คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : `♥BBUOSOHM 01 ; Happy ... [100%]
ตอนที่ 1
“ภูรินัฐ !! นี่มันรอบที่เท่าไหร่แล้วที่เธอทำตัวแบบนี้ ฉันหมดความอดทนกับเธอแล้วนะ !! คราวนี้จะให้ฉันทำยังไง สั่งให้วิ่งรอบโรงเรียน เอาไม้เรียวมาฟาด ตัดคะแนน เชิญผู้ปกครอง !! ฉันทำมาหมดทุกอย่างแล้วทำไมเธอถึงไม่หลาบจำเสียบ้างเลย ฮะ !!”
“อาจารย์จะลงโทษอะไรผมก็บอกมาเลยเหอะครับ”
“ยังจะมาต่อปากต่อคำอีก !!!”
“ผม....”
“หยุดพูด !!”
ผมเปล่านะ แค่พูดเฉยๆ ก็ไม่ได้ -*-
“เธอนี่จริงๆ เลย !”
อาจารย์ป้าส่งสายตาอาฆาตราวกับจะกินเลือดกินเนื้อผม ผ่านทางแว่นสายตากรอบหนา เธอตวาดเสียจนหน้าดำหน้าแดง แล้วก็กลับไปนั่งเหนื่อยหอบที่โต๊ะพลางคุยอะไรสักอย่างกับอาจารย์ที่ยืนอยู่ใกล้ๆ
ที่นี่คือห้องปกครอง... เมื่อก่อนก็เคยกลัวๆ อยู่บ้าง แต่เดี๋ยวนี้มันรู้สึกชินซะแล้ว คงเป็นเพราะมาบ่อย ฮ่าๆๆ (แปลกเปล่าวะ มาห้องปกครองจนชิน = =;)
“อาจารย์มันจะได้เวลาเรียนแล้วนะ แค่ผมไม่เข้าแถวจะเอาอะไรนักหนาเนี่ย”
“แค่นั้นเองเหรอ ??? เธอไม่ได้เข้าแถวตอนเช้ามาตั้งแต่ม.3 อย่าคิดนะว่าฉันไม่รู้ แถมโดดเรียนไปนู้นไปนี่ มาเรียนก็สาย เตือนกี่ครั้งกี่หนก็ไม่เคยฟัง ! ฉันต้องลงโทษขั้นหนักเธอแน่ ฉันต้องทำแน่ๆ !! รออยู่ที่นี่ก่อนละกัน”
อาจารย์ป้าตบโต๊ะดังป๊าบหนึ่งทีก่อนจะแบกชีทอะไรไม่รู้ดูเหมือนเทสย่อยกองมหึมา แล้วเดินฉวัดเฉวียนออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้ผมนั่งแกร่วคนเดียวอยู่ในห้องปกครองแอร์เย็นสบาย แล้วอาจารย์บอกให้ผมนั่งรอ ผมก็ต้องนั่งรอ... รอ
เหรอออออออออออออออออออออออออ !!!???
รอทำไมให้โง่ครับ ไปดีกว่า !!
ผมก็หันซ้ายหันขวาแล้วรีบลุกไปประชิดประตูทางออกห้องทันที รอดแล้วววว !!
“จะไปไหนนนน”
น้ำเสียงเย็นยะเยือกของอาจารย์ล้งเล้งดังขึ้นขัดการก้าวออกจากห้องปกครองของผมเสียก่อน (ที่เรียกว่าอาจารย์ล้งเล้งเพราะแกชอบทำเสียงล้งเล้งเวลาสอน แถมเอฟเฟ็กซ์กระจายติดหน้าเพื่อนๆ ที่นั่งอยู่ข้างหน้ามากครับ เลยตัดสินใจเรียกชื่อในวงการให้แกว่าอาจารย์ล้งเล้ง) โอ้ยยย เชี่ยแล้ว ปกติอาจารย์เค้าจะนอนหลับเป็นกิจวัตรทำไมวันนี้ตื่นขึ้นมาจับผิดกูได้ล่ะเนี่ย เซ็งๆๆๆ
“ไม่ได้ไปไหนครับ ‘จารย์ ลุกขึ้นมายืดเส้นยืดสาย แฮ๊ะๆๆ” ตอบอย่างจำใจก่อนจะกลับไปนั่งที่เดิม ชีวิตกูมีไรดีบ้างมั้ยครับ T^T ใครก็ได้มาเอากูออกไปทีเห๊อะะะะะะ
เวลาผ่านไปเกือบยี่สิบนาที ทำไมวันนี้อาจารย์ล้งเล้งไม่นอนอ่ะ ทำไมๆๆๆ คำถามโลกแตกจริงๆ เฮ้ย แล้วกูจะออกไปยังงายยยยย ต่อให้แอร์เย็นขนาดไหนก็ไม่อยากอยู่ในนี้โว้ย กดดันหงุดหงิดจริงงง T T
ผมนั่งมึนอยู่สักแป๊บก็มีใครบางคนเปิดประตูห้องปกครองเข้ามา ผมมองแวบเดียวก็รู้ว่ามันเป็นใคร
“เชี่ยบูม !! มาทำไร ??” ผมตะโกนออกไปเป็นเสียงกระซิบ เพื่อไม่ให้อาจารย์ล้งเล้งข้างในจับได้ มันยิ้มตอบผมก่อนจะขยิบตาให้ผมอย่างเป็นเชิง เอ๊ะ มันมาทำอะไร หมายความว่าไง ?
