คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [ CHAPTER 2 ]
“บอส ..รอด้วย !” ขาเรียววิ่งไปหาร่างสูงสุดทาง หากแต่ร่างสูงที่เจ้าตัวกำลังวิ่งไปหา กลับห่างออกไปเรื่อย ๆ
“แซนซัส ! ..แซนซัสสสสส !!!” พิรุณสีเลือดวิ่งสุดชีวิตเพื่อไปหาร่างนั้น แต่ร่างนั้นกลับค่อย ๆ ไปออกไปอีก คราวนี้ชายที่แผลเป็นบนหน้ามากมาย กลับหันหลังและเหยียดยิ้มอย่างเย้ยยันให้พิรุณสีเลือดและเดินไปพร้อมกับ
..ซาวาดะ สึนะโยชิ!..
“ทำไมล่ะ ..ทำไมล่ะแซนซัส ! ทำไมเป็นฉันไม่ได้ที่จะยืนอยู่ข้างแก !” พิรุณสีเลือดวิ่งไปก่อนที่ขาเรียวจะล้มพับลงไปกับ สควอโล่ตะโกนอย่างอดกลั้นพร้อมกับน้ำสีใสที่กลิ้งลงมาบนใบหน้าเนียน
“เฮือก !” พิรุณสีเลือดลุกขึ้นแล้วปัดผ้าห่มออกจากตัว พิรุณสีเลือดค่อย ๆ หายใจเอาออกซิเจนเข้าอย่างช้า ๆ ใบหน้าสวยเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อนับไม่ถ้วน
.. ฝันร้ายเหรอเนี่ย ..
... ยังไงนภาสีใสน่ะ ก็อยู่กับนภาสีดำไม่ได้หรอกนะครับ ..แต่หากเป็นพิรุณที่โปรยปรายลงมายามนภาเปลี่ยนเป็นสีดำก็ได้นะครับ ...
เสียงของผู้พิทักษ์แห่งสายหมอกดังขึ้นท่ามกลางจิตใจของพิรุณสีเลือด
สควอโล่หันออกไปที่หน้าต่างบานใหญ่ .. นภาสีนี้อีกแล้ว เช้าแล้วเหรอเนี่ย ..สควอโล่ลุกออกจากเตียงนุ่มแล้วเดินเข้าไปชำระร่างกาย
----------- I’M WITH YOU ------------
“อ้าว ..สควอโล่ตื่นเช้าจังเลย” ลูซซูเรียเดินเข้ามาทักสควอโล่ ยามเช้าแบบนี้ก็มีแต่ลูซซูเรียนี่แหล่ะที่ตื่นเช้า
“อาหารเช้ายังไม่เสร็จเลยนะ ..ไปนั่งรอก่อนก็ได้จ๊ะ ฟรานก็ตื่นแล้วนะ”
.. โว้ย ? เจ้ากบนั้นตื่นเร็วจังวะ ?..
“อรุณสวัสดิ์ครับ ..ท่านผบ .” ฟรานทักทายสควอโร่เหมือนทุก ๆ วัน
“เออ ..”
“ท่านผบ . ครับ ...” คนถูกเรียกเลิกคิ้วเล็กน้อย ร่างบางกระแทกตัวเองลงบนโซฟานิ่มแล้วหันมามองฟราน
“คือ ..” ฟรานอึกอักเล็กน้อย มีท่าทางเหมือน ‘ไม่อยากจะบอก’
.. จะบอกดีไหมเนี่ย ==’ ..
“โว้ยยยยย ! แกจะบอกอะไรก็รีบ ๆ บอกมาซิว้อยยย !!!” สควอโล่แหกปากด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว
“คือว่า .. บอสน่ะ .. ไม่ได้กลับมานี่ที่ตั้งแต่เมื่อคืนแล ..”
ปัง !!!!
เสียงประตูที่โดนถีบโดยขาเรียวของหัวหน้าวาเรียผู้ยิ่งใหญ่ และนั้นเป็นผลให้ฟรานโดนขัด พร้อมกับเสียงเล็ก ๆ ที่ตามเข้ามาหลังจากที่ประตูเปิดออก
“แซนซัส ..เปิดประตูเบา ๆ หน่อยสิ่ .. ดังไปแล้วนะ ~” คนที่อยู่ข้างตัวดังขึ้นเบา ๆ
.. ซาวาดะ สึนะโยชิ ! ..
