คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 100% 1 st Mask The mask
“ ว่าไงลูก... สำเร็จหรือยัง” เสียงของผู้ที่เรียกตนเองว่ามารดาเอ่ยถามกับคนที่
คิดว่าเป็นลูกโดยที่สายตายังจับจ้องไปยังตัวอักษรมากมายบนหน้าจอมอนิเตอร์
“ Javious ” เสียงนุ่มๆเอ่ยตอบพร้อมเดินไปหยิบแก้วน้ำที่อยู่ใกล้ๆมา
ดื่มเพื่อคลายความเหนื่อยที่ได้มาจากการไปทำภารกิจ
“ ดูท่าแม่หนูคนนี้จะรักเธอจริงนะเนี้ย.. พาร์ท” ผู้เป็นแม่หัวเราะเล็กน้อยก่อนที่จะพิม
ข้อความที่พาร์ทพูดลงบนคอมพิวเตอร์ของเธอ
“ ผมไปนอนแล้วนะเหนื่อย...” เสียงเรียบๆเอ่ยขึ้นพร้อมลุกไปยังประตูทางออกของห้องนี้
“ ทำงานให้แม่สำเร็จแบบนี้ อยากได้อะไรมั้ยล่ะ ลูกรักของแม่”
“ ไม่ต้องหรอกครับ.. พวกเราก็รู้จักนิสัยกันดีไม่จำเป็นต้องทำอะไรที่ไม่สำคัญหรอก”
“ ฮะๆ อย่างนี้สิถึงสมกับเป็นลูกแม่ เดี๋ยวถ้าแม่มีงานใหม่มาจะบอกนะ” พาร์ทพยักหน้ารับ
เล็กน้อยก่อนที่จะเดินขึ้นบันไดแล้วเปิดประตูเข้าไปยังโลกส่วนตัวของเค้า
ห้องสีขาวที่ภายในประกอบด้วยเตียงขนาดคิงส์ไซส์สำหรับสองคนนอน คอมพิวเตอร์สีขาว
บริสุทธิ์ที่ตั้งอยู่บนโต๊ะทำงานสีขาวที่มีโซฟาเป็นเก้าอี้..ซึ่งแน่นอนว่าเป็นสีขาว
ทีวี 39 นิ้วที่ตั้งอยู่ปลายเตียงดูจะเด่นที่สุดเพราะมันเป็นสิ่งเดียวที่เป็นสีเงินไม่ใช่สีขาวบริสุทธิ์
เช่นเฟอร์นิเจอร์อื่นๆ นับเป็นโทนสีที่บอกความเป็นตัวตนของเจ้าของห้องได้เป็นอย่างดี
ความว่างเปล่า....
พาร์ทเดินหยิบผ้าเช็ดตัวก่อนที่จะเข้าไปชำระล้างร่างกายในห้องน้ำที่อยู่ติดกับห้องนอนของเขา
สายน้ำไหลกระทบกับผมสีดำสนิทของเขาพาดผ่านใบหน้าเรียวคมเข้มของเจ้าตัวกับที่จะไหล
ลงไปยังพื้นกระเบื้องสีขาวที่อยู่เบื้องล่าง นัยน์ตาสีรัตติกาลสบตาตนเองราวกับค้นหาอะไรบาง
อย่างจากคนเบื้องหน้า
...คนที่สิบแล้วสินะ....
...คุณเมษา ลูกสาวเจ้าของธุรกิจที่มีความก้าวหน้าเป็นอันดับต้นๆของประเทศ...
...น่าเสียดายที่ต้องตกจากบัลลังค์เสียแล้ว...
...คนที่สิบ ที่ต้องเสียทุกสิ่งเพราะสิ่งที่เรียกว่า “ ความรัก”...
พาร์ทสลัดความคิดออกจากหัวก่อนที่จะเช็ดร่างกายที่เปียกไปทั่งตัวแล้วจึงสวมกางเกง
ขาสั้นสีดำออกมาจากห้องน้ำ เค้าทิ้งร่างกายลงไปบนตัวด้วยท่าทางของคนหมดแรงพร้อมกับ
นึกถึงเรื่องราวที่ผ่านมา
เมษ รัก พาร์ทนะ.. อย่าจากเมษไปไหนนะ
ใครทิ้งคุณแสดงว่าคนนั้น ก็ต้องมีหัวใจหรือไร้ความรู้สึกแล้ว~
พาร์ทน่ารักที่สุดเลย
ไม่จริงหรอก เมษน่ารักที่สุดต่างหาก
...ขอโทษละกันนะครับคุณเมษา บังเอิญจริงๆว่าผมเป็นทั้งสองอย่างนั่นแหล่ะ...
