[fic]\"เฟริน\"นักปราชญ์ตัวป่วน

ลำดับตอนที่ #2 : +++ความฉลาดเริ่มออกแวว+++

ตอนที่2  ความฉลาดเริ่มออกแวว



หลังจากแยกกับแองจี้ที่ห้องสมุดแล้ว เจ้าเฟรินก็เดินกลับป้อม

“ฟิ้ว….”เสียงมีดแหวกอากาศที่ไม่มีเสียง “ฉึกๆๆ”อย่างที่เคย เพราะอะไรหน่ะหรอ ก็ซาตานแห่งป้อมอัศวินมันทำเท่เอามือรับนะสิ มันถึงไม่มีเสียง”ฉึก”



แล้วลูคัสก็วิ่งไปข้างหน้าแล้วหันหน้ากลับมา

“อ่ะ….ฝีมือนายเริ่มตกแล้วนะลอรี่ หรือว่าฉันพัฒนาฝีมือขึ้นเนี่ย”เจ้าซาตานเริ่มกวนประสาทพ่อนักบวชรูปงามที่สีหน้าหงุดหงิดที่อยู่



“………….”ลอเรนซ์คว้ามีดจะปาออกไปอีกครั้ง แล้วก็ปาไม่ถึงอย่างที่มันว่า มีดตกถึงพื้นดินก่อนที่จะไปถึงตัวแค่นิดเดียว

“แน่จริงก็ปาไม่โดนก็ชั้นอยู่ไกลขนาดนี้…แบร่…..”ลูคัสพูดพร้อมกับหันมาแลบลิ้นใส่เพื่อนที่อยู่(ห่างไกล)ทางด้านหลังเขานั้นเอง



ทันใดนั้นเฟรินของเราที่บังเอิญผ่านมาเห็นเหตุการณ์พอดี เกิดหมั่นไส้ลูคัส

เลยถือดีเดินมาฉวยมีดไปจากมือลอเลนซ์แล้วปาไปยังลูคัสที่ยืนล่อแร่อยู่ด้านหน้า

“ฟิ้ว…..ฉึกๆๆ”มีดถูกปักเฉียดหน้าลูคัสไปเพียงแค่ 0.01cm ผลลูคัสแหว่งไปเลย

  ตอนนี้ทั้งลูคัสและลอเรนซ์อึ้งไปแล้ว ส่วนเจ้าเฟรินที่พึงระลึกได้ว่าไม่ควรแหยมรุ่นพี่ก็เริ่มใส่ตีนหมาโกย



“โห…เฟรี่เก่งจัง ไปเรียนมาจากไหนหรอ”เสียงของคนที่ควรจะโกรธแต่ไม่โกรธดังขึ้น พร้อมกับหัวเราะเบาๆอย่างชอบใจ เจ้าเฟรินได้ยินดังนั้นจึงหันกลับมาและเริ่มโม้



“ก็หลักง่ายๆนะ  การปามีเป็นการเคลื่อนที่แบบโพรเจ็คไทล์(การเคลื่อนที่แนววิถีโค้ง)”เฟรินอธิบาย ส่วนลูคัสกับลอเรนซ์ทำหน้ามึนงงอย่างที่สุดเพราะไม่เข้าใจในสิ่งที่เฟรินพูด

เฟรินเห็นดังนั้นจึงเริ่มสาธิต แล้วเจ้าเฟรินก็หยิบแว่นวิเศษออกมา

“ไม้โปร จงออกมา”สิ่งเสียงที่วัดมุมก็ออกมา แล้วที่วัดมุมก็ปรากฏขึ้นในมือเฟริน สร้างความสงสัยให้แห่งผู้คุมกฏทั้งสองมากขึ้น



“ถ้าจะปาให้ไกลต้องใช้มุม45องศา”แล้วเจ้าเฟรินก็เอาไม้โปรออกมาวัดมุมแล้ว ปามีดอีกครั้งคราวนี้เขาเล็งที่ถังขยะใบหนึ่งที่อยู่ค่อนข้างไกล คราวนี้ทั้งไกลทั้งตรงเป้า

ด้านลูคัสปรบมือชอบอกชอบใจ ส่วนลอรี่ของเราหน้าบูดแล้ว ก็ล่นปามีดลงถังขยะนี่  เฟรินเริ่มเห็นรังสีอัมหิตจากลอเรนซ์จึงรีบเผ่นแนบทันที

…………………………………………………………………………