ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [fic reborn] My sky my love รู้เเล้วว่ารัก 10051 (yaoi)

    ลำดับตอนที่ #2 : คนของฉัน งั้นเหรอ!!

    • อัปเดตล่าสุด 16 ม.ค. 53


    ตอนที่ 2 คนของฉัน งั้นเหรอ!!






    "งั้นผมไปเรียนก่อนนะพี่โช ไปนะครับรุ่นพี่เบียกคุรัน "สึนะเอ่ยเเล้ววิ่งลิ่วๆไปหาเพื่อนสองคนที่มีดีกรีเป็นถึงหนุ่มหล่อของโรงเรียน ยามาโมโตะเเละโกคุเทระ

    "อ่ะ อ่าว ไปซะเเล้ว"เเล้วตูล่ะ จะทิ้งให้พี่อยู่กับรุ่นพี่เบียกคุรันสองคนเนี่ยนะ =_=

    "อ้าวๆสึนะโยชิคุงไปซะเเล้ว เหลือเเต่เราสองเเล้วล่ะโชจัง ฮิฮิ >O<"อ่ะครับ รู้เเล้วครับ ทำไมต้องทำหน้าเหมือนเด็กๆเเบบนั้นด้วย เเล้วท่าทางกระโดดไปมานั่นมันอะไร ว๊ากกกกก ทุกคนเขามองรุ่นพี่กันหมดเเล้วนะครับ >_<

    "รุ่นพี่!!ทุกคนเขามองกันหมดเเล้วนะครับ"

    "ช่างเขาสิ ฉันจะไปส่งโชจังขึ้นห้องเรียนนะ"

    ซุบซิบๆ

    "นี่เธอ นั่นรุ่นพี่เบียกคุรันสุดหล่อเฟี้ยวของพวกเรานี่นา ทำไมถึงไปเดินกับเด็กเเว่นหน้าตาเหมือนเด็กผู้หญิงคนนั้นล่ะ ฉันไม่ยอมนะ"

    "นั่นสิ ไม่สมกันเลย หรือว่ารุ่นพี่เขาอยากจะเปลี่ยนเเนวน่ะเธอ เด็กคนนั้นเป็นผู้ชายนะ เเถมยังหน้าจืดอีกตะหาก "

    รุ่นพี่ผู้หญิงปี 2 ยืนซุบซิบกันในขณะที่ผมเดินผ่าน เเต่......

    ช่วยนินทาเบาๆหน่อยจะได้ม้ายยยยย!!!!~

    อยากนี้เดินมาตบหน้าเดินจะดีกว่านะ คุยกันทีเขารู้ทั่วโรงเรียนเเล้ว -*-

    เเล้วผมมันหน้าจืดมันไปหนักส่วนไหนของคุณ(ว่ะ)ฮะ >O<

    "นี่ พวกเธอ นินทาโชจังเเบบนี้ได้ยังไง ฉันจะไปฟ้องดีโน่ให้หักคะเเนนพวกเธอ"ในขณะที่ผมฟุ้งซ่านอยู่นี่เอง เสียงของคนที่คุณรู้ว่าใคร?ก็ดังขึ้น เขากำลังจะปกป้องผมอยู่เหรอ เอ๋ เเต่ว่า ทำไมต้องไปฟ้องคุณดีโน่ด้วย คุณดีโน่เป็นรองประธานนักเรียนนะ ส่วนรุ่นพี่เป็นประธานไม่ใช่เหรอ =___=

    "เอ่อ ขอโทษค่ะรุ่นพี่ เเต่พวกเราไม่ได้ทำอะไรผิดนี่ค่ะ ทำไมต้องหักคะเเนนกันด้วย"มันก็จริงของพวกเขา เเค่นินทาผม(เเบบเผาขน)มันก็ไม่ได้รุนเเรงถึงขนาดต้องหักคะเเนนหนิ

    "มันก็จริง เเต่ไม่รู้ล่ะ โชจังเป็นคนของฉัน ถ้าเกิดยังว่าโชจังอีก ฉันจะจัดการกับพวกเธอเเน่ ^^"

    "ค่ะ/ค่ะ"เเล้พวกเธอก็วิ่งไปทันที รุ่นพี่เบียกคุรันนี่โหดเป็นเหมือนกันเเหะ เเต่ว่าทำไมถึงชอบยิ้มตลอดเวลานะ รุ่นพี่นี่ ยิ้มได้น่ากลัวจริงๆเวลานี้ เเต่ว่า คนของฉันงั้นเหรอ ?

    "เสร็จเเล้วล่ะโชจัง >O<"

    "เอ๋ ทำไมเงียบล่ะโชจัง "

    "โชจังๆๆๆๆ"

    "คะ ครับ"

    "กว่าจะรู้สึกตัว เป็นไรไปน่ะ"

    "หื้อ ป่าวครับ" ไม่มีครับ ผมเเค่สงสัยเฉยๆ(เเล้วมันไม่มียังไงฟ่ะ - -)

    "เเต่โชจังทำหน้าสงสัยนะ"รู้อีก ผมทำหน้าสงสัยตอนไหนฟ่ะ

    "เหรอครับ -_-"

    "ก็ใช่น่ะสิ ถ้าสงสัยที่ฉันบอกว่าเป็นคนของฉันล่ะก็.... มันจริงๆนะ เพราะโชจังเป็นบัดดี้หนิ จริงไหม ฉันก็ต้องปกป้องโชจังอยู่เเล้ว ^O^"

    "นั่นสินะครับ"นั่นสิ เรานี่คิดมากไปเองรึป่าว

    "นั่นเเน่ หรือโชจังคิดอย่างอื่น "

    "ไม่ใช่นะครับ!!!"

    "ว้า เสียดายจัง เเต่ฉันคิดนะ คิดจริงๆนะ"

    "ว่าอะไรนะครับ "

    "หื้อ ป่าวๆ ไม่มีอะไร ไปเรียนกันเถอะ "

    "ครับ"

    เมื่อกี้รุ่นพี่พูดอะไรหรือป่าวนะ โอ๊ยย ช่างเขาสิโชอิจิ พักนี้นายเป็นบ้าอะไรเนี่ย เฮ้ออ ไปเรียนดีกว่าเรา





    +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++





    ปอลิง



    เม้นด้วยเน้อออ >O<

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×