“ธราทรัพย์ เด็กเรียบร้อยอย่างเธอเดี๋ยวนี้หัดเข้าห้องปกครองแล้วเรอะ ???” อาจารย์ล้งเล้งส่งเสียงตกใจแบบมึนๆ ซึ่งถึงผมไม่เห็นก็พอจะเดาออกว่า คงท่าทางเหมือนคนยังไม่ตื่นนอนเต็มที่ แต่ก็น่าแปลกใจอยู่เหมือนกับที่อาจารย์เค้าว่า มันมาทำไม =[]=???
“ผมเข้ามาตามพี่คนนี้ครับ”
บูมว่าพลางฉุดผมลุกขึ้นหน้าตาเฉย ไรมึงเนี่ยยยย
“ตามภูริณัฐ ??? ทำไม ?? ใครให้มาตาม ? คงไม่ได้หรอก ภูริณัฐถูกกักตัวไว้ก่อน ยังตามตอนนี้ไม่ได้”
“ไม่ได้ครับอาจารรรรรรรรรรรรรรรย์ พี่ที่เค้าเก็บชื่อนักเรียนโควต้าสอบชิงทุนระดับประเทศเค้ากำลังตามหาพี่คนนี้เค้ากันให้ทั่วเลย เพราะพี่เค้ายังไม่ได้ลงชื่อ ไม่ไปเสียหน้าโรงเรียนนะครับ ให้พี่เค้าไปลงชื่อเถอะ ! ต้องรีบไปด่วนมากๆ เลย”
เฮ้ยยย โดนสัดๆ ! ผมรู้จุดประสงค์มันแล้ว โอ้ยยยย กูรักมึงจังเลยเหอะ !! เมื่อเห็นว่ามันเฟคหน้าเซ่อเต็มที่ เรื่องอะไรที่ผมจะไม่ยอมร่วมขบวนการกับมัน ฮ่าๆๆ
“ช่ายยยยยยยยยยยยยยยยยครับอาจารย์ โห่ ! ผมลืมไปเลยนะเนี่ย ไม่ได้แล้วๆ ผมต้องรีบไปลงชื่อเค้าให้หมดเขตวันนี้วันสุดท้าย พี่ๆ เค้าจะไปแล้วด้วยเนี่ย ถ้าไม่ได้ครั้งนี้คงไม่มีโอกาสแล้วจริงๆ ผมส่งใบสมัครไปสามเดือนแล้วผมรอวันนี้มาตลอด ถ้าไม่ได้ผมคงต้องเสียใจจนเป็นบ้าแน่ๆ อาจารย์อย่าทำลายอนาคตผมเลยนะครับ !”
“เพลาๆ หน่อยก็ได้มึง โคตรเว่อร์ เดี๋ยวเค้าจับได้” บูมกระซิบผ่านไรฟัน ก่อนจะเอาศอกมากระทุ้งซี่โครงผมทีนึง เจ็บนะโว้ยยย เนื้อหนังยิ่งไม่ค่อยมีอยู่
“เออๆ กูขอโทษ” ผมกระซิบตอบกลับ แล้วหันมาเนียนต่อ
“อาจารย์ปล่อยผมไปเห้ออออ”
“อย่างเธอเนี่ยนะสอบชิงทุนระดับประเทศ ???” หน้าอาจารย์ล้งเล้งเหมือนเห็นผี ทำไมเหรอผมมันเป็นยังไง T^T
“ครับ !!!” ผมกับบูมตะโกนพร้อมกัน จนบุคลากรในห้องปกครองหันมามองกันให้รึ่ม อาจารย์แกทำหน้าตกใจอยู่สักแป๊บ ก่อนจะพูดขัดขึ้นมาอีก
“แต่ว่า...”
