คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : สมาคม
รัตติกาลที่ 2
สมาคม
“บอกมาเดี๋ยวนี้น้ะ นายอยู่หน่วยไหนกันแน่” เสียงของหญิงสาวตรงหน้าถามเค็นตะอย่างไม่ลดละความพยายามแต่ตอนนี้เขาไม่ได้สนใจเธอเลยแม้แต่น้อย เพราะตอนนี้เขาได้แต่อึ้งกับภาพที่เห็นตรงหน้า ไอ้เงานั่น แหลกสลายไปในพริบตา ราวกับเรื่องโกหก เขามองไปที่ตุ๊กตาไม่สิ มันไม่ใช่ตุ๊กตาอีกแล้ว มันเป็นเหมือนกับร่างไร้วิญญาณ เหมือนศพเดินได้มากกว่า แต่อยู่ดีๆ ผ้าพันแผลที่แต่เดิมพันอยู่ที่ตามแขนขาของหญิงสาวนั่นกลับพุ่งเข้าหาเขา ก่อนที่มันจะมัดคอเขาไว้อย่างแน่นหนาแล้วยกขึ้น
“บอกฉันมาเดี๋ยวนี้ว่านายอยู่หน่วยไหน” เสียงหญิงสาวปลุกเขาขึ้นจากพวัง
“หน่วย ? หน่วยอะไรหรอครับ”เค็นตะถามงงๆ เขาไม่รู้จักจริงๆนี่นา นอกจากเข้าหน่วยลูกเสือแล้ว เขาไม่เห็นได้เข้าหน่วยไหนอีกเลยนี่นา
“ไม่ต้องมาทำไก๋ กลัวฉันจะไปรายงานหัวหน้าหน่วยนายหรือไง”เสียงหญิงสาวพูด
“ผมไม่รู้จริงๆครับ อยู่ดีๆไอ้เงานั่นก็ไล่ตามผมมา”เค็นตะบอก
“ฮะ อย่าบอกน้ะว่านายไม่รู้เรื่องอะไรเลย”หญิงสาวตรงหน้าถาม
“ครับ ผมไม่รู้”เค็นตะบอก
“แล้วทำไมนายถึงเห็นวิญญาณได้ละ แถมดวงตายังเป็นสีคายาไนท์ด้วย”เธอมองเขาอย่างสงสัย
“ก็ ผมไม่รู้เรื่องจริงๆนี่ครับ”
“แล้วทำไมนายถึงมีเกราะมนตราละ”หญิงสาวตรงหน้าเขาถาม
“ไม่รู้ครับ แต่ตอนนี้ปล่อยผมก่อนได้ไหม ผมจะหายใจไม่ออกอยู่แล้ว”เค็นตะร้องขึ้นทั้งๆที่พยายามแก้ผ้านั่นออกจากคอ
“อ๋า โทษที”หญิงสาวบอกก่อที่จะหันไปสั่งให้ตุ๊กตาของเธอปล่อยเขา ก่อนที่มันจะกลับมาเป็นตุ๊กตาเช่นเดิม
“แปลกจริงๆ ทำไมนายถึงมองเห็นวิญญาณได้ละทั้งๆที่ไม่ได้สังกัตสมาคมแท้ๆ”หญิงสาวตรงหน้าเขายังคงครุ่นคิดอยู่แบบนั้น แต่นี่เป็นครั้งแรกเลยน้ะที่เขาได้มีโอกาสได้มองหน้าเธอตรงๆ เธอเป็นผู้หญิงที่สวยมากเลยก็ว่าได้ ผิวขาวอย่างกับตุ๊กตา ดวงตาสีแดงราวกับพลอยเม็ดสวย เส้นผมของเธอเป็นสีน้ำตาลอ่อนปล่อยยาว ดูยังไงก็ไม่ใช่คนไทย แต่กลับพูดภาษาไทยได้คล่อง
“ขอโทษทีน้ะ”เสียงหญิงสาวตรงหน้าพูด ก่อนที่ผ้ายันต์สีเหลืองจะถูกแปะเข้าที่หน้าผากของเขา ก่อนที่เขาจะวูบหลับไปอย่างง่ายดาย
เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่ทราบ แต่ตอนนี้เต็นตะกำลังลืมตาตื่นขึ้นมาช้าๆในห้องสีขาวสะอาดราวกับห้องทดลองที่เขาเคยเห็นในหนัง คำถามแรกที่ผุดขึ้นมาคือ ที่นี่ที่ไหน