คนตัวสูงกว่าตวัดสายตาสีโลหิตลงมามองที่คนที่ตัวเล็กว่า “แล้วไงล่ะ ? .. ไอสวะ”
.. เสียงบอส ?! เฮ้ยยยย !!?? ..
ขาเรียวของพิรุณรีบก้าวไปที่หน้าประตูใหญ่ของวาเรียแล้วหยุดที่หน้าร่างของทั้งสอง “เฮ้ยย ! .. ทำไมแกพาไอ้หนูทูน่ามาด้วยวะ ?!”
“เรื่องของฉัน ..” นภาผืนใหญ่เอ่ย แล้วเดินโอบเอวร่างบางของซาวาดะ สึนะโยชิไปที่ห้องของตนโดยไม่สนใจเจ้าของเรือนผมสีเงิน
เจ้าของเรือนผมสีเงินยืนค้างอยู่ที่เดิมไม่เดินไปไหน .. สมองขาวโพลนไปหมด
“ท่านผบ .. ?” ฟรานเห็นท่าจะไม่ดี จึงเดินเข้าไปหาสควอโล่แล้วสะกิดเรียก
“หา .. หือ ?”
“เป็นอะไรหรือเปล่าครับ ?” ฟรานเอ่ยถาม
.. นั้นสิเนอะ .. เรื่องของไอ้บอสงี่เง่า เราจะสนใจทำไม ? ..
“ห๊ะ ? ..เป็น ‘ไร ? ฉันเนี่ยนะ !!?” สควอโล่พูดด้วยน้ำเสียงที่ดังตามปกติ แต่คราวนี้พูดเพื่อปกปิดน้ำใส ๆ ที่คลออยู่ที่ดวงตาสวย
“เหรอครับ ?” ฟรานเอ่ยเสียงสูง เหมือนไม่เชื่อ
“เออดิ่วะ !!! ..เดี๋ยวพ่อก็สับเข้าให้ - -+” สควอโล่ตะคอกใส่ร่างตรงหน้า แล้วจ่อดาบคมที่ติดอยู่ที่มือกลใส่ฟราน ( มันไปมาตอนไหน ? ==? )
“ครับ ๆ” ฟรานพูด พร้อม ๆ กับดันคมดาบนั้นออกจากหน้า
“สควอจัง .. ฟรานจัง ~ ข้าวเช้าเสร็จแล้วนะจ๊ะ > 3<” ลูซซูเรียโผล่หน้าออกมาข้างประตูแล้วตะโกนเรียก
“เออ / คร้าบบ ~”
----------- I’M WITH YOU ------------
วันนี้อากาศสดใส ..ท้องฟ้าปลอดโปร่ง ไม่มีภารกิจสำหรับร่างโปร่งของสควอโล่ เขาออกมาเดินทอดน่องอยู่ที่สวนข้างหลังของปราสาทวาเรีย
“ฮ้าวว ~ ..อากาศดีจริงว้อยยย ~!” เขาตะโกนออกมาด้วยความรู้สึกที่ผ่อนคลาย
“อ้าว ? .. สควอโล่อยู่นี่นี้เอง บอสบอกให้เจ้าชายมาเรียกแหล่ะ อุชิชิชิ ~” เบลเฟย์กอลเดินเข้ามาหาสควอโล่
.. ไม่น่าตะโกนเลยตรู ฉลามอารมณ์หดหมด ! ..
“เห้ย ๆ ~ บอสเรียกน่ะ” เบลพูดซ้ำอีกครั้ง เพราะดูเหมือนร่างตรงหน้าทำท่าไม่สนใจ
“เออ ๆ .. รู้แล้วน่า” สควอโล่เบ้ปากอย่างอดไม่ได้
ปัง !!!!
สควอโล่ถีบประตูเข้าไปเหมือนปกติ แต่คราวนี้มีอารมณ์ไม่ดีเข้ามาเสริม จึงทำให้ประตูนั้นกระแทกแรงกว่าเดิม
“ว้อยยยยยยยยย !!! .. มีอะไรอีกวะ !?”
