คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ฉันต้องรับผิดชอบด้วยงั้นหรอ ???
[เบียงกี้ talk](เผอิญว่าไรน์เตอร์จำไม่ได้ว่าเบียงกี้ภาษาอังกฤษเขียนไง -.-;;)
หลังจากที่นายดีโน่ม้าพยศนั่นเอาหน้ามาโดน poison cooking สูตรเร่งยาพิษแบบพิเศษที่ฉันทำขึ้นมาเพื่อไว้จัดการสึนะโดยเฉพาะ จน poison cooking ของฉันเละไม่เป็นท่า ฉันก็เดินกลับเข้ามาในบ้านอย่างไม่แยแสเจ้าม้าพยศนั่น
"ใครใช้ให้เอาหน้ามารับ poison cooking ของฉันล่ะ -*- ดูสิ ต้องเสียเวลาหาวัตถุดิบใหม่เลยนะ เฮ้อ"
"เบียงกี้ ทำไมสึนะยังไม่เข้ามาอีกล่ะ รึว่าโดนเธอฆ่าตายไปแล้ว -.-"
"รีบอร์น เธอยังไม่ตายใช่มั้ย!!!"
รีบอร์นเดินเข้ามาหาฉันในครัว นั่นทำให้ฉันโล่งอกเป็นอย่างมากที่รีบอร์นไม่ตาย งั้นคราวนี้ฉันจะยกโทษให้นะสึนะ
"ยังหรอกน่าาา"
"แต่ฉันเห็นเธอล้มลงไปต่อหน้าต่อตาเลยนะ"
"อ้อ ฉันแค่หลับ แล้วละเมอน่ะ"
"งั้นแสดงว่าฉันเข้าใจผิดงั้นหรอ?"
"อืมๆ เธอเข้าใจผิด"
"เฮ้ รีบอร์น!!!"
"นั่นเสียงเจ้าสึนะนี่นา"
ไม่ได้การล่ะ ถ้าเกิดรีบอร์นรู้เข้า เขาจะต้องโกรธฉันแน่ๆ ต้องรีบขัดขวางแล้วขู่บังคับให้สึนะเอาศพอีตาม้าพยศไปทิ้งไว้สักที่
"รีบอร์น เดี๋ยวฉันออกไปดูเอง เธอนั่งพักไปเถอะนะ ^-^"
"เอางั้นก็ได้"
แล้วรีบอร์นก็ขึ้นไปบนห้องของสึนะ
"สึนะ"
"เบียงกี้ รู้มั้ยว่าทำอะไรลงไป"
"รู้...รู้ว่าอีตาบ้าม้าพยศเอาหน้ามาโดน poison cooking สูตรพิเศษของฉันจนเละ"
"ไม่ใช่เรื่องนั้น แต่เมื่อกี้เธอว่าอะไรนะ สะ...สูตรพิเศษงั้นหรอ... -.-;;;"
"อืม ใช่ มีสารพัดพิษเลยล่ะ ทั้งพิษงู พิษตะขาบ พิษคางคก พิษ..."
"พอแล้ว!!!! ยิ่งฟังฉันยิ่งขนลุก แล้วเราจะทำยังไงดีล่ะ ใช่แล้วบอกรีบอร์นไง"
"ไม่ได้!!!"
"ทะ ทำไมล่ะ -.-;;;"
"เอ่อ รีบอร์นหลับอยู่"
"ให้ตายสิ งั้นเราจะทำยังไงดี คุณดีโน่ก็ยังไม่ฟื้นเลยอ่ะ"
จะให้ฟื้นได้ไงล่ะ ก็ในเมื่อเอาหน้ามาโดนเต็มๆเลยนินา ป่านนี้คงจะม่องเท่งขึ้นสวรรค์ไปแล้ว -.-
"เหอะ ช่วยไม่ได้"
"หะ หา เบียงกี้ เธอมียาแก้พิษอย่างงั้นหรอ?"
