อุล&กริม Adventure

ลำดับตอนที่ #2 : -2- อุลคิโอร่า&กริมจอว์เปลี๋ยน ไป๋. . .

มาแว้วววคร่าแวะมาโพสให้ต่อแล้วววเน้อ

เฮ้ออเหนื่อยชะมัดเลยเหอะๆๆๆ

หวังว่าพอจะอ่านรู้เรื่องกันเน้อค่ะ^__^

และขอบพระคุณทุกท่านที่แวะเข้ามาเบิ่งกันนะคร๊า~~
________________________________***________________

-2- อุลคิโอร่า&กริมจอว์เปลี๋ยน ไป๋. . .
คุณกริมจอว์. . .คุณกริมจอว์ขอร๊าบบบ><
“อะ. . .อืมมม. . .”
แหมท่านนี่กว่าจะฟื้นก็ปาไปตั้งวันเต็มๆเชียว ข้านึกว่าท่านจะซี้ม่องเท่งซะแล้วโฮ่ๆ เอ้านี่ขอรับน้ำชา- w-
“ อืมมม. . . ขอบใจ”
เจ้าของผมสีฟ้ารับน้ำชามาจากเจ้าภูตจิ๋วผมสีชมพู หน้าตาสัดส่วนทุกอย่างเหมือนซาเอล อพอลโลเปี๊ยบแต่เจ้าตัวเล็กนี่สูงแค่ 1 ฟุตเท่านั้น แถมยังลอยได้อีก- -
“ ซะเมื่อไหร่ละเฟ้ย! แกเป็นใคร ทำไมหน้าตาเหมือนซาเอลอย่างกะแกะโคลนนิ่งแบบนี้ฟะ แล้วไอ้ห้องสีชมพูพิลึกกึกกือนี่มันอะไร”
เจ้าตัวเล็กหัวเราะฮึๆในลำคอกับความรับรู้ทื่อๆของกริมจอว์อย่างขบขันพลางลอยลงมานั่งเก้าอี้ที่อยู่ใกล้ๆกับเตียงที่กริมจอว์นอนอยู่เมื่อครู่
“ ใจเย็นๆซิขอรับท่านกริมจอว์เอาเป็นว่ากระผมจะค่อยๆอธิบายเรื่องทุกอย่างให้ท่านฟัง แต่ตอนนี้กรุณาอย่าเอามือมาบีบหัวกระผมได้ไหมขอรับกระผมเจ็บบบT-T ”
เจ้าของผมสีฟ้ามองเจ้าตัวเล็กอย่างเคืองๆก่อนจะปล่อยมือออกจากหัวกลมๆของเจ้าภูตจิ๋ว เจ้าตัวเล็กกระแอมเสียงอย่างเอาการเอางานและเริ่มแนะนำตัวเอง
“ อะแฮ่มมม. . .งั้นกระผมก็ขอสวัสดีท่านกริมจอว์อย่างเป็นทางการ กระผมมีชื่อว่า ซาคอน ท่านซาเอลสร้างตัวกระผมขึ้นมาเพื่อเก็บข้อมูลน่ะขอรับ”
“ ข้อมูล??ข้อมูลอะไร? ”
พ่อจอมโวยวายเริ่มฉุนเล็กน้อยและกำลังคิดว่าถ้ากลับไปได้จะเข้าไปอัดไอ้นักวิจัยหัวสีชมพูสุดกระแดะนั่นให้เละเลยทีเดียว
“ ฮะๆอันที่จริง ท่านซาเอลต้องการเก็บข้อมูลของฮอลโลว์ที่อยู่ทางเหนือของลาส นอร์ เช่ เท่านั้นขอรับโดยการส่งตัวข้าซาคอนมากับอุกาบาตรที่ตกมาใส่ท่านและเมื่อมันตกใส่ฮอลโลว์ตนใดก็จะพาฮอลโลว์เหล่านั้น มาศึกษาการเอาตัวรอดในโลกที่สร้างขึ้นมาใหม่หรือก็คือโลกที่ท่านกำลังอยู่ในตอนนี้นี่เองขอรับ^__^ ”
“เดี๋ยวก่อนแกจะบอกว่าข้าเป็นพวกสวะอย่างฮอลโลว์ชั้นต่ำๆนั่นน่ะเหรอ”