“ตื่นแล้วหรอ”เสียงหวานที่เขาเคยได้ยินดังขึ้นข้างๆ ทำให้เขาหันไปมองอย่างสงสัย และก็เป็นอย่างที่เขาคิด เพราะตรงนั้นคือหญิงสาวที่เขาเห็นเมื่อคืนนั้น
“เธอลงมือหนักไปน้ะอลิส”เสียงชายคนหนึ่งดังขึ้น
“ช่วยไม่ได้นี่นา ขืนอยู่ดีๆอุ้มมาเลยหมอนี่ต้องโวยวายแน่”หญิงสาวตอบ เธอชื่ออลิสสิน้ะ
“ว่าไงหนุ่มน้อย ตื่นแล้วหรอ”เสียงเรียบๆของชายคนเดิมดังขึ้นก่อนที่ชายคนนั้นจะเดินเข้ามาหาเขา ทำให้เห็นหน้าตาได้อย่างชัดเจน เขาเป็นผู้ชายสูงราว 180 ผอมบางเหมือนคนไม่ได้ออกกำลังกาย ผิวขาวจนซีด ดวงตาภายใต้แว่นกรอบบางเป็นสีฟ้าสดราวกับอความารีน เส้นผมสีขาวราวกับคนแก่ ใบหน้าที่ประดับรอยยิ้มตลอดเวลาราวกับหมาจิ้งจอกที่แสนเจ่าเล่ห์
“ที่นี่?”เค็นตะถามสั้นๆก่อนจะส่งสายตตาคำถามไปยังชายผมขาว
“อ๋อ ที่นี่คือรังของพวกเราน่ะ เป็นฐานหลักของสมาคมประจำประเทศไทย อ๋อ ยินดีที่ได้รู้จัก ผมชื่อ จัสติน เป็นหัวหน้าหน่วย 1 ของกรุงเทพครับ”เสียงจัสตินยังคงให้อารมเรียบๆเช่นเมื่อครู่
“ส่วนคนนี้คือ อลิส เป็นหัวหน้าหน่วย 2 ของทางญี่ปุ่น จะมารับหน้าที่รองหัวหน้าหน่วย 1 ตั่งแต่วันนี้ไป”
“เอ่อ หน่วยที่ว่าคือหน่วยอะไรหรอครับ”เค็นตะถามงงๆ
“เป็นกลุมของคนแบบเราน่ะครับ ท่าในประเทศไทยมีทั้งหมด 76 สมาคม แต่ละสมาคมมีทั้งสิ้น 5 หน่วยหลัก และหน้าที่ของพวกเราคือ การล่าตะกอนวิญญาณครับ”จัสตินพูดเรียบๆ
“ตะกอน หมายถึง ไอ้เงาดำๆนั่นน่ะเหรอครับ”เค็นตะถามอย่างประหลาดใจ
“ใช่ครับ นั่นเป็นตะกอนที่มีความหนาแน่นของวิญญาณระดับ FF ครับ”จัสตินพูด
“หรอครับ พวกคุณมีหน้าที่ล่าพวกมัน เหมือนพวกหมอผีในหนังน่ะเหรอ”เค็นตะถาม
“ก็ใช่ครับ”จัสตินตอบ
“เอาน่า จัสติน บอกมาสิว่าทำไมหมอนี่ถึงมองเห็นวิญญาณทั้งๆที่ไม่ได้เข้าหน่วย”อลิสพูดอทรกขึ้น “อ๋อ นี่เป็นกรณีพิเศษนิดหน่อยครับ ในจำนวนคนหลายร้อยล้านจะมีซักคน ในโลกนี้อาจจะมีแค่ไม่กี่คนก็ได้ เป็นคนที่สามารถสัมผัสวิญญาณได้ตั่งแต่เกิด โดยไม่ต้องพึ่งสารเคมีของพวกเรา”จัสตินพูดก่อนจะจับมาที่แก้มของเค็นตะ เล่นเอาเขาเสียววาบ
“เห งั้นก็ไม่เกี่ยกับองค์กรขริงๆน่ะสิ”อลิวถาม
“ครับ ไม่เกี่ยว”
“งั้นก็ต้องจัดการทิ้งสิน้ะ”อลิสพูด ก่อนจะหยิบผ้ายันต์ออกมา
“หวา เดี๋ยวสิครับ”เค็นตะพูดอย่างตกใจ
