ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : D...Intor เริ่มเรื่อง
ณ โรงเรียนที่มีขนาดปานกลางไม่ใหญ่และเล็กเกินไป สถานที่นี่เป็นที่มีความหลากหลายไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม ก้าวแรกที่ฉันได้เข้ามาเรียนยังโรงเรียนแห่งนี้
ฉันก็ไม่ค่อยที่จะชอบซักเท่าไร เพราะมันดูเหมือนว่าพ่อแม่บังคับให้ฉันมาเรียนที่โรงเรียนนี้ พ่อแม่บอกว่าถ้าไม่ได้เข้าโรงเรียนนี้ก็ต้องไปอยู่กับลุง นั้นเป็นเรื่องที่แน่นอนว่าฉันไม่อยากที่จะจากพ่อแม่ไปเลย และดูเหมือนว่าการเข้าเรียนของในโรงเรียนทำให้ชีวิตของฉันต้องเปลี่ยนไป
นี่ ก็เข้าปีที่3แล้วที่ฉันได้เข้าโรงเรียนแห่งนี้ นี่ก็ปลายเทอม1 แล้วทุกคนขยันและตั้งใจเรียนมากขึ้นแต่จู่ ๆก็มีเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น เมื่อวงที่ใครๆต่างหลงใหลและคลั่งไคล้ได้มีโปรเจ็ตที่จะมาสอนหนังสือที่โรงเรียนแห่งนี้ แล้วเล่านักเรียนที่น่ารักที่เรียนในโรงเรียนแห่งนี้จะเป็นอย่างไงน่ะ
“นี่แก ได้ข่าวปะว่าดงบังจะมาสอนที่โรงเรียนของเราง่ะ” เสียงเล็กของเด็กสาวคนหนึ่งที่ถามเพื่อน สาวอีกคน
“พูดเป็นเล่นไปน่า ฉันน่ะติดตามข่าวของดงบังทุกฝีก้าวน่ะย่ะ ทำไมไม่เห็นได้ข่าวเลย” เสียงใสๆของเด็กผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสาวกดงบังของแท้
“เรื่องนี้จะไปรู้แกห่ะ เห็นพักนี่แกมัวแต่มกมุ่นเรื่องโหวตให้ดงบังกับเอสเจเท่านั้น แล้วพวกแกไม่คิดที่จะช่วยฉันทำงานเลยใช่ไม เอาแต่เมาส์กันอยู่ได้น่ะ ว่างนักรึไง งานก็ยังทำไม่เสร็จยิ่ง เธอยัยซากุระ แกน่ะ เหลืองานเยอะกว่าพวกฉันอีกน่ะ ยังมัวมานอนอยู่ได้”เพื่อนผู้หญิงอีกคนพูดพรางใช้สายตาจิกไปที่เพื่อนๆที่กำลังนั่งเมาส์กันอยู่ แต่ดูเหมือนว่าเพื่อนที่พูดก่อนเขาจะไม่ค่อยสบอารมณ์สักหน่อย เพราะเขาไม่รู้ว่าดงบังมีโปรเจ็ตที่จะมาสอนที่โรงเรียนนี้
“ยัยนี่ อะไรกันไม่คิดที่จะสนจันเลยใช่ไมเนี่ย นอกจากดงบังและเอสเจแล้ว ไม่คิดที่จะสนใจอะไรจริงๆเหรอเนี่ย”เด็กหญิงคนเดิมบ่นให้ซากุระเด็กสาวที่ไม่คิดที่จะสนใจอะไรนอกจากดงบัง และเอสเจแต่ดันเรียนเก่งซะงั้น
“ไรกันว่าให้ฉันอยู่ได้นั้นล่ะ จิยาโกะเธอเองไม่ใช่เหรอ ที่ตกลงกับฉันแล้วว่าจะไม่ให้ฉันทำงานแลกกับการ..............ยัยซากุระหยุดพูดเดี๋ยวนี่น่ะ”ซากุระพูดด้วยท่าทีที่เซ็งพอๆกับเสียง แต่นั้นดูเหมือนว่าเขากำลังจะจิยาโกะเพื่อนรัก จิยาโกะรีบที่ออกคำสั่งไม่ให้ซากุระพูดต่อไปเพราะรู้ว่าอาจจะทำให้เขาตายได้แน่ๆ
‘ยัยนี่ไว้ใจไม่ได้แฮะ ถ้าเกิดยังความลับร่วงล่ะก็ฉันโดนเจ้านั่นฆ่าฉันตายแน่ๆ’จิยาโกะคิดในใจอย่างปรงๆเพราะเขาตัดสินใจผิดอ่ะป่าวที่บอกความลับให้ยัยนี่รู้
“จิยาโกะมีเรื่องอะไรที่ยังไม่ได้บอกเราเหรอ”เพื่อนสาวคนหนึ่งถามจิยาโกะด้วยรอยยิ้มที่แสนหวาน
‘เฮ้อ ไรกันเนี่ยยัยซากุระไม่น่าพูดเลย’จิยาโกะคิดในใจว่าต้องซวยแน่ๆถ้าไม่ยอมบอกเพื่อนๆผู้น่ารักเล่านี้เพราะรอยยิ้มหวานของเพื่อนผู้นี่ เปรียบเหมือนรอยยิ้มของซาตานก็ว่าได้
“ระ...เรื่องนั้น.......จิยาโกะจ๋า อยู่ไมจ๊ะ จิยาโกะจ๋า..พึบ....ตุ้บ...”ประโยคแรกเป็นประโยคที่จิยาโกะจะอธิบายให้เพื่อนๆฟัง แต่เสียงเรียกชื่อจิยาโกะ ทำให้จิยาโกะถึงกับสะดุ้งและรีบขว้ากระเป๋านักเรียนและกระโดดลงจากอาคารทางหน้าต่างโดยไม่สนใจว่าชุดที่ตัวเองใส่นั้นเป็นกระโปรง
“ จะ..........ไปแล้วยัยนั้นน่ะ นายไม่ต้องมองหาทางให้เลย”เสียงของชายหนุ่มหน้าหวานพูดักการถามของหมุ่มหน้าคม
“นายจะมาทำไมกันน่ะ!! น่ารำคาญที่สุดรีบไปไกลฉันเลยไป”เสียงของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งว่าให้กับหนุ่มหน้าคมอย่างอารมณ์เสียมากๆ
“รีบไปซะไป๊....”เสียงขอเด็กผู้หญิงอีกคนบอก ด้วยความรำคาญอีกคน
“......”ไม่มีเสียงตอบจากชายหนุ่ม และเดินออกจากห้องไป
...........................................................................................................
To Be Continued…
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น