ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : >> วิญญาณ...หลุดร่าง
(Writer’s mode)
โรงพยาบาลโคโนฮะ
“ท่านซึนาเดะเข้าไปนานแล้วนะเนี่ยทำไมยังไม่ออกมาอีก”เสียงบ่นอุบอิบของอิโนะที่ไปยืนเกาะประตูห้องฉุกเฉินที่ซากุระถูกเอาตัวเข้าไป
“อิโนะ อย่าทำเป็นเด็กน่าไปยืนเกาะประตูเกะกะคนอื่นเข้านะ”เท็นเท็นที่รู้ข่าวจากอิโนะก็รีบตามมา
“ใช่ค่ะ ทำแบบนี้ยิ่งทำให้ท่านซึนาเดะเครียดนะคะ”ฮินาตะเสริม
“อิโนะ”
“ท่านซึนาเดะ!ซากุระเป็นไงบ้างคะ”เมื่อซึนาเดะออกมาอิโนะก็รีบถลาเข้าไปถามอาการเพื่อนเลิฟทันที ส่วนสองสาวก็รีบไม่ต่างกันนักทั้งสองรีบเดินเข้าไปหาซึนาเดะอย่างร้อนรน
“คือว่า...ซากุระน่ะ”ซึนาเดะทำหน้าสลด
“ซากุระ ซากุระเป็นยังไงบ้างคะ”ฮินาตะถาม
“ซากุระยังไม่ตาย...”
“เรื่องจริงใช้มั้ยคะ”อิโนะที่ดูท่าทางเป็นห่วงมากที่สุดร้องดีใจ
“เงียบๆน่าอิโนะดีใจในใจก็พอแล้ว-O-“เท็นเท็นที่เตือนอิโนะเป็นรอบที่สองพูด เพราะตอนนี้
คนส่วนใหญ่ในโรงพยาบาลหันมามองอิโนะและพวกเธอแล้ว
“แล้วทำไมสีหน้าท่านซึนาเดะไม่สดใสเลยคะซากุระก็ดีแล้วนี่”ฮินาตะที่เรียบร้อยที่สุดถาม
“ก็ยังพูดไม่จบ ซากุระน่ะไม่ตายแต่ก็ไม่ฟื้น เป็นเจ้าหญิงนิทราอยู่”
“ห๊า!”เสียงสามสาว
“ซากุระไม่มีทางตายแต่ก็ไม่รู้ว่าจะฟื้นเมื่อไหร่”ซึนาเดะบอกต่อ
“พวกเราเข้าไปเยี่ยมซากุระได้มั้ยคะ”อิโนะถาม
“เดี๋ยวค่อยไปเยี่ยมเพราะจะต้องเอาซากุระย้ายไปนอนห้องVIPก่อน อีกซัก10นาทีถึงจะเข้าไปเยี่ยมได้”ซึนาเดะบอกแล้วก็เดินจากไป
“ค่ะ”
“ซากุระก็อยู่ตัวคนเดียวใครจะเฝ้าตอนนอนโรง’บาลล่ะ?”เท็นเท็นถามระหว่างเดินลงไปร้านอาหารของโรงพยาบาล
“ฉันก็ได้เดี๋ยวฉันเฝ้าเอง^^”อิโนะเป็นคนอาสาเฝ้าซากุระ
“ก็ได้พอดีฉันก็ไม่ว่าง ฮะๆ”เท็นเท็นพูด
“ไม่ว่างหรือจะไปสวีทกับเนจิกันแน่-w-“อิโนะยิ้ม(อย่างเจ้าเล่ห์)
