รักนี้มันช่างวุ่นนัก

ลำดับตอนที่ #2 : การเตรียมตัว

วันถัดมา
 “นี่แก แน่ใจหรอว่าแกจะอยู่ได้อะ” ยัยส้มเน่าถามฉัน ตอนนี้พวกเราอยู่ที่ร้านกาแฟ STARBUCK
ความจริงเพื่อนฉันชื่อ ออเร้นจ์ แต่ฉันจะเรียกอย่างเงี้ยแหละใครจะทำไม วันนี้เรานัดกันมาช็อปปิ้งแก้เซงก่อนเปิดภาคเรียน
“แน่นอน มีหนุ่มหล่อ น่ารักอีกต่างหาก เพื่อนคนหล่อคนสวยยอมฮ่าๆๆ”
“แกนี่ เป็นเอามากนะ บ้าจริงไอผู้ชายเนี่ย” ยัยนี่เกลียดผู้ชายเข้าไส้คะ เพราะเคยอกหักเลยไม่ยอมมองใครอีกเลย เหอๆ
“แหม แกก็ อยู่แต่โรงเรียนหญิงล้วนพอได้เข้าสห ฉันถึงได้ซึ้งในสัจธรรมไงแก ”
“สัจธรรมอะไรของแกฮะ ยัยแอนเน่า”
“ก็ ซึ้งที่ว่าการหาผู้ชายหน้าตาดี ต้องมาจากสหศึกษาเท่านั้นโฮะๆ อ้อ แล้วไม่ต้องมาเรียกตามฉันเลยส้มเน่า”
“เออย่ะ ยัยแอนนี่คนสวย แกนี่ก็บ้านะ ซึ้งอะไรของแกก็ไม่รู้ทุเรศจริงๆ”
 “เหอะ ลองให้แกเห็นคนใน รร ฉันก่อนเถอะแล้วแกจะร้องกรี๊ด ”
 “โทดที ชาตินี้ฉันขอขึ้นคานย่ะ เจ็บแล้วมันจำ จนไม่อยากสนใครอีก ”
 “จ้าๆ แม่คนอกหัก ฉันยังไม่มีต้องรีบหาก่อนเดี๋ยวจะขึ้นคาน เหอๆ”
 “ตายแล้ว แอน ฉันต้องรีบไปแล้ว นัดทานข้าวกับคุณพ่อไว้ไปก่อนนะ”ดูท่ายัยนั่นจะรีบน่าดู
เพราะหลังจากที่ดูนาฬิกา เสร็จก็รีบบึ่งออกไปเลย กาม งั้นฉันก็ต้องเดินเล่นต่อคนเดียวสิ
 ฉันเดินคิดอะไรเรื่อยเปื่อยหลังจากเอาของที่ซื้อมาทั้งหมดไปเก็บไว้ในรถแล้วออกมาเดินต่อ
ในห้าง Central ปึก โอ๊ย! ไอบ้าที่ไหนมาชนฉันฟะ เนี่ยเคืองโว้ย
 “หัดเดินดูทางบ้างสิยะ”
 “แล้วไง เธอเองต่างหากเดินไม่ดูทาง หลบไปฉันรีบ”
 “ไม่ จนกว่านายจะยอมขอโทษฉัน” ฉันตะคอกหมอนั่น
 “โว้ย วันนี้มันอะไรของมันวะ หลบไปไม่หลบใช่มั้ย ได้ ”ผลัก โอ๊ย ไอบ้านั่นผลักฉันก้นจ้ำเบ้าเลย
ซี๊ด เจ็บเป็นบ้าเลยโว้ย
 “หนอย! นายกลับมานี่นะ ฮึ่ยไอบ้าเอ๊ย นายตายไม่ดีแน่ บ้าจริง” อูยบ่นไปก็เจ็บก้นไป
คอยดูนะถ้าฉันเจอนายเมื่อไรจะเตะก้านคอให้สลบไปเลย ฮึ่ย แค้นโว้ย แค้น แค้น-/\-*