คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : MC #...1 เด็กชายคิม คิบอม
UpzZ 10:10 PM. 05/03/09
MC # 1 เด็กชายคิม คิบอม
100 %
---------------------------------------------------------------->>>
href="file:///C:\DOCUME~1\ADMINI~1\LOCALS~1\Temp\msohtml1\01\clip_filelist.xml" />
My Candy: 1
“อือ อือ แม่อยู่ไหน” เสียงร้องไห้ดังจากห้องจัตุรัสแคบๆ เด็กชายแก้มป่องตื่นขึ้นมาพร้อมอารมณ์ที่ไม่สดใสนัก
เมื่อไม่เห็นผู้เป็นแม่อยู่ข้างๆ
“อ้าวคิบอม ตื่นแล้วหรอลูก” เสียงใสๆของผู้เป็นแม่ดังขึ้นจากประตูครัว เดินมาพร้อมถาดใส่อาหารในมือ
สองอาทิตย์เต็มๆ ที่เด็กชายคิมคิบอมต้องทนอยู่ในห้องสีเหลี่ยมแคบๆ โดยไม่สามารถไปไหนได้ จนตอนนี้ก็ยังหา
สาเหตุไม่ได้
“กินข้าวเร็วลูก จะได้หายเร็วๆ” เสียงของผู้เป็นแม่ดังกล่อมให้คนไข้ตัวเล็กยอมกินของในถาดอาหาร
เด็กชายคิบอมทำตามอย่างว่าง่าย ก้มหน้ากินอาหารอย่างเงียบ จนทุกอย่างหมดลง ยกเว้นของหวานที่ไม่เคยถูก
แตะต้องอย่างเคย
“ทำไมลูกไม่กินขนมหวานล่ะครับ อร่อยนะแม่ทำเองเลย” มารดาพยายามเกลี้ยกล่อม แต่ผลก็เหมือนทุกครั้ง คือ
การปฏิเสธ
เด็กหลายคนอาจชอบกินลูกอม ชอบกินขนมหวาน แต่สำหรับคิบอมมันไม่ใช่ เขาปฏิเสธของทุกอย่างที่เรียกว่า
หวาน ไม่เคยคิดที่จะสนใจเหมือนเด็กคนอื่นๆ
“คุณนายคิมคะ คุณหมอขอพบค่ะ” เสียงพยาบาลสาวทำหน้าที่ของตน จึงทำให้ผู้เป็นแม่ต้องเดินตามออกไป
“เดี๋ยวแม่มานะ” กล่าวกับคิบอมเบาๆ
ผู้เป็นแม่อย่าง คิม เยอึน เดินออกมาอย่างไม่สบายใจนัก เพราะวันนี้เป็นวันที่แพทย์ประจำตัวของคิบอมจะบอก
สาเหตุและอาการของเขา
“สวัสดีครับคุณนายคิม” คุณหมอกล่าวทักทาย ก่อนจะเดินนำให้เยอึนไปนั่งยังโต๊ะรับรอง
“เข้าเรื่องกันเลยนะครับ จากที่หมอวินิจฉัยโรคดูแล้ว อาการของคิบอมเหมือนจะเป็นว่าร่างกายของเขาทำการเรียก
ร้องน้ำตาลมาก จนทำให้เป็นโรค Sweet tooth จะพูดง่ายๆก็คือโรคขาดหวานไม่ได้ ถ้าคิบอมไม่ได้รับน้ำตาลตามที่ร่างกาย
ต้องการเขาก็จะเกิดอาการแพ้เหมือนตอนนี้ล่ะครับ” คุณหมอร่ายยาว
“แล้วเราจะมีทางแก้ไขมั้ยคะ” เยอึนถามอย่างมีความหวังเพราะไม่อยากที่จะเห็นลูกของตนทรมานไปมากกว่านี้
“พอมีทางแก้ครับ หลังจากนี้คุณเยอึนต้องให้คิบอมกินลูกอม อย่างน้อยวันละเม็ดก็ยังดีเพราะอย่างน้อยก็จะช่วย
อาการแพ้ได้” คุณหมอบอกทางแก้ไข ทำให้สีหน้าของเยอึนดีขึ้นมาก
เธออาจจะไม่รู้สึกแย่ขนาดนี้ถ้าไม่เป็นเพราะอาการที่เกิดขึ้นทั้งหมดของลูกชาย ไม่ได้เกิดเพราะตัวเธอ ถ้าเธอไม่
แต่งงานใหม่...และมีเวลาให้คิบอมมากกว่านี้มันอาจจะไม่เกิดเรื่องนี้ขึ้นก็ได้
1 อาทิตย์หลังจากนั้นคิบอมออกจาโรงพยาบาลและกลับมาใช้ชีวิตอย่างปกติ โดยทุกวันที่กระเป๋าเสียนักเรียนจะมี
ลูกอมหนึ่งเม็ด และจะมีจดหมายน้อยจากเยอึนที่ขอร้องให้ลูกชายได้กินและคิบอมก็พยายามที่จะทำตาม...
