แก้วใจนาคราช

ลำดับตอนที่ #2 : ผีพราย พญานาค เพชรนาคราช

"

กรี๊ดๆ แย่แล้วนาคี"

ขวัญเรือนกรีดร้องด้วยความตกใจ จักรยานน้ำอยู่ในสภาพที่คว่ำลอย ขณะที่เด็กชายคนหนึ่งกำลังประคับประคองว่ายน้ำช่วยเพื่อนของตนที่เวลานี้ไม่สามารถช่วยตนเองได้

"เพื่อนช่วยเพื่อน" เหตุการณ์ร้ายแต่มีสิ่งที่น่าประทับใจอยู่ด้วยนั้นคือเพื่อนกันย่อมช่วยเหลือเพื่อนยามที่เดือดร้อนให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

"

คิดอะไรล่ะยายบ้า" ขวัญเรือนด่าตัวเองในใจ สมองระดมคิดไปว่าจะทำอย่างไรจะช่วยเด็กสองคนนั้นได้

"

"

นาคีรับรู้นิสัยของเพื่อนสาวคนนี้ดี ขวัญเรือนมองดูภายนอกอาจจะดูดุร้าย เกรี้ยวกราด แต่จริงๆแล้วเธอเป็นคนที่มีเมตตามีน้ำใจมากมายเลยทีเดียว

นาคีมองซ้ายมองขวาช่วยเพื่อนตะโกนขอความช่วยเหลืออีกแรง นักท่องเที่ยวในช่วงฤดูฝนเฉกเช่นนี้ เวลานี้มีน้อยนิดซะเหลือเกิน เธอเข้าใจว่าทำไมพวกเขาถึงทำได้แค่ยืนมองแต่ไม่ยอมลงไปช่วยเด็กสองคนนั้น ความรักตัวกลัวตายเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับคนทุกคน พวกเขาไม่ผิดหรอกที่ไม่ไปช่วย แต่ตัวนาคีเองนั้นแหละที่เป็นคนผิด ที่เข้าใจว่าเด็กสองคนนั้นน่าจะว่ายน้ำเป็น และช่วยเหลือตัวเองได้ดังที่ได้บอกกับขวัญเรือน ตอนที่เธอพบเห็นเด็กสองคนนี้ช่วงแรก

นาคีน่าจะไปแจ้งเจ้าหน้าที่ที่ดูแลเขื่อนให้ห้ามปรามเด็กสองคนนั้นตั้งแต่ช่วงแรก เรื่องทั้งหมดนาคีเป็นคนผิดเองและต้องรับผิดชอบกับความคิดที่เลนเล่อ ประมาท

นาคีตัดสินใจ รีบวิ่งลงไปในน้ำที่ค่อยๆลึกขึ้นจนไม่สามารถเดินได้หญิงสาวต้องว่ายน้ำไปเพื่อไปช่วยเด็กสองคนนั้น

อะไรหรือขวัญ"เด็กสองคนนั้น...เด็กสองคนนั้น..ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย เด็กกำลังจมน้ำ ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วยเด็กจมน้ำ ช่วยด้วย เด็กกำลังจมน้ำ ช่วยด้วยค่ะ" ขวัญเรือนร้องตะโกนร้องลั่นขอความช่วยเหลือสุดเส้นเสียง อย่างไม่ยอมหยุดหย่อน แต่สวรรค์ไม่เป็นใจคนแถวนั้นไม่มีเลย

"

นาคี...อย่าดีกว่ามันอันตรายนะ" ขวัญเรือนตกใจเมื่อเห็นเพื่อนของตนกำลังว่ายน้ำ

"

"

ขวัญเรือนคิดได้ไม่ทันไรก็ต้องตกตะลึงเมื่อธรรมชาติ บรรยากาศรอบตัวขณะนี้ได้เปลี่ยนวิบัดผันแปรอย่างที่ไม่มีวี่แววว่าจะเกิดขึ้นได้ แต่มันก็เกิดขึ้นแล้ว หญิงสาวหลับตาตั้งจิตให้เป็นสมาธิเพื่อหาหนทางแก้ไขแต่ก็ไม่เป็นผล สมาธิของเธอกระเจิดกระเจิงด้วยความเป็นห่วง นาคี เพื่อนสาว เพื่อนรัก เพื่อนแท้ เพื่อนตาย คนเดี่ยวของเธอเท่านั้น

