คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : วอนนี่ กะ เยเย่ part 1
“ผมไล่คุณออก!!!”เสียงทุ้มกดต่ำอย่างน่ากลัว เขวี้ยงเอกสารใส่หน้าคนถูกไล่ออกจนปลิวว่อนห้อง...ซองมินถอนหายใจเฮือก...เอาอีกแล้วซิ....
“ใจเย็นๆหน่อยสิครับคุณซีวอน.....”ซองมินเดินเก็บเอกสารที่ปลิวไปทั่วห้องประชุมเสร็จแล้วหันไปพยักหน้าให้กับ รปภ.หน้าห้องประชุม ให้ลากตัวคนถูกไล่ออกไปข้างนอกเสีย
“คุณชายชเวว่าที่ประธานโรงแรม โหดร้ายจัง...”ฮยอกแจที่นั่งดูอยู่นานพูดขำๆ ก่อนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
“ป้าเฮจิน ครับ เสริฟ์อาหารกลางวันให้พวกผมหน่อย”
“ฮยอกแจ....นายอยากโดนไล่ออกใช่มั้ย”
“ป่าวครับคุณชาย ผมไม่มีความคิดแม้แต่นิดเดียว...”ซองมินฮาก๊าก กับท่าทางล้อเลียนของฮยอกแจ สาเมดคนหนึ่งเดินเข้ามาวางอาหารให้ซองมิน...ทำเอาซีวอนสบทพรืด
....ใครออกแบบชุดพนักงานฟ่ะ กระโปรงจับกลีบระบายลูกไม่อ่อนหวานแต่กลับสั้นจนเวลาก้มลงเกือบเห็น...เอ่อ..บั้นท้าย แถมยังโชว์ขาเรียวอีก ดีนะที่ท่อนบนปิดหมด แต่นี้ก็โรงแรมนะไม่ใช่ เทค ผับ
คิดเพลินไปหน่อยจนไม่ได้สังเกตเมดตัวน้อยที่มายืนถือถาดอาหารมาอยู่ข้างๆนานแล้ว ซีวอนลุกพรวดแล้วเหตุการณ์ที่ไม่น่าเกิดก็เกิด
เคร้ง เพล้ง ตุบ “โอ๊ย..”เมดน้อยนั่งแหมะอยู่ที่พื้นเมื่อถูกชนโดยไม่ได้ตั้งตัวถาดอาหารหกเลอะตัวเองและคนที่ลุกขึ้นชนเต็มๆ ยังไม่หมดเท่านั้น
“เฮ้ย!!!~ เอกสารฉัน....ชุดฉัน....ทำบ้าอะไรวะเนี่ย..”ซีวอนโวยวาย ซองมินกันฮยอกแจมองตาปริบๆ ก่อนจะพากันอพยบออกไป..อยากช่วยคนน่ารัก แต่ก็สำเนียกได้ว่า ไม่อยากโดนลูกหลง..น่าสงสาร...
ซีวอนปลายตามองคนซุ่มซ่าม(ในความคิดตัวเอง....)ที่นั่งตัวสั่นเป็นลูกหมา ตาเรียวที่มองสบตากับเค้า คลอไปด้วยน้ำตา ปากอวบอิ่มพร่ำเอ่ยคำขอโทษ สภาพที่เห็นแล้วบอกได้คำเดียวว่า...น่ารัก...
แต่น่ารักสำหรับซีวอนคือ....น่าแกล้ง....
“ขอโทษฮะ...ผมจะรับผิดชอบเอง....”
“นายจะรับผิดชอบยังไง...แค่เสื้อนี่...นายทำงานทั้งชีวิตก็ยังซื้อมันไม่ได้หรอก...”ซีวอนแสยะยิ้มในขณะที่คนน่ารักลุกขึ้นยืนมองสภาพของบนโต๊ะ...สีหน้าซีดสนิท.....
