Rockman ZX Soe [Spirit of Elf](Fic-Regis) พลังแห่งเอลฟ์

ลำดับตอนที่ #2 : Mission 01 - ฉันมันแย่จริงๆ

(ความเดิม)

ซิกนัส หนุ่มผมน้ำตาลดวงตาสีทองวัย17 เป็นนักโบราญคดีนักวิทยาศาสตร์ และนักผจญภัย ออกเดินทางไปที่เมืองร้าง นีโอ อคาเดียโดยมีเอลฟ์สีฟ้าลึกลับที่ดูเหมือนแทบไม่มีพลังงานหลงเหลืออยู่บอกให้ไปช่วยแม่ทัพการ์เดี้ยนในนั้น แต่ทว่าก็มีกลุ่มอิเร็กกุล่าร์ที่เรียกตัวเองว่า"ลัทธิซิกม่า"โจมตีใส่ ทำให้เขาต้องถอยในที่Dead zone ซึ่งมีแต่แอ่งน้ำเย็นเฉียบตกไปก็คงแข็งจนตาย ซฺกนัสถูกพวกมันยิงได้รับบาดเจ็บตกลงไปในน้ำ เอลฟ์สีฟ้าลึกลับได้หลอมรวมร่างกับซิกนัสทำให้เขากลายเป็น ร๊อคแมนสีฟ้า เหมือน X หุ่นเรปพลิรอยด์ในตำนานเมื่อ100ปีที่แล้วและทำการต่อสู้อีกครั้งจนพวกอิเล็กกุล่าร์ถอยหนีแถมยังบอกอีกว่า ซิกม่าจะกลับมา

ชายหนุ่มได้ดำน้ำลงไปและยิงก้อนน้ำแข็งในเบื้องล่างของแอ่งน้ำที่ลึกพอสมควรจนแตกออก เด็กหนุ่มก็พบกับสิ่งที่น่าประหลาดใจ......

----------------------------------------

2 วัน ต่อมา....

แดดตอนกลางวันช่างแรงเหลือเกิน...

ในเมือง ซีโร่ เป็นเมืองที่ติดชายแดนอยู่กับเขตOuter ลักษณะเป็นพื้นทะเลทราย แต่ที่น่าแปลกคือในเมืองไม่ร้อนระอุจนเกินไปแถมฝนตกชุกด้วยซ้ำทั้งที่เป็นเมืองทะเลทราย พืชพันะต้นไม้ส่วนใหญ่มีแต่พวกล้มลุก นานๆจะมีพวกยืนต้นให้เห็นสักครั้ง เป็นเมืองหน้าด่านที่มีทหารฝีมือเก่งๆมากมาย และเป็นเมืองผลิตทหารชั้นดีอีกด้วย ที่นี่เปิดสอนโรงเรียนทหารที่มีคุณภาพดีที่สุด ในInnerแล้ว แต่ก่อน ที่นี่ถูกเรียกว่า ซีโร่ แอเรีย จนปัจจุบันเมืองนี้เปลี่ยนเป็น เมืองซ๊โร่ ได้ถูกตั้งชื่อตามหุ่นเรปพลิรอยด์แห่งความกล้าหาญ ซ๊โร่ นั้นเอง

หทาร2คนวัยกลางคนร่างบึกบึนที่เฝ้าหน้าประตูเหล็กขนาดยักษ์ยืนอยู่ข้างประตูคนละข้างคล้ายดูเหมือนยาม ได้สนทนากัน

"ผ่านไป 20ปีแล้วสินะ ตั้งแต่ฉันมาประจำการที่นี่ ชั้นรู้จักที่นี่ เสียดาย ฉันไม่เคยเห็นซีโร่ก่อนที่เขาจะจากไปเลย สักครั้งเดียว" ยามคนหนึ่งกล่าว
"ฉันเคยเห็นเขาครั้งสุดท้ายตอนออกมาซื้อของให้ คุณซีแอล ในเมืองนี้นี่แหละ"อีกคนก็พูด
"พูดถึงท่านซีแอล หลังจากที่ซ๊โร่ตายพร้อมยานแร๊คนาร๊อค ท่านซีแอลก็หายสาบสูญไปดื้อๆเลยออ่ะ"
"10ปีแล้วนะนั้น"