“แต่ไรครับอาจารย์ ถ้าไม่รีบตัดสินใจเดี๋ยวไปไม่ทันนะ”
“นั่นดิครับ อาจารย์จะตัดสิทธิ์การสอบชิงทุนระดับประเทศของนักเรียนในโรงเรียนเชียวเหรอครับ”
“แต่...”
“สงสารกันเหอะครับอาจารย์ อาจารย์ก็สอนผมมาตั้งหลายปีอ่ะ”
“เอ่อ..........”
“อะไรอีกครับอาจารย์ !”
“เออๆๆ ไม่มีแล้ว !! รีบไปรีบกลับล่ะ”
คงเป็นเพราะโดนขบวนการเกรียนของพวกเราสองคนเข้าไป อาจารย์ล้งเล้งแกส่ายหัวมึนๆ สองสามทีก่อนจะโบกมือเชิงไล่ ให้ผมอยู่ด้วยแล้วปวดหัวมั้ง ฮ่าๆๆ
“ขอบคุณคร้าบบบ” ผมก้มลงไหว้อาจารย์เต็มที่ จะว่าไปอาจารย์ล้งเล้งเค้าก็ไม่ได้ใจร้ายใจดำอะไรหรอก ผมรู้ ! และแล้วในที่สุดพวกเราทั้งสองคนก็ออกมาจากห้องปกครองได้โดยละม่อม ดีใจว่ะ หวุดหวิดจริงๆ ^______________^
“ขอบคุณมึงว่ะ ถ้ามึงไม่มาช่วยไม่รู้ว่าอาจารย์ป้าจะเอาอะไรมาจัดการกับกูเลยเนี่ย” ผมยิ้มพลางตบหลังบูมเบาๆ มันหันมายิ้มตอบ ซึ่งผมพิจารณาแล้วว่ามันโคตรจะน่ารัก อืม... นี่ผมกำลังคิดอะไร
“ก็หน่อยนึง เห็นมึงนั่งหน้าหงอยอยู่ในห้องปกครอง ว่าแล้วว่าต้องโดน ฮ่าๆๆ เนี่ยๆๆ หงอยแบบเนี้ยยย”
บูมพูดอย่างออกรสออกชาติก่อนจะทำท่าเลียนแบบหน้าผมตอนหงอยให้ดู มันทุเรศขนาดนั้นเลยเหรอวะ -_-‘’
“หน้ากูไม่ทุเรศขนาดนั้น พอเหอะ”
“แบบนี้จริงจริ๊งงงงงงงงงงง” มันพูดแล้วก็หัวเราะคิกคักต่อไป จนผมต้องหัวเราะตาม เป็นอันว่าตอนนี้เดินไปหัวเราะไปเหมือนคนบ้าทั้งคู่เลยครับ กร๊ากกก ประหลาดดี
“...แต่กูก็ช่วยมึงได้แค่นี้แหละ วันหลังมึงต้องโดนเรียกอีกแน่เลย”
“เออๆ พ้นวันนี้ไปก่อนเหอะ เดี๋ยวกูหาทางรับมือเองอ่ะ”
“ทำได้เร้อออออ”
บูมเดินส่ายหัวแล้วยังคงทำท่ากวนส้นผมต่อไป แม่งงงง อยากเตะไม่ไหวจะทน -_-‘’
“กวนตีนอีกแล้วมึง”
มันยังคงหัวเราะอย่างชอบใจอยู่พักนึง ก่อนเสียงหัวเราะนั้นจะหายไป กลายเป็นประโยคที่เปล่งออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจังจนผมสัมผัสได้
“มึง........โกรธกูเปล่าเรื่องเมื่อวาน แค่ล้อเล่นจริงๆ เห็นมึงพูดไว้แค่นั้นแล้วก็ออฟไปเลย...” ไม่รู้ว่าผมรู้สึกไปเองหรือเปล่า ที่บูมหันมามองผมแวบนึงแล้วก็หลบสายตาไปทางอื่น แต่ผมอยากจะบอกว่าเรื่องนั้นอ่ะผมลืมๆ ไปแล้วล่ะ
“เฮ้ยยยย เอาไปคิดมากทำไมว้าาาาาา กูก็รู้ว่ามึงล้อเล่น ไม่เป็นไรๆ”
ถึงแม้สิ่งที่ผมจะเคยพูดไปมันเป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นในหัวใจผมยังไงก็ตาม แต่ก็คงต้องสำนึกไว้เสมอว่าไม่มีสิทธิ์ที่จะไปคิดอะไรแบบนั้นได้เลย