"เปล่า"
"อ้าว"
"ฉันแค่คิดว่าจะเอาศพอีตานี่ไปทิ้งไว้ที่ไหนดี"
"อย่าบอกนะว่าคุณดีโน่...ตายแล้ว o_o"
"อืม น่าจะ"
"เบียงกี้เธอฆ่าคน"
"ฉันก็ฆ่าคนอยู่แล้ว - -**"
"ทำไงดีๆๆๆๆ TOT"
"ฉันว่าเอาไปทิ้งที่..."
"ในแม่น้ำไง"
"เดี๋ยวศพก็ลอยขึ้นอืดมา แล้วก็จะเน่าก่อนที่จะมีหนอนชอนไชไต่ยั้วเยี้ย - -^^"
"ง่ะ บรรยายซะน่าแหวะ งั้นกลางป่า"
"แถวนี้มีป่าหรอ?"
"มะ ไม่มี"
"ฉันว่าเอาไปทิ้งที่กองขยะก็พอแล้ว ^^"
"หา คิดได้ไงเนี่ย ทิ้งที่กองขยะจะบ้าหรอ คนอื่นเขาก็เห็นหมดสิ แล้วฉันก็จะกลายเป็นฆาตรกร อ้ากกกก"
แล้วสึนะก็นั่งร้องไห้ พร้อมกับพึมพำออกมาเบาๆว่าไม่จริงๆๆอยู่นั่นแหละ รำคาญแล้วนะ เดี๋ยวแม่ยัดรองเท้าใส่ปากซะเลยนิ
"ไงสึนะ เบียงกี้ ทำไมดีโน่ถึงอยู่ในสภาพนั่นล่ะ"
"ระ รีบอร์น"
"รีบอร์น T^T ไม่จริง ฉันต้องติดคุกหรอแน่ ไม่เอาน่า ไม่จริงงงง"
แย่ล่ะสิ รีบอร์นรู้แล้ว ฮึ่ย เพราะมัวแต่เสียเวลากับสึนะ ก็เลยลืมไปเลยว่ารีบอร์นอยู่ด้วย ไม่ได้การล่ะ ทำยังไงดี
"สงสัยคงจะโดน poison cooking ของเธอสินะเบียงกี้"
"อืม ใช่ เบียงกี้เป็นคนปาใส่หน้าดีโน่ ตอนที่ฉันวิ่งหนี"
ไม่ค่อยจะทิ้งกันเลยนะย่ะ -*-
"อืม แล้วจะให้ทำไง หมอนี่ตายแล้วนิ - -^^"
"หึ เธอต้องรับผิดชอบเรื่องที่เกิดขึ้นนะเบียงกี้ เพราะยังไงดีโน่ก็เป็นถึงบอสของคาบัคโลเน่เลยนะ ถ้าเกิดพวกแฟมมิลี่เขารู้เข้า จะเป็นยังไง วองโกเล่กับคาบัคโลเน่ต้องกลายเป็นศัตรูคู่อริกันอย่างแน่นอน คิดดูสิเบียงกี้"
"ฉันต้องรับผิดชอบด้วยงั้นหรอ?"
"ใช่"
"แล้วฉันจะรับผิดชอบยังไงล่ะรีบอร์น ก็ในเมื่อหมอนี่ตายไปแล้ว"
"แล้วเธอจะรับผิดชอบรึเปล่า?"