ยามทั้ง2ยืนพูดคุยกลางแสงแดดจ้าตอนกลางวัน ต่างๆนานา ได้พักใหญ๋ ก็มีหนุ่มสาว2คนคลุมด้วยผ้ากันฝุ่นทรายคลุมทั้งหัวเดินเข้ามาหายาม

ยามคนหนึ่งเห็นเลยถามไป

"พวกคุณเป็นใครกันครับ ขอเปิดเผยหน้าด้วย"ยามคนแรกบอก

ทั้งคู่เปิดผ้าคลุมหัวออก...

คนแรกเป็นผู้ชายผมสีเทา ดวงตาเทาแกมเขียว มีจุดตำหนิที่ช่วงอกและหลัง บ่งบอกให้รู้ว่า เขาคือเรปพลิรอยด์ ส่วนอีกคนเป็นผู้หญิงผมยาสีเทามัดไว้ ดวงตาสีเทาแดมเขียวเช่นกัน ส่วนสูงดูเตี้ยกว่ายามนิดหน่อย พอไล่เลี่ยกัน ดูเหมือนจะเป็นมนุษย์

"นี่ ลุง เข้าไปในเมืองได้ม๊ะ" หญิงสาวเอ่ยด้วยสีหน้าที่ดูเหมือนจะอิดโรย
"ลุง...ลุง...เหรอ"ยามคนที่ถามฉุนนิดๆ
"เอ่อ...คือว่าพวกเราเป็นนักเดินทางมาพักที่เมืองนี้ครับ" ชายหนุ่มตอบ "และก็ ขอโทษแทนอัชด้วย แฮะๆๆ"
"อืม...แล้วทำไมไม่เข้าทางหน้าเมือง ที่นี่สำหรับทางผ่านโดยรถสัมภาระนะ"ยามอีกคนสงสัย
"เข้าทางไหนก็เหมือนกันแหละน๊า !!! ช๊านนนนหิวน้ำว้อยยยย !!!" เธอตำหวาด ที่แท้ก็กระหายน้ำ
"อัช..ใจเย็นๆ"
"เย็นจะบ้าตายเลยอ่ะเกรย์ ! ช๊านไม่ได้ดื่มน้ำมา3วันแล้ว จะขาดใจตายแย่แล้วเนี่ย"
"ไม่เป็นเป็นไรนินา"ชายที่ชื่อเกรย์ยิ้มฝืดๆ
"ก็นายเป็นเรปพลิรอยด์นิหว่า ก็พูดได้เซะ?"
"เอ่อ...."

ทั้งคู่หันมากัดกันเองยามเห็นเลยถอนหายใจแล้วพูดว่า

"พอๆ...ทะเลาะกันอยู่นานเดียวเธอจะเป็นลมตายพอดี เอ๊าๆ เข้ามา" ยามเปิดประตูบานยักษ์ด้วยมือพอแงมๆให้คนเข้าไปได้
"รีบเข้าไป ผู้ว่าการมาเห็นแล้วฉันจะซวยเพราะว่าที่นี่ไม่ใช่ทางเข้าของคน"ยามอีกคนกล่าว
"ขอบคุณครับ"เกรย์ขอบคุณ
"เออดี เปิดก็ดีละ ไปเถอะ! ช๊านจะหิวน้ำตายแล้ว" แรงฮึกของอัชมาจากไหนไม่รู้ลากเกรย์อย่างรวดเร็วแล้วเข้าไปในเมืองพร้อมกับยามออกแรงปิดประตู

ยามทั้ง2ก็กลับมายืนเฝ้าประตูอีกครั้ง

"เฮ่อ...แล้วให้เข้าไปง่ายๆมันจะดีเหรอ?"
"ยังดีกว่าปล่อยให้คนมาตายหน้าเราแล้วกัน"

ผ่านไปแปปเดียว บรุพชุดนักเดินทางสีเทาใส่แว่นกันแดดสีดำพร้อมแบบวัตถุขนาดและรูปร่างเท่ามนุษย์ที่ห่อผ้าเอาไว้บนหลังโดยลักษณะเอามือรองไว้ด้านหลัง