ท้องฟ้าที่แจ่มใสอยู่ดีดี ก็กลับมืดฟ้ามัวดินแปรปรวนไปหมด ก้อนเมฆดำก้อนใหญ่เคลื่อนตัวบดบังแสงอาทิตย์ ลมเริ่มพัดแรงขึ้นแรงขึ้นจนท้องน้ำกลายเป็นคลื่นที่กระทบเข้าฝั่งอย่างแรง สายฝนที่ตกลงมาอย่างหนักทำให้ขวัญเรือนเป็นห่วงเพื่อนรักของตนมากมายที่สุดในตอนนี้ ในขณะที่ขวัญเรือนเองก็ไม่ยอมอยู่นิ่งดูดาย ปากก็ร้องตะโกนขอความช่วยเหลืออย่างเต็มที่ ขาสองข้างก็รีบวิ่งไปบอกเจ้าหน้าที่ดูแลเขื่อนกักเก็บน้ำแห่งนี้อย่างฉับไว

ผู้หญิงสาวและสวยใสน่ารัก ที่อยู่ก็โผล่หน้ามาในสำนักงานของเจ้าหน้าที่ดูแลเขื่อนกักเก็บน้ำ เสื้อผ้าก็เปียกปอนจนแนบเนื้ออวดรูปกายที่ใครเห็นต้องมองอีกครั้ง

หุบปากซะขวัญ มีหน้าที่ร้องตะโกนก็ร้องต่อไป"นาคี...ระวังตัวนะเพื่อน" ขวัญเรือนตะโกนบอกเพื่อนสาวด้วยความเป็นห่วง ร้อนอกร้อนใจยืนไม่อยู่กับที่ หัวใจเต้นแรงเมื่อเธอรู้สึกลุ้น รู้สึกตกใจ รู้สึกเป็นห่วงเพื่อน และรู้สึกกลัว กลัวในลางสังหรณ์ของตัวเอง

"

ช่วยด้วยมีเด็กจมน้ำสองคน และนาคีเพื่อนสาวของฉันกำลังลงไปช่วยเด็กสองคนนั้น ฉันเป็นห่วงเพื่อนฉันมากพวกคุณต้องช่วยเพื่อนฉันให้ได้นะ" ขวัญเรือนพูดด้วยน้ำเสียงที่ดัง ฟังชัด อารมณ์และความรู้สึกบอกได้ว่าเธอเป็นห่วงเพื่อนเธอมากจริง

"

"

เร็วสิค่ะ จะนั่งมองฉันหาสวรรค์วิมานอะไรเล่า เร็วเร็ว"ครับผม"

ขวัญเรือนพูดบอกเชิงตะคอกนิดหน่อย เมื่อเห็นบรรดาหนุ่มหนุ่มสามคนได้แต่มองเธออยู่เหมือนเธอเป็นตัวประหลาดยังไงยังงัน ก่อนที่จะลุกขึ้นคว้านู้นหยิบนี้ชุลมุนวุ่นวายไปหมด

หญิงสาวรีบวิ่งมาที่เดิมอีกครั้ง ฝนที่ตกหนักมากจนกระทั้งแสบเนื้อแสบตัวไปหมด แต่เธอก็ไม่สนใจมองผ่านความมืดสลัว เห็นเพื่อนสาวของตนว่ายน้ำใกล้จะถึงแล้ว ในใจก็ได้แต่ภาวนาขอพรสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้ปกป้องคุ้มครองเพื่อนของตน

ขวัญเรือนมองไปที่บริเวณชายฝั่งริมหาด เด็กชายคนหนึ่งกำลังช่วยว่ายน้ำกลับมาจนเกือบจะถึงฝั่ง เธอรีบวิ่งกระโจนลงน้ำลงไปช่วยเด็กชายคนนั้นทันทีอย่างทุลักทุเล เมื่อไปถึงตัวเด็กซึ่งระดับลึกเท่าทรวงอก เธอก็ดึงตัวกระชากเด็กคนดังกล่าวให้กลับเข้าฝั่งอย่างปลอดภัย

"

หนู แล้วพี่ผู้หญิงละ" ขวัญเรือนหมายถึงนาคี

"

"

ผมไม่รู้ครับ ผมรู้แต่ว่าผมช่วยเพื่อนผมไม่ได้แล้ว จึงว่ายน้ำเอาตัวรอดซะก่อน"แล้วไม่เห็นเพื่อนของพี่เลยเหรอไง ฮะ" ขวัญเรือนตะคอกถามใส่เด็ก

"

เห็นครับ พี่เขาว่ายน้ำถึงพอดี บอกให้ผมว่ายน้ำกลับเข้าฝั่งซะก่อน"

คำตอบของเด็กชายทำให้ขวัญเรือนรู้สึกดีขึ้น ในใจก็ได้แต่ภาวนาขอพรสิ่งศักดิ์สิทธิ์

"

พี่ครับ..เพื่อนพี่จะช่วยเพื่อนผมทันไหม"

