คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : part ::::::::::1::::::::::
~Because I Love you~
~Heechul~@~Ly~
Rate : PC ~ NC….
Part : one
หลังจากค่ำคืนที่แสนยาวนานผ่านพ้นไปร่างบางกลับมาถึงบ้านในตอนสายของอีกวันเพราะวันนี้เค้าไม่มีเรียนจึงไม่จำเป็นที่จะต้องรีบร้อนไปไหนร่างบางก้าวเข้ามาภายในบ้านที่คงไม่มีใครอยู่แล้วในเวลาเช่นนี้แต่แล้วก็รับรู้ได้ว่าความคิดของตนเองนั้นผิดถนัดเมื่อภายในห้องรับแขกปรากฏร่างของคนที่เค้าไม่อยากเจอมากที่สุด
ร่างสูงลุกขึ้นและเดินตรงเข้าหาร่างบางทันทีเค้ารู้สึกโกรธและไม่พอใจที่ร่างบางตรงหน้าทำให้คนรักของเค้าซึ่งก็คือพี่ชายฝาแฝดของคนตรงหน้าทุกข์ใจและเสียใจกับพฤติกรรมของน้องชายตัวเอง
“คิม ฮีซอล”
“...........”
ฮีซอลทำเป็นไม่สนใจเสียงที่เรียกและกำลังจะตรงขึ้นชั้นสองของบ้านไป
“คิม ฮีซอล”
ร่างสูงเอ่ยเรียกร่างบางอีกครั้งคราวนี้น้ำเสียงที่ใช้ดุดันกว่าเก่าหลายเท่า ฮีซอลสะดุ้งตกใจกับน้ำเสียงของร่างสูงแต่ก็ยังทำเมินต่อเสียงทรงอำนาจนั้นแม้จะรู้สึกกลัวอยู่ลึกๆ ร่างบางรีบสาวเท้าเพื่อที่จะไปให้ถึงบันไดให้เร็วขึ้นแต่ก็ไม่ทันแล้วเมื่อร่างสูงตรงเข้ามาคว้าข้อมือบางแล้วออกแรงดึงให้ร่างบางหันมาเผชิญหน้ากับตน
“มีธุระอะไรกับผมรึไงฮะคุณพี่เขย”
ฮีซอลเอ่ยกับร่างสูงตรงหน้าพร้อมกับดึงแขนของตนออกจากมือของร่างสูง ฮีซอลพยายามข่มเสียงตัวเองไม่ให้สั่น ท่าทีที่แข็งกร้าวที่แสดงออกกับคนตรงหน้าชั่งแตกต่างกันเสียเหลือเกินกับความต้องการในใจ
“ไปไหนมาทำไมถึงกลับเอาป่านนี้”
ร่างสูงเอ่ยเสียงอ่อนลงและพยายามข่มใจไม่ให้โมโหให้น้องชายของคนรักของตัวเองมากไปกว่านี่แค่ที่เมื่อคืนทะเลาะกันแค่แจจุงต้องร้องไห้เสียใจเพราะน้องชายทำตัวเหลวแหลกแค่นี่เค้าก็ไม่รู้จะสรรหาคำพูดอะไรมาพูดด้วยแล้วนี่ถ้าไม่ใช่น้องของคนรักไม่มีทางแน่ทีคนอย่างเค้าจะเอาตัวเองเข้าไปเกี่ยวข้องกับคนๆนี้
ร่างบางตอบสั้นๆหัวใจดวงน้อยๆพองโตกับน้ำเสียงอ่อนโยนและเป็นห่วงที่ร่างสูงเอ่ยออกมาแต่ก็เพียงไม่นานเท่านั้นเมื่อระลึกได้ว่าสิ่งที่ร่างสูงเป็นห่วงและแคร์คือความรู้สึกของพี่ชายของเค้าเสียมากกว่า เมื่อคิดได้ดังนั้นใบหน้าสวยเชิดขึ้นอย่างท้าทาย
“เที่ยว”
ร่างบางตอบกลับอย่างไร้อารมณ์
“เที่ยวแบบไหนกันถึงได้รอยพวกนั้นกลับมาทุกวันแบบนี้”
ชายหนุ่มร่างสูงพูดพลางไล่สายตาไปตามร่างกายของคนตรงหน้าก่อนจะหยุดลงที่ลำคอระหงส์ที่มีรอยแดงจางๆประดับอยู่มากมาย
“รู้แล้วจะถามทำไม ธุระของคุณมีแค่ใช่ไหม ถ้าไม่มีแล้วผมไปล่ะ ง่วงจะนอน”
ฮีซอลหันหลังกับและกำลังจะเดินขึ้นบันไดไปทันทีที่พูดจบแต่ก็ถูกร่างสูงกระขากกลับมาที่เดิม
“เมื่อไหร่จะเลิกทำตัวเป็นเด็กมีปัญหาซะที”
ฮีซอลเงยหน้ามองชายหนุ่มร่างสูงริมฝีปากอิ่มแย้มยิ้มก่อนจะเอือนเอ่ยคำ
“มีปัญหาเหรอ?”