“บ้าน่า-///-“
“ว่าไปพี่เนจิก็บอกว่าไม่ว่างเหมือนกันนะคะสงสัยจะใช่อย่างที่อิโนะพูดแน่ๆเลย^^”ฮินาตะพูดเสริม
“ไม่มีใครเข้าข้างฉันเลยอ่ะ-)3(-“
เรียกเสียงหัวเราะจากเพื่อนสาวอีกสองคนได้ไม่น้อย
หลังจากพวกเธอทานข้าวเสร็จสามสาวก็รีบขึ้นไปห้องVIPที่ซากุระอยู่ทันที
ก๊อกๆๆ
“นี่เธอจะเคาะทำไม-O-“อิโนะถามเท็นเท็นที่ยืนเคาะประตู
“อ้าว!มารยาทอ่านะเธอมีป่าวห๊ะ-3-~”เท็นเท็นสวนกลับแล้วก็เปิดประตูเข้าไป ก็ซากุระอยู่คนเดียวนี่แถมเป็นเจ้าหญิงนิทราซะด้วยเคาะไปก็ไม่ได้ยิน
“- -^^^^”สายตาพิฆาตจากอิโนะส่งไปถึงเท้นเท็น
อิโนะ( --)++ชิ้งๆ++(-- )เท็นเท็น
“อย่าพึ่งทะเลาะกันสิ เรามาเยี่ยมซากุระนะ”ฮินาตะผู้ดีตระกลูฮิวงะขัดเสียก่อนที่จะเกิดศึกขนาดย่อม
“รู้น่า~ซากุระเรามาเยี่ยม>[ ]<~”อิโนะรีบวิ่งถลาเข้าไปหาเตียงที่ซากุระนอนนิ่งอยู่
หลายชม.ผ่านไปหลังจากที่ทุกคน(อิโนะ ฮินาตะ เท็นเท็น)พูดคุยกับซากุระที่นอนนิ่งเป็นเจ้าหญิงนิทราเสร็จก็ถยอยกลับยกเว้นคนที่อาสาจะนอนเฝ้าซากุระ....อิโนะนั่นเอง
“ไปก่อนนะ บายจ้าเดี๋ยวว่างๆจะมาใหม่^O^”เท็นเท็นก็เดินออกไปพร้อมกับฮินาตะ
“ว่าไปเราก็ยังไม่ได้โทรบอกใครว่าซากุระเข้าโรงพยาบาลเลยนี่หว่า แล้วเรื่องมานอนเฝ้าซากุระก็ยังไม่มีใครรู้ ฮู่ว~โทรบอกพี่ก่อนดีกว่า”อิโนะบ่นกับตัวเองแล้วก็รีบหยิบโทรศัพท์ประจำตัวขึ้นมาแล้วก็โทรหาลูกพี่ลูกน้องที่อิโนะถือว่าเป็นพี่ชาย
(โอ๊ะ!พลอยลืมบอกไปว่าเรื่องนี้เดอิดาระเป็นลูกพี่ลูกน้องของอิโนะนะคะ^__^)
//หวัดดีครับ เดอิดาระพูดอยู่//
“หวัดดียะไอ้คุณพี่เวร พูดซะไพเราะเลยนะ”เสียงตอบรับของอิโนะช่าง...(เติมคำในช่องว่างเอง)
//โทรมามีอะไร วันนี้ไม่ได้กลับบ้านอยู่บ้านเพื่อน//
“ฉันก็ไม่ได้กลับบ้านเหมือนกันย่ะ โทรไปเพราะฉันจะนอนเฝ้าซากุระที่โรงพยาบาลช่วยเอาเสื้อผ้ามาให้เปลี่ยนด้วย!”