มือของเด็กชายจับที่แขนของเธอแล้วเขย่าไปมาอย่างร้อนอกร้อนใจที่ตัวเขาเองก็เป็นห่วงเพื่อนของเขาเหมือนกัน ขวัญเรือนสลัดมือที่จับแขนของตัวเองออก คิดในใจ

"

"

"ฉันก็ห่วงเพื่อนฉันเหมือนกันนั้นแหละ" พี่ครับ..เพื่อนพี่..."หุบปากเดี่ยวนี้นะ...ไอ้เด็กบ้าปัญญาอ่อน...สมองหัดคิดซะบ้างว่าอะไรควรอะไรไม่ควร...รู้อยู่แล้วว่ามันอันตรายแล้วยังจะดันทุรังไปลองของกับมันอีก...เวรเอ้ย....แล้วใครเดือดร้อนละ ...ฉันและเพื่อนฉันต้องมาช่วยเหลือเด็กเหลือขอ...ถ้าเพื่อนฉันเป็นอะไรไปเพราะต้องไปช่วยเพื่อนแก..เจอดีแน่...ไอ้เด็กเวร"

ขวัญเรือนตะคอกใส่เด็กคนดังกล่าวด้วยความโมโหอย่างแรง อารมณ์โกรธทำให้เธอระงับสติไว้ไม่อยู่ แต่เธอก็ไม่สนใจว่าเด็กชายคนดังกล่าวจะรู้สึกยังไง เพราะในเวลานี้เธอเป็นห่วงนาคีเพื่อนรักของเธอเป็นที่สุด

ขวัญเรือนพยายามมองไปที่ผืนน้ำ แต่ไม่พบอะไรนอกจากความมืดฟ้ามัวดินและฝนตกหนัก แต่เมื่อมองไปเห็นเด็กชายที่กำลังร้องให้อย่างหนัก น้ำตาไหลรินอาบแก้มแข่งกับสายฝน เธอจึงได้สตินั่งลงปลอบใจเด็กชายคนดังกล่าว ที่ยืนร้องให้ตัวสั่นด้วยความหนาว ขวัญเรือนคว้าตัวเด็กชายวัยสิบสองปีมากอดให้ความอบอุ่น

"

ไม่เอาไม่ร้อง ลูกผู้ชายเขาไม่ร้องให้หรอก เราสองคนต้องมั่นใจว่าทั้งสองคนนั้นจะต้องไม่เป็นอะไร พี่นาคีต้องช่วยเพื่อนของหนูได้ และปลอดภัยทั้งสองคน" ขวัญเรือนปลอบใจเด็กพร้อมๆกับปลอบใจตัวเองเด็กชายพนมมือไหว้ขอพรสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ขวัญเรือนเองก็เช่นกันเธอตั้งจิตอธิฐานสวดมนต์สิ่งที่ช่วยยึดเหนี่ยวจิตใจเป็นที่พึ่งสุดท้ายในเวลาที่เดือดร้อน

*************************************************

นาคีพยายามตั้งอกตั้งใจว่ายน้ำสุดแรงเกิด แม้จะต้องว่ายน้ำต้านกับคลื่นที่พัดพาสายน้ำเคลื่อนที่ด้วยความแรงตามกระแสลมและสายฝน จนกระทั้งมาถึงในที่สุด ภาพที่เห็นเต็มสองตา ทำให้นาคีรู้สึกใจหายเมื่อเห็นเด็กชายกำลังค่อยๆจมลงสู่ใต้น้ำลึก นาคีโกรธตัวเองเหลือเกินที่มาช้าไปนิดเดียว แต่มันก็ยังไม่ช้าเกินไปที่จะช่วยเด็กชายคนนั้น หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด แล้วดำน้ำลงไปทันทีนาคีพยายามดำน้ำ แหวกว่ายให้เร็วที่สุดจนมองเห็นร่างของเด็กชายที่อยู่ใกล้แค่มือเอื้อม นาคีเร่งความเร็วมากขึ้น และเธอก็คว้ามือเด็กคนนั้นได้ในที่สุด แล้วพยายามรีบพุ่งตัวเข้าสู่เหนือน้ำก่อนที่จะสายเกินไป แต่ก็ไม่สำเร็จเหมือนมีอะไรสักอย่างฉุดรั้งไว้หญิงสาวก้มหน้าลงไปมองด้านล่าง สิ่งที่นาคีได้พบเห็นทำให้เธอแทบจะผละหนีด้วยความหวาดกลัวจนแทบจะว่ายน้ำหนีทันที แต่ความรู้สึกที่อยากช่วยเหลือเด็กคนนี้สังการออกมาจากจิตใจจิตใต้สำนึกที่ดี บอกเธอว่าจะต้องช่วยเด็กชายคนนี้ให้ได้ อย่าได้หวั่นเกรงกับสิ่งลี้ลับที่มันชั่วร้าย

