คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2 : : สามสาวซ่าโรส ไอสึ นานา
Chapter2 – สามสาวซ่าโรส ไอสึ นานา
“นี่ไอ้เบ๊บเมื่อไหร่แกจะมาเล่นวอลเล่กับชาวบ้านซะที”ฉันตะโกนขณะตบลูกจนไปชนหัวคนอื่น
“โอ๊ย!!!!!”ผู้โชคร้ายคือทีมสีแดงนั่นเองส่วนฉันอยู่สีน้ำเงิน
กั่กๆๆๆนังโรสนั่นเองที่โดนสมน้ำหน้าตามจิกไส้คนอื่นนัก
“ไม่ล่ะ ฉันไม่เล่นหรอกเว้นแต่จะมีพี่มีสมาเล่นด้วย55555”ดูนังนั่นมันคิด
“นี่อย่ามาทำเป็นคุยกับคนอื่นนะ เปรี้ยว”นังโรสตวาด
“แล้วไงไกลหัวใจไม่ถึงตายหรอกน่า”ฉันแลบลิ้นใส่ก่อนที่นังโรสจะตบลูกกลับมา
“ตุบ ปัง!”ฉันเดาะรับครั้งนึงก่อนจะตบกลับไป
“ฉันรับเอง”นังโรสแสดงบทบาทออกมารับลูก
“ตุบๆ ตุบ”นังนั่นตบลูกสุดแรงฉันวิ่งเข้าไปเดาะลูกก่อนจะส่งให้ไอ้พานสาวถึกที่เตรียมจะตบอยู่แล้ว
“ตุบ!!!!!!!!!!!!!!!!”ไอ้พานกระโดดตบลูกหมายจะให้โดนหัวไอ้โรสและก็เป็นแบบนั้นจริงๆ
นี่แหละเพื่อนฉัน>0<
“กรี๊ดๆ”โรสดิ้นเร่าๆอยู่ที่พื้นเพราะแรงอัดของลูกบอลทำให้เธอลงไปกองกับพื้น
“นี่โรสเถอะอายเค้า”เปร่า (เป-ร่า) ดึงแขนลูกชุบให้ลุกขึ้น
“กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆไม่อาย ไม่อายอะไรทั้งนั้นล่ะ”โรสโวยวายทั้งๆยังนั่งกองกับพื้น
“โรส”เปร่าพูดเสียงอ่อยๆอย่างอ่อนอกอ่อนใจ
“โรสเดี๋ยวอาจารย์ก็มาเห็นหรอกลุกเร็วๆ”รินสมาชิกในทีมฉันบอก
“อย่ามาโง่หน่อยเลย อาจารย์ประชุม”โรสแหวลั่น
“ลุกเร็วเล่นต่อๆ”พริกขิงสมาชิกทีมของโรสดึงโรสขึ้น ทีมของฉันมีฉัน พาน ริน ทีมนั้นมีโรส เปร่า พริกขิง
“หุบปากน่า”โรสตะโกนสมาชิกในห้องที่เล่นกีฬาประเภทอื่นหันมามองก่อนจะเล่นกีฬาต่อ
นังนี่มันจอมโวยจริงๆ- -*
“ถ้าเปรี้ยวซ่าไม่ยอมขอโทษ ฉันก็ไม่ลุก”โรสกอดอกแล้วหันหน้าหนี
“ฉันตบบอลไปโดนหัวเธอเหรอ โรส”ฉันพูดเสียงยียวน
“ฉันต่างหากที่ตบบอลไปโดนเธอ”พานเท้าเอวมองโรส
“ฉันไม่สน บอกว่านังซ่าก็นังซ่าสิ”นังนั่นทำเสียงวางอำนาจ
“ไม่แน่นี่หว่า ไม่กล้าลุกมาเล่นต่อ”ฉันพูดทำให้นังนั่นลุกอย่างรวดเร็ว
“มองทำไมล่ะอยากแพ้รึไง”
ทุกคนเริ่มเข้าประจำที่ก่อนจะเริ่มเกมอีกครั้ง
................................
...................
...............................
..........................
...............................