“อืมมมม ก็ดี สงสัยกูคงต้องลดความกวนตีนลงมั่งใช่มั้ยเนี่ย”
บูมยิ้มอย่างสดใสเหมือนเคย ก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ
“เออ รู้ตัวก็ดีแล้วมึง หึหึ”
“เกลียดเสียงหัวเราะมึงว่ะ กวนตีนไม่แพ้กูอ่า =[]=”
“อ้าวววววว เชี่ยยย”
ผมวิ่งไล่เตะไอ้บูมจนไปถึงหน้าอาคารเรียน แล้วมันก็วิ่งหนีขึ้นไปเฉยเลย นี่ถ้าไม่เห็นอาจารย์ป้ายืนคุยกับผู้ปกครองของใครสักคนหน้าตาเคร่งเครียดอยู่แถวนั้น ผมคงวิ่งตามขึ้นไปแล้วตอนนี้เลยต้องเดินกลับออกมาอย่างเนือยๆ (ต้องโดดเรียนอีกแล้วกู) ผมได้ยินเสียงบูมตะโกนโหวกเหวกอะไรสักอย่างอยู่บนระเบียงชั้นหนึ่งฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง พอผมมองไปมันก็โบกมือกลับมา เลยได้แต่ยิ้มตอบกลับไป (แต่แว่วๆ อะไรๆ ใครขาสั้นวิ่งตามไม่ทัน เดี๋ยวเหอะ !!)
ผมกำลังคิดว่ารอยยิ้มและเสียงหัวเราะของบูม เปรียบเสมือนสิ่งมีค่าที่ไม่อยากสูญเสียไป
มันไม่ใช่การรอคอย แต่เป็นการเผ้ามอง…
แม้ว่าจะไม่มีใครรับรู้ แต่ผมก็มีความสุขที่ได้เผ้ามองบูมอยู่ตรงนี้ ;)
50%
17 พ.ย. 20:15 น.
FIRST-TIME พูดว่า:
เชี่ยยยยบุชชช วันนี้กูเห็นเหอะ
หลังห้องแม่งทำไรกันคาบสุดท้าย แอบดูคลิป !
คลิปไรวะ เด็ดเปล่าาาา ??
ไว้ออนเอ็มแล้ว ส่งให้กูมั่งนะะะะะะะะะ
=_______=;;;
ผมกำลังนั่งคุยไฮไฟว์อยู่กับไอ้เฟิร์สอยู่ครับ เนื่องด้วยไม่มีอะไรทำ ฮ่าๆๆ (กล้าพูดเนอะะะะะ ได้ข่าวการบ้านจะทับหัวตายอยู่รอมร่อแล้ว = =;) เรื่องในวงเล็บช่างมันไว้ก่อนครับ พูดแล้วเครียด ที่ไอ้ที่เครียดกว่าคือ ผมไปดูคลิป ! คลิปก็จริงแต่เป็นคลิปที่ไอ้เชี่ยบีเอาหมากฝรั่งไปแปะตูดไอ้พวกขี้เก๊กห้องแปด แม่งเหนอะกันหมดแล้วตะโกนโวยวายหันไปเจออาจารย์ป้าพอดี แกโกรธหูดับตับไหม้เอาไม้เรียวฟาดกางเกงพวกมันไปคนละสองที ไอ้อ๋องก็เก่งจริงๆ ที่อัดคลิปไว้ได้หมด(มันบอกมุดใต้โต๊ะเพื่ออัดคลิปนี้โดยเฉพาะเลย โคตรลงทุน !) ผมฮาแตก !!
คงต้องรีบไปแก้ข่าว เดี๋ยวคนอื่นเค้าเข้าใจผมกันหมด เสียหายตายเลยพูดซะโจ่งแจ้งเลยเนอะมึงงง (ถึงแม้จะดูบ่อยก็ตาม ฮ่าๆๆ ไม่ใช่แล้ว !!) เลยต้องรีบกดเข้าไฮฯมัน โอ้ยยย บีจีเรืองแสงโคตรแสบตา แต่ก็เท่ ชอบว่ะเฮ้ย !
17 พ.ย. 20:17 น.
BUKUZ พูดว่า:
คลิปเด็ดห่าไรมึงงงง ไม่ใช่อย่างที่คิดแล้ว
แต่ก็เด็ดจริงๆ ดูแล้วฮา
เดี๋ยวออนเอ็มแล้วจะส่งให้
สปอย.มึงเห็นแล้วจะสะใจไอ้พวกห้องแปด เหวอกันหมด 555
17 พ.ย. 20:20 น.