"

อยากตายหรือไง นังโง่" เสียงพูดที่กังวานน่ากลัวดังมาจากหญิงชราหน้าตาน่าขยะแขยง เส้นผมของหญิงชราที่หยาบกระด้างยาวแผ่สยายกระจายไปทั่วท้องน้ำ แววตาที่แดงก่ำมองนาคีด้วยความโกรธจัด ผีพรายน้ำดึงขาของเด็กชายให้ดำดิ่งลงไปลึกมากยิ่งขึ้นในขณะที่นาคีเองก็ไม่ยอมดึงตัวเด็กชายคนดังกล่าวกลับขึ้นมา ในใจตั้งจิตสวดมนต์แผ่เมตตาพระคาถาชินบัญชรที่เธอเองจำได้จนขึ้นใจ
สิริมงคลกับตัวเอง สิ่งเลวร้ายที่มองเห็นและมองไม่เห็นไม่สามารถมายุ่งเกี่ยวได้

"

ปล่อยเด็กคนนั้นเถอะพรายน้ำจ๋า สิ่งที่พรายน้ำทำมันยิ่งแต่ทำให้พรายน้ำต้องทุกข์ทรมานอยู่อย่างนี้ต่อไป"

นาคีพูดพร้อมกับพยายามแย่งตัวเด็กชายคนนั้น

"

หุบปากซะ ถ้าไม่อยากตกเป็นอาหารของข้าเหมือนเด็กคนนี้"พรายน้ำไม่ยอมรับฟังคำพูดใดใดของนาคีทั้งสิ้น ความชั่วและความเลวร้ายมีมากมายเหลือเกินจนแผ่กระจายเข้าครอบงำจิตใจพรายน้ำจนมืดสนิทไม่สามารถรับส่วนบุญที่นาคีแผ่เมตตาให้

"

"

พรายน้ำฉันขอร้องเถอะนะ ฉันสัญญาว่าจะช่วยยายให้หลุดพ้นจากสิ่งที่พรายน้ำกำลังได้รับอยู่ นะค่ะ"หุบปากแกซะ แล้วเลิกสวดมนต์บ้าบออะไรนั้นได้แล้ว"

นาคีตั้งจิตให้เป็นสมาธิอีกครั้งหนึ่ง บทสวดมนต์ช่วยได้เพียงแค่ป้องกันไม่ให้พรายน้ำนำตัวเด็กชายลงไปใต้น้ำลึกได้ แต่เธอเองก็ไม่สามารถที่จะต่อสู้กับปีศาจร้ายตนนี้ได้เลย อะไรบางอย่างบอกเธอว่าเด็กชายคนนี้กำลังจะสิ้นใจ

"

พรายน้ำปล่อยเด็กคนนี้เถอะนะ แล้วเอาตัวหนูไปแทน"นาคีตัดสินใจแน่วแน่ เธอยินยอมที่จะแลกชีวิตของเธอเพื่อเด็กชายคนนั้น ยังไงซะเด็กคนนี้ยังมีพ่อยังมีแม่ ญาติพี่น้อง และคนอื่นๆที่รักและเป็นห่วงเขา แต่นาคีเป็นแค่เด็กกำพร้าคนหนึ่งเท่านั้น ตายไปก็คงมีคนเสียใจไม่มากมายเท่าไหร่ นอกจากหลวงตาที่วัดและขวัญเรือนเพื่อนคนเดียวของเธอเท่านั้น

"

"

หญิงสาวคนนี้เป็นคนที่พรายน้ำตั้งหน้าตั้งตารอคอยมานานเหลือเกิน รอมานานนับร้อยปี ตัวตายตัวแทนเท่านั้นต่างหากที่จะช่วยให้พรายน้ำเป็นอิสระหลุดพ้นจากบ่วงกรรมแห่งนี้

นังหน้าโง่ พูดแล้วคืนคำไม่ได้นะ"ฉันพูดจริง เร็วสิจ๊ะเดี่ยวก็ไม่ทันการณ์ซะหรอก"ข้อเสนอของเธอได้ผล เพราะความโลภของผีพรายนั้นเอง ผมยาวสยายของผีพรายเข้ามาพันรอบตัวของนาคี หากแต่ร่างของเด็กชายกลับลอยขึ้นไปที่ผิวน้ำ ก่อนจะเคลื่อนตัวเข้าสู่ฝั่งอย่างรวดเร็ว เสียงแผดร้องด้วยความดีใจของพรายน้ำดังลั่นไปทั่วผืนน้ำ เวลานี้นาคีรู้ซึ้งถึงพระคาถาชินบัญชรที่ใครสวดและปฏิบัติตามพระคาถาชินบัญชร จะพบแต่ความสุขความเจริญเป็น