ยามเห็นเข้าจึงรีบทัก

"อ๊าว...ซิกนัส แกไปที่ไหนอีกล่ะเนี่ย กองบัญชาการตามหาแกไปทั่วแล้วนะเนี่ย"
"ไปเที่ยวมานิดหน่อย"
"เที่ยว...เหอะๆๆ หายไป3วัน ไปOuterมาล่ะสิ"
"ใช่แล้ว"

ยามอีกคนเดินเข้ามาหาแล้วพร้อมพูดว่า

"ไอที่นายแบกข้างหลังมันคืออะไรล่ะคุณซิกนัส"
"อ๋อ...ไม่มีอะไรหรอกแค่ของที่เจอมาเท่านั้นแหละ"
"ฉันช่วยม๊ะ?"
"ช่วยเปิดประตูให้ไวเลย หนักวุ้ย"

ยามอีกคนรีบเปิดตูให้อีกครั้งแล้วซิกนัสก็รีบเข้าไปทันทีพร้อมปิดประตูอย่างเร็ว

ยามคนแรกพูดด้วยเสียงน่าแขยงว่า

"ไอเจ้าบ้านี่ชอบเอาของแปลกๆมาทดลองอยู่เรื่อย"
"นั้นสิ ล่าสุดก็เอา หนวดเรปพลิรอยด์ยักษ์มาวิจัย หรือไม่ก็เมือกของเรปพลิรอยด์ในเขตOuter อู๊ย...ทุกอย่างที่เอามา น่าเกลียดทั้งนั้น"
"ช่างมันเถอะ เราก็คงยืนอยู่อย่างนี้ต่อไปแล้วกัน เฮ่อ....."

---------------------------------------------

ศูนย์บัชาการ HQ เมืองซ๊โร่ ซิตี้ ดูแล้วมันเหมือนรถคอนเทนเนอร์ขนาดยักษ์ที่ใช้อเนกประสงค์มากกว่า เนื่องจาก ศูนย์บัญชาการเก่าโดนเศษ ยาน โอโบรอส เมื่อ3ปีก่อน ขนาดยักษ์ ตกใส่เลยทำการซ่อมแซมและใช้รถบรรทุกคอนเทนเนอร์ดัดแปลงโกดังภายในเป็นศูนย์บัญชาการชั่วคราว

ซิกนัสเดินเข้าประตูคอนเทนเนอร์ที่คอมบนเขียนว่า commander room ห้องบัญชาการนั้นเอง

ฟูบ...ประตูอัตโนมัติสีเทาเปิดออกภายในเป็นกองบัญชาการทหารที่อุปกรณ์ครบครัน แต่ดูแออัดไปนิดเพราะว่าที่นี่มันเป็นศูนย์บัญชาการชั่วคราว

"เฮ้ ! ดร. ซิกนัส กลับมาแล้ว...." หทารคนหนึ่งเห็นชายหนุ่มเลยร้องเรียก

แล้วก็ตามด้วยมือแห้งๆของใครบางคนลงที่กะหม่อมอย่างแรง

ผั๊วะ !!!

"หายไปอีกแล้วเหรอ?" ผู้หญิงผมสีน้ำตาล สวมชุดสีฟ้า วัย20ปี ดวงตาสีเขียวตบลงหัวซิกนัสโดยความโมโหดและเป้นห่วงในขณะเดียวกัน

"เฮ้ย! เจ๊ เอล ! เจ็บนะ !"
"เจ็บซะมั้ง จะได้จำ!"

เอล เป็นทหารการ์เดี้ยนพิเศษ วัย20ปี ผู้ปกป้องinner เมื่อในการจราจลของ บริษัท เซอเพนท์ คอมปานี และผู้ช่วยเหลือในการทำลายยานโอโบรอสและ มาสเอร์ อัลเบิร์ต ที่คิดว่าตัวเองเป็นพระเจ้าจนได้รับชัยชนะ หลังจากนั้นเธอก็มาเป้นหัวหน้าศูนย์บัญชาการที่นี่แทนหัวหน้าคนเก่าที่เสียชีวิตด้วยโรคชราเมือง1เดือนที่แล้ว