“โอ๊ย~”รินโอดครวญ “รินเล่นไม่ไหวแล้ว”รินเดินออกนอกสนามอย่างหมดแรง
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆฝ่ายเธอแพ้นะ เปรี้ยว”
“ยังหรอกน่า”ฉันส่งสายตาอ้อนๆไปยังเบ๊บ
“ก็ได้เห็นว่าคับขันหรอกนะ”เบ๊บมาช่วยฉันเล่น
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆสะใจจังค่า
หลังจากฉันชนะพวกนั้นมาแล้วฉันก็มาดริ้งแดรงค์ดรั้งน้ำในแทงค์กับพานแล้วก็เบ๊บ
“พรูด!!!!!!!”ฉันพ่นน้ำออกมาทำให้พานกับเบ๊บที่ยังไม่ได้กินน้ำหันมามองอย่างสงสัย
อี๋ เค็มปี๋เลยอ่ะ
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเค็มสะใจดีไหมล่ะยัยเปรี้ยวจี๊ด”นังโรส นานากับไอสึเดินออกมาจากที่ซ่อนก่อนจะโยนถุงๆหนึ่งลงข้างหน้าฉัน
-เกลือ-
มันก็แหงแล้วล่ะที่เป็นเกลือ
ไอสึยังปากล่องใส่ฉันอีกกล่องนึง
-น้ำปลา-
นี่มันจะมากไปแล้วนะเว้ย- -*
“เฮ้ย หาเรื่องเหรอวะ”พานตะคอก
“ก็ใช่น่ะสิ”นังเกาหลีนานาเดินเข้ามาประจันหน้ากับพาน
มันโง่จัง
พานมองมันอย่างสมเพชก่อนจะฟาดฝ่ามือใส่หน้านานาอย่างไม่ปราณีนานาลงไปกองกับพื้นเลยล่ะตอนนี้แถมยังหลับตาพริ้มอีกต่างหาก
“ชิ”พานสบถนิดหน่อยก่อนจะเตะเข้าที่ท้องของนานาเพื่อให้แน่ใจว่าสลบจริงแล้วมันก็สลบจริงแฮะ
ไอ้พานมือหนักจัง- -* ตัวนิดเดียวแต่แรงฟายชะมัด(ไม่ได้โหดนะเฟ้ยนิยายมาเฟียนี่นา- -* - คนแต่ง)
“นี่!!!!!!!!!!เธอ”นังโรสเข้ามาจะตบพานแต่เบ๊บเข้ามาคว้าข้อมือมันก่อนจะจับคอมันไว้ที่แทงค์น้ำแล้วเปิดน้ำกินเค็มๆนั่นกรอกปากมัน
“อุ๊บ”นังนั่นหุบปาก
“ถ้าเธอไม่อ้าปากฉันจะบีบคอเธอให้ตาย”เบ๊บขู่
“อึก”นังโรส กลืนน้ำเค็มๆลงอย่างเจ็บใจ
“นี่ปล่อยนะ”ไอสึทุบหลังของเบ๊บทำให้ฉันจำต้องถีบไอสึจนมันลงไปกองกับพื้น เบ๊บผลักโรสลงไปกองกับไอสึ
“ถ้าพวกเธอยังทำกริยามารยาทเถื่อนๆกับคนนิสัยดีอย่างฉันอีกละก็”พานพูดก่อนจะยิ้ม “อย่างมากก็แค่ตาย อย่างน้อยก็หยอดน้ำเกลือ8เดือน”
อูย ฉันเป็นพยานว่าไอ้พานมันโหดรุนแรงกว่าฉันเยอะ>.<
“ได้ผลมะชมรมยิมนาสติก”
“ได้ผลมากๆตอนนี้ฉันเป็นดาวชมรมแล้วน้า”
“ที่เหลือก็แค่เป็นดาวโรงเรียนสินะ”
“หมูๆถ้าเป็นดาวยิมนาสติกแล้วก็สบาย”
“แต่ฉันฝึกหนักนะพานเปรี้ยวขอค่าเหนื่อย”
“จะเอาอะไร”พานถามห้วนๆ
“อีเมล์พี่เคนจิ”
“เห็นมะบอกแล้วว่าเบ๊บต้องขอแบบนี้”เปรี้ยวยิ้มให้พานก่อนจะส่งกระดาษชิ้นหนึ่งให้เบ๊บ
“เปรี้ยวแกเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดเลยT^T”
“รู้ตัวไม่ต้องชม”
“แล้วจะกล้าแอดไปเหรอ”พานพูดลอยๆ
“นั่นสินะ”เบ๊บขมวดคิ้ว
“ยังไงเค้าก็ไม่รู้หรอกว่าแกเป็นใครแอดๆไปเหอะ
“แต่เมล์ฉันมัน beb_za_408 นะ”(สมมตินะ สมมติจริงๆ >.< ถ้าไปตรงกับใครเข้าก็ขออภัย)
“ก็สร้างเมล์ใหม่สิ”
“แต่ว่าถ้าอยากจะให้เค้าชอบต้องกล้าๆหน่อยไม่งั้นหมาจะคาบไปรับประทานหมดนะ”พานขัด
“อือ ก็ได้”
“แต่ฉันไม่เชื่ออ่ะว่าแกกล้า”
“ก็....”