“ช่วยไม่ได้น้ะครับ ในเมื่อคุณรู้เรื่องสมาคมเราแล้ว พวกเราก็ต้องกำจัดละ”เสียงจัสตินแม้ราบเรียบอย่างเช่นเคย แต่ทำไมเขากลับรู้ศึกกลัวได้น้ะ
“เดี๋ยวสิครับ มันไม่มีวิธีอื่นแล้วหรอ”เค็นตะรีบถามก่อนที่อลิสจะแปะผ้ายันต์นั่นที่หน้าผากของเขา ขืนแตะมันมา คงได้ระเบิดแบบไอ้เงาดำนั่นแน่
“ก็ท่าเธอเข้าสมาคมเรามันก็อีกเรื่องนึงน้ะ” จัสตินพูดยิ้มๆ
“งั้น ผมเข้าครับ ผมจะเข้า”เค็นตะตอบ เอาไงเอากัน ยังไงเขาขอรักษาชีวิตไว้ก่อน
“แหม ดีจังเลยน้ะครับ ผมเอาใบสมัครมาแล้วด้วย”จัสตินบอกก่อนจะยื่นใบสมัครเข้าสมาคมพร้อมปากกาให้เค็นตะอย่างรวดเร็ว เอ่อ นี่มันจะเตรียมพร้อมไปหรือเปล่าหว่า
“ดีแล้วหรอจัสติน”อลิสถาม
“ดีสิครับ”
“แต่ว่า ท่าเอาคนแบบนี้ไปล่าตอกอนวิญญาณ จะพาลตายเอาง่ายๆน้ะ”อลิสพูด
“ตานหรอครับ”ค็นตะถามงงๆ
“ใช่ ท่าคนอย่างนายไป มีแต่ตายละ รู้ไว้ด้วย ไอ้เงาที่นายหนีซะป่าราบน่ะ มันเป็นตัวกระจอกที่สุดเลยละ”
“หา” นี่ไอ้ตัวนั้น มันกระจอกที่สุดเลยงั้นหรอ
“เอ้า เสร็จแล้ว”จัสตินว่าก่อนที่จะดึงกระดาษไปจากมือเค็นตะ ทั้งๆที่เขาพึ่งใส่แค่ชื่อเท่านั้น
“ยินดีด้วยน้ะเค็นตะคุง เดี๋ยวฉันจะหาครูฝึกให้”จัสตินพูดยิ้มๆ
“เอ่อ ต่อจากนี้ผมต้องเสี่ยงตายสิน้ะครับ”เค็นตะถามเสียงอ่อย
“ใช่เลยละ”จัสตินตอบยิ้มๆ
“ง่า ทำไงดีละครับ”เค็นตะถาม ก่อนจะหันหน้าไปหาอลิส
“ช่วยไม่ได้นี่ ทั้งๆที่ลบความทรงจำไปก็ดีอยู่แล้ว” อลิสตอบ
“หาลบความทรงจำ อย่าบอกน้ะครับ ว่าที่จะทำตอนนั้นคือลบความทรงจำ”เค็นตะถามอย่างประหลาดใจ
“ใช่สิยะ นายคิดว่าพวกเราสามารถฆ่าคนได้หรือไง”อลิสถามเสียงขุ่น
“ง่า ตอนนี้เลยครับ ลบความทรงจำผมตอนนี้เลย”เค็นตะพูด
“ไม่ทันแล้วยะ นายกรอกใบสมัครไปแล้ว”
“ไม่จริงน่า”เค็นตะพูดอย่างสุดเสนเศร้า พราดไปเยแล้ว เขาพราดไปแล้ว
“อ้อ อลิสจัง หน้าที่ฝึกเค็นตะคุงเป็นของเธอน้า” เสียงใสของจัสตินดังแทรกขึ้นทำให้คนทั้งสองสะดุ้ง
“ไม่จริงน่า ให้ฉันสอนเจ้างั่งเนี่ยน้ะ”อลิสถามอย่างตกใจ
“คำสั่งจากองค์กร ห้ามขัดครับ”จัสติรตอบ
“โถ่”อลิสพูดเสียงปรง
“เพราะนายแท้ๆเลย”อลิสหันมาทำตาอาฆาตใส่เค็นตะที่ตอนนี้ลงไปทำท่าลูกหมาหงอยไปเรียบร้อยแล้ว นี่เขาหนีเสือปะจระเข้ใช่ไหม เพราะดดูท่าแล้ว อลิสคนนี้โหดกว่าไอ้เงาบ้านั่นอีก ต่อจากนี้ เขาจะมีความสงบไหมเนี่ย?
ความคิดเห็น