คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Project รั่ว ยั่วพี่เมะ [HanGeng x DongHae NCไม่รุเท่ารัย]
"นี่..ฮยอกนายว่าป่ะ พี่มินไม่น่าเลิกกะคยูเลยเนอะ"ทงแฮและฮยอกมาซ้อมเต้นที่ห้องซ้อม
"นายก็ชั่งพี่มินไปเถอะ.. ไม่ต้องไปสนใจเรื่องคนอื่นเลย เรื่องของนายอ่ะไปถึงไหนแล้ว"ฮยอกถาม
"ไม่รู้สิ เหมือนว่าพี่เค้าจะไม่สนใจฉันเลยอ่ะ"
"เอาหน่ะ อย่ารีบ พี่ฮันเค้าไม่ค่อยเข้าใจภาษาคนเอ้ยภาษาเกาหลีเท่าไร สอนๆไปเดี๋ยวเค้าก็เข้าใจ"ฮยอกพูดอย่างให้กำลังใจ
ทงแฮหนึ่งในสมาชิกวงซูเปอร์จูเนียร์ได้รับคำสั่งมาจากหัวหน้าวงอย่างอีทึก ให้สอนภาษาเกาหลีให้ฮันกยองหนุ่มชาวจีนของวงที่เคยคล่องภาษาเกาหลี แต่เมื่อต้องไปทำโปรเจคซูเปอร์จูเนียร์เอมที่จีน ทำให้ได้ลืมภาษาเกาหลีไปหมด ภายใน3อาทิตย์
"ฉันจะพยายามนะ มาซ้อมกันต่อเถอะ"
เวลาประมาณ3ทุ่ม ทงแฮและฮยอกจึงเลิกซ้อมเนี่องจากฮยอกต้องไปจัดรายการวิทยุที่จัดกับอีทึก ส่วนทงแฮต้องกลับไปสอนภาษาเกาหลีให้ฮันกยอง
ที่หอพักเอสเจ
"พี่ฮันกยอง! พี่ฮันกยอง! พี่ครับ ผมกลับมาแล้ว มาเรียนภาษาเกาหลีต่อครับบ"ทงแฮตะโกนเรียกฮันกยองลั่นบ้าน
"ครับๆๆๆ อาจารย์ทงแฮ หิวมั้ย? พี่ทำข้าวผัดปักกิ่งอยู่จะกินมั้ยอ่ะ"ฮันกยองถาม
"กินๆ เร็วๆนะ เพราะเดี๋ยวพี่ต้องมาเรียนภาษาเกาหลีกับผมต่อ"
"อื้อ... รอแปปนะเดี๋ยวไปตักมาให้"ฮันกยองไปตักข้าวผัดปักกิ่งมาให้ทงแฮ
"ไปเรียนกันได้แล้วพี่ฮัน เดี๋ยวครบ3อาทิตย์ถ้าพี่ยังไม่เข้าใจภาษาขึ้นผมจะโดนพี่อีทึกว่าเอา"ว่าแล้วทงแฮก็เดินนำฮันกยองเข้าไปในห้องนอนของฮันกยอง
ระหว่างที่ทงแฮกำลังสอนฮันกยองอย่างตั้งใจ แต่.. ฮันกยองกลับไม่ได้สนใจที่ทงแฮสอนเลย เพราะมัวแต่มองน้อยชายหน้าหวานตรงหน้า
"นี่พี่ฮัน!! ตั้งใจหน่อยสิ ผมเหนื่อยนะพี่ สงสารผมด้วย"ทงแฮเอ่ยอย่างเหนื่อยใจ
"อ่า... ก็พี่ไม่เข้าใจอ่ะ นายจะให้พี่ทำไงอ่า"อันกยองตอบ
"เห้ออออ เอางี้ พี่เอาไปอ่านนะ ผมเชื่อว่าพี่ยังอ่านออกอยู่... แล้วพุ่งนี้ถ้าพี่ไม่เข้าใจก็มาถามผม เพราะวันนี้ผมเหนื่อยและง่วง ราตรีสวัสนะครับ"ทงแฮลุกขึ้นแต่...