“ให้ผมทำอะไรก็ได้ฮะ..เป็นการชดใช้..แต่อย่าไล่ผมออกเลยนะฮะ...”คนน่ารักพูดเสียงเครือราวกับจะร้องให้มองซีวอนอย่าอ้อนวอนขอความเห็นใจ...
“ทำไมฉันถึงต้องปราณีนายขนาดนั้น ในเมื่อขนาดพนักงานที่ตำแหน่งสูงกว่านายฉันยังไล่ออกได้เพียงเพราะมันพิมพ์งานผิดไปสามคำ...หื้อ..”เมื่อได้ยินดังนั้นร่างบางคุกลงกับพื้นมือเรียวปิดหน้าตัวเองสะอื้นไห้
“ผมยังต้องเลี้ยง แล้วก็ส่งน้องชายเรียนอีกสองคน...ฮึก...ได้โปรด..อย่าไล่ผมออกเลย..นะฮะ...ฮึก.....”ซีวอนสะอึก..เค้าไม่เคยคิดเลยว่าคนที่ถูกเค้าไล่ออกจะมีปัญหาอะไรหรือไม่...แต่เด็กคนนี้....
“นายชื่ออะไร...”
“ยะ...เยซอง...ครับ..”ซีวอนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เยซองใจแป้ว ไหล่ห่อวูบ..พี่ขอโทษนะ คิบอม เรียวอุค...ที่ไม่สามารถส่งนายสองคนเรียนต่อได้แล้ว
“เยซองใช่มั้ย...ตามฉันมา...”ซีวอนพูดเสียงเรียบก่อนจะเดินลิ่วๆ ไม่รอคนที่เดินกะแผลกๆตามมาสักนิด จนซีวอนชักสีหน้าหงุดหงิดหันมาดูนั่นแหละ เยซองถึงวิ่งตามเข้าลิฟต์ไปด้วย ซีวอนมองเยซองที่ตอนนี้ยืนตัวลีบอยู่มุมลิปต์ ตรงข้ามกับตน อย่างสำรวจร่างบางหลบสายตาเค้าตลอดเวลา จนถึงชั้นของเค้านั่นล่ะ...ถึงยอมมองหน้าแล้วเดินตามเค้าแต่โดยดี
พลั่ก...
ซีวอนหันมามองเมื่อได้ยินเสียงล้มด้านหลัง เยซองนั่งลูบข้อเท้าตัวเองอยู่ที่พื้นรีบเงยหน้าขึ้นมามองเมื่อมีเงามาทาบทับ..และรีบลุกขึ้นอย่างฝืนๆ ก่อนจะล้มลงไปอีกครั้ง
“อ๊ะ..”อุทานอย่างตกใจเมื่อกายบอบบางถูกยกขึ้นสูงจากพื้น ร่างสูงพาเยซองเข้ามาที่ห้องๆหนึ่ง ร่างเล็กถูกวางไว้ที่โซฟา ซีวอนเดินหายเข้าไปในห้องน้ำสักพักใหญ่ เป็นเวลานานพอสมควร นานพอที่เยซองจะสามารถใช้สายตาสำรวจห้องของ ลูกชายประธานโรงแรมได้
“มองหาของที่จะขโมยอยู่หรือไง..”
“เปล่านะครับ..ผมเปล่า...”เยซองปฏิเสธเป็นพัลวันก่อนรับเสื้อคลุมอาบน้ำมาจากอีกฝ่าย...มองหน้าซีวอนงงๆ...ถึงตอนนี้เยซองเพิ่งสังเกตุเห็นว่า ตัวซีวอนเองก็อยู่ในชุดคลุมอาบน้ำเหมือนกัน
เวลาผ่านไปสักพัก เยซองเดินกะแผลกออกมาจากห้องน้ำในมือถือชุดยูนิฟอร์มที่เปรอะเปื้อนไปหมด..มองไปที่ซีวอนซึ่งนั่งอยู่ปลายเตียง ถือแก้ววาย ซีวอนมองเยซองอยู่ก่อนแล้ว
“มานี่สิ..วางเสื้อกองไว้ตรงนั้นล่ะ....”เยซองเดินเข้าไปแต่โดนดี...แอบงงเล็กน้อย
“ขึ้นไปบนเตียง...”เยซองยังคงยืนนิ่งมองหน้า....ซีวอนขมวดคิ้วอย่างขัดใจ...