กริมจอว์ฉุนขาดกับสิ่งที่เจ้าตัวเล็กซาคอนพูดออกมาตอนนี้ลำคอของเจ้าหัวชมพูอยูในกำมือของกริมจิว์เรียบร้อยและอยู่ในสภาพที่พร้อมจะบีบให้แหลกคามือได้ทุกเมื่อ= =”
“ ช้าก่อนขอร๊าบบบท่านกริมจอว์~~ ฟังกระผมพูดให้จบก่อนครับคือ. . .ที่เรื่องเป็นแบบนี้เพราะมันเกิดความผิดพลาดน่ะขอรับ เนื่องจากอุกาบาตที่ตกลงมาต้องใช้พลังกดดันวิญญาณในการเดินทางและมันจะตอบสนองกับพลังกดดันวิญญาณของวัตถุอื่น ช่วงค่ำคืนเป็นช่วงที่ฮอลโลว์จะออกมาหาเหยื่อกันพลุกพล่านเราจึงเลือกที่จะปล่อยอุกาบาตเพื่อสุ่มเอาฮอลโลว์มาวิจัยน่ะครับ แต่มันคงไปตอบสนองกับพลังกดดันวิญญาณที่ท่านปล่อยออกมาเลยไปตกใส่ท่านไงล่ะขอรับT T ”
“สรุปง่ายๆคืออุกาบาตรนั่นมีการตอบสนองกับพลังวิญญาณของพวกเราแล้วส่งเรามาที่นี่ใช่มั้ยครับ^__^”
เสียงอันสุขุมอ่อนโยนต้องทำให้ให้เจ้าภูตจิ๋วและเจ้าของผมสีฟ้าหันไปดูคนที่ยืนอยู่ตรงประตู. . .อุลคิโอร่านั่นเองแต่มันกลับทำให้คนผมฟ้าต้องงงเสียมากกว่า หมื่นวันพันปีไม่เคยเห็นไอ้ตาเขียวส่องนี่พูดจาสุภาพกับใครคนอื่นยกเว้นท่านไอเซ็น แถมรอยยิ้มเปื้อนหน้าที่ไม่เคยมีใครได้เห็นมันมาก่อน โอ้ววว~~ ไอ้โลกบ้านี่มันอะไรกันนะ. . .
“อ้าวกริมจอว์คุงทำไมอ้าปากหวอแบบนั้นล่ะครับ. . .ไม่สบายรึเปล่า??"
หนุ่มผิวสีหิมะซีดเดินเข้ามาหากริมจอว์แล้วเอามือเรียวสวยจับหน้าผาก กริมจอว์ของเราเริ่มช็อกกับความเปลี่ยนไปของไอ้เอสปาดาร์หมายเลข 4 นี่ซะแล้ว
“เอ. . .ตัวก็ไม่ร้อนนี่นาทำไมสีหน้าไม่ดีเลยล่ะครับ”
อุลคิโอร่าเคลื่อนหน้าเข้ามาใกล้กริมจอว์ทำเอาคนผมฟ้าถึงกับสะดุ้งโหยงและเผลอผลักหน้าเอสปาร์ดาร์ตาสีมรกตให้ออกห่าง ในช่วงวินาทีนั้นความคิดความรู้สึกที่แปลกประหลาดเริ้มถาโถมเข้ามาใส่กริมจอว์. . .เจ้าตาเขียวนี่น่ารักชะมัด แต่. . .จะคิดแบบนั้นได้ยังไงก็เจ้านี่เป็นศัตรูที่ต้องฟาดฟันเพื่อแย่งเอาลำดับนี่. . .
“ใครใช้ให้แกเรียกคำลงท้ายชื่อข้าด้วยคำที่ชวนอาเจียนแบบนั้นฟะ”
“ ดะ. . .เดี๋ยวก่อนขอรับท่านทั้งสองอย่าเพิ่งทะเลาะกันสิ. . .ข้ายังมีเรื่องที่ต้องบอกให้ทราบกันอีกนะครับ><”
ซาคอนพูดแทรกบทสนทนาของเอสปาร์ด้าทั้งสอง<หลังจากถูกลืมไปชั่วคราว>แต่ดูเหมือนจะไม่มีใครสนใจเพราะทั้งสองยังวุ่นอยู่กับการทะเลาะกันเหมือนเด็กๆอยู่บนเตียงสีชมพูหวานแหววนั่น - -“