"เดี๋ยวสิ"ฮันกยองจับข้อมือบางเอาไว้
"พี่มีอะไรอ่ะครับ ผมง่วงแล้วนะหาววว"ทงแฮหาวใส่หน้าฮันกยอง
"ป่าวๆ ไม่มีไร นายไปนอนเถอะ"ฮันกยองปล่อยมือออกเพราะร่างเล็กตรงหน้าหาวใส่(เหม็นปากเปล่าหว่า : ไรเตอร์)
"ครับ... ราตรีสวัสครับ"ทงแฮเดินกลับห้องไป
"ทำไมไม่พูดว่ะ ฮานเกิง แค่คำๆเดียวพูดออกไปไม่ได้รึไง"ฮันกยองสถบกับตัวเอง
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เช้าวันต่อมา
"พี่ฮันครับบ วันนี้ทำอะไรกินหรอครับ ผมอยากกินฝักทองผัดไข่"ซองมินเดินมาหาฮันกยองในห้องครัว
"วันนี้พี่ทำ ผัดเต้าหู้ยี๊ นายรู้จักมั้ย มันอร่อยมากๆ เป็นอาหารจีน เอาไว้วันหลังนะฝักทองอ่ะ"
"อ่า... ผัดเต้าหู้ยี๊เป็นไงอะครับ"ซองมินทำหน้าแบ๊วใส่ฮันกยอง
"เอาไว้พี่ทำเสร็จแล้วก็จะรู้"ฮันกยองพูดก็ดันซองมินให้ออกไปรอข้างนอก
เพร้ง..!!!
(เอ่อ...เสียงจาน...นะ)
คนที่ทำจานแตกไม่ใช่ฮันกยองแต่เป็นบุคคลอีกคนที่เมื่อคืนพึ่งชิ้งการสองภาษาเกาหลีให้ฮันกยองไปหมาดๆ
อีทงแฮก้มลงเก็บเศษจานที่แตก
"โอ๊ย!.."ฮันกยองรีบวิ่งมาดูทงแฮ มีน้ำใส่ๆสีแดงเปื้อนอยู่บนนิ้วเรียว ฮันกยองจับนิ้วที่เลือดออกเข้าปากตัวเอง
"นี่..พี่ฮันจะทำอะไรอ่ะ"
"พี่ก็จะห้ามเลือดไง"ฮันกยองใช้ลิ้นเลียที่ปากแผลเบาๆ
"....."ทงแฮก้มหน้าเพื่อปกปิดแก้มที่แดงอมชมพู
"นี่... รอพี่แปปนึงนะ เดี๋ยวพี่ไปเอาพลาสเตอร์มาให้"ฮันกยองลุกขั้นแล้วเดินกลับไปที่ห้องนอนของตน และกลับออกมาในช่วงเวลาไม่นานนัก
ฮันกยองแกะพลาสเตอร์และปิดลงที่แผลของทงแฮอย่างเบามือ
"คัมซาฮันรึมนิดา ฮันกยองฮยอง"ทงแฮกล่าวคำขอบคุณแล้วเดินเขินหน้าแดงออกไป
ฮันกยองยิ้มอยู่คนเดียวแต่นึกขึ้นได้ว่าเหล่าลิงยังไม่ได้กินข้าวเช้าจึงรีบทำและนำไปเสิร์ฟที่โต๊ะรวม
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
หลังกินอาหารเช้าเสร็จ
เช้าจนถึงช่วงบ่ายของวันนี้ ไม่มีงานสำหรับฮันกยอง ทงแฮ อีทึก และ ฮีซอล
อีทึกกำลังเศร้าเรื่องของคังอิน ฮีซอลจะพาอีทึกไปที่ห้องของตน ส่วนทงแฮเห็นว่าวันนี้ฮันกยองว่างเลยจะพาไปสอนภาษาเกาหลีต่อ
"พี่ฮันกยองครับ ไปเรียนต่อเลย วันนี้พี่ว่างหนิครับ"ทงแฮเดินเข้ามาถามฮันกยองในห้อง
"โห.... พี่ไม่เรียน อยากเลยอ่ะ นะๆๆ"ฮันกยองทำท่าจะเดินหนี
"พี่ฮันกยอง!! ไม่ต้องหนีไปไหนเลยกลับมาเรียนเด๋วนี้นะ!! ภาษาพี่ไปหมดแล้วนะ กลับมาเรียนเลย"ทงแฮวิ่งไปดึงแขนร่างหนาให้หันกลับมาเรียนแต่....