ร่างบบางทำทีครุ่นคิดก่อนจะเอ่ยต่อ
“ไม่นิ..ผมไม่ได้มีปัญหาซะหน่อย”
“แล้วไอ้ที่ทำตัวเหลวแหลกเป็นเด็กใจแตก เที่ยวกลางคนบ้านช่องไม่ยอมกลับมั่วผู้ชายไม่เลือกหน้านั่นน่ะไม่เรียกว่าเด็กมีปัญหาแล้วให้เรียกว่าอะไรฮะ”
เกินทนจริงกับคนๆนี้ คิมฮีซอลถ้าไม่ใช่น้องชายของคนรักรับรองได้เลยชีวิตนี้ทั้งชีวิตคนอย่างฮันคยองคนนี้ไม่มีทางเอาตัวเองเข้าไปเกี่ยวข้องด้วยแน่ๆ
ชายหนุ่มได้แต่คิดในใจ
“ใครว่าไม่เลือกล่ะ ผมเลือกนะ”
ฮีซอลหยุดเล็กน้อยก่อนจะพูดต่อ
“ผู้ชายของผมแต่ละคนทั้งหล่อทั้งรวย..”
“เพี้ยะ”
ใบหน้าสวยหันไปตามแรงของร่างสูงทันที ใบหน้าซีกที่โดนร่างสูงตบเจ็บรู้สึกได้ว่าเจ็บมาๆแต่ไม่เท่ากับความเจ็บที่เกิดขึ้นในใจ ฮีซอลหันกลับมามองร่างสูงด้วยแววตาที่ฉายชัดถึงความเจ็บปวดกับการกระทำของร่างสูง
“เลิกทำตัวแบบนี้ซะที อย่าสร้างปัญหาให้แจจุงกับฉันจะได้ไหม”
ใบหน้าสวยยกยิ้มน้อยๆก่อนจะเคลื่อนกายเข้าไปให้ใกล้ร่างสูงตรงหน้ามากขึ้นจนใบหน้าสวยแทบจะซบอยู่กับอกแกร่ง แขนเรียวทั้งสองข้างเอื้อมโอบรอบคอของร่างสูงก่อนจะค่อยๆออกแรงโน้มลงมาให้ใบหน้าหล่อเหลาอยู่ในระดับเดียวกับใบหน้าของตนริมฝีปากอิ่มค่อยๆบรรจงเอือนเอ่ยคำที่ข้างหูของร่างสูงด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาอย่างยั่วยวน
“ให้ผมเลิกเหรอ แต่ผมขาดผู้ชายพวกนั้นไม่ได้นี่นา แต่ถ้าเปลี่ยนเป็นคุณแทนผมยอมเลิกก็ได้นะ คิกๆ”
ร่างบางหัวเราะเสียงใสก่อนจะผละออกจากร่างสูงเดินขึ้นห้องไปทันที
2bcon
ความคิดเห็น