แต่ยังไงซะเจ้าตัวเล็กก็ต้องอธิบายถึงสาเหตุที่อุลคิโอร่าเปลี่ยนไปและภารกิจที่เอสปาร์ดาร์ทั้งสองต้องทำให้สำเร็จอีกเฮ้อ! งั้นเอาเป็นว่าเขียน จม. ไว้ให้สองคนนี้อ่านกันเองแล้วกัน=w=
ซาคอนถอนหายใจพลางวาง จม. สีเหลืองนวลที่ไม่รู้เอาเวลาจากไหนมาเขียนไว้บนโต๊ะที่อยู่ข้างๆเตียงก่อนที่จะลอยตัวออกไปจากประตูอย่างสบายใจ
ฝ่ายเอสปาร์ดาร์ทั้งสองหลังสาละวนกับการทะเลาะกันจนเหนื่อย กริมจอว์ที่เพิ่งเอะใจว่าทำไมนิสัยและบุคลิกของไอ้ตาเขียวนี่ถึงได้ เปลี่ยนไปขั้นหน้ามือเป็นหลังเท้าจึงกะจะหันไปถามเจ้าตัวปัญหาตัวจิ๋วแต่ก็ต้องพบกับความว่างเปล่าที่ชวนให้เขาอารมณ์เสียอีกจนได้
"เจ้านั่นวางจดหมายทิ้งไว้บนโต๊ะแหนะกริมคุง~"
“แก. . .ถ้ายังเรียกข้าด้วยคำลงท้ายน่าสะอดิสะเอียนนั่นอีกข้าจะอัดแกซะ”
กริมจอว์หันไปดู จม.ที่วางไว้บนโต๊ะ แล้วหยิบขึ้นมาเปิดดู เมื่อเขาเริ่มเปิดจม.ก็ต้องพบกับสิ่งแปลกประหลาดและน่าสะพรึงกลัวที่สุดในชีวิตของเขา!
>…
>>>….
>>>>>…..
>>>>>>>เขาอ่านหนังสือไม่ออก55+< แป่วววว~~ >
กริมจอว์จึงเหล่มองร่างเล็กที่กำลังนั่งงอนตุ๊บป่องแก้มโป่งอยู่. . .ฟะ. . .ไอ้นี่เปลี่ยนไปแนวอินโนเซนต์ ได้น่าขยะแขยงจริงๆ-*-
“เฮ้! อุลคิโอร่าอ่านนี่ให้ฟังหน่อยสิ”
“เชอะ! ”
ร่างเล็กสะบัดหน้าพลางหันหลังให้ร่างสูง ถ้าเป็นอย่างนี้มีทางเดียวคือต้องง้อไอ้เอสปาดาร์ตัวซีดนี่เหรอฟะ. . .ข้าต้องง้อไอ้นี่เหรอไม่เด็ดขาดแต่. . .ถ้าไม่ทำแล้วตูจะรู้ได้ไงว่าไอ้เตี้ยนั่นเขียนอะไรไว้ในนี้แถมหนทางที่จะออกไปจากโลกของไอ้นักวิทยาศาสตร์โลกจิต รสนิยมเชยๆนั่นอีก. . .ว๊อยยย~~!!
“เออ!!ก็ได้ๆแกจะเอาอะไรก็ว่ามา”
“จริงนะครับ~'w'”
ร่างเล็กหันมายิ้มแป้นให้ร่างสูง หึยยย. . .เจ้านี่ทำไมมันเปลี่ยนบุคลิกได้เร็วงี้ฟะกริมจอว์คิดพลางถอนหายใจเบาๆ
“ข้าจะไม่พูดซ้ำ”
“งั้นผมขอเรียกคุณว่า กริมจอว์คุง ส่วนคุณก็ต้องเรียกผมว่า อุล ตกลงนะครับ”
“เฮ้ยยย!! แกเกินไปแล้ว ไม่ได้เฟ้ยยย! ”
“งั้นผมไปละครับ”
“เฮ้ยยย.!!อะ. . .อุล. . .เดี๋ยวเด้>///<”
ร่างเล็กทำท่าว่าจะลุกออกไปจากเตียงแต่ก็ต้องหยุดเพราะเสียงเรียกให้อยู่ต่อของคนผมสีฟ้า<ร้ายจริงๆนะอุลจัง->