"จุ๊บ.. OoO"
เมื่อฮันกยองหันกลับมาขาฮันกยองไปเกี่ยวโดนขาทงแฮทำให้ทงแฮล้มและมือที่จับแขนหนาอยู่ก็ดึงร่างหนาลงมาด้วยทำให้ริมฝีปากของร่างหนาไปโดนริมฝีปากของร่างบางอย่างจัง
"พะ.... พี่ฮะ..."ทงแฮทำท่าจะโวยวายแต่..ฮันกยองจูบปิดปากร่างบางตอนแรกร่างบางขัดขืนและกำลังจะด่าร่างหนาที่อยู่บนตัวทำให้ปากเผยออก
ร่างหนาจึงสอดลิ้นเข้าไปชิมความหวานจากร่างบางตรงหน้า ร่างบางทุบที่อกหน้าสองสามครั้ง ร่างหนาจึงปล่อยริมฝีปากบางให้เป็นอิสระ
"ไม่หนีแล้วไง... แต่พี่ไม่เรียนนะ..."ฮันกยองยิ้มหื่นใส่ทงแฮ
"ถ้าไม่เรียนแล้วจะทำอะไรล่ะ"ทงแฮถามพลางหันหน้าหลบ
"ก็ทำอย่างนี้ไง"พูดจบร่างหนาก็จูบอีกครั้งแต่คราวนุ่มนวลกว่าครั้งแรก ร่างหนาดันร่างบางให้ไปที่เตียงแล้วค่อยๆผลักร่างบางลงบนเตียง ร่างหนาสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากนี้อีกครั้ง แต่ครั้งนี้ยาวนานกว่า.....
มือหนาปลดกระดุมเสื้อของร่างบางออกจนเห็นแผ่นอกขาว ร่างหนาเลื่อนมาไซ้คอขาวและเลื่อนมาที่ยอดอกลิ้นหนาหยอกล้อกับยอดกอกทั้งสองข้าง
"พะ...พี่ฮัน พอเถอะ อ่า.... มันเสียว..."
"....."ร่างหนาไม่ตอบและไม่หยุดการกระทำของตน
มือหนาลูบที่เป้ากางเกงยีนส์ของร่างบางสองสามทีและปลดกระดุมกางเกงอย่างเบามือ มือหนาล้วงเข้าไปสัมผัสกับแก่นกลาง ร่างบางเชิดหน้าขึ้นเพื่อลดความเสียว
ร่างหนาก้มล้มมาที่แก่นกลางของร่างบางแล้วจับมันเข้าปากแล้วรูดขึ้นลงอย่างมันปาก
แต่มือของร่างหนาก็ไม่อยู่เฉยถอดกางเกงของร่างบางออกอย่างไวแล้วจับขาตั้งชันขึ้นทำให้เห็นช่องทางรัดด้านหลังเมื่อขาตั้งชันร่างหนาก็หันมาสนใจช่องทางรัดแทนแก่นกลางที่กำลังจะปลดปล่อย
ร่างหนาสอดลิ้นเปียกเข้าไปในช่องทางรัดแน่น
"อะ.... อ้า.... เบาๆสิพี่ฮัน"ทงเฮว่า
"...."ฮัยกยองไม่ตอบ(ไม่มีปากรึไงอ่าไม่ตอบหนุ่มหน้าหวานของเราได้ ว่ามั้ยรีดเดอร์ : ไรเตอร์)
ลิ้นหน้าดันเข้าไปสุดเท่าที่จะทำได้แล้ววนอยู่ในนั้น ร่างหนาคิดจะหยุดก็หยุดซะดื้อๆ ร่างบางสะดุ้งเมื่อร่างหนาถอดลิ้นออกมา
"พะ...พี่ฮัน ไปไหนอะ อย่าพึ่งไปสิ"เมื่อเห็นร่างหนาลุกออกไปร่างบางร้องโอดควรอยู่บนเตียง
"ทำไม...มีอะไรหรอ หรืออยากให้พี่ทำต่อ..."ฮันกยองหันมาถาม
"....ก็พี่มาทำให้ผมค้างทำไมล่ะ...."ทงพยักหน้าไปทางอื่นแล้วตอบอย่างเขินๆ