//ซากุระเป็นอะไร?//เดอิดาระถาม
“ก็ตกบันไดแล้วก็กลายเป็นเจ้าหญิงนิทรา เฮ้ย!แล้วเกี่ยวอะไรกับพี่อ่ะ”
//ก็ไม่มีอะไรนี่//จริงๆมี...บ้านเพื่อนที่เดอิดาระบอกเนี่ยก็บ้านซาโซริแล้วซาโซริก็เป็น
คู่หูคู่ซี้กับเดอิดาระแค่เรื่องข่าวลือว่าซาโซริชอบซากุระน่ะ...ยังไงก็ต้องรู้อยู่แล้วว่ามันจริงไม่จริง
ที่ถามไปก็เพราะจะได้ไปบอกซาโซริ...หึหึ
“อือ แล้วก็รีบๆเอาเสื้อผ้ามาด้วยนะ แค่เนี่ยแหละ”แล้วอิโนะก็ตัดสายไป
(Sakura’s talk)
ที่นี่ที่ไหน...ทำไมมันมืดจัง...เรามาทำอะไรที่นี่เนี่ย...จำได้ว่าเราตกบันได...แล้วเรามาที่นี่ได้ยังไง
โอ๊ย!งงไปหมดแล้วใครก็ได้มาบอกฉันทีว่าเกิดอะไรขึ้น
เดี๋ยวนะ ตรงนั้น...มีใครอยู่น่ะ
“ใครหรอใครอยู่ตรงนั้น”ฉันวิ่งเข้าไปหาคนๆนั้นที่ฉันเห็น
เธอมีผมสีส้มอ่อนที่ซอยสั้นปะบ่า นัยน์ตาสีส้มที่ดูอ่อนโยน ชุดนักเรียนผสมชุดเมดที่มีกระโปรงเป็นสีส้มตะเข็บแดงดูแล้วน่ารักน่าเอ็นดู ตัวเธอเตี้ยน่ารักแล้วก็ดูเด็กมาก รองเท้านักเรียนที่เหมือนพึ่งขัดมาใหม่ๆพร้อมกับเพชรเม็ดเล็กๆสามเม็ดที่ประดับอยู่...สองคำ น่ารัก
“เธอฮารุโนะ ซากุระใช่มั้ย^^”เธอยิ้มให้ฉัน
“จ้ะ ฉันฮารุโนะ ซากุระ เธอคือใครหรอแล้วที่นี่ที่ไหนหล่ะ”ฉันตอบแล้วก็ถามไปด้วย
“อ๋อฉันโทะยะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะที่นี่เป็นดินแดนของฉันเองแต่ว่าที่มืดอย่างนี้ก็เพราะยังสร้างไม่เสร็จค่ะ...”
จี๊บๆจี๊บๆ
โทะยะ...กรงนก ชื่อน่ารักจังเลย ว่าแต่เสียงตัวอะไรร้องเนี่ย
“ขอโทษทีนะคะพอดีว่าต้องไปแล้วเดี๋ยวเราก็ได้เจอกันอีกค่ะไม่ต้องกังวล^O^”โทะยะพูดแล้วก็หายตัวไปเลยปล่อยให้ฉันอยู่ในที่ๆมืดนี้คนเดียว....
นก...นกสีส้มมาเกาะที่ไหล่ฉัน เหมือนกับว่าจะพาฉันไปที่ไหนซักแห่ง
ด้วยสัญชาตญาณของฉันเองบอกว่าฉันควรจะเดินตามทางที่นกตัวนี้บอก
ฉันเดินมาเรื่อยๆจนพอจะเห็นแสงสว่างพร้อมกับประตูที่ประดับไปด้วยดอกซากุระกับนกหลากหลายสีที่บินอยู่บริเวณนั้น
“ให้ฉันเข้าไปในนี้หรอ?”ฉันถามเจ้านกตัวสีส้มที่เกาะฉันอยู่
มันพยักหน้า...นกตัวนี้พิเศษจริงๆมันฟังที่ฉันพูดรู้เรื่องด้วย
เอาหล่ะ ฉันจะเดินเข้าไปแล้วนะ
………………….
……………
………
กรี๊ดดดดดด!
โอ๊ย!เจ็บจังเลยอ่ะT^T
ฉันตกลงมาที่ระเบียงที่หนึ่งซึ่งไม่รู้ว่าที่ไหน-*-
“ลมเย็นจังเลยอ่ะ>.<~...”
“...ที่นี่คุ้นๆคุ้นๆนะเนี่ยมองไปรอบๆสิซากุระ(●● )(. .)( ●●)(O_O)!”