“ยังไม่ทำตามอีก..อยากโดนไล่ออกหรือไง...”เยซองกุลีกุจอปีนขึ้นเตียงไปนั่งจุมปุ้กอยู่กลางเตียง หยิบเม็ดยาที่อีกฝ่ายโยนให้ขึ้นมามองไปถามอย่างสงสัย...
“อะไรหรอฮะ...”
“กินซะ..”
“แต่...”
“ถ้านายยังไม่เอามันไปเข้าปากภายในสามวิ ฉันจะไล่นายออก..”ซีวอนพูดเสียงเรียบ ก่อนจะยิ้มแสยะเมื่อร่างเล็กโยนมันเข้าปากก่อนกลืนมันลงไปทั้งที่ยังไม่มีน้ำ
เยซองมองหน้าซีวอน ก่อนความรู้สึกแปลกๆ จะเริ่มประทุในร่างกาย...ร่างบางเริ่มรู้สึกร้อนทั้งๆที่แอร์ก็ถูกเปิดจนเย็นช่ำ ขาเรียวเล็กทั้งสองเริ่มหนีบเข้าหากันอย่างสะกดกลั้น ตัวขาวๆเริ่มแดงระเรื่อด้วยความอยากมองซีวอนที่เดินไปนั่งมองเข้าอยู่ที่โต๊ะปลายเตียง..ร่างสูงสั่งเสียงเด็ดขาดจนคนตัวเล็กรู้สึกอยากโดนไล่ออกขึ้นมาแล้วสิ
“ช่วยตัวเองให้ฉันดูเดี๋ยวนี้...”
NC ZONE
สามารถขอได้หลังไมค์ ทางเมล์ หากเจอคีย์ หรือ ตัวเฟ ในเมล์ แอดไปได้ตลอดเวลา แต่จะเจอคีย์รึป่าวไม่รู้ ?? เจอแน่นอน คีย์ออนทุกวัน ตอนเย็น หรือมืด ถ้า เป็นวันหยุดคีย์จะออน ช่วยบ่ายด้วย
ขอบคุณที่ติดตามอ่านค่ะ ต่อจากนี้ไม่ว่าจะเรื่องไหนถ้ามีเอ็นซีให้ขอหลังไมค์
ขอเตื่อนค่ะ เนื้อเรื่องางเรื่องมีเอ็นซีที่ถ้าไม่อ่านเเล้วจะไม่สามารถอ่านรเรื่องได้ค่ะ
ต้องขอโทษด้วยสำหรับคนที่ไม่สะดวก
แต่คีย์อยากได้รายชื่อคนที่ ชอบในตัวเยซอง
ชอบอ่านฟิคที่ เยเย่เคะนะค่ะ
ว่าเยอะแค่ไหน เพราะฉะนั้นคีย์จะเปิดอีกบทความนึงเพื่อนับจำนวนสมาชิก
ต้องขอโทษในการมาอัพบทความล่าช้าเพราะ คีย์ติดสอบ ติดงาน ติดสัปดาห์วิชาการ ติดงานกีฬาสี
หวังว่าคงจะติดตามกันต่อนะคะ
ปล้ำลิง . พวกเราชอบ เอสเจเหมือนกันและก็คงรู้ถึงเหตุการ์ณที่กำลังวุ่นวายมาก ของเอสเจ
คีย์ขอให้ทุกคนเชื่อมั่นในเหตุผลของ สมาชิกในวงทุกคน ไม่ว่าเค้าจะทำอะไร คีย์สัญญา คีย์จะรักเอส เจที่เป็นเอสเจ แบบนี้ ตลอดไป เชื่อในตัวพวกพี่ทุกคน ^^
KeYTime 
ครึ่งทางก็ตาม
ความคิดเห็น