...วิญญาณของผมมันลืมความรู้สึกไปนานแล้วล่ะ...
“ ฮะๆ ทำเป็นไม่เคยไปได้นะเรา จะไปนั่งนึกถึงเมษานั่นทำไมกันเล่นเกมดีกว่า”
พาร์ท พูดพร้อมสลัดความคิดไม่เข้าท่าออกไปก่อนที่จะเดินไปเปิดคอมพิวเตอร์เพื่อดับความคิด
อันฟุ้งซ่านนี้... แต่เค้าคิดผิดเมื่อพบว่าหน้าจอของเค้ายังเป็นรูปเค้ากับเมษาอยู่เลย
“ ยังจะตามมาหากันอีกแฮะ” พาร์ทรำพันก่อนที่จะเลื่อนเมาส์ไปเปลี่ยนหน้าจอให้เป็นเพียง
สีขาวสนิทเพียงอย่างเดียว ซึ่งเป็นสีเดียวที่เค้าชอบ สีแห่งความว่างเปล่า...
ตรึ้ง....
เสียงเตือนของโปรแกรมสนทนาผ่านระบบออนไลน์ดังขึ้นทันทีเมื่อเค้าต่ออินเตอร์เน็ต
“ เมษา แหง” มือเรียวเลื่อนเมาส์ไปเปิดดูคู่สนทนาทันที
MeZa Love Part Forever Say :
พาร์ทค่ะ... คุณไปทำอะไรกับระบบของคุณพ่อรึเปล่า
I’m Part The Jigsaw of your life Say:
เปล่านิครับ ^ ^ ผมใช้ระบบพ่อคุณเป็นที่ไหนกันล่ะ
MeZa Love Part Forever Say :
นั่นสินะ.. จะเป็นพาร์ทได้ไงกันล่ะ ..
I’m Part The Jigsaw of your life Say:
เกิดอะไรขึ้นหรอครับ? บอกผมได้มั้ยคนดี...
MeZa Love Part Forever Say :
ไม่รู้สิคะ พ่อบอกว่าระบบเกิดปัญหาใหญ่มาก พ่อเครียดมากเลยไม่รู้ใครทำอะไรกับระบบ
เงินในบัญชีของพ่อถูกโอนออกไปหมดในนามของพ่อเองด้วย ทำอะไรไม่ได้เลย...
“ ฝืมือแม่แหง...” หลังจากจบคำพูดนิ้วเรียวก็ทำหน้าที่ของมันต่อทันที
I’m Part The Jigsaw of your life Say:
ผมทำไม่เป็นหรอกครับ ^ ^ แต่แม่ผมล่ะไม่แน่นะ
MeZa Love Part Forever Say :
คุณหมายความว่า...
I’m Part The Jigsaw of your life Say:
คงงั้นแหละครับ.. ขอโทษนะครับนับตั้งแต่วินาทีนี้ผมขอออกจากชีวิตคุณตลอดกาลนะครับ...
You Block MeZa Love Part Forever
พาร์ทดูดาวสองดวงนั่นสิ.. อยู่คู่กันเหมือนพวกเราเลยนะ
นั่นสิเมษา ถ้าพวกเราอยู่ด้วยกันตลอดไปก็ดีสินะเมษา....
ทำไมพารทพูดงั้นล่ะ.. เมษรักพาร์ทนะ เมษไม่ทางทิ้งพาร์ทแน่นอนเลย
...ไร้สาระที่สุด...
...หมดอารมณ์เล่นเกมเลย...
