ง2



"ระดับไหนแล้วครับพี่" 



"0.5จ่ะ"พี่เนยตอบเกรดทันควัน ทำเอาไอ้มิวเคืองไปตามระเบียบ



"อ่านะ....กี่โมงแล้วครับพี่?" ผมถาม



"7.05 จ้า แหม วันนี้มาแปลกอยากรีบกลับห้องซะด้วย" ก็นะ  ระดับสมองผมมันรู้เรื่องอยู่แล้ว ร.ร.สอนง่ายไปแล้วล่ะสำหรับผม



"อยากเห็นหน้าเพื่อนใหม่นี่ครับ ได้ข่าวว่าห้องผมมีนักเรียนใหม่ย้ายมาจากห้องKing น่ารักซะด้วยแต่จำไม่ได้ว่าหญิงหรือชาย" 



"อ๋อ  อย่างนี้นี่เอง เฟริสๆ ไม่หึงหรอจ๊ะ" พี่เนยแกล้งพูดกะไอ้เฟริส  ทำเอาไอ้เฟริสหน้าเหวอ



แต่ผมยัง งง ไอ้เฟริสมันหึงใครวะ ในห้องก็มีแต่เพื่อนกันผม ไอ้มิวหรือเจ้าปริ้น   แต่ไอ้เฟริสมันเป็นโรคหวงเพื่อนหรอเนี่ย



เหอะๆๆๆๆๆ



"ไม่ต้องรีบก็ได้ ไอ้นิว  เด็กที่ย้ายมาอ่ะ กะไอ้ปริ้นเนี่ยล่ะ  มึงลืมไปแล้วอ่ะดิ กูกะไอ้ปริ้นอยู่ห้องคิง - -" ไอ้เฟริสพูดด้วยน้ำเสียงเซ็งๆ



"เออเนอะ หายไปเยอะเลยนี่หว่า!" ผมสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อนึกถึงเพื่อนที่ปีที่แล้วอยู่ห้องพิเศษเหมือนกัน



แต่ก็น่าดีใจที่พวกที่แทนเข้ามาคือเพื่อนทุกข์เพื่อนสุขเพื่อนตาย หรือเรียกง่ายๆว่าเพื่อนแท้น่ะแหละ แทนเข้ามา



"ห๊าววว~~ พี่เนยขอนอนนี่ได้ป่ะคับ" ไอ้มิวพูด พลางเดินไปนอนเบียดกะปริ้น   เหอะๆ  เบียดเบียนคนอื่น




"ต๊ายยย~ ทำบัดสี><" พี่เนยหลับตาปี๋ แต่มือก็ยังทำแผลให้ไอ้เฟริสอยู่ มือเจ๊แกก็เลยพลาดไปทิ่มรูจมูกไอ้เฟริส



"อะจ๊ากกกก!!!! ลืมตาดิ เจ๊!!!!" ไอ้เฟริสว๊ากใหญ่  พลางปัดมือพี่เนยออก



"ง่ะ  ขอโทษเจ้าค่ะ"



"พอๆ ผมไม่ทำแล้ว ไปเรียนดีกว่า ป่ะ! ไอ้นิวลุกๆ" ไอ้เฟริสเดินมาฉุดกระชากให้ผมลุกจากเตียงให้ได้



ไร้ว๊า อยากนั่งต่ออะไร สบายตูดดดด!!!! 


"อยากนั่งก่อนอ่ะ สบาย"



"ไปนั่งที่ห้องพิเศษก็ได้  หรูเหมือนอยู่คฤหาด" ไอ้เฟริสพูด


อ่านะ  พี่ไอ้เฟริสมันพูดคล้ายๆว่าเป็นสวรรค์บนดินคือ ห้องพิเศษของแต่ละชั้นปีจะมีตึกเป็นของตัวเอง


1ตึก=1ห้องพิเศษ   ในห้องพิเศษจะมีนักเรียนทั้งหมด 10 คน คือนักเรียนที่มีเกรดอยู่ใน 10 อันดับแรก


ซึ่งผมก็ทำมาแล้ว 5 ปีติด


ภายในตึกก็ตกลงกันเองในห้องว่าจะเอายังไง  ตึกของผมเป็นตึกสูงสีดำ   ภายในตึกมี 10ชั้น ซึ่งพวกตกลงกันว่า

ชั้น10เป็นห้องพัก ในชั้นที่10มีห้อง10ห้อง  แต่ปีนี้ผมยังไม่รู้ว่าจะได้ห้องไหน



ชั้น2 เป็นห้องเรียนต่างๆมีเเล็ป  ห้องวิทย์  ห้องเน็ต แต่โรงยิมต้องไปที่รวมนะคร้าบ  หลังตึกของเราจะมีสวนด้วย


ก็สวนที่พวกเราไปทะเลาะกะไอ้พวกพี่อันธพาลนั่นล่ะ



ชั้น3 เป็นห้องสมุดขนาดใหญ่ ครับ ทั้งชั้นเลย


ชั้น 4 เป็นห้องเกมส์  ห้องครัว  


ชั้น 5 เป็นห้องอเนกประสงค์ครับ


ชั้น 6 ห้องพักผ่อน ทำอะไรก็ได้ มีทีวี คอม โทรศัพท์ ครบ! ยกเว้นเงิน - -  (จะเอาทุกอย่าง)



ชั้น 7 - 9 ขอปิดเอาไว้บอกคราวหลัง


ครืดดดด~~~


ขวับ!


ทุกคนในห้องหันมามองพวกผม  สายตาแต่ละคนประกายซะ


"เฮ้ย! ทางนี้ๆ" เสียงไอ้ต้าร์ตะโกนเรียกผมจากมุมหลังห้อง


"กูนั่งไหนอ่ะ"


"ไอ้นิวนั่งนี่ๆ " ไอ้ต้าชี้เก้าอี้ข้างๆตัว




"ไม่ได้เว้ยยยยยย!!!"เสียงไอ้มิวดังมากจากประตู


"มึงต้องนั่งกะกู~~~~~" ไอ้มิวกระโจนมาใส่ผม แล้วก็กอดผมซะแน่น = =''''''


"เหอะๆ กูนั่งเนี่ยอ่ะ" ผมนั่งลงไปตรงเก้าโซฟา   ส่วนไอ้เฟริสก็นั่งต่อจากผม  ส่วนไอ้สามตัวที่เหลือก็เถียงกันเหมือนเล่นเก้าอี้ดนตรีอยู่


= =......