"อืม งั้นฉันจะรับผิดชอบก็ได้ ฉันจะเป็นคนเอาหมอนี่ไปฝังไว้สักที่ใดที่หนึ่งในท่อระบายน้ำก็ได้"
"อืม งั้นก็ดี"
"อ้าว แล้วเรื่องแฟมมิลี่ล่ะรีบอร์น เบียงกี้ T^T"
"เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วง"
"หืม? ยังไงหรอ"
สึนะหันไปถามรีบอร์น ส่วนฉันก็กำลังหาไม้มาจิ้มเอวเจ้าบ้าม้าพยศอยู่ -.- จิ้มๆๆจิ้มๆๆ มันส์ดีแหะ จิ้มๆๆ
"5"
"หืม? รีบอร์นนับบ้าอะไรของนายอ่ะ"
"4"
"สงสัยคงจะทำพิธีให้หมอนี่ไปสวรรค์ล่ะมั้ง"
จิ้มๆๆ ต่อ 555
"3"
"มะ ไม่ขำนะ TWT "
"2"
"ใครว่าฉันขำล่ะ แค่พูดความจริง "
จิ้มๆๆ
"1"
"..."
".... จิ้มๆ"
"โอยยยยยย....ง่วงงงงงงง......"
จู่ๆเจ้าบ้าม้าพยศก็ฟื้น 0.0 ทำให้กิ่งไม้ที่ฉันกำลังเอามาจิ้มอยู่หักไปเลย เอ๊ะ แกล้งสึนะโดยใช้กิ่งไม้ poison cooking ไปจิ้มเล่นดีมั้ยนาาาา
"คะ คุณดีโน่ ฟื้นแล้วววว"
"ตายจริง นี่ poison cooking ฉันใช้ไม่ได้ผลงั้นหรอ 0.0"
"ฮ้าววว ทำไมต้องมองฉันอย่างงั้นล่ะ"
"คุณดีโน่ 0o0 ฟื้นแล้วว พูดได้ด้วยยย นั่งเองได้ด้วยยย"
"อะไรอยู่บนหน้าฉันเนี่ย แผลบๆ เค้กองุ่นงั้นหรอ?"
หา?หมายความว่าไง เค้กองุ่นงั้นหรอ? หรือว่า รีบอร์นจะ....
"ใช่ แล้วเบียงกี้ ฉันสลับเค้กของเธอกับเค้กองุ่นของมาม้า"
"ทำไมล่ะ?"
"เพราะว่าสึนะมันเป็นของเล่น เอ้ย ลูกศิษย์ฉันไง ฉันต้องคอยตึบ เอ้ย สั่งสอนมันอยู่ ฉันก็เลยแอบเปลี่ยนเค้กที่เธอทำกับเค้กองุ่นของมาม้าที่ผสมยานอนหลับไว้แล้ว ตั้งแต่ก่อนที่ฉันจะหลับ"
"นะ นายหลุดปากออกมาแล้วรีบอร์น TWT"
"งั้นแสดงว่าเจ้าบ้าม้าพยศก็ยังไม่ตายน่ะสิ"
"ใช่แล้ว"
"เฮ้ๆ อย่าแช่งกันสิ"
"งั้นแสดงว่า..."
"ใช่ เธอต้องรับผิดชอบโดยการดูแลดีโน่นั่นเอง"
"รีบอร์น หรือว่าคนที่นายจะให้มาช่วยดูแลฉันขณะที่ฉันอยู่ญี่ปุ่นไม่ใช่สึนะแต่เป็นเบียงกี้งั้นหรอ?"
"ใช่แล้วว"
"ทำไมล่ะ"<<<เบียงกี้&ดีโน่
"ZzZzZ"<<<รีบอร์น
"อ้าว!!!รีบอร์น!!!"เบียงกี้&ดีโน่
แล้วรีบอร์นก็หลับไป โดยทิ้งให้ฉันที่ต้องคอยรับผิดชอบด้วยการดูแลเจ้าบ้าม้าพยศ ตลอดช่วงเวลาที่หมอนี่อยู่ญี่ปุ่น...ให้ตายสิ วันนี้มันวันบ้าของไรของช้านนน...
เป็นไงกันมั่งรีดเดอร์ทุกคน มิกิตอนนี้ยาวขึ้นมั้ยจ๊ะ เจ้แอ้สนุกพอรึเปล่า ???
ความคิดเห็น