“พี่เคนจิ”ฉันโบกไม้โบกมือเรียกพี่เคนจิที่กำลังเดินมาทางนี้
“มีอะไรน้องเปรี้ยว”
“สมมตินะคะสมมติว่ามีคนมาชอบพี่พี่จะทำยังไงคะ”
“ถ้าพี่ชอบเค้าด้วยก็โอ”
“แล้วถ้าพี่ไม่ชอบเค้าล่ะ”
“ก็ปฏิเสธไงถามอะไรบ๊องๆ”
“แล้วถ้าเค้าสวยมากล่ะ”
“ถ้าพี่ชอบก็ได้”
“ถ้าเปรี้ยวชอบพี่ล่ะคะ”
“ปฏิเสธ”
“ใจร้าย>.<”
“ก็ไอ้มีสมันหวงน้องนี่นาขืนยุ่งด้วยโดนซัดหงายแน่”
“หวง?”
“อือ ขนาดพี่ยังสงสัยเลยว่ามันแอบชอบน้องเปรี้ยวฮ่าๆ ไปก่อนนะ”พี่เคนจิเดินหนีไป
“เสน่ห์แรงนะ”พานพูดลอยๆ
“บ้าน่า ไปเรียนคาบต่อไปดีกว่า”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“กี๊ซซซซซๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”เสียงอันแหลมปรี๊ดของเบ๊บทำเอาฉันเบ้หน้าด้วยความระอา
“หุบปากเห่ยๆของแกซะ”พานตวาดด้วยความเดือดดาลเป็นที่สุด
อา ฉันก็กำลังจะแหกปากด่าเหมือนกัน
“เฮ้ย ได้ไงวะพี่มีสอุตส่าห์จะมาเป็นพี่เลี้ยงเราทั้งวันนะเว้ย”
ขออธิบายนิด คืออาจารย์ประชุมกันทั้งโรงเรียนเลยน่ะ พี่ๆม.6รวมทั้งไอ้มีสต้องมาดูแลน้องๆม.4
“เหรอ ฉันว่านะถ้าเป็นเรทโทรสเป็คจะไม่ว่าซักคำ”
แบบว่าไอ้พานมันเป็นพวกเรททาเรี่ยนน่ะ
“แต่ว่านะ ฉันว่าเอาเคโอติกมาก็ดีอ่ะ^^”ฉันโพล่งออกมาด้วยน้ำเสียงดี๊ด๊า
“ค่อนข้างแรดแล้วแก ไหนบอกว่าไม่บ้าผู้ชายไงวะ”พานตวาด
โมโหง่ายจัง เมนส์มารึไงฟะ
“เป็นไรรึเปล่าวะพาน”เบ๊บสะกิดตัว
“ใครจะมาคุมเรา”
“รุ่นพี่มีส ไอ้ไอสึ แล้วก็พี่แทนน่ะทำไม”เบ๊บขมวดคิ้ว
“เปล่าก็แค่โมโหที่ไอ้ฆาตกรจะต้องมาเจอหน้าฉันอีก”
“นังไอสึเราเปรียบว่าพะยูนสีชมพูนิ”เบ๊บพูด
“ฮึ จำไม่ได้รึไงฟะ คู่แค้นแสนสาหัสของฉัน”พานทำเสียงเข้มรุ่นพี่ทั้ง3คงจะมาแล้วล่ะสิ
“ใครง่าส์”ฉันถามอย่างมีจริต
“แทน....”
ความคิดเห็น