เมื่อฮันกยองได้ยินดังนั้นก็ถอดกางเกงออกอย่างว่องไว แล้วเดินไปที่เตียงที่ร่างบางนอนยั่วยวนตนอย่างไม่ได้ตั้งใจ
ร่างหนาขึ้นคล่อมร่างบางอีกครั้ง ร่างหนายกข้างทั้งสองข้างขั้นพาดบ่าแล้วจับแก่นกลางที่ใหญ่เต็มที่สอดใส่เข้าไปทางช่องทางรัดที่ได้ใช้ลิ้นหนาเบิกทางไว้(นิดนึง)
"อ้า....."ร่างบางร้องเมื่อร่างหนาสอดแก่นกลางเข้ามาสุด
ร่างหนาค้างไว้เพื่อให้ช่องทางรัดได้ปรับตัวกับสิ่งแปลกปลอมที่เข้าไป
ร่างหนาเริ่มขยับเข้าออกช้าๆและเริ่มเร็วขึ้น ร่างหนายกตัวร่างบางขั้นมากอดและขยับสะโพกไปด้วย
ร่างบางซบลงที่อกแกร่ง ส่วนมือทั้งสองข้างโอบอยู่ที่คอของร่างหนา
"อ้า..... ทงแฮ.... นายสวยจริงๆ..."
"ฮะ... ฮันกยอง.. อ้า.... เข้ามาอีก... ผะ..ผมต้องการมากกว่านี้... อ้า..."
ร่างหนากอดร่างบางให้แน่นขึ้นพร้อมยกตัวร่างบางขึ้นจนแก่นกลางเกือบหลุดจากช่องทางรัดแล้วกระแทกตัวร่างบางกลับลงมาที่เก่า
"อ่า... อ้า.... ผมจะไปแล้ว... อ้า..."
"พร้อมกันสิทงแฮ... อ่า... ใกล้แล้ว"
ร่างหนาปลดปล่อยในตัวทงแฮ ส่วนร่างบางปลดปล่อยเลอะหน้าท้องแกร่ง สองร่างล้มตัวลงนอนบนเตียง พร้อมร่างหนาที่ถอดตัวออกจากตัวร่างบาง
"ทงแฮ......"ฮันกยองกระซิบที่ข้างใบหู
"..."
"พี่รักทงแฮนะ...."
"พะ...พี่"
"คบกับพี่นะ...ทงแฮ.."ฮันกยองพูดก่อนที่ทงแฮจะเอ่ยอะไรออกมา
"พะ.. พี่ฮันกยอง... พี่คิดว่าที่ผมยอมพี่เพราะอะไร"ทงแฮไม่ตอบคำถาม แต่กลับถามขึ้นมาอีก
"ทงแฮ ยอมพี่หรอ?? ยอมหรือว่ายั่วกันแน่ ห๊ะ ปลาน้อย"ฮันกยองจูบลงบนแก้มใส
".....ผมถามพี่อยู่นะ"ทงแฮงอน
"....พี่ไม่รู้ ทงแฮก็บอกพี่สิครับ.. คนดี"
"....เพราะ... ผมรักพี่ไง"ทงแฮพูดเสียงเบาแทบจะไม่ได้ยิน แต่ด้วยที่ในห้องเงียบมาก ทำให้ร่างหนาที่นอนกอดทงแฮอยู่ได้ยินอย่างชัดเจน
"อะไรนะ..."ฮันกยองแกล้งทำหน้างงๆ แต่กลับยิ้มอยู่ในใจ
"ผมบอกว่า.... ผมรักพี่!"ทงแฮตะโกนใส่หน้าฮันกยอง
"พี่ได้ยินแล้ว... แต่พี่อยากรู้ว่า พี่ได้ยินที่นายพูดจริงรึเปล่า(ที่พี่ได้ยินนายพูดจริงรึป่าว)"ฮันกยองพูด แต่กลับดันเรียงประโยคผิด (ซะงั้นอ่ะ - -)
"_///////_"
"ตกลงแล้ว.. นายจะคบกับพี่รึเปล่า"ฮันกยองหันมาถามอีกครั้ง
"อื้ออ..."ทงแฮตอบแค่นั้นฮันกยองก็กอดทงแฮแน่นกว่าเก่า
"พี่รักทงแฮนะ..."