ทุกคนจะเคารพเธอโดยเรียกเธอว่า คุณ นำหน้าเสมอ เพราะด้วยนิสัยน่ารักน่าจีบและมีความเป็นผู้นำ ส่วนซิกนัสจะตรงกันข้าม เขาไม่ค่อยชอบเท่าไรอันเนื่องด้วยความคิดและการกระทำไม่ค่อยลงรอยกันเท่าไร ส่วนซิกนัสก็บ้าบิ่นจนเอลต้องมาห้ามหลายครั้งเธอก็เลยไม่ชอบเขาในส่วนนี้

และเจอหน้ากันก็กัดกันเสมอ

"เจ๊ อย่ามายุ่งกับผมได้ม๊ะ!"
"คนเขาอุตสาห์เป็นห่วง นายนี่มัน....ดื้อชะมัด!"
"ฉันไม่ใช่เด็กนะเฟ้ย!"
"หยึย !!!!"
"แฮ่....!!!"

ทั้งคู่จ้องหน้ากันเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อโดยที่ซิกนัสลืมความรู้สึกที่ว่า เขากำลังแบกสิ่งของบนหลังอยู่

"พอๆ ทั้งคู่เลย..." มีใครคนหนึ่งมาห้ามไว้

ชายวัยกลางคนรูปร่างสูง ผมสีดำและมีสีขาวเพราะผมหงอก ดูท่าทางเงียบขรึมและลึกลับ ใส่ชุดนักทดลองเดินเข้ามาหา

"คณบัลลัค"เอลพูด
"ลุง..."ซิกนัสพูด
"ซิกนัส มานี่..."เขาเรียกชายหนุ่ม
"ครับ" เดินตามหลัง ชายที่ชื่อบัลลัคไป

เขาตามหลังคนผุ้นี้ไปถึงห้องปฎิบัติการเป็นห้องทดลองดูแออัดไปนิด แต่ไม่ถึงกับรกซะทีเดียว

พอถึงห้องบัลลัคก็ล็อคห้องทันที

ชายวัยกลางคนสั่งให้วางสิ่งที่อยู่ข้างหลังลงตรงพื้น

"วางลง"
"คือว่า...วางที่เตียงซ่อมเรปพลิรอยด์ได้เปล่าครับ"
"หื๊อ...นายไปเจอเรปพลิรอยด์?"
"อ่า...ครับ"
"หวังว่าคงจะไม่เอาของพิสดารมาอีกนะ"
"ยิ่งกว่าพิสดารเลยครับ เป็นการค้นพบในรอบ 18ปีเลย"
"เอา....ขอดูหน่อย"

ซิกนัสได้วางสิ่งนั้นลงบนเตียงซ่อมเรปพลิรอยด์อย่างช้าๆแล้วเปิดผ้าคลุมออก

พอได้เห็นเท่านั้น เขาถึงกับตาค้าง

"พระเจ้า!!!" บัลลัคร้องอุทาน "นี่มัน...!!!"
"นี่คือแม่ทัพการ์เดี้ยนในนีโอ อคาเดียที่หลับไหลมานานถึง18ปี..."เขาพูดไม่ทันจบ ก็โดนบัลลัคพูดแทรกขึ้น
"แม่เจ้าว้อย!!! เรปพลิรอยด์อะไรวะ ทั้งสวย ทั้งหุ่นดีชะมัด"เขาหายใจสักพักแล้วพูดว่า"ขอจับตรงนั้นหน่อยนะว่ามันนิ่มเหมือนมนุษย์เปล่า เหอะๆๆๆ"

พอซิกนัสได้ยินคำนั้น เขาถึงกับกระโดดถีบทันทีอย่างกับหนังการ์ตูนตลกยังไงอย่างนั้นเลย

พลั๊ก !!!

โครม !!!

"ไอเฒ่าหัวงูเอ๊ย !!!!"
"อย่างกกันเซะ !!"