FIRST-TIME พูดว่า:
โหยยยยย ผิดหวัง
แต่คลิปฮาก็โอเคว่ะ อยากเห็นพวกห้องแปดเหวอ เป็นไงวะ ??
กวนตีนกูดีนักกก
เออ ! วันนี้ลืมบอก คาบเช้าที่มึงโดดอาจารย์แม่งเกิดเช็คชื่อหมดเลย
ไม่รู้กินยาผิดไรกันมา
วันซวยของมึงแล้ว พรุ่งนี้โชคดีนะเว้ย 55555
เฮ้ยยยย จริงดิ T^T แม่งเพื่อนเวร พอกูเข้าเรียนคาบบ่ายก็ไม่มีใครบอกซักคนเนอะ ได้แต่หันมามองแล้วหัวเราะหึหึกัน ถามก็ไม่บอก พรุ่งนี้พวกมึงตายยยย
17 พ.ย. 20:22 น.
BUKUZ พูดว่า:
TTTTT__________________TTTTT
กูต้องเจออะไรอีกมั่งเนี่ย
วันนี้ก็ถูกเรียกเข้าห้องปกครอง ดีนะที่ยังไม่โดนอะไร
ไอ้บูมมาช่วย สวรรค์เลย 555
มันเลยคาบเรียนมานิดนึงแล้ว กูขี้เกียจเข้า โดดซะเลย
แต่พรุ่งนี้กูคงไม่รอด ทำไงดีวะ ทำไงๆๆๆ
17 พ.ย. 20:23 น.
FIRST-TIME พูดว่า:
ไม่รู้อ่ะะะะะะะ มึงเป็นใครวะ ?? กูไม่รู้จัก 5555
ล้อเล่น !
ไอ้บูมมาช่วย สวรรค์เลย 555
^
^
อันนี้นี่หมายถึง
ช่วยเสร็จแล้วไปต่อกันที่สวรรค์เลยเปล่าวะ
วี๊วววว 555555
เชี่ยยย...
เล่นไรไม่รู้เรื่องอีกแล้วมึง -..- เรื่องผมกับบูมที่จริงก็ไม่เคยจะบอกใครเค้าเลยนะ ไอ้พวกนี้มันรู้กันจะหมดห้องละ งงจริงๆ อยู่ในห้องก็แซวกันทุกวันไม่รู้จะอะไรหนักหนา กูยังไม่ได้บอกเลยเหอะว่าชอบแม่งงง คิดกันไปเอง แล้วไอ้ไปต่อที่สวรรค์นี่ก็คิดได้เนอะ ถ้าไปต่อที่สวรรค์จริงๆ ก็ดีสิ...หึหึ เอ้ยยยย ! ฟุ้งซ่านนน แล้วทำไมกูต้องนั่งยิ้มด้วยเนี่ย เป็นบ้าอะไรรรร !! (ทุบหัวตัวเองสองที แก้มึน ปรากฏว่ามึนหนักกว่าเก่า - -)
17 พ.ย. 20:25 น.
BUKUZ พูดว่า:
พอเลยยยยย
เลิกพูด อย่าให้ถึงทีกูบ้างนะ ...
ไปหาไรทำไป๊ การบ้านอ่ะมีเยอะแยะ
เออ เห็นว่าคาบเช้าสั่งงานกันเกือบสิบ ไม่รู้ไอ้เชี่ยคิงแม่งเว่อร์เปล่า
17 พ.ย. 20:25 น.
FIRST-TIME พูดว่า:
เค้าเรียกว่าเปลี่ยนเรื่องว่ะเพื่อน
ไปถึงไหนแล้ววะ ความสัมพันธ์ คึคึคึ
-..-
แน่ะ ! ยังวกกลับเข้ามาอีกเนอะ อืมมมม... แต่ถ้าจะถามถึงความสัมพันธ์ของผมกับบูมก็คงเป็นแค่พี่น้องธรรมดาเท่านั้นเอง มันคงเป็นอะไรไปมากกว่านั้นไม่ได้หรอก ไม่อยากคุยเรื่องนี้เลยวุ้ย เดี๋ยวออฟไฮฯแม่งงงง เซ็งงงง...เขิน.. (ได้โปรดอย่ากลับไปดูเลยครับว่าไอ้ตัวเล็กๆ นั่นมันคืออะไร =.=)
17 พ.ย. 20:28 น.