"ผมก็รักพี่.... รักมานานแล้วด้วย"ทงแฮเขิน
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เวลาได้ล้วงเลยมาถึงช่วงบ่าย
"ฮันกยอง!!! ทงแฮ!!!! อีกครึ่งชั่วโมงพวกเราต้องไปถึงที่งานนะ"อีทึกตะโกนจากด้านนอก
"ครับบบบบบบบบบบบบบ!!!"ฮันกยองและทงเฮตอบกลับออกมาอย่างรวดเร็ว
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ณ หลังเวที ห้องแต่งตัว
"หา!!!!!!!!"เหล่าบรรดาลิงตะโกนออกมาพร้อมกัน
"นี่พวกนายแอบไปคบกันตั้งแต่เมื่อไรเนี่ยย"เยซองว่า
"เรื่องมันยาวอ่ะพี่ ผมขอไม่เล่า"ทงแฮว่าพลางกอดแขนฮันกยองแน่น
"เห้อออ ช่างเถอะ ตอนนี้พวกเราต้องรีบแต่งตัวแต่งหน้าได้แล้ว เพราะใกล้เวลาของพวกเราแล้ว"อีทึกว่าแล้วหันไปแหล่คังอินที่กำลังนั่งกอดกับคยูอยู่แล้วหันกลับมาอย่างเร็ว
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ห้องน้ำชายหลังการแสดงจบลง
"นี่ทงแฮ... คบกันตั้งแต่เมื่อไรไม่มีกันบอกเพื่อนเลยนะ"ฮยอกแจเอ่ย หลังจบการแสดงฮยอกได้ชวนทงแฮออกมาเข้าห้องน้ำเพื่อคุยเรื่องนี้โดยเฉพาะ
"ก็วันนี้เนี่ยแหละ"
"นายนี่ไวไฟจริงๆ"ฮยอกแจส่ายหน้า
"ทำไมนายอิจฉาทงแฮหรอ"เสียงนี้ไม่ใช่เสียงของทงแฮ แต่กลับเป็นอีกคนที่มาเข้าห้องน้ำด้วย
"แล้วพี่เกี่ยวไรด้วยเล่า ผมคุยกะทงแฮอยู่นะ"ฮยอกแจหันไปว่าเยซอง
"ก็เปล่า ไม่ได้เกี่ยวอะไร พี่ไปล่ะ... อ้อ อย่าไปช้านะ เดี๋ยวจะไม่มีที่นั่งนะฮยอกแจ"เยซองเดินออกไป
"ฉันก็กลัวไม่มีที่นั่ง งั้นฉันไปก่อนนะ"ทงแฮวิ่งตามเยซองออกไปแล้วทิ้งให้ฮยอกแจที่ยังทำธุระส่วนตัวยังไม่เสร็จเอาไว้
"อ้า.... ทำไมทุกคนทำกับผมอย่างนี้ล่ะ แล้วผมจะนั่งตรงไหนเนี่ยย"ฮยอกแจโวยวายเมื่อไม่เห็นที่นั่งสำหรับตนเมื่อมาถึงรถ แต่กลับไม่มีใครสนใจฮยอกแจเลย
ขากลับ
ทงแฮนั่งหลับโดยพิงไหล่ฮันกยองเอาไว้
'ทงแฮ คืนนี้ไม่ได้นอนแน่ๆ ไหนๆตอนนี้ก็หลับไปแล้ว คืนนี้ไม่ต้องนอนนะ อิอิ'ฮันกยองคิด
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
คืนนี้จะเป็นยังไง เอาไปคิดเองนะอิอิ ไม่อยากแต่งต่อ ฮ่าๆๆ
อ้อ
ใครอยากรู้ว่าฮยอกนั่งตรงไหน... ติดตามตอนหน้านะค่ะ
อิอิ
ปล.เม้นกันหน่อยน้ารักรีดเดอร์ทุกคนน
ความคิดเห็น