คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ..........(นึกชื่อตอนไม่ออกอ่ะ)
ตอนไหม่.....หลังจากที่นั่งคิดอยู่ตั้งนานว่าจะตั้งชื่อตอนนี้ยังไงดี
แต่แล้ววววว ก็คิดมะออกอ่ะ
ช่างเฮอะไปอ่านฟิคดีกร่าาาาาา
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
น่ารักจังน้า
อุคิทาเกะเผลอคิดถึงหญิงสาวไม่ได้
ใครกันนะยมทูตใหม่เรอะ ถึงได้ไม่เคยเห็นหน้า
ว่าแต่ว่า ......ทำไมหน้าตาคุ้นๆๆเฮะ
คล้ายๆกับใครกันนะ
“เฮ้ !!! เฮ้!!!!อุคิทาเกะ!!!!!!”
อุคิทาเกะสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงของเพื่อนซี้
“มะ...มีอะไรเหรอ เคียวราคุ”
“ทำไมต้องตะโกนด้วยล่ะ”
“ก็นายน่ะสิ”เคียวราคุพูด
“มัวยืนเหม่อหาอะไรอยู่น่ะ นายกำลังไปหาหัวหน้าไม่ไช่เหรอ”
“จะ จริงด้วย ลืมไปเลย”
“งั้นชั้นไปล่ะนะ” พอพูดจบอุคิทาเกะก็เดินออกไปอย่างรีบร้อน
“เป็นอะไรของเขาน่ะ”เคียวราคุคิด
“หมอนั่นเป็นคนเหม่อลอยแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไรกันนะ”
“หรือ ไปถูกไครดองเหล้ามา......”(ในสมองท่านเนี้ยไม่คิดเรื่องอื่นมั่งเหรอ...)
ก๊อกๆๆๆๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้น
“หัวหน้าครับ ผมมาแล้วครับ”อุคิทาเกะรอคอยคำตอบอยู่ภายนอกประตูบานใหญ่
“เค้ามาได้”เสียงทุ้มใหญ่ดูน่ากลัวทำเอาอุคิทาเกะถึงกับสะดุ้ง
“คะ ครับ”
เมื่อประตูบานใหญ่เปิดออก
แสงแดดส่องผ่านช่องหน้าต่างมี่แง้มไว้เพื่อ
แสงสว่างเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
“หัวหน้า......เรียกผมมา....มีเรื่องอะไรเหรอครับ”อุคิทาเกะถามด้วยเสียงสั่นๆและหวั่นเกรงอยู่ไม่น้อย
“เจ้า......ไม่เคยมาสายขนาดนี้ ....มีเรื่องอะไรรึ”ชายผมยาวสลวยน่าตาเคร่งขรึม พูดด้วยเสียงเย็นชา
“เอ่อ ....คือว่า ข้า”
“ข้าถามว่าเจ้า.....ไปทำอะไรมา”
“คือว่าข้า.....”
“ตอบมาสิ”
“ข้าหกกะล้ม......กลางทาง น่ะครับ”เสียงพูดอ่อยลงเรื่อยๆๆ
แต่มันกลับเปลี่ยนใบหน้าเย็นชาไห้เปนรอยยิ้มทันที
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ”
“เจ้าเนี่ยนะหกล้ม ฮ่าๆๆๆๆๆ”
“เอ่อ หัวหน้าครับ อย่าขำให้มากเลยครับ”
“อ้อ งั้นเหรอ”เสียงของเขากลับมาเย็นอีกครั้ง(เอ๊ะ หมอนี่สองจิตสองใจ)
“แล้ว.....หัวหน้ามีธุระอะไรกับผมเหรอครับ”
“ชั้นมีคนอยากจะไห้นายดูแลน่ะ”
“ใครเหรอครับ”อุคิทาเกะถาม
ความคิดเห็น