นี่คือนิสัยคน2บุคลิคของ บัลลัค บุคลิกแรกเมื่แอเข้างาน เขาเป็นคนที่เงียบขรึมดูดี น่าไว้ใจ แต่ถ้าอยู่กับผู้หญิงไม่ว่าจะมนุษย์หรือเรปพลิรอยด์ นิสัยเฒ่าหัวงูจะปรากฎเมื่อนั้น

แก่แล้วยังมีอารมณ์น่อีกเหรอเนี่ย

ถึงแม้จะนิสัยจะเป้นอย่างนี้ ซฺกนัสก็เคารพเขาเหมือนพี่ และเหมือนพ่อเลย เขาคือผู้อวุโสของที่นี่คนเดียว และเป็นคนที่ดูแลเขามาตลอดตั้งแต่สูญเสียครอบครัวมาตอนอายุ 10 ขวบ

หลังจากชุลมุลในห้องไอพักหนึ่งก็กลับสู่ความปกติ ทั้งคู่ได้สำรวจและตรวจเช็คอย่างละเอียด และก็พบผลที่น่าพอใจ

มีโอกาสที่จะทำให้เรปพลิรอยด์คนนี้ ลืมตาตื่นขึ้นอีกครั้งได้

แต่บางครั้ง ซิกนัสก็อยากจะถีบซ้ำอีกรอบ

"อย่านะลุง"
"ขอจับนิสหนึ่ง"
"นิดหนึ่งช๊านก็ไม่ให้!!"ผมเลยเอามืดปัดออกจากส่วนนั้น

(เฮ่อ....ฉันมันแย่จริงๆ มีลุงเฒ่าหัวงู)

นี่คือเรปพลิรอยด์ [ลีเวียธาน] แม่ทัพการ์เดี้ยนในนีโอ อคาเดีย เขาพบเธอคนเดียว อีก3คนที่เหลือหาไม่เจอเลยกลับมาที่ศูนย์บัญชาการก่อน

ซิกนัสทำการจูน ซ๋อมแซม และส่วนที่จำเป็นก่อน ส่วนบัลลัคทำการเช็คสภาพ บันทึกและดูด้วยตาอย่างเสียดาย

สภาพของเธอตอนนี้ ก็หนักอยู่แต่ว่าฃก็ไม่เกิน 30 เปอร์เซ็น ดังนั้น เรื่องการซ่อมแซมให้ทำให้เธอตื่นขึ้นมาคงไม่มีปัญหา

หลังจากทำกันเสร็จแล้วก็ปล่อยลีเวียธานไว้ตรงนั้นแล้วทั้งคู่ก็ออกจากห้องไป

ตอนนั้นเอง เอลก็ไปดักอยู่พอดี

"ทำอะไรกัน?"
"อย่ายุ่งได้ม๊ะ เจ๊เอล!"
"ฉันไม่ได้ถามนายย่ะ...ว่าไงคะคุณบัลลัค"

ชายวัยกลางคนเปลี่ยนโหมดตัวเองเป็นคนเงียบขรึมอย่างรวดเร็ว

"อืม...เจ้าซิกนัสได้เจอหุ่นเรปพลิรอยด์ที่เป็นถึงแม่ทัพในเมืองนีโอ อคาเดีย เมื่อ18ปีก่อน"
"ห๊า ! จริงเหรอ?..."เอลตกใจ"นึกว่านายจะเอาของประหลาดๆมาซะอีก"
"..."ซิกนัสเงียบเพราะไม่อยากเถียง
"เอาเป็นว่า เธอเข้าไปดูได้เลยนะแต่อย่าจับต้องอะไรทั้งนั้น เพราะอยู่ในช่วงเช็คสภาพและทำการซ่อมแซมอยู่"

และแล้วเอลก็วิ่งเข้าไปในห้องทันที

บัลลัคผู้ที่หน้าเงียบขรึมแต่ดวงตายังคงอาลัยอาวรอยู่

ซิกนัสก็ถอนหายใจอย่างระเอื้มระอา...

...ขอบใจนะ ที่ช่วยลีเวียธานไว้...

"หื๊อ?" ชายหนุ่มสะดุ้งโหยง จู่ๆมีเสียงกึกก้องดังจากภายในหัว

(ช่างเถอะ ตอนนี้ฉันหิวข้าวละ ไปร้านอาหารหน่อยดีกว่า)

ซิกนัสก็เดินออกจาก ศูนย์บัญชาการไป

=====================
Mission 01 - accomplete
=====================