"ครับผมกริมคุง^w^"
ร่างเล็กหันมายิ้มให้กริมจอว์อย่างพอใจ
“ชิ. . .เอ้า จม.อ่านให้ข้าฟังเร็วเข้า”
เวรชิบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ คนผมฟ้าอยากจะ Said คำๆนี้เป็นล้านๆรอบ ตั้งแต่เกิดมาเขาไม่เคยต้องทำตามใจใครขนาดนี้มาก่อนน เหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้เขาคิดได้ว่า ถ้ากลับไปลาส นอร์ เช่ ได้เห็นทีจะต้องหัดอ่านหนังสือซะแล้ว . . .
ฝ่ายอุลคิโอร่าหลังจากกวาดสายตาอ่าน จม. อยู่ครู่หนึ่งก็ทำหน้าเครียดแล้วหันมาจ้องหน้ากริมจอว์เขม็ง ทำเอาคนหัวฟ้าต้องหน้าถอดสีตามไปกับบุคลิกของร่างเล็กที่เปลี่ยนไปอีกแล้ว
“ แกเป็นอะไรของแก”
“กริมคุง ดูท่า. . .เราจะแย่ซะแล้วล่ะ”
คำพูดของร่างเล็กทำให้กริมจอว์หน้าถอดสีเข้าไปกันใหญ่ มันเกิดอะไรขึ้นอีกล่ะเนี่ยกริมจอว์คิดพลางเกาหัว แกรกๆ
“มีอะไรแย่อีกล่ะฟะ”
ร่างเล็กกวักมือเป็นสัญญาณบอกให้ร่างสูงเข้ามาหาใกล้ๆ กริมจอว์เคลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ร่างเล็กอย่างว่าง่าย หนุ่มตาสีมรกตยิ้มออกมาอย่างพอใจและแฝงเลศนัยไว้ในรอยยิ้มเดียวกันนั้นเอง
กริมจอว์เริ่มรู้สึกไม่ชักมาพากลจึงผละศีรษะออกจากไอ้ตัวยุ่งแต่ดูเหมือนจะช้าไปเพราะร่างเล็กดึงร่างของเจ้าของผมสีฟ้ามาประจบปากจุมพิตเสียแร้นนน>w<
“ฮึก. . .เฮ้ยยแกทำอะไรของแกฟะ!!? “
“ในจม.เขียนว่าเราต้องจุ๊บกันจึงจะเริ่มภารกิจแรกและได้รับพลังมาอย่าว่ากันเลยนะครับกริมคุง^3^”
ร่างเล็กยิ่งบดปากและเล่นลิ้นเข้าไปอยู่ด้านในปากอุ่นๆของกริมจอว์อย่างเร่าร้อน มันทำให้ร่างสูงรู้สึก. . .ดีแบบบอกไม่ถูกและไม่สามารถต่อต้านเจ้าตาสีเขียวสวยนี่ได้เลยทั้งสองหลับตาพริ้มและต่างมอบรสจูบให้กัน...ผ่านไปครู่หนึ่งร่างเล็กเป็นฝ่ายถอดริมฝีปากออกก่อน และเมื่อหนุ่มตาสีเขียวสวยเปิดตาขึ้นก็ต้องตกใจกับภาพที่บังเกิดอยู่ตรงหน้าเขา. . .
“กริมคุง. . . ทำไมคุณถึงกลายเป็นผู้หญิงไปแล้วเนี่ย!!”
“หาอะไรนะ!!”

------------------------****--------------------

จบไปแล้วอีกตอนนะคะเหอะๆกว่าจะคิดแต่ละฉากได้สมองแทบทะลักออกมารุย-w-

ช่วยๆติชมด้วยนะคะจะได้เอาไปพัฒนาต่อไปค่ะ^0^