BUKUZ พูดว่า:
เลิกพูด เดี๋ยวมันมาเห็น - -
พูดเรื่องนั้นอีก เดี๋ยวพรุ่งนี้มึงเจอดี
เควี่ยยยว่ะครับ เร็วๆๆ เม้นกลบเม้นเก่ามึงหน่อย
17 พ.ย. 20:28 น.
FIRST-TIME พูดว่า:
กูว่าจะไปกินข้าววววววววววววววววววววแล้วววววว
บ๊ายบายนะมึง หิ๊วหิวววววว
17 พ.ย. 20:28 น.
BUKUZ พูดว่า:
จำได้กูโทรไปตอนเย็น
มึงบอกกินแล้ว -*-
17 พ.ย. 20:29 น.
FIRST-TIME พูดว่า:
งั้นอันนี้กินของว่างว่ะ พี่กูไปเซเว่นฯมา
เฮ้ยๆๆๆ พี่สาวสุดสวยกูเรียกแล้ววววววว
เนี่ยยย ปวดมือด้วยเมื่อกี้เดินชนโต๊ะเม้นต่อไม่ไหวแล้ว บายๆ !
เชี่ยยย ! ตอแหลอ้ะ T^T หนักใจกับคนรอบตัวจริงๆ ผมมองสถานะมันอีกทีก็ออฟไปละ หนักอกหนักใจเลยต้องไปหาคนออนแถวๆ นั้นคุยด้วยไปพลางๆ ก่อนจะได้กลบเม้นมันไปด้วย จะลบก็ลบไม่ได้ไฮฯแม่งเน่าจริง ดูไปดูมาก็สวยแต่หารู้ไม่ข้างในมันเน่าเฟะ ! ไม่รู้จะแก้ไงแล้วเนี่ยยย จะร้องงง T T ผมเลยเปิดไฮคนอื่นดูไปด้วย แปะเม้นให้เค้าไปด้วย เป็นกลยุทธ์กลบเม้น แถมเพิ่มวิวกับเม้นอีกกก โอ้ยยย สมองใครเนี่ยเทพจริงๆ ฮ่าๆๆ(ได้ข่าวว่าวิธีโคตรพื้นนนนน)
หลังจากกลบเม้นเสร็จแล้ว ผมก็ไปนั่งหาโหลดเพลงใหม่ๆ ฟังไปเรื่อยๆ เล่นเกมบ้างอะไรบ้าง ผมชอบพวกเพลง Ost.ประกอบหนังอ่ะ เพราะดีฟังแล้วอินในอารมณ์ แต่พอมากดรีเฟรชหน้าไฮไฟว์อีกทีก็เห็นคนออนเพิ่มขึ้นอีกหลาเลย เยอะจังวะ !! มีทั้งน้องนั่นน้องนี่ พี่นู่นพี่นี่ เชี่ยนู้นเชี่ยโน้นนนน(เริ่มเว่อร์แล้วว่ะ - -) อืมมม...หนึ่งในนั้นมีไอ้บูมด้วย ;)
ผมคลิกเข้าในไฮมัน ก็เห็นว่ามันออนมาได้แป๊บนึงแล้วแหละ กำลังคุยกับใครอยู่ไม่รู้ สนุกสนานเชียว ไม่ทักกันเลยนะ
17 พ.ย. 21:22 น.
BUKUZ พูดว่า:
ว่าไงงงงง
ออนตั้งแต่เมื่อไหร่วะ
ไม่ทักกันเลยๆๆๆๆ
17 พ.ย. 21:23 น.
Boomzuka;D พูดว่า:
ออนนานแล้วววว
อืมมมม ก็พอมาทันเห็นใครบางคนคุยกัน
5555
หืมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม ตาถลน !! ไอ้แบบนี้มันหมายความว่าไงวะ ?? คุยกับใครมันไม่เคลียร์ !! จำได้ตอนที่คุยกับเชี่ยเฟิร์ส บูมมันก็ยังไม่ได้ออนนี่หว่า หรือแม่งแอบดู !??
17 พ.ย. 21:23 น.
BUKUZ พูดว่า:
อะไรรรรร คุยกับใครวะ ???
ช่วยบอกให้เคลียร์หน่อยยยยยย
17 พ.ย. 21:23 น.
Boomzuka;D พูดว่า:
แหมมมม ทำเป็นตกใจๆๆ
ก็น้องผู้หญิงที่มึงไปเม้นชมว่าน่ารักเมื่อกี้ไงงงง
แฟนเหรออออ พี่เรานี่แรงเว้ยเฮ้ยยย
555555
โล่งๆๆๆๆ หุ้ยยย หายใจหายคอคล่องขึ้นมาหน่อย เล่นพูดมาแบบนี้ มือแทบแข็งพิมพ์ตอบไม่ออกกันเลยทีเดียว แฮะๆ สงสัยต้องสั่งห้ามไม่ให้คุยเรื่องนี้กับทางไฮฯละ รู้สึกเสียวสันหลังตงิดๆ -_-‘’
17 พ.ย. 21:24 น.
