คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Angel's Story * 1 :: ปฐมบท
...เอ๊ะ! กลิ่นคาวเลือด..
.
กลิ่นคาวเลือดประหลาดลอยมาต้องจมูกของร่างบาง ทำให้ร่างนั้นต้องหันไปตามที่มาของกลิ่น สายตาสอดส่องหาสิ่งที่จะทำให้ตนเองคลายข้อสงสัย
ร่างของหญิงสาวที่คุ้นเคย เดินอยู่ใจกลางทางม้าลายบนถนนกว้าง รถบรรทุกสิบล้อวิ่งตรงมาด้วยความเร็วสูง แล้วในไม่กี่อึดใจ ก็ชนร่างของหญิงสาวนั้นเข้าอย่างจัง จนร่างบางที่มองดูเหตุการณ์อยู่ถึงกับตะโกนร้องออกมา
“พี่โบอา!!!!!!! !!! !!”
พรึ่บ!!! ! ! !!!! !! !!! !!
คนหน้าหวานสะบัดผ้าห่มลุกพรวดอย่างรวดเร็ว เหงื่อพุดพรายตามใบหน้า เนื้อตัวสั่นเทา อันเนื่องมาจากความกลัวและความตกใจ เสียงหอบหายใจดังขึ้นเป็นระยะๆ สภาพห้องนอนในปัจจุบันปรากฎในดวงตา ข้อสรุปบังเกิด
...ฝันแบบนี้อีกแล้ว...
ใบหน้าหวานราวกับนางฟ้าพยายามควบคุมสติอารมณ์ที่กระจัดกระเจิงให้เข้าที่ ก่อนที่จะลุกออกจากเตียงนอนใหญ่ ขาเรียวตรงเข้าห้องน้ำเพื่อชำระล้างร่างกาย แล้วจัดแจงแต่งตัวตามสไตล์ ยิ้มให้ตัวเองอีกครั้งในกระจก ใบหน้าที่ดูซีดตอนตื่นนอน บัดนี้มีน้ำมีนวลขึ้นมาเช่นดังทุกวัน เสร็จสรรพก็ลงไปด้านล่าง
“คุณหนูจองซูจะไปไหนคะ” หญิงชราอายุราวหกสิบเอ่ยถามยามเห็นคุณหนูร่างบางของเธอหยิบกุญแจรถเพื่อเตรียมออกนอกบ้าน
“นม. . อรุณสวัสดิ์” อีทึกหันกลับไปส่งยิ้มรับอรุณตอนเช้าให้แม่นมของตน ก่อนตอบคำถาม “ผมจะไปหาพี่ฮานึล” คำตอบที่ได้รับทำให้แม่นมยิ้มกว้าง
“ไปทุกวันเลยนะคะ วันนี้ให้นมไปเป็นเพื่อนมั้ย? ?”
“ไม่เป็นไรครับ ผมไปก่อนนะครับ”
“โชคดีนะคะ คุณหนู” ยิ้มส่งท้ายให้คนงามของบ้าน พลางโบกมือเล็กน้อยพอเป็นพิธี
“ครับ” อีทึกผงกหัวรับ แล้วยิ้มตอบ ก่อนจะเดินออกจากบ้าน แล้วมุ่งตรงสู่ . . .
. .
“ไป!!!!!!!!!!!!!!. . อย่าเข้ามานะ!!!!!!!!. . ออกไป!!!!!!!. . กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด ไป!!!!!!!!!! ฮือออออออออออ . .อย่ามาจับนะ!!!!!! ออกไป!!!!!!!! ! !!” หญิงสาวร่างเพรียวคนหนึ่งกำลังส่งเสียงร้องอย่างบ้าคลั่งในห้องพักทั้งๆ ที่อยู่คนเดียว จนพยาบาลและบุรุษพยาบาลต้องรีบกรูกันเข้ามา เพื่อช่วยกันจับระงับการอาละวาด
“อาการกำเริบอีกแล้วเหรอครับ” อีทึกที่มาถึงพอดีเอ่ยถามพยาบาลที่กำลังวิ่งเข้าไปภายในเพื่อช่วยควบคุมสถานการณ์
“ค่ะ คุณจองซูรออยู่ข้างนอก. . ให้คุณหมอฉีดยาสลบแล้วฉันจะมาเรียกนะคะ” พยาบาลพูดด้วยเสียงเครียดๆ กับอาการของคนไข้เคสนี้ที่อาละวาดเป็นประจำ ซึ่งนั่นก็เป็นอันตรายไม่น้อยกับสภาพจิตใจเช่นกัน
“ครับ”
“ขอตัวก่อนนะคะ” ว่าเสร็จก็รีบวิ่งเข้าไปในห้อง พร้อมคุณหมอที่เดินเร็วผ่านไปทันที
อีทึกเมื่อพยาบาลเข้าไปภายในห้องแล้ว ก็ยืนมองภาพภายในที่กระจกตรงประตู . .ภาพที่พี่สาวของเขากำลังอาละวาดอย่างรุนแรง ปัดป่ายข้าวของภายในห้องจนกระจัดกระจายไปทั่ว . .ภาพที่พี่สาวของเขาถูกบุรุษพยาบาลจับฉีดยาสลบ . .ภาพใบหน้าพี่สาวของเขาที่อิดโรย ซูบผอม . .ภาพเหล่านั้นทำให้หยาดน้ำตาไหลออกมาจากนัยน์ตาคู่สวยอย่างง่ายดาย
“อ๊ะ...” น้ำตาที่แสนบริสุทธิ์หยดลงบนข้อมือบาง ทำให้คนสวยรู้ตัวว่าตนเองนั้นร้องไห้ มือบางทั้งสองข้างรีบเช็ดน้ำตาออกโดยเร็ว
...ร้องไห้ไม่ได้ เข้มแข็งไว้สิ ปาร์คจองซู...