10 ปี...
ร่างสูงของนายแบบสุดหล่อก้าวลงจากรถส่วนตัว เรียกสายตาของสาวๆน้อยใหญ่ได้ไม่น้อย แต่ก็ได้เพียงมองเท่า
นั้น เพราะไม่มีใครกล้าที่จะเข้าไปทัก แต่แม้ว่าใครจะเข้าไปทักสิ่งที่ได้กลับมาคือความเงียบ และสายตาเย็นชาอย่างไม่เป็น
มิตรนัก
“พี่คิบอมคะ” สาวน้อยผู้กล้าของวันเรียกเจ้าของชื่อให้หยุด คิบอมหันไปหาต้นเสียงอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์นัก
“...”
“คือนี่ค่ะ พอดีอิมยองทำเองแล้วอยากให้ ว๊ายย” ยังไม่ทันจะพูดได้จบประโยค กล่องใบเล็กที่บรรจุลูกกวาดหลาก
สีก็ลอยไปกองกับพื้น
“ขอบคุณ แต่ทีหลังไม่ต้อง” น้ำเสียงเย็นชาดังจากปากของร่างสูง ก่อนจะเดินหันหลังไปอย่างไม่สนใจความรู้ของ
คนตรงหน้า
หลายคนเห็นว่าเขากินลูกกวาดทุกวัน จนคิดว่าคิบอมเป็นคนชอบกินของหวานจึงทำให้เขามักจะได้อะไรๆเป็นของ
หวานๆ ที่เขาแสนเกลียดเสมอ
และดูเหมือนวันนี้ก็เป็นเหมือนทุกๆวัน ประตูล๊อกเกอร์ที่เจ้าของตู้อย่างคิบอมพยายามจะทำทุกวิทีทางเพื่อไม่ให้มี
อะไรได้เข้าไปได้นอกจากของของเขา แต่ดูเหมือนมันก็ไม่มีทางเป็นไปได้ เพราะทุกวันมันจะถูกเปิดออกพร้อมกับกล่อง
ขนมนับสิบที่วางกองอยู่ในตู้
“อะไรนักหนา” สบถกับตัวเองเหมือนทุกๆวัน ก่อนที่มือหนาจะกวาดทุกอย่างทิ้งถังขยะ เขาเกลียดของหวานจะตาย
บอกใครไปก็ไม่มีใครเชื่อให้ตายซิ...
มือหนาเปิดประตูเข้าไปยังห้องเรียน ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม เสียงคุยดังอย่างเฮฮาดังมาจากกลุ่มเดิม นำทีมโดย
ลีดงแฮ
“สวัสดีคิบอม” เสียงใสๆของหัวโจกความวุ่นวายประจำห้องกล่าวทักทายร่างสูงเหมือนทุกๆวัน อย่างเคยคำ
ตอบที่ได้รับคือความเงียบและท่าทางไม่ใส่ใจของคิบอม
คิบอมไม่แม้แต่จะคิดที่จะคุยกับใคร คิบอมไม่เคยคิดที่จะสนใจในความรู้สึกของใคร เพราะมันไม่จำเป็นก็ในเมื่อไม่
เคยมีใครใส่ใจความรู้สึกของเขาเลยซักครั้ง...
THE AOF AP
----------------------------------------->>>
Talk:;:
มาแล้วกับตอนแรกของ MY Candy เหอ...เหอ
รู้สึกอยากแต่งมาก พล๊อตเรื่องนี้คิดได้ตอนนั่งสอบ ENG
เปิดข้อสอบอ่านเรื่องเกี่ยวกับขนมหวานพอดีก็เลยปิ๊งไอเดีย
หวังว่าคงจะชอบกันนะ ติดตามกันต่อไปเรื่อยๆนะครับ
:)))
ความคิดเห็น