นิ้วเรียวกดเพื่อปิดโปรแกรมและปิดหน้าจอให้ดับลงทันทีความเงียบสงบเข้ามาแทนที่อย่างรวดเร็ว
แต่นั่นก็ไม่ทำให้ให้เค้ารู้สึกแย่แต่อย่างใดเพราะความเงียบนี่แหละที่เป็นเพื่อนกับเค้ามาแสนนาน
ความเงียบนี้แหละที่เป็นคนคอยปลอบเค้าในตอนที่เค้าทำงานครั้งแรก
ความเงียบนี้แหละที่เป็นคนคอยเตือนเค้าว่าทุกสิ่งที่ทำก็เพื่อแม่ของเค้าเท่านั้น
ความเงียบนี้แหละที่เป็นคนคอยย้ำว่าเค้าคือใครและคบกับผู้หญิงอื่นเพื่ออะไร
ความเงียบนี้แหละที่เป็น “ เพื่อน” ที่แท้จริงของเค้า
แต่เราก็หากันจนเจอ~ มันนานแค่ไหนที่คอยเธอมา~ รู้สึกมั้ยว่าชีวิตคุ้มค่า~
เสียงเรียกสายที่เมษาเป็นคนเลือกให้เค้าดังขึ้นหน้าจอแสดงถึงเบอร์ที่หากเป็นวันสองวันก่อน
เค้าจะต้องรีบรับเพื่อคุยเป็นแน่.. แต่ไม่ใช่ตอนนี้ที่ทุกอย่างบรรลุผลแล้ว พาร์ทกดตัดสายไป
อย่างรวดเร็วก่อนที่จะปิดเครื่องในทันที
“ ขอโทษที่น้า~ น้องเมษา พี่พาร์ทไม่อยากคุยด้วยแล้วล่ะ นอนดีกว่า~” พาร์ทเอ่ยด้วยน้ำ
เสียงร่าเริงก่อนที่จะทิ้งตัวลงไปในเตียงแล้วปล่อยให้ความคิดล่องลอยไปกับห้วงเวลาของ
รัตติกาลนี้...
....................
ทำไมพี่พาร์ทถึงทำกับเมษาอย่างนี้ล่ะ!!
พี่พาร์ททำอย่างนี้กับดาวไม่ได้นะ!!
คอยดูนะ ส้มจะให้พ่อมาจัดการกับพี่!!
“ เหวออ!!” เด็กหนุ่มร้องลั่นบ้านทันทีเมื่อสาวๆตามกลับมาหลอกหลอนเค้าในฝัน
“ แฮ่กๆ.. ไม่เอาน่าอย่ามากวนพาร์ทตอนนอนสิครับน้องส้ม เมษา น้องดาว...”
พาร์ทเอ่ยขำๆ ก่อนที่จะเอามือปาดเหงื่อที่เต็มผุดเต็มใบหน้าของเค้า
“ แสงตอนเช้านี้ สวยจริงๆแฮะถึงไม่ได้อยากตื่นมาดูซักเท่าไรก็เถอะ..”
พาร์ทเอ่ยชมแสงสีทองที่ตัดผ่านเข้ามาจากบานกระจกบานเล็กของเขาเป็นแสงที่สวยงาม
ราวกับเป็นพรจากฟากฟ้า ดวงอาทิตย์สีเหลืองทองที่อยู่เหนือหมู่เมษในท้องฟ้าสีครามช่าง
ดูงดงามและลงตัวเกินสิ่งใด และมันทำให้คนอย่างเค้าตื่นอย่างเต็มตา
พาร์ทปิดขี้เกียจเล็กน้อยก่อนที่จะเข้าไปชำระล้างร่างกายในห้องน้ำล้างคราบเหงื่อไคล
ที่สะสมในยามราตรีที่ผ่านมาน้ำจากฝักบัวถูกใช้เพื่อสร้างความสดชื่นให้แก่นายของมัน
ในยามเช้านี้
เค้าออกมาพร้อมนุ่งผ้าขนหนูสีโปรดออกมาหยดบนร่างกายสะท้อนกับแสงอาทิตย์จนเกิด
ประกาย นี่คงเป็นเหตุผลหลักแน่ๆที่ทำให้พาร์ทได้รับงานแบบนี้.. ผู้ชายในอุดมคติเลยนี่นา
หลังจากเช็ดร่างกายเสร็จ พาร์ทก็มาอยู่ในชุดสบายๆก่อนที่จะลงมายังครัวเพื่อหาอะไร
ใส่ท้องที่ว่างเปล่าในตอนนี้ก็ที่จะพบกระดาษโน้ตแปะไว้ตรงตู้เย็น
แม่ต้องไปต่างประเทศหลายวันนะลูก
ดังนั้นอยากได้อะไรก็บอกเลขาแม่เอานะ
ถ้าแม่มีงานจะส่งมาให้นะ อ่อ!
ตั้งใจเรียนด้วยนะ พรุ่งนี้ก็เปิดเทอมแล้วนิ
“ จบบริบูรณ์... ” พาร์ทถอนหายใจช้าๆ ก่อนที่จะมองท้องฟ้าผ่านกระจกใสของห้องเขา..
ความคิดเห็น