ร่างของนภาอีกร่างที่อยู่บนโซฟาหนังสีดำ สะดุ้งเฮือกกับเสียงกระแทกประตูและเสียงของพิรุณสีเลือด
“ว้อยยย !!! แกจะพูดไม๊วะ !!?? ถ้าไม่พูดฉันจะออกไปแล้ว !!!!” สควอโล่ตะคอกใส่หน้าผู้เป็นหัวหน้าแห่งวาเรียด้วยความหงุดหงิด
เพล้งง !~
แก้วใสใบสวยกระทบเข้ากับเรือนผมสีเงินจนแตก น้ำสีอำพันไหลลงตามใบหน้าเรียว โดยฝีมือของเจ้าของดวงตาสีโลหิต
“มันเจ็บนะว้อยยยยยยยยยย !!!!!”
“หุบปากซะ .. แล้วฟังฉันให้ดี ๆ” แซนซัสไม่สนใสเสียงร้องของฉลามคลั่ง แต่กลับหันเก้าอี้ไปทางร่างเล็กผมสีน้ำตาลแทน
“ต่อไปนี้ ..ซาวาดะ สึนะโยชิจะมาอยู่ในปราสาทวาเรียของเราเป็นต้นไป” ฉลามคลั่งเบิกตากว้างด้วยความตกใจ
“เฮอะ .. แล้วไงละ เรื่องแค่นี้ทำไมต้องมาบอกฉัน ?” ฉลามคลั่งเอ่ยอย่างไม่พอใจ
“ยังไม่จบ .. ฟังก่อนไอ้สวะ”
“...”
“เรื่องที่จะบอกคือ .. ห้องที่ไอ้สวะนั้นต้องอยู่คือห้องแก” แซนซัสเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แล้วยกแก้วเพื่อจิบเหล้าโดยที่ไม่สนใจปฎิกิริยาของฉลาม
“ทำไมต้องห้องฉันด้วยวะ !!! … แล้วฉันจะไปอยู่ห้องไหน !!!” ฉลามคลั่งตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด
“เรื่องของแก ..” แซนซัสเอ่ย
“!!!!!!”
สควอโล่เดินกระแทกเท้าออกไปด้วยอารมณ์ที่ไม่พอใจเป็นอย่างมา สควอโล่อารมณ์เสียพอที่จะฟันทุกอย่างได้ในตอนนี้ !
สควอโล่เดินออกไปสงบสติอารมณ์ที่สวนข้างหลังของปราสาทวาเรีย
.. แค่เจ้าหนูนั้นมาอยู่ด้วย ฉันก็เจ็บพอแล้ว แถมยังต้องมาอยู่ในห้องของเราอีก ! ..
ยิ่งคิดน้ำตาก็ยิ่งอ่อล้นออกมาจากตาสีสวยของสควอโล่ มือเรียวปาดเท่าไหร่ก็ไม่ยอมหมดไปเสียทีจึงปล่อยให้มันไหลอาบแก้มนวลไปแบบนั้น ..
“ผบ . ครับ” สควอโล่ได้ยินเสียงเรียกของผู้พิทักษ์แห่งสายหมอก จึงปาดน้ำตาลวก ๆ ก่อนที่เจ้าตัวจะเดินเข้ามาเห็น
“เอ๊ะ ?! ผบ. ร้องไห้เหรอครับ” ฟรานเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วง
“…”
“ท่านผบ . เป็นอะไรหรือเปล่าครับ ?” ฟรานเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา
“ฮึก .. ฮึก” ยิ่งฟรานถามมากเท่าไหร่เจ้าของเรือนผมสีเงินก็ยิ่งร้อง จึงทำให้ฟรานตกใจเป็นอย่างมา
“โอ๋ ๆ ~” ฟรานเข้าไปกอดปลอบ
“งั้นเดี๋ยว ผบ. หยุดร้องเมื่อไหร่ค่อยปรึกษาผมละกันนะครับ ^^”
Talk with Bel! :
สวัสดีคะ .. ท่านผู้อ่าน ~~
หลายคนคงงง ( จะมีใครงงไหมเนี่ย ? ) ว่าตกลงเรื่องนี้ XS หรือ FS กันแน่ !! =[]=!!
มันคือ XS น๊า ~
เดี๋ยววันอาทิตย์จะมาอัพเรื่องนู้นนะคะ ~
แล้วเดี๋ยววันอังคารหรือ วันพุธ วันพฤหัส ( เปรี้ยง / โดนปารองเท้า ) จะมาอัพนะคะ
บ๊าย บี ~
1 คอมเมนต์ คือ 1 กำลังใจของเบลนะคะ ^ ^
ความคิดเห็น