BUKUZ พูดว่า:
อ๋อออออออ ไม่ใช่แฟนหรอก
แต่อนาคตก็ไม่แน่ หึหึ
น้องเค้าน่ารักอยู่ -..-
17 พ.ย. 21:24 น.
Boomzuka;D พูดว่า:
อย่าเลยมึง..
กูว่าไม่ดีหรอก
17 พ.ย. 21:24 น.
BUKUZ พูดว่า:
ทำไม ???
17 พ.ย. 21:24 น.
Boomzuka;D พูดว่า:
ถามอีกทำไม
ก็สงสารน้องเค้าอ่ะดิ๊ !!
อนาคตเค้ายังอีกยาวไกล ปล่อยเค้าไปหาคนดีๆ เหอะ
5555555555555555555
-____________-^ ได้โล่ หึหึ คนเราเนอะ ทำให้ผมได้เข้าใจจริงๆ ว่าความกวนตีนมันไม่เข้าใครออกใคร สิงแม่งจะทุกคนที่เข้ามาในชีวิตผมอยู่แล้วเนี่ย เหอะๆ ในขณะที่ผมกำลังจะพิมพ์ด่ามันกลับอยู่นั้นเอง....
ผัวะ !!!
ฝ่ามืออรหันต์ตบเกรียน ! ใครวะสัดดดดด
“กูเจ็บบบบบบบบบบบบ”
พอหันกลับไปมองข้างหลังก็เจอไอ้คิงยืนหน้าหงิกบอกบุญไม่รับอยู่ครับ เออ... ผมลืมบอกไปเลยว่าวันนี้ผมนอนบ้านไอ้คิงมัน แบบว่าออกแนวขี้เกียจกลับบ้าน บ้านมันใกล้โรงเรียนกว่า ผมเลยแอบดอดมานอนเล่นบ้านมันบ่อยๆ ฮ่าๆๆ
“ตบมาได้นะมึง ผมเสียทรง ฮู้ววว”
“บ้านมึงสิ สามทุ่มกว่าแล้วเซ็ทผมหาแย้เหรอครับ ?”
“คนอย่างภูริณัฐต้องหล่อตลอดเวลาอ่ะครับ เข้าใจป่ะะะะะ” ผมพูดแล้วเก๊กหน้าหล่อใส่มันหนึ่งที(ปกติไม่ต้องเก๊กก็หล่ออยู่แล้วอ่ะ ไม่อยากจะพูดเลยยยย เขิน ฮ่าๆๆ)
“อ้วกกกก ถุ๊ยยย ปลาสลิดเน่าแถวปากคลองตลาด หมาเดินหนี” ไอ้คิงทำท่าโก่งคออ้วกแทบเป็นแทบตาย เออ ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ ลงทุนไปละ
“-_-‘’ กวนแล้วครับ”
“มึงแหละกวนเชี่ยบุช !! มานอนบ้านกูแล้วจะซิวยึดคอมกูไปเล่นอีกเนอะ ทำตัวววว ไปได้ละมึงกูจะทำรายงานภาษาไทย”
“เดี๋ยวดิ๊ !!! สี่ทุ่มมึงค่อยทำ กูเล่นต่อก่อนนนนน น้าาาาาาาาาา”
“กูง่วงเป็นบ้างเหอะ เปลืองไฟด้วย มาช่วยป๊าม๊ากูออกเปล่าล่ะ ??? ลุกเร็วววว” ว่าไม่ว่าเปล่า มันเอานิ้วชี้มาพลักหัวผมให้เด้งไปมาอีก เอ้อออ กูไม่ใช่ตุ๊กตาล้มลุกสัดด !
“อีกแป๊บเดียวก็ได้ !! จริงๆ เล่นไฮฯอยู่”
“ไหนคุยกับใคร ดูดิ๊..... อ๊ะ...อ๊ะ! อ๊าาาา !! น้องบูมมมมมมมมมมมม หึหึ คุยไรกันว้า ??” หลังจากทำหน้าเจ้าเล่ห์เหมือนหมาป่าหิวเสร็จ คิงก็ลากเก้าอี้เลื่อนมานั่งข้างๆ ผมอีกตัว ไม่ค่อยยุ่งเรื่องชาวบ้านเลยเนอะ !!