ที่นี่มัน...เอ่อ...อา...โค..โคโนฮะนี่หว่าบ้านเกิดเรานี่
ซ้ายก็รูปปั้นโฮคาเงะ ใกล้ๆตรงนี้ก็โรงเรียนของฉัน นั้นก็ห้องของท่านซึนาเดะ มุมนี้ไม่ได้เห็นมานานแล้วนะเนี่ยหลังจากลีเข้าโรงพยาบาล
ฟิ่ว~พรึ่บๆ~
นก...นกดินเหนียว...คุ้นๆอีกแล้ว นกตัวนี้โค ตะ ระคุ้นแต่นึกไม่ออก>*<
มีถุงมาด้วยถุงอะไรหว่าเปิดดูเป็นค่าผ่านทางแล้วกัน
“เสื้อผ้าหรอ มีกระดาษโน้ตด้วยนี่เขียนว่าไรอ่านๆๆ”สัญชาตญาณเก่า(เสือ กอ)กลับมาแล้ว หุหุ-w-
ถึง ยัยลูกพี่ลูกน้องหัวขี้เลื่อย
อิโนะ...พอดีฉันขี้เกียจเอาไปส่งเองก็เลยส่งนกดินเหนียวศิลปะอันล้ำเลิศตัวนี้เป็นตัวแทนฉันมาให้แทนนะ แล้วพรุ่งนี้ถ้าว่างจะมาเยี่ยม อยู่ร.พ.เฝ้าซากุระดีๆหล่ะอย่าหนีไปสวีทวิ๊ดวิ้ว~กับไอ้ซีดนั่นนะเฟ้ย
จาก ลูกพี่ลูกน้องนักศิลปะอันล้ำเลิศหล่อไม่อายฟ้าอายดิน
จาก ลูกพี่ลูกน้องนักศิลปะอันล้ำเลิศหล่อไม่อายฟ้าอายดิน
เอ่อ เน้นจังนะตรงหัวขี้เลื่อยเนี่ย พอเป็นตรงส่งมาจากใครนะดันเน้นตรงหล่อซะงั้นท่าจะหลงตัวเอง(ฮัดเช้ย!:เดอิ) แบบนี้ต้องเป็นของอิโนะแน่ๆดูจากตรงจากใครสิ นักศิลปะอันล้ำเลิศ-O- ดูก็รู้ว่าเป็นของเดอิดาระ เหอะๆ
“ว่าแต่...แล้วทำไมต้องมาเฝ้าฉันที่ร.พ.ด้วยหล่ะฉันก็ปกติดีนี่”
ครืด---(เสียงประตูแบบเลื่อน)
“ลั๊ลล้า~O[ ]O!!!”
ช๊อคซินนีม่า!!
.........................................
.............................
....................
.............
เฮ้ย! ภาพที่ฉันเห็นตอนนี้คือมีฉันอีกคนหนึ่งกำลังนอนอยู่บนเตียงพร้อมกับสายระโยงระยางอีกากมายก่ายกอง อ๊ากกกกกกกก! นี่มันเกิดอะไรขึ้น ใครทำโคลนนิ่งฉันขึ้นมาห๊ะ!?
“อิโนะ~>[ ]<~ตื่นเดี๋ยวนี้~~~~”ฉันรีบเดินไปหาอิโนะที่หลับอยู่ตรงโซฟาแล้วก็ตะโกนใส่หู
“อาราย~คนกำลังนอ...เฮ้ย ซากุระ?” ตกใจอะไรหนักหนายัยอิโนะ
“เฮ้ยๆ อิโนะฉันมีเรื่องจะถามอย่าเพิ่งทำตัวแข็งเป็นรูปปั้นโฮคาเงะสิ”อิโนะนิ่งไปเหมือนรูปปั้นโฮคาเงะจริงๆ นะ
“ซากุระ...สองคนเลย บรึ๋ย~”อิโนะชี้ไปทางตัวโคลนนิ่งที่นอนอยู่บนเตียงแล้วก็ชี้มาทางฉันที่ยืนอยู่ข้างๆโซฟาแล้วก็ขยี้ตาไปทีนึง
“ก็ใช่ไง อธิบายหน่อยสิว่าเกิดอะไรขึ้น ใครทำโคลนนิ่งฉันห๊ะ!? งงเว้ย”
“ซากุระ...เธอตายแล้วใช่มั้ย จะมาบอกลาฉันหรอ ฮือๆ ได้ๆ บอกลาแล้วอย่ามาหอกหลอนันนะ ขอร้งอT^T“แล้วยัยอิโนะก็พนมมืออ้อนวอนฉันใหญ่ ว๊าก!
“อิโนะ ฉันยังไม่ตายแต่ตอนนี้ฉันอาจจะฆ่าเธอให้ตายได้ถ้าเธอยังไม่บอกฉันว่าตัวที่รูปร่างหน้าตาเหมือนฉันและนอนอยู่บนนั้นใครเป็นคนทำโคลนนิ่งขึ้นมา(สรุปเองว่ามีคนทำโคลนนิ่ง)”
“ซากุระ วิญญาณเธอออกจากร่างแล้วใช่มั้ย ใช่มั้ย...เธอไม่ได้เป็นเจ้าหญิงนิทราแล้ว เธอตายแล้ว แล้ววิญญาณเธอก็มาหาฉัน...ฮือๆ กลัวอ่ะ”
อิโนะบ้าไปแล้ว=__=....แต่ว่าอะไรนะ
“อะไรนะ ฉันเป็นเจ้าหญิงนิทราอยู่หรอ?”
