คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 ::แววตา [50%]
เสียประสานอนรีาธรรมาิ ับล่อมบรรเลในป่าว้า บรรเลเพื่อให้ธรรมาิยัเป็นธรรมาิ สายลมโบพัพอให้ในที่นี้ไม่ร้อนอบอ้าวนเินไป
สายน้ำพัพาเศษใบไม้ใบห้าและวัถุ่าๆ ให้ไหลวนเวียนเป็นวัถัร ฝูปลาว่ายทวนน้ำ ใบไม้บน้นไม้สูสั่นระทบันเอ เสียน เสียแมล... แสแเร็รอาใบไม้ระทบมัวน้อยที่อยู่บนพื้นิน
ท่ามลาวามามแห่เสียเพลนั้น... ูเหมือนว่าะมีผู้มที่ไม่ปลื้มเท่าไรับารแสเท่าไร
"หยุนะ!!!!!!! ไอ้หมาบ้า!!!! ปล่อยันนะ!"
"รรรรรรร์!!"
หิสาววัยสิบหผู้รอบรอเส้นผมสีแเพลิอยสั้น ร้อะโนัวาเสียเพลทันทีที่เ้าสุนัป่านสีาวสะอาน่าแลมอฝัเี้ยวอมันลที่ท่อนาเรียว
มเี้ยวแ็แร่ที่ผ่านเนื้อมามานานับัฝัลึลไปในเนื้อาาวๆ วาสีม่วสวยอสัว์ป่า้อมอพรานสาวผู้บุรุ เลือสสีุหลาบ่อยๆ ไหลึมามปาแผลที่เปิออ
เรมีนะ .. พรานสาวผู้เี่ยวาในารเป็น "นัล่า" เพิ่ะเป็น "ผู้ถูล่า" รั้แร เธอรีร้ออย่าใและเ็บปว ่อนที่สมอะสั่ารให้ใ้ระบอปืนยาวฟาลลาหัวสุนัป่าอย่าไม่ปรานี
"เอ๊!! รรรรรร์"
เ้าสัว์ป่าวาสีม่วำรามเป็นรั้สุท้าย ่อนะยอมยมเี้ยวสีาวบริสุทธิ์อมันออมาาท่อนาอเรมินะ แล้ววิ่หนีไป เรมินะเสียหลัล้มล้นระแทพื้น
เธอันเ่าึ้นมาามธรรมาิ แล้วเหลือบามอแผลที่เพิ่ไ้มาสๆ ร้อนๆ ริมฝีปาบานั้นสบถำหยาบออมาเบาๆ อย่าห้ามไม่อยู่่อนะเหลือบวาลมโสีำมอหาหนทาที่พอะไ้พึ่พิ
แล้ว็ัสินใีอาภร์ที่ห่อหุ้มร่าาย มาห่อหุ้มปาแผลเปลือยเปล่า... มือเรียวว้าเ็มทิศสีทอึ้นมาหาทิศ แ่ระนั้น็ยัไม่รู้ที่ไป... ร่าบามวิ้วอารม์ุ่นมัวแล้วหยัายลุึ้นเินาไปโยไร้ทิศทา
ฝ่ายสัว์ป่านละมุนสีาวนั้น็วิ่ามลิ่นเิมทีุ่้นเย เท้าที่ประับ้วยเล็บสั้นๆ แ่อันรายพาัวมันเินมาถึปาถ้ำแห่หนึ่ เสียำรามรอไรฟันบ่บอถึารลับมาาารหาอาหาร
เ็หิวัยเ็วบที่นั่อเ่าอยู่ในถ้ำ่อยๆ เยใบหน้ามอมแมมึ้นมาาหัวเ่าที่เหมือนะหุ้มระู รอยยิ้มประับใบหน้ามัวหมอนั่นบาๆ แล้ว็รีบพาร่าผอมโอัวเอออมา
ามุมมืเียบสั
"รรรรรร์ รรร์................(ลับมาแล้วเหรอ?)"
เ็หิเส้นผมสีฟาำราม้วยภาษาอผู้ที่อยู่อาศัย้วย หมาป่าสีาวเ้ามาลอเลียเ็หิอย่าเป็นมิร เ็หิใ้ลำแนที่เรียวเล็าสารอาหารวัโอบอสุนัป่า
ลูบแผนสีาวสวยแล้วถามถึอาหาร ้วยภาษาที่เผ่าพันธุ์อเธอเอนั้นไม่เ้าใ
"รรรรรรร์ (อาหารล่ะ?)"
"รรรร์ รรรร์ (อโทษนะ...)"
".............................."
นัย์าวาสีม่วอะเมทิส์่อยๆ หลุบลอย่าเศร้าสร้อยและหิวระหายอาหาร เพื่อนรัอเธอเห็นภาพนั้น็ทนไม่ไ้ เพราะัวมันเอ็หิวเหมือนัน เ็สาวเห็นอย่านั้น็มีอารม์เหมือนสัว์ป่า
"ั้นันะไปหาอาหารเอนะ...."
"ฮื่อ.."
หมาป่าำรามอบ แล้ว่อยๆ ลานสี่าเ้าไปหลบนอนพัในมุมมือถ้ำ...... รออยเ็หิลับมาพร้อมอาหาร
ที่น้ำลาป่านั้น .... สายน้ำที่ลมาาที่สูระทบพื้น้านล่านเิเป็นฟอสีาว าฟอสีาวที่ีนน้ำ่อยๆ ใหลวนมาในแอ่เป็นน้ำที่ใสบริสุทธิ์นเห็นัวปลาและ้อนหิน้อนิน
าน้ำใสที่มอเห็นทะลุปุโปร่็เิลายเป็นสีแานที่แผ่ระายออเป็นวว้า
เ็สาววัยเ็วบเหลาไม้แถวนั้นแล้วปัลลาัวปลา ปลาัวน้อยเหล่านั้นถูสัหาร้วยารเสียบเ้าลาัว ปลายไม้แหลมมฝัอยู่ในิน
น้ำใสๆ ่อยๆ มีสีแสแผ่ออมาทีละนิ นัยน์าแ็ร้าวที่ไร้วามปรานีมอพวมันายในน้ำอย่าอนาถา วาเยาสีม่วสายแววเศร้าุ่นมัว เธอหาวออมาเล็ๆ
แล้วึไม้ห้าไม้ที่ปัอยู่ในแอ่น้ำออ พร้อมับัวปลาที่ิ้นรนอยู่ลาไม้ และายในที่สุ
"ผู้ล่า" นนี้แลบลิ้นเลียอเหลวสีแที่ไหลลู่ลาม้ามไม้นั่นอย่าระหายแล้วเินลับไปที่ถ้ำเิม
(เี๋ยวมา่อ........................... นะะ ^^ ถ้าอ่านไม่ถนับอ้วย่ะ)
ความคิดเห็น