แกร็ก ! !!
คุณหมอและเหล่าพยาบาลเปิดประตูออกมาพร้อมๆ กับที่คนหน้าหวานให้กำลังใจตนเองเสร็จสรรพ เห็นดังนั้นอีทึกก็ตรงเข้าหาหมอทันที
“พี่ฮานึล เป็นอะไรมากมั้ยครับ”
“ปกติครับ ตอนนี้อาการของคนไข้กำลังทรงตัว ร่างกายบอมช้ำเล็กน้อยจากการอาละวาด คุณจองซูไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ พักผ่อนสักนิดก็ดีขึ้น” คุณหมอหนุ่มไฟแรงพูด สายตาที่ส่งมาให้คนหน้าหวานกรุ่มกริ่มจนอีทึกแทบทนไม่ไหว เอ่ยตัดบทในทันใด
“ครับ งั้นผมขอตัว” พูดเสร็จก็เดินเข้าประตูห้องพักฟื้น
เมื่อเข้ามาด้านใน ก็กวาดสายตามองสภาพห้องอันเละเทะ ไม่ว่าจะเป็นหลอดน้ำเกลือ เศษแก้วที่แตกกระจาย สิ่งของหลายอย่างที่ตกสู่เบื้องล่างโดยฝีมือพี่สาวของเขา แต่ก็ต้องสะดุดกับสิ่งหนึ่ง
...ดอกไม้อีกแล้ว...
ดอกฮอลลี่ที่บานแย้มรับกับแสงตะวัน ตั้งตระหง่านอยู่ในแจกันบนโต๊ะข้างเตียง . .ไม่มีแม้แต่รอยเล็บ ทั้งๆ ที่ของหลายอย่างโดนทำลายด้วยไฟแห่งอารมณ์
อีทึกหยิบเก้าอี้ที่คว่ำอยู่บนพื้นมาหงายนั่งข้างๆ เตียงผู้ป่วยของผู้เป็นพี่ ก่อนจะลูบผมยาวสลวยเบาๆ แล้วเริ่มถ่ายทอดเรื่องราวของตัวเองให้คนเป็นพี่ฟังดังเช่นทุกวัน
“พี่ฮานึลฮะ . .วันนี้ผมฝันถึงพี่โบอาอีกแล้ว ตั้งแต่เหตุการณ์วันนั้นผมไม่เคยได้หลับเต็มตาเลยสักครั้ง พี่ฮะ . .ผมจะทำไงดี” อีทึกพูดด้วยเสียงเรียบเศร้า พร้อมน้ำตาที่คลอเบ้าทั้งสองข้าง มองร่างเพรียวบางที่ไร้สติจากยาสลบ ทำให้น้ำตาที่คลอไหลตามแรงดึงดูดของโลก
...เพราะมัน!!! ! ที่ทำให้พี่โบอากับพี่ฮานึลต้องเป็นแบบนี้! ! มันต้องชดใช้คืนให้สาสมกับที่มันทำไว้!!! !!...
ไฟแห่งความมุ่งมั่นได้ทำลายล้างหยาดน้ำตาที่ไหลริน คนสวยปาดน้ำตาออกอย่างฉับพลัน ก่อนจะให้คำมั่นสัญญากับพี่สาวที่นอนไร้สติ
“พี่ฮะ. . ผมจะเข้มแข็งให้มากกว่านี้ ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายแล้วที่ผมจะร้องไห้ แล้วคนที่ทำให้พี่กับพี่โบอาเจ็บ ผมจะทำให้มันเจ็บกว่าพี่หลายเท่า! ผมสัญญา!! !”
...แล้วแกจะไม่มีวันอยู่เป็นสุข. .
. .. . . .
. .
..
.
ฮันกยอง !! !! !
. .
ความคิดเห็น