“ก็ใช่น่ะเซ่...ฉันมานอนเฝ้าเธอไงวิญญาณซากุระ แต่ตอนนี้ฉันว่าฉันคงไม่ต้องนอนเฝ้าแล้วมั้งก็แบบว่า...เธอ...ตะ..ตายแล้วนี่ วิญญาณซากุระเธออยากบอกอะไรฉันก็บอกมาเลย ฉันพร้อมแล้ว T T”
อิโนะพูดไปพลางหยิบกระดาษทิชชู่ซับน้ำหูน้ำตาที่ไหลออกมาไม่พอยังทำหน้าเหมอลอยไร้สติ
ให้ตายเถอะ! อิโนะเธอกำลังพูดอะไรที่มันไร้สาระมาเลยรู้ตัวมั้ยเนี่ย อีกทั้งยังมาเรียกซากุระคนนี้ว่าวิญญาณซากุระอีก ฉันยังไม่ตายเว้ย!(อยากเถียงแต่ไม่กล้า) ฉันยังไม่ตาย โฮๆๆ
ใครก็ได้บอกฉันทีว่าทำไมมีโคลนนิ่งฉันที่เตียงนอนแล้วก็ยังมีฉันอีกคนที่ยืนอยู่ตรงนี้
เอ๊ะ! หรือว่าที่อิโนะพูดว่าจะเป็นความจริง...ฉันตายไปแล้ว...ฉันนนี้คือวิญญาณและร่างที่อยู่บนเตียงนอนคือร่างของฉัน... ว๊ากๆ ไม่ๆๆ ฉันยังไม่ตายซะหน่อย
ใครก็ได้บอกฉันทีว่านี่มันเกิดอะไรขึ้น
เจ้าหญิงนิทรา
โทะยะ
และฉัน...กำลังเกิดอะไรขึ้นกันแน่?!
อิโนะพูดไปพลางหยิบกระดาษทิชชู่ซับน้ำหูน้ำตาที่ไหลออกมาไม่พอยังทำหน้าเหมอลอยไร้สติ
ให้ตายเถอะ! อิโนะเธอกำลังพูดอะไรที่มันไร้สาระมาเลยรู้ตัวมั้ยเนี่ย อีกทั้งยังมาเรียกซากุระคนนี้ว่าวิญญาณซากุระอีก ฉันยังไม่ตายเว้ย!(อยากเถียงแต่ไม่กล้า) ฉันยังไม่ตาย โฮๆๆ
ใครก็ได้บอกฉันทีว่าทำไมมีโคลนนิ่งฉันที่เตียงนอนแล้วก็ยังมีฉันอีกคนที่ยืนอยู่ตรงนี้
เอ๊ะ! หรือว่าที่อิโนะพูดว่าจะเป็นความจริง...ฉันตายไปแล้ว...ฉันนนี้คือวิญญาณและร่างที่อยู่บนเตียงนอนคือร่างของฉัน... ว๊ากๆ ไม่ๆๆ ฉันยังไม่ตายซะหน่อย
ใครก็ได้บอกฉันทีว่านี่มันเกิดอะไรขึ้น
เจ้าหญิงนิทรา
โทะยะ
และฉัน...กำลังเกิดอะไรขึ้นกันแน่?!
*****
เป็นไงบ้างสนุกรึป่าวอ่า~บอกกันหน่อยสิ
ยังไงก็อ่านแล้วก็เม้นๆๆเป็นกำลังใจให้หน่อยนะคะไม่งั้นมันไม่มีกำลังใจการเขียนอ่าค่ะ^_^;;
จะพยายามมาอัพบ่อยๆนะคะ(ถ้าเม้นกำลังใจมาเยอะๆก็จะอัพเร็วๆ เอิ๊กๆ>w<)
Free Mouse Cursors Code
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น