“จีบกันอีกแล้วนะ ฮ่าๆๆ โอ้ยยย อิจฉาคนกำลังอินเลิฟฟฟ”
“ใครจีบใครอะไร ?? ยังไง ?? ไอ้มั่ว พูดดีๆ นะเว้ย -3-”
“มึงแหละะะะ รักน้องเค้าแต่ก็ไม่กล้าบอก กลัวห่าไรอยู่นั่นแหละ กล้าๆ หน่อยเด้ เดี๋ยวหลุดไปอยู่ในมือคนอื่นแล้วจะเสียใจทีหลัง ถึงวันนั้นกูจะนั่งขำ!!”
“ใครรักใคร ๆๆๆ” ผมส่ายหัวไปมาพลางทำหน้าเหมือนลิงเพิ่งตื่น ที่ไปทำใส่ใครก็ถูกไล่เตะกลับมาทุกครั้ง (ความกวนตีนมันก็มาสิงผมได้เหมือนก๊านนนน นานแล้วด้วย กร๊ากกก)
“มึงแหละไม่ต้องมาเกรียนเลย มานี่ๆๆ เดี๋ยวกูจัดการให้............“
ว่าแล้วมันก็คว้าเมาส์กับคีย์บอร์ดที่เคยวางอยู่ตรงหน้าผม ให้ไปอยู่ตรงหน้ามันซะเฉยๆ ผมมองตามปริบๆ อย่างงงๆ ทำไรวะ ?? ก่อนที่มันจะลากแถบดำตรงข้อความที่ผมกำลังจะพิมพ์ด่าไอ้บูม ก่อนจะกด Delete ลบทิ้งเสียหมด แล้วพิมพ์คำว่า “รักนะ” ลงไป ไม่แค่นั้น...
“เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยย มึงจะทำไรรรรรรรรร !!??”
ไม่รู้ว่าสมองผมประมวลผลช้า หรือมือของมันไวกว่าผมหลายเท่า เหมือนตอนนี้ผมจะห้ามมันไม่ทันซะแล้ว
รักนะ
.
.
Post Comment
.
.
.
และ
.
คลิก
!!!!!!!!!
“เชี่ยยยยยยคิงงงงงงงงง !!!”
100%
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
*แก้คำผิด 16/12/09
(เมื่อกี้เรียงบรรทัดผิด เรียงใหม่หมดเลยอ่ะ T^T ไม่เป็นไรๆ แฮะๆ ด้วยความอยากอัพ ><)
ฮ่าๆๆๆ พี่คิงนะพี่คิง >< ทำพี่บุชได้เรื่องๆ กร๊ากกก มาอัพแล้วครับบ !(เมื่อวานเขียนไม่ออกจริงๆ ขอโทษทุกคนด้วย m(_ _)m ) ก่อนอื่นต้องชี้แจงก่อนว่าตัวละครอื่นๆ นอกจากพี่บุชกับพี่บูมล้วนจิตนาการออกมาเองทั้งสิ้นนะครับ ไม่เกี่ยวกับใครเลยจริงๆ เอามาร่วมเพื่อความเฮฮาเท่านั้นเอง แต่ก็ยังคงอิงความจริงเอาไว้อยู่ ตอนนี้เหมือนไม่มีอะไรเลยอ่ะ ที่ดูยาวๆ เพราะคุยไฮฯ กันเนี่ยแหละ ฮ่าๆๆ
ไม่สัญญาละว่าตอนต่อไปจะมาเมื่อไหร่ - - เดี๋ยวทำไม่ได้ เป็นว่าเดี๋ยวก็มา ฮ่าๆๆ
ปล.วันนี้นะไปสอบมา เซ็งงง นั่งคิดถึงบุชบูม ทำเสร็จช้ากว่าคนอื่นเค้าเลย 555 55 5 มีข้อนึงถามว่า ต่อไปนี้อะไรใช้ระบบคอมพิวเตอร์ควบคุมทั้งหมด ช้อยส์ข้อ ง.งู เครื่องซักผ้า วิทยุ กะละมัง 5555 อันสุดท้ายมันเกี่ยวกันมั้ยเนี่ยย นั่งฮาในห้องสอบกับเพื่อนๆ 555 (บอกเพื่อ -3- ?)
ปลล.รักพี่บุชพี่บูม รักชาวบีบีแปนคลับทุกคน ขอบคุณทุกคอมเม้น(ที่ยังไม่ได้ตอบ = =;;;;) รักน้าาาา -3-
ความคิดเห็น