คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ChApTeR 1 :: D18 :: กลัว (100%)
D18 :: กลัว
▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬
ขอร้อง.. ได้โปรด.. อย่าไปเลย.. 'ฮิบาริ'
เห็นแก่ฉันคนนี้.. ฉันคนที่รักนาย..
▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬
"นายจะไปไหนเคียวยะ.."
"เรื่องของฉัน! ไสหัวไปเลยนะเจ้าม้าพยศ"
ร่างบางตรงหน้าเอ่ยไล่ แต่ขาทั้งสองข้างของร่างสูงยังคงแข็งทื่อ
ทำไมเปลี่ยนไปขนาดนี้..?? ทำไมนายเปลี่ยนไปถึงขนาดนี้.. ไหนนายบอกว่ารักฉันคนเดียว.. นี้มันอะไร?? ทำไมนายเหมือนไปมีใจให้กล้วยไม้สีขาวนั้น!!
...เพราะว่าใจ กลัว.. กลัวว่าเธอจะทิ้งกันจากไป...
...ลืมคนที่เธอเคยบอกรัก...
"นายบอกฉันไม่ได้หรือไงกัน.. นายเป็นคนรักของฉันนะ!!"
"นายคิดไปเองต่างหากดีโน่!!"
ร่างสูงนิ่งสนิท เมื่อกี้คนตรงหน้าเขาพูดอะไรนะ..?? คิดไปเองหรอ..?? ทั้งๆที่นายเคยบอกรักฉันไม่รู้กี่หนเนี้ยนะ!!
ฮิบาริมองคนตรงหน้าอย่างหงุดหงิด เมื่อเห็นว่าเสียเวลามากไปจึงพูดขึ้นก่อนที่จะสายนัด "ฉันต้องไปแล้ว และไม่ต้องถามด้วยรำคาญ!!"
ว่าแล้วร่างของเมฆาแห่งวองโกเล่ก็จากไป ทิ้งให้เหลือเพียงนภาที่กำลังอยู่กับความคิด
"ขอร้องล่ะ.. ถ้านายยังรักฉัน.. กลับมา.."
หยาดน้ำใสๆเริ่มไหลตามใบหน้าคม และไหลเรื่อยๆเมื่อไม่มีการกลับมาดั่งใจหวัง
...จมอยู่กับตัวเอง ติดอยู่กับเวลา.. ทำไมเธอไม่มา..
...เธอหายไปนานเหลือเกิน...
ท้องนภาเริ่มเปลี่ยนสี ในที่เดิมที่เมฆาจากเขาไปนั้นเริ่มมีหยาดพิรุณโปรยสาด ฝนได้ตกลงมาไม่มีปี่มีขลุ่ย โรมาริโอ้ที่เห็นว่าบอสของตัวเองยืนตากฝนจึงรีบเดินไปหา แต่ร่างสูงกลับส่ายหน้าปฏิเสธความห่วงใยนั้น
...ยังมีคนที่คอยอยู่ วันและคืนเฝ้ามองเหม่อ...
...ใครทำให้เธอห่างเหิน...
สายฝนที่ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดตก กลับยิ่งกระหน่ำสาดสู่พื้นพสุธา แม้จะหนาวเหน็บเพียงใด.. สำหรับนภาที่ยืนอยู่นี้.. ในใจหนาวเหน็บกว่ามากนัก..
...ผ่านไปแต่ละวัน ก็ยังหวั่นในใจ.. ว่ามันเกิดอะไร...
...กับรักที่เธอให้มา...
'ดีโน่' หรือหัวหน้าแก๊งคาบัคโรเน่แฟมมิลี่กำลังสังเกต นอกจากเขากำลังนอนซมไข้เพราะตากฝนเมื่อวานแล้วร่างบางยังไม่มา เขากำลังสังเกตอยู่ว่า
'รัก' ที่เขาได้มามันเป็นยังไงกันแน่.. ในตอนนี้..
มันกำลังจะหายไปใช่ไหม..?
เธอยังรักฉันหรือเปล่า เธอมีใครสำคัญกว่า
เพียงแค่คิดยังปวดร้าว
เพราะว่าใจ กลัว.. กลัวว่าเธอจะทิ้งกันจากไป
ลืมคนที่เธอเคยบอกรัก ลืมทุกๆอย่าง
มันอ่อนล้า และสับสน
จะต้องทำยังไง บอกกับเธอยังไง ความอึดอัดในใจ
ที่ฉันทนมาตั้งนาน
คนดีๆที่เคยห่วง นานวันไปยิ่งไกลห่าง เพียงคิดน้ำตาก็ไหล
"นายยังรักฉันอยู่ใช่ไหม.. ฮิบาริ.. เคียวยะ.."
หยาดน้ำใสๆได้ไหลอีกครั้ง..
ได้โปรดโกหกว่านายยัง 'รัก' ฉันอยู่..
..ได้โปรด..
▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬
ฮ้า~~ .ในที่สุดตอนแรกก็จบ>O<~ เออเหอะห่วยซะไม่เมี๊ยะอะ= =""
ต่อไปเขียนรีเควสแล้วเฟร้ย!~
▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬
ความคิดเห็น